Ο παλιός είναι αλλιώς!

Διακόσια ογδόντα τρία παιχνίδια (283), χίλιοι εννιακόσιοι εβδομήντα (1970) πόντοι (μ.ο. 7,0), επτά (7) διαφορετικές, τέσσερα (4) Final 4 κι ένας ευρωπαϊκός τίτλος (το 2008 με την ΤΣΣΚΑ) σε 14 ολόκληρα χρόνια, αποτελούν με μία γρήγορη αλλά προσεκτική ματιά, τον αριθμητικό απολογισμό της πορείας του 34χρονου Έλληνα γκαρντ της Μπάμπεργκ.

Η χρονιά που αρχίζει απόψε, θα είναι η 15η στην καριέρα του Νίκου Ζήση στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης και δικαιωματικά, η EuroLeague Greece, του δίνει τον λόγο για να προλογίσει την πρεμιέρα της εφετινής διαδρομής και να μας προϊδεάσει για το τι θα δούμε φέτος από το πρώτο σημερινό (20.00) παράλληλο τζάμπολ σε Κωνσταντινούπολη (Εφές-Ρεάλ) και Μόσχα (ΤΣΣΚΑ-Αρμάνι), μέχρι το τελευταίο στις 20 Μαϊου (τελικός) στο Βελιγράδι.

Από το 2005 που παίζεις στο εξωτερικό, έχεις ζήσει συνολικά σε 5 χώρες (σ.σ.: Ιταλία, Ρωσία, Ισπανία, Τουρκία και Γερμανία). Πέρα από τα ιταλικά που τα ξέρεις φαρσί και τα ισπανικά, γερμανικά μιλάς καθόλου;

«Να σου πω την αλήθεια, λίγο επειδή όλοι εδώ μιλούν αγγλικά και λίγο επειδή βαρέθηκα να μάθω μία ακόμη ξένη γλώσσα, δεν το επιχείρησα καν! Μαθαίνει ο γιος μου που φέτος πηγαίνει στην αντίστοιχη πρώτη δημοτικού σε διεθνές σχολείο, λίγο έξω από την πόλη, οπότε αυτό μου αρκεί.»

Χωρίς να μπω στην διαδικασία να το ψάξω, είσαι σίγουρα στο Top-5 των πιο παλιών παικτών της διοργάνωσης. Πως το αντιμετωπίζεις αυτό;

«Το ότι περνούν τα χρόνια δεν μπορεί να το παραβλέψει κανείς! Παρ' όλα αυτά, νιώθω καλά και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που για μία ακόμη χρονιά, θα έχω την ευκαιρία να παίξω στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ κόντρα στους καλύτερους παίκτες. Για μένα μετράει περισσότερο ότι ακόμη με θέλουν στο κορυφαίο επίπεδο, το ότι ακόμη νιώθω χρήσιμος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κίνητρο, από τη στιγμή που το σώμα μου είναι καλά.»

Μια και το ανέφερες, πως διατηρείς το κορμί σου ειδικότερα μετά την περυσινή χρονιά που ήταν η πιο κουραστική, λόγω του νέου συστήματος της EuroLeague;

«Η αυξημένη επιβάρυνση σε συνδυασμό με την ηλικία και τα επιπλέον παιχνίδια, απαιτούν έναν συνδυασμό πραγμάτων για την συντήρηση του οργανισμού. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι καθώς περνούν τα χρόνια, το κορμί χρειάζεται ολοένα και περισσότερη ξεκούραση. Απλά το καταλαβαίνεις από ένα σημείο και μετά! Για μένα θα ήταν ιδανικό να έπαιζα 11 μήνες τον χρόνο και να ήμουν ακόμη στην διάθεση της Εθνικής ομάδας. Αυτό όμως δε γίνεται, αν θέλεις να συνεχίσεις να παίζεις σε υψηλό επίπεδο. Χρειάζεται πρώτα ξεκούραση και στη συνέχεια ενδυνάμωση των μυών, για να πετύχεις την καλύτερη δυνατή ελαστικότητα του σώματος και να μειώσεις τις πιθανότητες για ένα ενδεχόμενους τραυματισμούς. Αν πας διακοπές 2-2,5 μήνες και δεν δουλέψεις καθόλου, θα το βρεις μπροστά σου.»

Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το ρόστερ της Μπάμπεργκ στην εφετινή σεζόν και με τις αποχωρήσεις σε σχέση με πέρυσι, είναι εμφανές ότι η ομάδα σας θα έχει δύσκολο έργο στην εφετινή EuroLeague. Για έναν παίκτη σαν κι εσένα που είναι συνηθισμένος να πρωταγωνιστεί, πόσο δύσκολο είναι διαχειριστεί το ξεκίνημα μίας εντελώς διαφορετικής - σε στόχους και φιλοδοξίες - σεζόν;

«Όταν πήρα την απόφαση να έρθω στην Μπάμπεργκ, αν εξαιρέσω τον coach Τρινκιέρι και το staff του, που τους γνώριζα από την συνεργασία μου στην Εθνική ομάδα αλλά και στην Ούνικς Καζάν, πραγματικά δεν ήξερα τι θα συναντήσω και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από την οργάνωση. Τα δύο πρώτα χρόνια στην EuroLeague, κάναμε μεγάλα βήματα μπροστά, φτάσαμε μία ανάσα από τα playoffs και η δουλειά που έγινε φάνηκε από το που πήγαν οι παίκτες που έφυγαν. Κερδίσαμε τον σεβασμό όλης της Ευρώπης αλλά στο τέλος και ειδικότερα πέρυσι, που χάσαμε 8-10 ματς στο τελευταίο λεπτό, μας στοίχισε η έλλειψη βάρους στη φανέλα μας. Φέτος, τα πράγματα είναι αρκετά πιο δύσκολα γιατί ο σύλλογος έχει μπει σε μία διαδικασία επανεκκίνησης με πολλά νέα πρόσωπα αλλά και σ' αυτή την προσπάθεια το κίνητρο για μένα είναι μεγάλο!»

Επειδή αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις;

«Σαφώς κι απ' αυτό ξεκινάνε όλα! Όταν έχω κατακτήσει την EuroLeague κι έχω παίξει συνολικά σε τέσσερα Final 4 με τρεις διαφορετικές ομάδες, για μένα η πεμπτουσία της όλης ενασχόλησης μου με το μπάσκετ, είναι να μπορώ ακόμη να παίζω στο υψηλότερο επίπεδο και κόντρα στις καλύτερες ομάδες και τους κορυφαίους παίκτες. Το θέμα είναι να βρίσκεις συνεχώς κίνητρα, γιατί αλλιώς δεν μπορείς να συνεχίσεις...»

Η εφετινή Μπάμπεργκ, πως θα είναι;

«Η ομάδα φέτος θα είναι λιγότερη επικίνδυνη από την περιφέρεια και λογικά θα έχει χαμηλότερα ποσοστά, γιατί πολύ απλά έχουμε λιγότερους και όχι τόσο ικανούς σουτέρ, όσο τα προηγούμενα δύο χρόνια. Θα χρειαστούμε κάποιο χρόνο για να βρούμε την «χημεία» μας και να αποκτήσουμε ταυτότητα, ωστόσο πιστεύω ότι έχουμε την εμπειρία για να διαχειριστούμε καλύτερα τις δυσκολίες. Είναι σημαντικό ότι δεν έχουμε μεγάλη πίεση και χρόνο με το χρόνο θα βελτιωνόμαστε.»

Με βάση την εμπειρία σου, πως διαχωρίζεις τις 16 ομάδες του εφετινού μαραθωνίου;

«Νομίζω ότι στο πρώτο γκρουπ των ομάδων που μπαίνουν στην αφετηρία με αποκλειστικό στόχο το Final 4, δικαιωματικά ανήκουν η Φενερμπαχτσέ, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Ρεάλ Μαδρίτης και οι δύο ελληνικές ομάδες, ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό. Από ΄κει και πέρα, υπάρχουν δύο παραδοσιακές δυνάμεις με μεγάλη ιστορία και τίτλους στο ενεργητικό τους, που όμως ψάχνουν την ταυτότητά τους και προσπαθούν να επανέλθουν στο προσκήνιο, όπως η Μπαρτσελόνα και η Μακάμπι. Πολύ ισχυρή και επικίνδυνη δείχνει η Χίμκι, που έχει φτιάξει ένα ποιοτικό κι αθλητικό ρόστερ και δεν θα με εκπλήξει ακόμη και να παλέψει για το Final 4, ενώ παρά τις πολλές αλλαγές, η Εφές θα είναι αρκετά ανταγωνιστική λόγω της παρουσίας του Περάσοβιτς.»

Αυτές οι εννιά ομάδες θα διεκδικήσουν τις 8 θέσεις των playoffs;

«Δείχνουν να έχουν τον πρώτο λόγο. Σίγουρα όμως, ενδιαφέρουσα προοπτική δείχνει να έχει η Αρμάνι που έχει ενισχυθεί με δύο πολύ εκρηκτικούς επιθετικά παίκτες (σ.σ.: Θίοντορ και Γκάουντλοκ), ενώ ο Πιανιτζιάνι είναι πιο ισχυρή προσωπικότητα προπονητή απ' ότι ο Ρέπεσα και η Βαλένθια, που διαθέτει ανταγωνιστικό ρόστερ. Κανείς δεν πρέπει να ξεγράψει την Ζαλγκίρις, γιατί ο Saras έδειξε ένας προπονητής που αφήνει ξεκάθαρα το στίγμα του και η ομάδα του παρουσίασε πολύ καλή εικόνα πέρυσι, ενώ ερωτηματικό θα είναι η Μπασκόνια και η Μάλαγα, με την πρώτη να έχει rookie προπονητή και πολλά νέα πρόσωπα και την δεύτερη να έχει τον ίδιο coach και σταθερό νεανικό κορμό. Απέμεινε ο Ερυθρός Αστέρας, που όπως κι εμείς, έχασε σχεδόν ολόκληρη την πεντάδα του κι επιχειρεί φέτος μία ανανέωση, με πολύ μικρό σε ηλικία προπονητή και νέα παιδιά, αλλά έχει μία από τις καυτές έδρες στην Ευρώπη.