Ο Παναθηναϊκός δεν γίνεται να είναι μόνο ο Ναν, πού είναι οι Έλληνες;

Να συμφωνήσουμε ότι ευθύς εξαρχής η αποστολή του Παναθηναϊκού στο “Palau Blaugrana” μόνο εύκολη δεν ήταν. Η Μπαρτσελόνα έψαχνε μία πειστική εντός έδρας νίκη για να κεφαλαιοποιήσει τα διαδοχικά εντυπωσιακά «διπλά» σε Παρίσι και Μοντεκάρλο, ώστε να πλησιάσει στην 6άδα και να ξαναμπεί για τα καλά στο κυνήγι του πλεονεκτήματος έδρας και ο αήττητος των τελευταίων 32 ημερών, «επτάστερος» ήταν ο ιδανικός αντίπαλος για να στείλει το μήνυμα της ολικής επαναφοράς.

Το ζητούμενο, λοιπόν, ήταν κατά πόσο οι «πράσινοι» θα μπορούσαν να διατηρήσουν τις σταθερές που όχι απλά τους εκτόξευσαν τον τελευταίο μήνα, αλλά τους επέτρεψαν να παίξουν το πιο κυριαρχικό μπάσκετ της διοργάνωσης και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Κάτι που επιβεβαιώνεται και από τις διακρίσεις που έχουν στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο..

Υπ’ αριθμόν ένας παράγων, ήταν η διαστημική απόδοση του Ναν που στα προηγούμενα πέντε παιχνίδια πλησίασε σε μέσο όρο 30 πόντων στο σκοράρισμα με ασύλληπτα ποσοστά ευστοχίας και ήταν ο παίκτης που έσπρωξε περισσότερο απ’ όλους την ομάδα του να φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα απόδοσης μπροστά και πίσω.

Ωστόσο, έμοιαζε νομοτελειακό ότι κάποια στιγμή, ακόμη και ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης θα έπεφτε σε κάποιον αμυντικό «τοίχο»! Και εν προκειμένω αυτός που του έστησε το πλάνο του Γιόαν Πεναρόγια και η αποτελεσματικότητα, με την οποία το εκτέλεσαν οι παίκτες του, τον αχρήστευσε τελείως στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας.

Παρ' αυτά, με τον 29χρονο Αμερικανό guard να είναι άκρως αναποτελεσματικός και να υπάρχουν στιγμές που ήταν μέχρι και επιζήμιος για την ομάδα του (7 πόντους, 6 ριμπάουντ, 5 ασίστ & 5 λάθη με 3/15 σουτ σε 31’), ο Παναθηναϊκός βρήκε ρυθμό από την άμυνα. Κράτησε τους γηπεδούχους σε χαμηλά ποσοστά (42,4% εντός πεδιάς και 0/9 τρίποντα στο 1ο μέρος) και κυριαρχώντας στα ριμπάουντ, ανανεώνοντας οκτώ επιθέσεις κι έχοντας επί το πλείστον σωστές αποφάσεις (μόλις 2 λάθη), έχτισε μία διαφορά οκτώ πόντων (30-38), που βάσει της εικόνας του αγώνα στο πρώτο μισό, στην ανάπαυλα παρείχε αρκετή δόση ασφάλειας.

Σκεφτείτε ότι αν ο Γιούρτσεβεν (2π. με 1/7 σουτ) ήταν πιο αποτελεσματικός στα τελειώματα κοντά στο καλάθι, τότε το προβάδισμα των πρωταθλητών Ευρώπης στην ανάπαυλα, ίσως να ήταν μάλλον διψήφιο!

Υπήρχε και η ελπίδα της ανάκαμψης του Ναν στη συνέχεια, αλλά και της ανόδου του Σλούκα που έχει την εμπειρία αυτών των αγώνων, οπότε, τηρουμένων των αναλογιών, η λήξη του ημιχρόνου βρήκε την ελληνική ομάδα σε καλό momentum.

Δυστυχώς, όμως, η 3η περίοδος αποδείχτηκε εφιαλτική και το επιμέρους 12-29 έφτανε και περίσσευε για να ξεφύγει οριστικά το ματς από τον «πράσινο» έλεγχο. Το +8 έγινε πολύ γρήγορα -9 και παρά τις εκλάμψεις των Γκραντ, Όσμαν και Ερνανγκόμεθ στην 4η περίοδο και το επιθετικό «ξύπνημα» του Γιούρτσεβεν, «το πουλάκι είχε πετάξει»!

Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε καλά και γνώρισε δίκαια μία εντός προγράμματος ήττα (την 14η διαδοχική στην Βαρκελώνη με 82-73), που όμως, δεν του προκαλεί κάποια ιδιαίτερη ζημιά (η ήττα της Μονακό τον διατήρησε στην 2η θέση, σε συγκατοίκηση με τους Μονεγάσκους)! Έστω κι αν ο Ολυμπιακός έχει πλέον δύο νίκες περισσότερες και τον θα τον υποδεχτεί στο ΣΕΦ τον Μάρτιο, ενώ πλέον καυτή είναι η ανάσα των δύο ισπανικών ομάδων, της Φενέρ και όχι μόνο.

Αν υπάρχουν κάποια προβλήματα που ανέδειξε η ήττα από τους «μπλαουγκράνα», αυτά έχουν να κάνουν με το ότι ένας οργανισμός που στοχεύει σε back to back ευρωπαϊκό τίτλο, δεν μπορεί να στηρίζεται αποκλειστικά σε έναν μπασκετικό «Μεσσία», στου οποίου την κακή βραδιά θα κατεβαίνει επίπεδο!

Όπως επίσης και ειδικότερα τώρα που δεν είναι διαθέσιμο το «θωρηκτό» που ακούει στο όνομα Λεσόρ, δεν γίνεται να συνεχίζεται η εμμονή του Εργκίν Αταμάν στο πολύ κλειστό rotation, το οποίο έχει σχεδόν εξαφανίσει τον Παπαπέτρου, έχει περιορίσει αισθητά τον Μήτογλου και τείνει να καταστήσει ανάμνηση παλιά τον MVP του περυσινού Final 4 στο Βερολίνο, Κώστα Σλούκα.

Θέλω να πω ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να στοχεύσει ψηλά χωρίς να είναι ενεργός ο αρχηγός του, χωρίς να παίρνει βοήθειες στην άμυνα από τον Καλαϊτζάκη και με τους τέσσερις εκ των πέντε βασικών να παίζουν μίνιμουμ 31 λεπτά (ο Γιούρτσεβεν έπαιξε 23 λεπτά γιατί πολύ απλά στο πρώτο μέρος δεν βλεπόταν)!

Ακόμη και ο Μπράουν που μετά την συντριβή από την Εφές παίζει κατά μέσο όρο 10 λεπτά, έχει μετατραπεί σε κομπάρσο! Ποιος; Ο Λορέντζο Μπράουν που είναι ένας από τους κορυφαίους combo guards της Ευρώπης και για πολλούς ήταν ο βασικός υπεύθυνος που η Ισπανία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Eurobasket της Γερμανίας;

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι χωρίς τον Ματίας Λεσόρ, ο Τούρκος τεχνικός έχει χάσει έναν από τους βασικούς πυλώνες της ομάδας του, στα δικά μου μάτια μοιάζει επιτακτική η ανάγκη να αφήσει στην άκρη τα διαιτητικά παράπονα για το physical game και να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του! Βασικά να εμπιστευτεί και να εντάξει περισσότερους παίκτες στο rotation γιατί στα δύσκολα που έρχονται, ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί σίγουρα τον καλό Σλούκα (ακόμη κι αν δεν είναι ο περυσινός), το σκορ και το ριμπάουντ του Μήτογλου, την εμπειρία του Παπαπέτρου (αλήθεια πόσο βοηθητικός ήταν πέρυσι στο 2ο μισό της σεζόν!) και το hustle του Καλαϊτζάκη.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά είναι τόσο το overuse στον Γκραντ, που αν καεί και αυτός, μόνος του ο Ναν, με συμπαραστάτες τους Όσμαν, Ερνανγκόμεθ, Γιούρτσεβεν και Γκέιμπριελ, δεν μπορεί να διατηρήσει μέχρι τον Μάιο την ομάδα σε elite επίπεδο απόδοσης.