Ρεάλ - Ολυμπιακός: Είχε τα δίκια του και ο Χεζόνια

• Η αλήθεια...από σπόντα του Κροάτη
• Πρώτα βιολιά και υπέροχοι ρολίστες

Η εμφάνιση του Ολυμπιακού στη Μαδρίτη είναι από αυτές που σχολιάζονται από μόνες τους, αν αγαπάς το μπάσκετ και γνωρίζεις κάποια λίγα πράγματα για αυτό. Το να γράψεις μετά το τι είδες είναι ίσως και περιττό. Αφού το είδες να συμβαίνει μεγαλοπρεπώς. Μαζί και η υπόλοιπη μπασκετική Ευρώπη. Το τι σημαίνει αυτό, για το μέλλον των Ερυθρόλευκων στη διοργάνωση, είναι μια ωραία κουβέντα που μπορούμε να κάνουμε για να περνάει η ώρα, αλλά στην ουσία της εστιάζει σε δύο πράγματα. Στο ότι αυτό το “μέλλον” είναι απλά το επόμενο παιχνίδι και ότι αυτή η αλυσίδα αγώνων και νικών θα φέρει τους Ερυθρόλευκους στο πλεονέκτημα έδρας ώστε να έχουν ακόμα περισσότερο στη δικιά τους διαχείριση την πρόκριση στο final four. Σαφέστατα είναι πιο “εμπορικό” όταν η δουλειά γίνεται με τρόπο κυριαρχικό όπως αυτός κόντρα στην Ρεάλ, αλλά έχει την ίδια αξία (ίσως και μεγαλύτερη ως υπόμνηση για τον χαρακτήρα της ομάδας) όταν συμβαίνει και σε μέτριες βραδιές όπως εκείνη στη Βιτόρια, την Τρίτη.

Αν θέλουμε βέβαια να τα λέμε όλα όπως είναι πρέπει να βλέπουμε και την πλευρά του αντιπάλου για έχουμε όλη την εικόνα. Και προς αυτή την κατεύθυνση είχε τα δίκια του ο Μάριο Χεζόνια όταν στο ημίχρονο της αναμέτρησης είπε on camera: «Ξέρουμε πως είναι το παιχνίδι της εβδομάδας, είναι μία πολύ καλή ομάδα. Αλλά κάποια άνθρωποι στο παρκέ είναι τελείως απροετοίμαστοι για τέτοιου είδους ματς». Σε αυτή την τοποθέτηση έχει κάνει ένα λάθος, αλλά μπορεί να του συγχωρεθεί λόγω του άγχους που έχει η Ρεάλ για να επανέλθει σε υψηλό επίπεδο. Το “παιχνίδι της εβδομάδας” ήταν για τον ίδιο και τους συμπαίκτες του. Ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ λιγότερο αγχωμένος στο γήπεδο, αφού (με το διπλό επί της Μπασκόνια) είχε κάνει ήδη παραπάνω από τη μισή δουλειά για να θεωρηθεί επιτυχημένο το ταξίδι του στην Ιβηρική. Και για να ανοίξουμε λίγο την εικόνα, ναι μεν είναι μεγάλα ονόματα και η Ρεάλ και ο Ολυμπιακός αλλά -το μεταξύ- τους δεν ήταν καν το κορυφαίο (σε ανταγωνισμό) παιχνίδι της εβδομάδας σε ολόκληρο το πρόγραμμα της Euroleague στην οποία αυτή τη σεζόν γίνεται ο... κακός χαμός σε κάθε αγωνιστική.

Η αλήθεια...από σπόντα του Κροάτη

Κατά τα άλλα όμως ο Κροάτης δεν είχε άδικο. Όντως κάποιοι άνθρωποι μέσα στο παρκέ ήταν εντελώς απροετοίμαστοι. Αν βέβαια έριχνε τη ματιά του στους συμπαίκτες του και τον πάγκο της ομάδας του θα είχε πιο ασφαλές συμπέρασμα για το ποιοι ήταν αυτοί. Ποιοι ήταν αυτοί που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την γεμάτη ενέργεια και σκληράδα άμυνα του Ολυμπιακού και δεν κατόρθωναν να σταματήσουν τον ρυθμό του στην επίθεση. Είτε στην ταχύτητα που άλλαζε χέρια η μπάλα για να γίνει το σουτ με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, είτε όταν έφευγε στο ανοιχτό γήπεδο ή (ακόμα καλύτερα) το άνοιγε ακόμα και σε σετ επιθέσεις.

Έχω γράψει πολλές φορές πως οφείλεται σεβασμό στη Ρεάλ για αυτά που έχει πετύχει. Έχω σημειώσει πως το... “σύνδρομο της Ισπανίας” που μας κατατρέχει (και το οποίο αφορά κυρίως τα δεινά της εθνικής μας ομάδας από τους “ρόχας”) μας οδηγεί στο να βγάζουμε κόμπλεξ απέναντι σε παίκτες που έχουν γράψει ιστορία στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο μπάσκετ. Την ιστορία σου βέβαια πρέπει να τη σέβεσαι πρώτα ο ίδιος. Οπότε όποιος χαρακτηρισμός και αν χρησιμοποιηθεί για την εικόνα του Γιουλ στον πάγκο της ομάδας του, στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης, να συμπεριφέρεται σαν έφηβος σε σχολικό πρωτάθλημα, δεν θα είναι τόσο βαρύς όσο αυτή η αστεία εικόνα ενός εμβληματικού παίκτη, σε έναν τεράστιο σύλλογο. Είναι πάντως και ολίγον λυτρωτικό όταν ζώντας σε μια χώρα που η μίρλα και ο τοξικότητα κάνουν πάρτι (και) στο μπάσκετ, ανακαλύπτεις ότι μπορούν να υπάρξουν και πιο γραφικοί από εσένα. Και όταν -μάλιστα- αυτοί δεν είναι μόνο οπαδοί.

Η δήλωση του Χεζόνια στο ημίχρονο λοιπόν θα μπορούσε να ακυρώσει από μόνη τις όποιες δηλώσεις έγιναν στο τέλος του αγώνα. Το χαλασμένο μυαλό που δεν διστάζει να πει δημόσια κάτι που δεν έχει καμία αξία εκείνη τη στιγμή ήταν η κορυφαία ένδειξη της (και) πνευματικής αιχμαλωσίας της Ρεάλ από τον Ολυμπιακό. Έχοντας παίξει μόλις τον μισό αγώνα και με τη διαφορά στο (κανονικά διαχειρίσιμο) -9 ο οργανισμός της Ρεάλ έσταζε εκνευρισμό και ανασφάλεια. Προφανώς το 15λεπτο της διακοπής αναλώθηκε σε μπινελίκια για τη διαιτησία και όχι σε προσπάθεια από τον Ματέο να ηρεμήσει τους παίκτες του. Γι αυτό και η αντίδραση των γηπεδούχων ήταν μηδενική και μετά από 5.30 λεπτά το -9 είχε γίνει -15.

Πρώτα βιολιά και υπέροχοι ρολίστες

Όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα του μπάσκετ που βγάζει πλέον με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα ο Ολυμπιακός στο παρκέ. Έχοντας τις σταθερές του με τον Φουρνιέ και τον Βεζένκοβ να εναλλάσσονται στο πρώτο βιολί, αλλά και να αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλον προσφέροντας μεγαλύτερη ασφάλεια στα βράδια που κάποιος από τους δύο θα είναι κάτω από τα στάνταρ του. Αλλά (κυρίως) έχοντας πλέον πολλούς λαμπερούς ρολίστες. Που καταφέρνουν να δίνουν ανάσες, λύσεις και απαντήσεις παίζοντας είτε πέντε, είτε δεκαπέντε, είτε (αν απαιτηθεί) εικοσιπέντε λεπτά. Είτε ως αμυντικοί εξολοθρευτές, είτε ως game changers στην καλή τους επιθετική βραδιά.

Μπορεί όλα τα παραπάνω να ακούγονται υπερβολικά αποθεωτικά όταν βρισκόμαστε στα μέσα Γενάρη, τίποτα δεν έχει κριθεί και απλά οι ομάδες προσπαθούν για την... pole position και στη Euroleague αλλά και στο πρωτάθλημα τους. Συμφωνώ πως ο γάμπρος όχι μόνο δεν έχει φτάσει καν μπροστά στο...ξύρισμα, αλλά δεν ξέρει καν αν θα είναι γαμπρός τον Μάιο. Αλλά δεν μιλάμε για “αποθέωση”. Αυτή είναι η εικόνα αυτή την εποχή. Δεν μπορείς να μην πεις πως οι Ερυθρόλευεκοι παρουσιάζουν πλέον εξαιρετικά γραμμική (ανοδική) καμπύλη απόδοσης. Πάντα υπάρχουν πράγματα που μπορούν να πάνε στραβά, σε μια διαδικασία υψηλών απαιτήσεων, εντάσεων και κόπου. Δεν βρισκόμαστε όμως στον Νοέμβριο ώστε όλα αυτά να μοιάζουν παράταιρα. Οδεύουμε προς την τελική ευθεία και έχουν ακόμα μεγαλύτερη αξία. Σε μια στιγμή ειλικρίνειας ο Χεζόνια θα μπορούσε να παραδεχθεί πως του έχουν λείψει (μέχρι στιγμής) αυτά που βλέπει στον Ολυμπιακό από τη φετινή Ρεάλ.

ΥΓ: Το ντέρμπι; Ότι και να συμβεί απόψε στη Βιτόρια θα είναι...ντερμπάρα. Πάντα θα λέω ότι μεταξύ τους έστω και 51-49, έστω και αν οι έδρες σπάνε, φαβορί είναι ο γηπεδούχος. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη περισσότερο τις απαντήσεις, αλλά όπως έδειξε και στη Μαδρίτη ο Ολυμπιακός δεν εφησυχάζει ποτέ. Ευχή (πάντα) να μας απασχολήσουν μόνο με το μπασκετικό σκέλος της αναμέτρησης τους. Είναι νωρίς για κοκορομαχίες.