Για ένα κασκόλ αδειανό, για έναν Σάρας!

Όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη, λέει μια παροιμία, το νόημα της οποίας επιβεβαιώνει χωρίς τη θέληση του ο Ολυμπιακός...

Είναι που είναι εξ ορισμού δύσκολη η επιχείρηση στο Κάουνας (απέναντι στην ισχυρότερη, ποιοτικότερη και πιο φιλόδοξη ομάδα που έχει παρουσιάσει η Ζαλγκίρις τα τελευταία χρόνια), του έκατσαν και οι απανωτοί, πλην αναπόδραστοι από το ριζικό του, τραυματισμοί και αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να παραποιήσει την παροιμία...

Όλα του Κάουνας δύσκολα και οι γαμπροί αξύριστοι!

Γαμπροί και μάλιστα πέντε, που θα χάσουν το... bachelor party με το οποίο ο Ολυμπιακός θα ήθελε-και πάντως θα επιδιώξει- να γιορτάσει την ανάδειξη του σε πρωταθλητή χειμώνα της Euroleague!

Αφού ίσιωσαν μετά τις απανωτές ήττες από την Μπάμπεργκ και την ΑΕΚ, έριξαν στο καναβάτσο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και άλωσαν την Πόλη, οι Πειραιώτες εκστρατεύουν στο Κάουνας θυμίζοντας νοσοκομείο σε εφημερία!

Με τον Κιμ Τιλί, τον Δημήτρη Αγραβάνη, τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, τον Γιώργο Πρίντεζη και τον Βαγγέλη Μάντζαρη να μένουν πίσω για να παρακολουθήσουν από τηλοψίας την αναμέτρηση, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος γνωρίζει ότι πρέπει να παλιμπαιδίσει και να μεταμφιεστεί σε... Κύρο Γρανάζη, ώστε να μηχανευθεί νέα κόλπα και να εφεύρει καινούργιους τρόπους για να εκπλήξει τον αντίπαλο του.

Κοινώς πρέπει ο δόλιος να ξαναβγάλει από τη μύγα ξύγκι, χωρίς να παραπονιέται ή να μοιρολατρεί, διότι όπως ο ίδιος είχε πει πέρυσι «δεν πρέπει να μυξοκλαίμε και να το παίζουμε κακομοίρηδες και φουκαράδες».

Ορθώς το είπε τότε, αλλά, διάβολε, έχει και η γκαντεμιά τα όρια της!

Εάν ο Ολυμπιακός (11-3) περάσει από το Κάουνας και καταγάγει την έκτη νίκη τους σε οκτώ εκτός έδρας αγώνες, τότε η δύση του 2017 και η ανατολή του 2018 θα τον βρουν καβάλα στ’ άλογο: με ρεκόρ 12-3, οδηγό της κούρσας και με το βλέμμα στραμμένο στο (κοντινό, αλλά και μακρινό) Βελιγράδι...

Σε περίπτωση ήττας του και εφόσον ο Παναθηναϊκός (10-4) μείνει αλώβητος στη Βαλένθια, τότε τα δυο καμάρια μας το βράδυ θα κοιμηθούν στο ίδιο κρεβάτι!

Όλα αυτά είναι ενδιαφέροντα και ιντριγκαδόρικα, αλλά δεν προκαθορίζουν κιόλας το μέλλον. Ούτε καν το προαναγγέλλουν διότι η διοργάνωση είναι μανίκι και συν τοις άλλοις πριν από το Final 4, μεσολαβούν τα πλέι οφς...

Στον αντίποδα όμως, το να κάνουν σούμα οι δυο πρεσβευτές μας 22 ή 23 νίκες σε τριάντα αγώνες, δεν το λες και μικρό πράγμα, ούτε ευκαταφρόνητο ως επίτευγμα....

Βεβαίως ο Ολυμπιακός έχει και άλλη μια σούμα, που σε αντίθεση με τις νίκες, προκαλεί θλίψη: κάθε νίκη του είναι πύρρεια και πάντως κάθε μία ισοδυναμεί με τριάμισι χαμένα ματς!

Τι εννοώ; Το βράδυ της Πέμπτης οι Ερυθρόλευκοι θα έχουν να επιδείξουν 11 ή 12 νίκες και 77 αγώνες από τα οποία αθροιστικά έχει απουσιάσει ο συρφετός των τραυματιών παικτών του!

Από εβδομήντα επτά ματς των τριών διοργανώσεων (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Εuroleague) έχουν απουσιάσει συνολικά, λόγω τραυματισμών, ο Κιμ Τιλί, ο Βασίλης Σπανούλης, ο Δημήτρης Αγραβάνης, ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, ο Βαγγέλης Μάντζαρης, ο Γιώργος Πρίντεζης, ο Μπράιαν Ρόμπερτς, ο Ιωάννης Παπαπέτρου και ο Κώστας Παπανικολάου. Στον αντίποδα οι μόνοι που βαδίζουν κόντρα στο ορμητικό κύμα της ατυχίας και δεν έλειψαν από κανένα αγώνα μέχρι στιγμής είναι ο Γιάνις Στρέλνιεκς, ο Τζαμέλ Μακ Λιν και ο Χόλις Τόμπσον, με 26/26 παρουσίες.

Τούτου δοθέντος, χωρίς μια ολόκληρη πεντάδα, ο Ολυμπιακός δοκιμάζεται απόψε στο Κάουνας, κόντρα στη Ζαλγκίρις (9-5) που τρέχει ένα σερί 4-0, μεσούντος του οποίου έχει προλάβει να ρίξει στο καναβάτσο τον Παναθηναϊκό και τη Φενέρμπαχτσε.

Τα κατάφερε κόντρα σε δυο προπονητές που τον είχαν στη δούλεψη του ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και μένει να φανεί εάν μετά τον Τσάβι Πασκουάλ (Μπαρτσελόνα) και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς (Παναθηναϊκός) θα δώσει και στον Γιάννη Σφαιρόπουλο το χέρι του με τον αέρα του νικητή...

Επίτηδες χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση διότι στο ματς της 15ης Δεκεμβρίου του 2016 στο οποίο ο Ολυμπιακός άλωσε το Κάουνας με 88-75 (και εκτός από τη νίκη αποκόμισε και τον τραυματισμό του Πρίντεζη) δεν του το έδωσε με την καρδιά του. Η-για να ακριβολογώ- δεν του το έδωσε καθόλου και συν τοις άλλοις του την είπε κιόλας εν εξάλλω καταστάσει επειδή, παρά το γεγονός ότι το ματς είχε κριθεί προ πολλού, ο Κώστας Παπανικολάου εκδήλωσε την τελευταία επίθεση που μάλιστα κατέληξε σε καλάθι και φάουλ!

«Πώς να εξηγήσω την τελευταία επίθεση τους; Ναι, πράγματι ήταν εξαιρετική. Ο προπονητής τους είπε ότι υπάρχει και δεύτερος γύρος, άρα φαίνεται ότι σούταραν επειδή μας φοβούνται. Έχουν ήδη οκτώ νίκες και ανησυχούν για το τι μπορεί να συμβεί μέχρι να ξαναπαίξουμε στον Πειραιά. Υπολογίζουν ότι θα έχουμε τις ίδιες νίκες και στα τελευταία δευτερόλεπτα θα προηγούμαστε με 12-14 πόντους, οπότε σούταραν για να έχουν πλεονέκτημα» σχολίασε ειρωνικά εκείνο το βράδυ ο Σάρας...

Ο Ολυμπιακός και η Ζαλγκίρις αναμετρώνται για 16η φορά στα χρονικά με τους Ερυθρόλευκους να έχουν τη μερίδα του λέοντος στις νίκες με 11 έναντι τεσσάρων των Λιθουανών. Οι δυο ομάδες γνωρίσθηκαν στον απροσδόκητα τραυματικό για την ελληνική ομάδα ημιτελικό του Final 4 στις 22 Απριλίου του 1999 στο Μόναχο, όπου τα ξωτικά του Κάουνας, υπό την καθοδήγηση του Γιόνας Καζλάουσκας και με δυο μετέπειτα παίκτες του Ολυμπιακού (Τάιους Εντνι, Εουρέλιους Ζουκάουσκας) επιβλήθηκαν με 88-71, ενώ μετά από 48 ώρες στον τελικό με την Κίντερ Μπολόνια επέβαλαν την Pax Lithuanica!

Ο Ολυμπιακός μετρά τρεις απανωτές νίκες μετά το προπέρσινο στραπάτσο του -20, ενώ έχει αλώσει το Κάουνας στις τέσσερις από τις τελευταίες πέντε επισκέψεις του. Οι άλλες δυο νίκες της Ζαλγκίρις σημειώθηκαν τη σεζόν 2007-08 στην έδρα της με 88-75 και τη σεζόν 2012-13 στο Νέο Φάληρο με 79-61.

Εκτός από τη Ζαλγκίρις, λοιπόν, ο Ολυμπιακός βρίσκει απέναντι του και τον... ακατονόμαστο! Αστειεύομαι, αλλά ίσως η πλάκα δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, υπό την έννοια πως ο Γιασικεβίτσιους αποτελεί έναν διαχρονικό κακό δαίμονα του, τον οποίο προσπαθεί να ξορκίσει!

Πάλι καλά, που τουλάχιστον στον αγώνα της Πέμπτης ο Σάρας δεν θα έχει στη δούλεψη του τον Μπένο Ούντριχ, διότι τότε θα ζωντάνευαν κι άλλα φαντάσματα, αλλά με αυτή την υπόθεση θα καταπιαστώ εν ευθέτω χρόνω: όταν δηλαδή η Ζαλγκίρις, με τον Σλοβένο δις πρωταθλητή του ΝΒΑ στη σύνθεση της, θα έλθει στα μέρη μας για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό τον οποίο ο λεγάμενος ευεργέτησε πριν από δέκα πεντέμισι χρόνια…

Κλείνω εδώ την... έκτακτη σλοβενική παρένθεση και επιστρέφω στον «Βig Saras» ο οποίος ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ζαλγκίρις στις 9 Ιανουαρίου του 2016, αντικαθιστώντας τον Γκιντάρας Κράπικας και δυο εβδομάδες αργότερα προκάλεσε σοκ και δέος στην ομάδα, το κασκόλ της οποίας είχε βγάλει επιδεικτικά από τον λαιμό του, τον Αύγουστο του 2007, στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος»!

Σε ένα από τα (όντως αριστουργηματικά) προπονητικά πρωτόλεια του, στις 22 Ιανουαρίου του 2016, ο τότε νεόκοπος στον πάγκο της Ζαλγκίρις, Σάρας οδήγησε τη λιθουανική ομάδα στη νίκη επί του Ολυμπιακού με 75-55. Οι Ερυθρόλευκοι είχαν δυο χρόνια και εξήντα αγώνες να υποστούν τέτοια αιχμαλωσία και η ήττα εκείνη τη μαρτυρική βραδιά τους εκτροχίασε ακόμη περισσότερο από τη ρότα τους προς το Βερολίνο...

Στην πρώτη θητεία του (2007-2010) ο χαρισματικός Λιθουανός γκαρντ, συνέδεσε το όνομα του με την απόλυτη κυριαρχία του Παναθηναϊκού, ο οποίος επί των ημερών του κατέκτησε ένα τρόπαιο της Ευρωλίγκας, τρία Πρωταθλήματα και δυο Κύπελλα. Η δεύτερη θητεία του υπήρξε βραχύτερη και άδοξη, καθώς τη σεζόν 2011-12 που υπήρξε κιόλας το κύκνειο άσμα της εποχής Ομπράντοβιτς οι Πράσινοι στέφθηκαν Κυπελλούχοι Ελλάδος, έπαιξαν στο Final 4 της Πόλης και στους τελικούς του Πρωταθλήματος, αλλά αποκόμισαν μόνο το Κύπελλο Ελλάδος

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως το αριστούργημα του Σάρας με αντίπαλο τον Ολυμπιακό (και με συμπαίκτη τότε τον Βασίλη Σπανούλη) σε αυτές τις τέσσερις περιόδους που έπαιξε στα μέρη μας (και, a propos γνωρίσθηκε, ερωτεύθηκε και παντρεύθηκε Ελληνίδα), αποτελεί ο καθ’ όλα μυθικός ημιτελικός στο Φάιναλ Φορ του 2009 στο Βερολίνο, στον οποίο ο Παναθηναϊκός επικράτησε με 84-82.

Ο Γιασικεβίτσιους ήταν εκείνος ο οποίος στα 50 δευτερόλεπτα σημάδεψε στο pick n’ roll τον Πέκοβιτς που σκόραρε. Ακολούθησαν τα άστοχα σουτ του Βούιτσιτς (τρίποντο) στα 38'' και του Πέκοβιτς στα 15'', και το συγκλονιστικό μπασκετικό δράμα κορυφώθηκε στην τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού, όταν ο Μπουρούσης σούταρε «και εμείς κάναμε το σταυρό και την προσευχή μας για να μην μπει το καλάθι», όπως εξομολογήθηκε αργότερα ο Περπέρογλου!

Στον μακράν καλύτερο ημιτελικό όλων των εποχών, ο Σάρας πέτυχε 18 πόντους με 1/4 δίποντα, 4/6 τρίποντα, 4/4 βολές και είχε επίσης τρία ριμπάουντ και πέντε ασίστ...

Βεβαίως το γαϊτανάκι του Σάρας με τον Ολυμπιακό είναι πολύ πιο παλιό και από την υπόθεση του κασκόλ και από την καριέρα του στον Παναθηναϊκό και χρονολογείται από τον γυρισμό του «Ξανθού» στον Πειραιά...

Τη σεζόν 1999-2000 ο Λιθουανός ήταν ένας 23άχρονος και σχετικώς άγνωστος στην πιάτσα γκαρντ, που μετά την τετραετή θητεία του στο Μέριλαντ, παλιννόστησε στην πατρίδα του (Λιέτουβος Ρίτας) και στη συνέχεια μετακόμισε στην Ολύμπια Λιουμπλιάνα, την οποία βρήκε –για κακή του τύχη-ο Ολυμπιακός στο δρόμο του στα πλέι οφς του (τότε λεγόμενου) Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος...

Οι Σλοβένοι (με παίκτες τους θητεύσαντες στην Ελλάδα Ζντοβτς, Μπετσίροβιτς, Γκόλεματς, Κότνικ, Γιασικέβιτσους) επιβλήθηκαν στον πρώτο αγώνα της «best-of-three» σειράς με 65-61, ενώ ο Ολυμπιακός απάντησε στο ΣΕΦ με 68-52. Σε αυτά τα πρώτα δυο ματς, σε 64 λεπτά συμμετοχής ο Σάρας σημείωσε 17 πόντους (7+10) με 6/23 σουτ, αλλά στον τρίτο αγώνα ήταν φωτιά και λάβρα...

Στις 9 Μαρτίου του 2000 (ανήμερα των τεσσαρακοστών γενεθλίων του μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης, με τον Παναθηναϊκό στη Θεσσαλονίκη, Ομπράντοβιτς) η επιστροφή του Ολυμπιακού στη «Χάλα Τίβολι» υπήρξε εφιαλτική, καθώς η Ολύμπια τον γάζωσε με σκορ 85-67, προεξάρχοντος του Γιασικεβίτσιους που έβαλε 30 πόντους με 1/2 βολές, 4/5 δίποντα και 7/7 τρίποντα!

Στην προκειμένη περίπτωση ισχύει η παροιμία που λέει «όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη»! Σαν να μην έφταναν οι εγγενείς δυσκολίες του αγώνα, είχε προηγηθεί κιόλας-και μάλιστα εν πτήσει προς τη Λιουμπλιάνα- ο καυγάς του Δημήτρη Παπανικολάου με τον Τζέιμς «Χόλιγουντ» Ρόμπινσον για ένα στοίχημα 300.000 δραχμών που είχαν βάλει στην προπόνηση!

Ε κατόπιν όλων αυτών βρέθηκε και ο Σάρας στη ζώνη του λυκόφωτος και τι τα θες, τι τα γυρεύεις!

Έγραψα προηγουμένως για το προ δεκαετίας φλερτ του Ολυμπιακού με τον Σάρας και αυτή η υπόθεση είναι όντως ενδιαφέρουσα και γαργαλιστική, χώρια που αναζωπυρώνεται κάθε φορά που ο λεγάμενος βρίσκεται απέναντι στους Πειραιώτες. Εάν, λοιπόν, ο Τρωικός πόλεμος, όπως γράφει ο Γιώργος Σεφέρης, έγινε «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη», τότε ο πόλεμος των αιωνίων οξύνθηκε πριν από δέκα χρόνια για ένα κασκόλ!

Ο τότε 31χρονος χαρισματικός Λιθουανός γκαρντ βρισκόταν από την άνοιξη στο στόχαστρο του Ολυμπιακού, μάλιστα στις 25 Απριλίου του 2007 ο Σπύρος Καβαλιεράτος είχε αποκαλύψει στην εφημερίδα «Goal News» (βλέπε σχετικό απόκομμα) ότι οι Ερυθρόλευκοι μελετούσαν τους όρους του συμβολαίου του «Big Saras» που τότε αγωνιζόταν στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς ώστε να πράξουν εγκαίρως τα δέοντα.

Το προηγούμενο καλοκαίρι οι αδελφοί Αγγελόπουλου είχαν ήδη προβεί στην υπέρβαση της μεταγραφής του Άρβιντας Ματσιγιάουσκας και τότε μάλιστα ασχολήθηκαν και με τον Σάρας, που δεν έφυγε ποτέ από την ατζέντα τους. Ούτως ή άλλως ο νυν προπονητής της Ζαλγκίρις δεν υπολογιζόταν ιδιαιτέρως από τον Ντον Νέλσον που τον θεωρούσε αργό για τα δεδομένα του ΝΒΑ και δη τα δικά του, καθότι πρόκειται για τον εμπνευστή του «Run TMC» και του «Nellie Ball» στα τέλη της δεκαετίας του ’80 με τους... σφαιράτους Τιμ Χαρνταγουέι, Μιτς Ρίτσμοντ και Κρις Μάλιν.

Τότε ο Γιασικεβίτσιους είχε συμβόλαιο 4.000.000 δολαρίων, που με τους φόρους μειωνόταν σε 2.400.000, τουτέστιν 1.800.000 ευρώ, τα οποία ήταν λιγότερα απ' όσα εισέπραττε ο συμπατριώτης του στον Ολυμπιακό.

Σε εκείνο το δημοσίευμα ο Καβαλιεράτος σημείωνε ότι «ο Ολυμπιακός δεν θα παίξει μόνος του διότι ο Σάρας θα είναι περιζήτητος, όταν βγει στην αγορά, αλλά αυτό δεν φοβίζει τους Αγγελόπουλους». Σαν να μην έφτανε αυτό, εκείνες τις μέρες η εφημερίδα «Πρωταθλητής» έβγαλε σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα το προσύμφωνο του συμβολαίου που πρότειναν οι Πειραιώτες στον Γιασικέβιτσους, γεγονός που (λέγεται ότι) το έκανε να στραβώσει πολύ!

Από τον Παναθηναϊκό, εκείνη την εποχή, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Οι πρωταθλητές Ευρώπης της σεζόν 2006-07 δεν αναφέρθηκαν ως εμπλεκόμενοι στα πρώιμα μεταγραφικά σενάρια, αλλά αργότερα αποδείχθηκε πως πίσω είχε η (πράσινη) αχλάδα την ουρά!

Τέσσερις μήνες αργότερα - και ενώ η υπόθεση «έβραζε» - ο Γιασικέβιτσους ήλθε στην Αθήνα ως μέλος της εθνικής ομάδας της Λιθουανίας, που θα συμμετείχε στο Τουρνουά Ακρόπολις. Στις 19 Αυγούστου στο αεροδρόμιο ένας νεαρός οπαδός του Ολυμπιακού του κρέμασε ένα ερυθρόλευκο κασκόλ στο λαιμό, αλλά ο Σάρας το έβγαλε από πάνω του και μάλιστα δεν έκρυψε τον εκνευρισμό του. Θα μπορούσε ωστόσο ακόμη και αυτή η σχετικώς οργίλη αντίδραση να μην προκαλέσει υποψίες, καθότι ο λεγάμενος ουδέποτε υπήρξε ένας προβλέψιμος και μανιτζέβελος άνθρωπος...

Ο Παναθηναϊκός, κατά το κοινώς λεγόμενον, ποιούσε την νήσσαν, άλλωστε είχε ήδη παλιννοστήσει από το Χιούστον, μετά από μια σεζόν με τους Ρόκετς, ο Βασίλης Σπανούλης και θα συναντούσε στην περιφερειακή γραμμή τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον Σάνι Μπετσίροβιτς, τον Νίκο Χατζηβρέττα και τον... Αρη Ταταρούνη!

Εδώ ανοίγω μια μικρή παρένθεση για να υπενθυμίσω μια σέρβικη παροιμία την οποία συνήθιζε να επικαλείται πολύ συχνά ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και προφανώς παρέχει μια επί πλέον εξήγηση στην ηχηρή μεταγραφή...

Τα πολλά, λέει, δεν πονάνε το κεφάλι!

Στην προκειμένη περίπτωση ο Παναθηναϊκός ακολούθησε μια ήπια, αλλά ουσιώδη και εντέλει αποτελεσματική στρατηγική και κτύπησε ξαφνικά. Κινήθηκε εν κρυπτώ και παραβύστω και σημάδεψε διάνα στο στόχο του, χωρίς να τον κάνει βούκινο.

Σύμφωνα με τον αστικό μύθο της εποχής, ο Σάρας δεν ήταν πολύ ενθουσιώδης να ξαναπαίξει με προπονητή τον Πίνι Γκέρσον, αλλά ούτε και οι Σέρβοι τον ξετρέλαιναν. Το θυμάμαι καλά αυτό διότι μολονότι το 2003 στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με την Μπαρτσελόνα και με προπονητή τον Σβέτισλαβ Πέσιτς, δεν πολυγούσταρε τους «πλάβι», μάλιστα δυο χρόνια αργότερα, στο περιθώριο του (θριαμβευτικού για τον ίδιο, τον Γκέρσον και τη Μακαμπί) Φάιναλ Φορ της Μόσχας, μου είχε πει το εξής: «Σέβομαι τους Σέρβους προπονητές, αλλά δεν μου αρέσει το στιλ τους. Για να σου δώσω να καταλάβεις στην Μπαρτσελόνα έβγαζα τον σκασμό και έδινα την μπάλα στον Μποντιρόγκα και στον Φούτσκα, αλλά στο Τελ Αβίβ ξαναβρήκα τον εαυτό μου παίζοντας ελεύθερο, θεαματικό και ριψοκίνδυνο μπάσκετ».

Μιας και το 'φερε η κουβέντα στον Γκέρσον, δέκα τέσσερις μήνες αργότερα και ενώ είχε αποχωρήσει από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού (όπου τον διαδέχθηκε τον Φεβρουάριο του 2008 ο Παναγιώτης Γιαννάκης), μου έκανε την τιμή να έλθει ως προσκεκλημένος στην εκπομπή «Η Κερκίδα του Σαββάτου» ,που παρουσίαζα τότε στην ΕΡΤ.

Ήταν 24 Οκτωβρίου του 2008 και όταν τον ρώτησα για τον Σάρας, ιδού τι μου απάντησε: «Εγώ δεν τον ήθελα στον Ολυμπιακό, αλλά του μίλησα και προσπάθησα να τον φέρω εδώ για να κάνω το χατίρι του κυρίου Αγγελόπουλου. Έκανα λάθος που μπήκα σε αυτή τη διαδικασία, διότι είμαι ευγενικός και δεν λέω εύκολα «όχι». Ο Σάρας είναι μεγάλος παίκτης και έχει την προσωπικότητα του νικητή, αλλά τα λεφτά που θα κόστιζε η μεταγραφή του, γύρω στα 3-4 εκατομμύρια, είναι το μπάτζετ μιας ολόκληρης ομάδας. Ο Γκριρ είναι πιο νέος, πιο γρήγορος και έχει μεγάλο κίνητρο. Είμαι περίεργος να δω πως θα τα πάει με τον Ομπράντοβιτς και ειλικρινά , όταν σταματήσει ο Σάρας το μπάσκετ, θα ήθελα πολύ να μάθω τη γνώμη του Ζέλικο για τη συνεργασία τους»...

Στ' αλήθεια δεν ξέρω εάν ο Γκέρσον ρώτησε ποτέ τον Ομπράντοβιτς για τις δυο περιόδους της συνεργασίας του με τον Σάρας και εάν έλυσε την απορία του!

Αυτό που δεν συνέβη με τον Ολυμπιακό στην Αθήνα, συντελέσθηκε με τον Παναθηναϊκό στη Μαδρίτη! Μεσούντος του Ευρωμπάσκετ, ο Γιασικεβίτσιους είπε το «ναι» στον Παναθηναϊκό, προσπερνώντας το ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ και η μεταγραφή ολοκληρώθηκε με την παρουσία στην ισπανική πρωτεύουσα του τότε μάνατζερ και νυν προέδρου της ομάδας Μάνου Παπαδόπουλου, στον οποίο άναψε το φως ο Θανάσης Γιαννακόπουλος που ασχολήθηκε προσωπικά με την υπόθεση και τη διεκπεραίωσε.

Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ανακοίνωσε εν χορδαίς και οργάνω την ολοκλήρωση της μεταγραφής, την Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου του 2007 και ακαριαία άναψαν τα τέλια σε ολόκληρη την Ευρώπη!

Λίγες ημέρες νωρίτερα ο Ιταλός ατζέντης του, ο Μαουρίτσιο Μπαλντούτσι είχε αποκαλύψει ότι ο «Σάρας δεν έχει καμιά διάθεση να παίξει στον Ολυμπιακό» και τότε κυκλοφορούσε η φήμη πως εκτός από τον Γκέρσον, ο Λιθουανός γκαρντ δεν ενθουσιαζόταν με την ιδέα να παίξει μαζί με τον Ματσιγιάουσκας.

Α, για να μην το ξεχάσω: αυτή ήταν η τρίτη και (όπως αποδείχθηκε) τυχερή φορά που ο Παναθηναϊκός κυνήγησε τον Γιασικεβίτσιους. Η πρώτη απόπειρα έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 2003, όταν ο Σάρας έφυγε από τη Βαρκελώνη, αλλά πρόλαβε να τον «κλείσει» η Μακαμπί. Ακολούθησε μια δεύτερη επιχείρηση, το καλοκαίρι του 2006, όταν ο Λιθουανός γκαρντ μουρμούραγε για τη “μεταχείριση” του από τους Πέισερς, ωστόσο αποφάσισε να παραμείνει για άλλη μια σεζόν στο ΝΒΑ.

Βεβαίως η μεταγραφή εκτός από ηχηρή υπήρξε και δαπανηρή, καθώς η οικογένεια Γιαννακόπουλου του έστρωσε 4.200.000 ευρώ, εκ των οποίων 3.500.000 ήταν οι καθαρές ετήσιες αποδοχές του, χώρια τα πριμ και η αποζημίωση στους Γουόριορς.

Σε απλά μαθηματικά, ο Σάρας κόστιζε για μία σεζόν, όσο ο Ριβάλντο, ο Καραγκούνης, ο Γκαλέτι, ο Ντάντε και όλη η ομάδα γουότερ πόλο του Παναθηναϊκού. Συν τοις άλλοις έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στην ιστορία του Παναθηναϊκού, ξεπερνώντας τον Νίκο Γκάλη (300.000.000 δραχμές, σεζόν 1992-93), τον Ντομινίκ Γουίλκινς (3.500.000 δολάρια, σεζόν 1995-96), τον Ντίνο Ράτζα (2.000.000 δολάρια, σεζόν 1997-98) και τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα (2.000.000 δολάρια, σεζόν 1998-99).

Έμπλεος ενθουσιασμού ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κρατήθηκε και ανακοίνωσε μόνος του (όπως το συνήθιζε άλλωστε) τη μεγάλη μεταγραφή και μάλιστα μέσω των ερτζιανών. Βγήκε στον ραδιοφωνικό αέρα της ΕΡΑ και του Sportime FM και είπε ότι «κάναμε μια τεράστια μεταγραφή, που εγώ τη θεωρώ εφάμιλλη εκείνης του Ντομινίκ Γουίλκινς. Έχουμε πει πως όποιον αθλητή θέλουμε, προσπαθούμε να τον αποκτήσουμε χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος».

Η επόμενη και τελευταία πράξη του έργου της μεταγραφής ανέβηκε στη σκηνή του “Ελευθέριος Βενιζέλος”, όπου έγινε χαμός την Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου, όταν ο «Big Saras» ξαναπάτησε το πόδι του στο αεροδρόμιο, χωρίς αυτή τη φορά να βγάλει εκνευρισμένος τα πράσινα κασκόλ που του φόρεσαν, όπως είχε συμβεί πέντε εβδομάδες πριν...