Ολυμπιακός: «Τι... Final 4, who go to Final 4?»

• Ελαφρυντικά αλλά και λανθασμένη γλώσσα σώματος
• Η υπερπροσπάθεια στην 3η περίοδο και τα 4/4 τρίποντα που του έκοψαν τα πόδια!
• Η ήττα που μπορεί να σημαίνει από πολλά έως και τίποτε!

Έτσι όπως έχει εξελιχθεί η εφετινή σεζόν και με δεδομένο ότι μετράμε αντίστροφα για την έναρξη των playoff, αν υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα για τους Πειραιώτες, αυτό έχει να κάνει με την διαχείριση της μεγάλης πίεσης που υπήρχε εξ’ αρχής και η οποία, όσο πλησιάζει η ώρα της κρίσης, ολοένα και αυξάνεται.

Και λόγω του τρόπου με τον οποίο τελείωσε η περυσινή χρονιά για τον «αιώνιο αντίπαλό τους» (κατάκτηση της Euroleague στην πρώτη συμμετοχή σε Final 4 μετά από 12 χρόνια και επιστροφή στον «θρόνο» του ελληνικού μπάσκετ), αλλά και λόγω της απώλειας της πρωτιάς στην κανονική περίοδο αλλά και του Κυπέλλου από τον «επτάστερο».

Κακά τα ψέματα, αν ο Ολυμπιακός πάει στο Άμπου Ντάμπι και – για 4η σερί χρονιά – γυρίσει με άδεια χέρια από το ετήσιο κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τότε οι οιωνοί για την μάχη των τελικών δεν θα είναι υπέρ του και οι εξελίξεις που θα επακολουθήσουν αν χάσει και στο πρωτάθλημα, θα είναι ραγδαίες όσον αφορά στο τεχνικό επιτελείο.

Κοινώς και αυτό είναι ίδιον του status του συλλόγου, των απαιτήσεων και των προσδοκιών που υπάρχουν αλλά και των χρημάτων που έχουν ξοδευτεί φέτος, οι Πειραιώτες είναι τρόπον τινά «καταδικασμένοι» να πετύχουν φέτος στην Ευρώπη και μέχρι στιγμής τα έχουν καταφέρει περίφημα.

Από την άποψη ότι τέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος της regular season, παραμένουν πρώτοι στην βαθμολογία με δύο βαθμούς διαφορά από την δεύτερη Φενέρ, έχουν εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας και δείχνουν ότι στο τέλος του μαραθωνίου των 34 αγωνιστικών, θα καταγράψουν την καλύτερη επίδοση στην ιστορία τους (η προηγούμενη στο ισχύον format ήταν το 24-10 της σεζόν 2022-23) και στα προημιτελικά θα αντιμετωπίσουν τον θεωρητικά ασθενέστερο αντίπαλο (βάσει βαθμολογικής συγκομιδής τουλάχιστον), που θα συμμετάσχει στα playoff.

Ελαφρυντικά αλλά και λανθασμένη γλώσσα σώματος

Με αυτά και με εκείνα, λοιπόν, πόσο μεγάλη ανησυχία μπορεί να προκαλεί μία βαθμολογικά αδιάφορη (ειδικότερα μετά και την ήττα της ομάδας του Saras στο Μοντεκάρλο) «γκέλα» μέσα στο ΣΕΦ, σε μία αναμέτρηση απ’ αυτές που οι Αμερικανοί αποκαλούν “nights off”;

Πολλώ δεν μάλλον όταν η ομάδα στερήθηκε τους δύο πιο σημαντικούς της point guards (Γουόκαπ και Γουίλιαμς-Γκος), οι οποίοι της προσφέρουν κατά μέσο όρο 8 ασίστ ανά παιχνίδι και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην σωστή κυκλοφορία της μπάλας που εκτοξεύει το δημιουργικό μπάσκετ που αρέσει στον Μπαρτζώκα και κάνει τον Ολυμπιακό να ξεχωρίζει...

Και επιπροσθέτως, όταν ο δεύτερος επιθετικός της πυλώνας (Φουρνιέ) βρίσκεται σε παρατεταμένο ντεφορμάρισμα και στα τρία τελευταία ματς έχει μέσο όρο 5,6 πόντους με 22,6% εντός πεδιάς (7/31 σουτ), όταν ο Βιλντόζα δείχνει ανήμπορος να καλύψει το κενό στον «άσο», ο Λι καλείται να ανταποκριθεί σε έναν ρόλο που του είναι «ξένος», ενώ έλλειψε και ο Ντόρσεϊ...

Με άλλα λόγια και το είπε τόσο ο Βεζένκοβ στην συνδρομητική τηλεόραση («με 7 λεπτά μπάσκετ, δεν κερδίζεις») και ο προπονητής του στην συνέντευξη Τύπου («ας είμαστε ειλικρινείς, υπήρξαν πολλοί παίκτες που έπαιξαν χάλια»), οι γηπεδούχοι δεν δικαιολόγησαν την συνολική του πορεία και την βαθμολογική τους θέση μέσα στις τέσσερις γραμμές και δικαίως υποκλίθηκαν στον «πεινασμένο» Ερυθρό Αστέρα, ο οποίος μετέτρεψε σε πλεονέκτημα την λειψανδρία στους ψηλούς.

Σε μία τόσο μεγάλη χρονιά, με πολλά προβλήματα τραυματισμών, με μεγάλη καταπόνηση αλλά και με έναν φυσιολογικό (σε έναν βαθμό) αποπροσανατολισμό από την υπεροχή που έχει εδραιώσει η ομάδα, είναι φυσιολογικό να προκύψουν και τέτοιες βραδιές.

Η υπερπροσπάθεια στην 3η περίοδο και τα 4/4 τρίποντα που του έκοψαν τα πόδια!

Βραδιές στις οποίες υπάρχει μία ραθυμία, που οι παίκτες μπαίνουν εντελώς λάθος στο παρκέ και οι αντίπαλοι το εκμεταλλεύονται στο έπακρο (ενδεικτική ήταν η εικόνα της 1ης περιόδου με το +15 υπέρ των φιλοξενουμένων ή στο τελευταίο 4λεπτο του ημιχρόνου, όταν το -7 μέσα 2,5 λεπτά έγινε -17), που το σώμα δεν μπορεί να ακολουθήσει και μοιραία όλες οι αποφάσεις μοιάζουν εκτός λογικής.

Μία ακριβώς τέτοια ήταν η χθεσινή και παρ’ ότι ο Ολυμπιακός αντέδρασε στο 2ο μέρος και κυριάρχησε πλήρως στην 3η περίοδο (ο Παπανικολάου έδειξε τον δρόμο μπροστά και πίσω), ήταν τέτοια η δαπάνη ενέργειας έντασης που ξόδεψε για 7-8 λεπτά, πλησιάζοντας σε απόσταση μίας κατοχής (το 27-43 της ανάπαυλας έγινε 55-58 στο 30’), που στο τέταρτο δεκάλεπτο κατέρρευσε ψυχολογικά και αγωνιστικά!

Όταν πιέζεις ασφυκτικά, φτάνεις κοντά στην πηγή και μόλις ετοιμάζεσαι να πιεις νερό, δέχεσαι 4 κολλητά τρίποντα σε ισάριθμα προσπάθειες, τότε σου κόβονται τα πόδια. Αυτό συνέβη όταν οι πρωταθλητές Σερβίας ξέφυγαν και πάλι με 59-74 – παίζοντας πανέξυπνο μπάσκετ και κρύβοντας τις αδυναμίες τους – κι έδωσαν πρόωρο τέλος (73-81) στο ματς!

Συμπερασματικά, λοιπόν, οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν ένα παιχνίδι που έτσι όπως έπαιξαν και με τα προβλήματα είχαν, δύσκολα θα μπορούσαν να το χτυπήσουν. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ρίσκαρε μη στέλνοντας δεύτερο παίκτη στον Φαλ και βραχυκύκλωσε την επιθετική λειτουργία των γηπεδούχων (οι μόλις 2 ασίστ έναντι 6 λαθών, τα πολλά χαμένα lay up και οι κακές αποφάσεις τους έθεσαν εκτός ρυθμού) και ταυτόχρονα ευτύχησε να σουτάρουν οι παίκτες του (ο Γκιεντράιτις είχε 6/7 τρίποντα) πολύ καλά από μακριά (50% με 13/26 τρίποντα).

Με την άμυνα του (3η καλύτερη στην διοργάνωση με μ.ο. 80,2 πόντους) να παίρνει αριστείο κατεβάζοντας την παραγωγικότητα της 2ης επίθεσης (μ.ο. 87,4) κατά σχεδόν 15 πόντους και με το passing game να κάνει την διαφορά (24 ασίστ), νομίζω ότι ο 57χρονος Θεσσαλονικιός τεχνικός δεν θα μπορούσε να σχεδιάσει καλύτερο πλάνο για να «αλώσει» το Φαληρικό Στάδιο και να πάρει το παράσημο της 2ης ομάδας που δεν έχει χάσει φέτος από τους Πειραιώτες (η πρώτη ήταν η Φενερμπαχτσέ).

Η ήττα που μπορεί να σημαίνει από πολλά έως και τίποτε!

Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό είναι να συνειδητοποιήσει άμεσα («χθες» ιδανικά), ότι δεν έχει την πολυτέλεια τέτοιων «μη εμφανίσεων» στην δεδομένη χρονική στιγμή. Σύμφωνοι, οι τραυματισμοί δίνουν ελαφρυντικά και προσφέρουν δικαιολογίες, όταν όμως υπάρχει τόσο μεγάλη ενεργητική αδράνεια και λείπει η σκληράδα και η αίσθηση του κατεπείγοντος σε παιχνίδια που χτίζουν συνήθειες, πως αυτά τα στοιχεία θα ανακτηθούν και θα βγουν όταν στραβώσει ένα νοκ-άουτ παιχνίδι που θα κρίνει πρόκριση ή τίτλο;

Με την Παρτίζαν, οι «ερυθρόλευκοι» έπεσαν μόλις για 2η φορά κάτω από το φράγμα των 90 πόντων (82), μέσα σε 3 μήνες! Με τον Παναθηναϊκό η παραγωγικότητα μειώθηκε κι άλλο (76), ενώ οι 73 πόντοι απέναντι στον Ερυθρό ήταν το εφετινό χαμηλότερο βαρομετρικό εντός έδρας. Σύμπτωση; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι!

Ωστόσο, αυτές οι βραδιές είναι πιο ανεκτές και λιγότερο βλαβερές πολύ νωρίτερα στην σεζόν και όχι τώρα που πλησιάζουν τα ματς στα οποία βαραίνει η μπάλα και τα οποία περιμένουν όλοι. Κάποτε πριν από 16 χρόνια και 2 μήνες, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς επέλεξε μία ξεκούραστη εντός έδρας νίκη του Παναθηναϊκού επί της Πρόκομ (75-53) για να προκαλέσει τεχνητή κρίση και να ξεφωνίσει τους παίκτες του για την χαμηλού βαθμού αυτοσυγκέντρωσης που επέδειξαν.

Το περιβόητο «Τι... Final 4, who go to Final 4?», που αναφώνησε ο “Ζοτς” στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε και το οποίο συνδέθηκε με το 5ο ευρωπαϊκό τρόπαιο του 2009 στο Βερολίνο, αναμφίβολα δεν μπορεί να ταιριάξει τόσο στο ματς του Σταδίου «Ειρήνης και Φιλίας».

Κάλλιστα, όμως, η απότομη προσγείωση από τον Αστέρα θα πρέπει να αναγκάσει τον Μπαρτζώκα και τους παίκτες να διώξουν όλες τις πιθανές σκέψεις του πως θα πατηθεί ένα κουμπί και θα πάνε στο Final 4, απλά και μόνο επειδή έχουν δείξει ότι το αξίζουν.

Αν ο Ολυμπιακός δεν μάθει από την 3η εφετινή εντός έδρας ήττα και από ‘δω και στο εξής δεν προσεγγίζει το κάθε ματς ξεχωριστά με φόντο να γίνεται ολοένα και καλύτερος και να αποκομίζει κέρδη από παιχνίδι σε παιχνίδι, τότε η επιρροή της ήττας του από τον Ερυθρό μπορεί να αποδειχθεί βαριά.

Αντίθετα αν ξεχάσει το Άμπου Ντάμπι, σταματήσει τους υπολογισμούς για τον αντίπαλο στα playoff και επικεντρωθεί στο πως θα βελτιώσει την εικόνα του στις τέσσερες εναπομείνασες αναμετρήσεις, τότε θα είναι αυτός που πρέπει στα δύσκολα και όλα θα θυμούνται την πιο χρήσιμη εντός έδρας απώλεια της σεζόν...

Υγ.: Ενα θετικό στοιχείο το οποίο είδαμε ελάχιστα στα «αιώνια» ντέρμπι του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου, είναι ότι κόντρα στον χωρίς ψηλούς Ερυθρό Αστέρα, ο Ολυμπιακός επεδίωξε να πάει την μπάλα μέσα στην ρακέτα και πήρε πόντους αρκετούς πόντους μέσα στο «ζωγραφιστό», χωρίς ωστόσο και πάλι να καταφέρει να κυριαρχήσει.