Παναθηναϊκός: Η αποθέωση από την αμφισβήτηση, μια... Ισπανία δρόμος

• Είναι το δέντρο και όχι το δάσος
• Ο κρίσιμος αριθμός «80» και το έλλειμμα ενέργειας
• Το 22% του Ναν, το πισωγύρισμα με τους διαιτητές και ο... Λεσόρ
• Ντέρμπι... κορώνα-γράμματα

Υπήρχε κανείς που να πόνταρε ότι ο Παναθηναϊκός θα έκανε στροφή 180 μοιρών μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας και ότι θα παρουσίαζε μια τόσο διαφορετική εικόνα στα δύο ματς με Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια; Θαρρώ ότι το ερώτημα είναι ρητορικό.

Ναι, Okay, σαφέστατα και ο βαθμός δυσκολίας ήταν πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με τα ματς που είχαν προηγηθεί αλλά από το ζενίθ του πυραυλοκίνητου μπάσκετ με τις διαδοχικές κατοστάρες, έφτασε στο ναδίρ των κακών επιθέσεων και των 75 πόντων κατά μέσο όρο. Κρατήστε αυτό το νούμερο. Θα χρειαστεί παρακάτω.

Αναμφίβολα το μπάσκετ του Παναθηναϊκού στην Ιβηρική χερσόνησο, ήταν κακό-κάκιστο. Και στις δύο πλευρές του παρκέ. Θα μου πείτε ότι το αμυντικό πρόβλημα έτσι και αλλιώς υπήρχε στις τάξεις των «πρασίνων». Όμως στα παιχνίδια με την Βίρτους ή την Παρτίζαν το κάλυπταν με την επίθεσή τους. 100 εσείς; 101 εμείς. 120 εσείς; 121 εμείς. Αυτό έδειχναν. Ότι όσους πόντους και αν σημείωναν οι αντίπαλοι, ο Παναθηναϊκός είχε τη δυνατότητα να πετύχει έναν περισσότερο.

Τι θα γινόταν όμως όταν η επίθεση δεν θα λειτουργούσε σωστά; Τι θα γινόταν εάν χανόταν αυτή η «έκρηξη» που χαρίζει απλόχερα το ΟΑΚΑ; Η απάντηση δόθηκε και μάλιστα εμφατικά στα δύο παιχνίδια της Ισπανίας. Όμως τι σημαίνει αυτό; Ότι ύστερα από δύο κακά παιχνίδια, χάθηκαν και οι βάσεις που είχαν μπει σε όλο το προηγούμενο διάστημα; Χάθηκε η αυτοπεποίθηση; Έπαψε πια να είναι διεκδικήτρια ομάδα για το back to back; Σοβαροί να είμαστε.

Είναι το δέντρο και όχι το δάσος

Δύο ήττες και μάλιστα συνεχόμενες με κακή εικόνα, δεν λένε τίποτα απολύτως. Είναι το δέντρο και όχι το δάσος. Καταρχάς να καταλάβουμε κάτι. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει την ίδια αντιμετώπιση από πέρυσι. Είναι διαφορετικό το κίνητρο για μια ομάδα να έχει απέναντί της την προτελευταία της προηγούμενης σεζόν στην κανονική περίοδο και διαφορετικό όταν αντιμετωπίζει την Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Έτσι, για να ξέρουμε και τι λέμε.

Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω κάτι, απλά παραθέτω κάποια δεδομένα. Πέρυσι τον Παναθηναϊκό δεν τον περίμενε καμιά ομάδα στη... γωνία. Φέτος τον περιμένουν όλες. Από εκεί και πέρα, βέβαια, είναι στο χέρι των «πρασίνων» να ανταποκριθούν στον πολύ μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και να βγάλουν εις πέρας την αποστολής της. Μια αποστολή η οποία δεν θα ολοκληρωθεί εάν τερματίσει κάποια ομάδα, πρώτη, δεύτερη, τρίτη, είτε ακόμα και... 10η ως τελευταία του play-in, αλλά θα ολοκληρωθεί στα τέλη του Μαΐου. Όταν θα έχει «γραφτεί» και το όνομα του Πρωταθλητή Ευρώπης για το 2025.

Μέχρι τότε ωστόσο έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα. Και είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός ναι μεν άρχισε να βρίσκεται σε δύσκολη θέση όσον αφορά την τετράδα και το αβαντάζ της έδρας, αλλά επιμένω και λέω ότι είναι στο χέρι του να βγάλει από πάνω του οποιαδήποτε άλλη αμφιβολία μπορεί να προκύψει στο μέλλον. Το πρόγραμμα έως το τέλος της regular season δεν μπορεί να θεωρηθεί δύσκολο με επτά παιχνίδια στο ΟΑΚΑ και με άλλα πέντε εκτός έδρας. Στο χέρι του Παναθηναϊκού είναι να φέρει εκ νέου τα πράγματα στα μέτρα του. Και μπορεί να το κάνει.

Ο κρίσιμος αριθμός «80» και το έλλειμμα ενέργειας

Δεύτερο δεδομένο: Πριν σας ανέφερα έναν αριθμό. Τους 75 πόντους κατά μέσο όρο στα δύο ματς επί ισπανικού εδάφους. Σκόραρε 73 στην Βαρκελώνη και άλλους 77 στην Βιτόρια. Κοινώς έμεινε κάτω από τους 80 πόντους και στα δύο αυτά παιχνίδια. Προσέξτε τώρα τι γίνεται. Ο Παναθηναϊκός έχει πέντε νίκες και επτά ήττες μακριά από το ΟΑΚΑ στη φετινή Euroleague. Στις πέντε νίκες σκόραρε κατά μέσο όρο 82.2 πόντους. Στις επτά ήττες σκόραρε κατά μέσο όρο 76.1 πόντους. Απλούστατα όποτε ο αντίπαλος του «τριφυλλιού» τον κρατάει κάτω από τους 80 πόντους ή αν προτιμάτε εάν ο Παναθηναϊκός δεν μπορέσει να φτάσει τους 80 πόντους, τότε φτάνει στη νίκη.

Τρίτο δεδομένο: Ο Παναθηναϊκός είχε διπλό ταξίδι στην Ισπανία και παιχνίδια με διαφορά 48 ωρών το ένα με το άλλο, ενώ η Μπασκόνια έπαιξε την Τρίτη κόντρα στον Ολυμπιακό και δεύτερο ματς ύστερα από τρεις ημέρες χωρίς να χρειαστεί να μετακινηθεί καθόλου από τη Βιτόρια. Μπορεί να ακούγεται φθηνή η δικαιολογία αλλά πιστέψτε με ότι τα συνεχόμενα ταξίδια «αδειάζουν» ενεργειακά τους παίκτες, πόσω μάλλον όταν έχει προηγηθεί και ήττα με αποτέλεσμα το «άδειασμα» να είναι και ψυχολογικό.

Το έλλειμμα ενέργειας ήταν τεράστιο. Ο Γκραντ ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό μετά τα 33 λεπτά στη Βαρκελώνη και αυτό διότι αγωνιζόταν με ενοχλήσεις στον αστράγαλο. Μην ξεχνάμε ότι πέρασε ένα διάστρεμμα ενώ να σημειώσω ότι την παραμονή του αγώνα με την Μπασκόνια δεν προπονήθηκε κανονικά επειδή ένιωσε ενόχληση. Ο Ναν δεν σταμάτησε να έχει κράμπες. Η κούραση σε όλους τους παίκτες ήταν κάτι παραπάνω από έκδηλη.

Τέταρτο δεδομένο: Ο Παναθηναϊκός είχε να αντιμετωπίσει ένα σωρό προβλήματα και μάλιστα και με απουσία της τελευταίας στιγμής. Δεν έφταναν οι δεδομένες απώλειες των Λεσόρ, Γκριγκόνις και Αντετοκούνμπο, την ημέρα του αγώνα προστέθηκε και το πρόβλημα με την ίωση του Ντίνου Μήτογλου. Και όταν σε μια ομάδα με τόσα πολλά προβλήματα η οποία έχει προετοιμάσει ένα συγκεκριμένο πλάνο και έχοντας ο προπονητής συγκεκριμένο (και περιορισμένο) αριθμό παικτών, παρουσιάζονται επιπλέον προβλήματα, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει άρδην την εικόνα της από τη μια μέρα στην άλλη.

Το 22% του Ναν, το πισωγύρισμα με τους διαιτητές και ο... Λεσόρ

Πέμπτο δεδομένο: Κολλάει ο Κέντρικ Ναν στο σκοράρισμα; Κολλάει και όλος ο Παναθηναϊκός. Δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση ο Κέντρικ Ναν; Επηρεάζεται και όλη η ομάδα. Η ισπανική διαβολοβδομάδα ήταν πραγματικά... διαβολεμένη για τον Αμερικανό γκαρντ ο οποίος πραγματοποίησε back to back τις πιο άσχημες εμφανίσεις του. Σε αυτά τα δύο ματς είχε κατά μέσο όρο 7 πόντους και 5.5 λάθη (!), με -1 στο PIR και σουτάροντας με 22% εντός παιδιάς (5/22). Δηλαδή είχε 27% στα δίποντα με 3/11 και 18% στα τρίποντα με 2/11.

Αν έχει εξήγηση; Έχει. Αφενός ξεκίνησε και πάλι να ασχολείται με τους διαιτητές και έχασε την τρομερή συγκέντρωση που είχε αποκτήσει στο παιχνίδι. Στα πέντε σερί ματς που είχε 25+ πόντους, αμφιβάλλω εάν θα αντάλλαξε έστω μια ματιά με τους διαιτητές. Ούτε που είχε ασχοληθεί μαζί τους. Και όταν ο Ναν αρχίζει να ασχολείται με τους διαιτητές, τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή. Τόσο για εκείνον όσο και συνολικά για την ομάδα.

Αφετέρου διάβασαν και οι δύο ομάδες το παιχνίδι του Ναν. Όπως μου είπε μετά το τέλος του αγώνα ο Νίκος Ρογκαβόπουλος (σ.σ. θα έχετε την ευκαιρία εντός της ημέρας να διαβάσετε και να δείτε τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Gazzetta μετά το τέλος του αγώνα) είχαν κάνει στην Μπασκόνια πολύ καλό scouting για την αναχαίτισή του. Ειδικά παρακολουθώντας την αναμέτρηση με την Μπαρτσελόνα. Χρησιμοποίησαν και οι Βάσκοι physical game (σ.σ. αμφιβάλω εάν το έχουν ξανακάνει σε τόσο έντονο βαθμό φέτος) με αποτέλεσμα να δυσκολέψουν και την ντρίπλα του, δεν τον άφησαν να μπει ποτέ μέσα στο παιχνίδι and the rest is history.

Έκτο δεδομένο: Ματίας Λεσόρ. Θα μου πείτε «τώρα τον θυμήθηκες τον Λεσόρ;» Όχι. Τον Λεσόρ θα τον θυμόμαστε και θα τον μνημονεύουμε κάθε εβδομάδα. Είτε παίζουν καλά (πρωτίστως) ο Γιούρτσεβεν και ο Γκέιμπριελ, είτε όχι. Ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η απουσία του καλύτερου σέντερ της Euroleague και το τεράστιο «κενό» που υπάρχει, αργά ή γρήγορα θα επηρέαζε συνολικά τον Παναθηναϊκό. Και έχει αρχίσει ήδη να τον επηρεάζει χωρίς να υπάρχουν και πολλοί τρόποι για να «καμουφλαριστεί» το πρόβλημα. Μέχρι και ο Χουάντσο επιστρατεύτηκε προκειμένου να παίξει σέντερ. Ακόμα και η απουσία του Μάριους Γκριγκόνις επηρεάζει, ένας παίκτης με ενεργό ρόλο στην περσινή κατάκτηση της Euroleague και ο πιο αξιόπιστος σουτέρ της ομάδας.

Έβδομο δεδομένο: Και στα δύο ματς στην Ισπανία ο Παναθηναϊκός είχε 28% στα τρίποντα. Τόσο απέναντι στην Μπασκόνια, όσο και απέναντι στην Μπαρτσελόνα οι «πράσινοι» μέτρησαν από 7/25 σουτ έξω από τα 6.75 μέτρα. Στα προηγούμενα ματς με τις πέντε νίκες σε ισάριθμες αναμετρήσεις, είχαν αντιστοίχως 47% στα τρίποντα με 69/146 σουτ! Σε κανένα από αυτά τα παιχνίδια δεν ευστόχησαν σε λιγότερα από εννέα τρίποντα (σ.σ. στο Μόναχο κόντρα στην Μπάγερν) έχοντας 13.8 εύστοχα κατά μέσο όρο. Οπότε οποιοσδήποτε μπορεί να αντιληφθεί για ποιους λόγους ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να διεκδικήσει με καλύτερες αξιώσεις τα «διπλά» στις δύο ισπανικές πόλεις.

Ντέρμπι... κορώνα-γράμματα

Εν κατακλείδι: Ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ πρέπει να επηρεαστεί και ΔΕΝ πρέπει να τον πάρει από κάτω. Και δεν πιστεύω ότι θα το κάνει. Έχει τους παίκτες και τις προσωπικότητες που γνωρίζουν από τέτοιες καταστάσεις και πώς να τις διαχειριστούν. Έχουν ξαναβρεθεί σε ανάλογο σημείο.

Και αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, ίσως είναι καλό που ακολουθεί το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Συνήθως αυτά είναι τα ματς που μπορούν να «ξυπνήσουν» και να αναδείξουν τον μπασκετικό εγωισμό των παικτών. Δεν χωρεί καμία αμφισβήτηση ότι ο Ολυμπιακός είναι αυτήν την περίοδο η ομάδα που παίζει το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη. Και δεν αποτελεί μόνο δική μου γνώμη αλλά και των περισσοτέρων, όπως για παράδειγμα και του Καλαϊτζάκη ο οποίος είπε ακριβώς το ίδιο πράγμα μετά το τέλος του αγώνα.

Κάτι που φαντάζει ως ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση για τον Παναθηναϊκό. ΚΑΙ ντέρμπι, αλλά ΚΑΙ να μην είναι οι «πράσινοι» το φαβορί βάσει της φόρμας; Βέβαια είναι και λίγο κορώνα-γράμματα. Από τη μία, μια νίκη στο ντέρμπι μπορεί να σβήσει τα πάντα και να αποτελέσει το εφαλτήριο του restart. Από την άλλη, μια ήττα στο ντέρμπι και ειδικά μετά το 0/2 στην ισπανική «διαβολοβδομάδα» είναι ικανή να λειτουργήσει ως πισωγύρισμα...

Και κάτι τελευταίο: Μου άρεσε πολύ που αντιπροσωπεία της Θύρας «13» περίμενε την ομάδα έξω από την «Fernando Buesa Arena» μετά το τέλος για να στηρίξει τους παίκτες, να τους εμψυχώσει και να τους «ντοπάρει» ψυχολογικά λέγοντας ότι αυτοί θα είναι που θα σηκώσουν το τρόπαιο στο τέλος. Οι ήττες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και θα έρθουν και άλλες. Όμως όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός «στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό...»