Μίντλετον: «Στον Παναθηναϊκό έκλαψα για πρώτη φορά στη ζωή μου»!

Το Breaking Bad ήταν μια σειρά τόσο άρτια και ωραία, τόσο γεμάτη και εκστατική, παρουσιάζοντας τρομακτική ένταση ακόμα και σε στιγμές… παγωμάρας και ησυχίας, χωρίς να απογοητεύσει ούτε στιγμή σε όλο το ταξίδι που κράτησε πέντε σεζόν. Ήταν η ιστορία του Γουόλτερ Γουάιτ, του καθηγητή που δίδασκε Χημεία και μια μέρα αποφάσισε να βάλει στην άκρη την ηθική του για να γίνει άρχοντας του εγκλήματος επειδή του άρεσε. Επειδή ήταν καλός σε αυτό. Επειδή τον έκανε να νιώθει ζωντανός. «Ξέρεις, ο Γουάιτ αποδεικνύει πως όλα είναι δυνατά. Ό,τι συνέβη, για παράδειγμά με την περίπτωσή μου και με τον Παναθηναϊκό πριν από κάποια χρόνια. Ποια ομάδα που διεκδικεί την Euroleague θα έβαζε στο ρόστερ της έναν παίκτη 34 ετών; Έναν… παππού; Αυτός, ακριβώς, ήταν ο λόγος που έβαλα τα κλάματα μετά από τον τελικό στην Μπολόνια! Δεν είχα κλάψει ποτέ στη ζωή μου. Το έκανα για πρώτη φορά μετά από εκείνο το παιχνίδι με την Κίντερ, στην αγκαλιά του Ομπράντοβιτς. Είμαι ένας άνθρωπος που έχει φιλοδοξίες, ήλθα στην Ευρώπη το 1988 με μια αποστολή και ξέσπασα! Ήθελα τον τίτλο για μένα και για αυτούς που με έφεραν στον Παναθηναϊκό» παραδέχεται στην Euroleague Greece ο Ντάριλ Μίντλετον, ο οποίος αποσύρθηκε από την ενεργό δράση στα 47 του και το καλοκαίρι του 2015 εντάχθηκε στο προπονητικό τιμ της ΤΣΣΚΑ ως συνεργάτης του Δημήτρη Ιτούδη. «Έπαιξα μπάσκετ 26 χρόνια για μένα… Επειδή ήμουν καλός σε αυτό και με έκανε να νιώθω ζωντανός. Γούσταρα πολύ τον ανταγωνισμό και τους φιλάθλους! Απόλαυσα αυτό το μεγάλο ταξίδι από την αρχή ως το τελευταίο παιχνίδι».

«Μπέρδεψα την Τουρκία με τα σάντουιτς γαλοπούλα»

O Ντάριλ Μίντλετον ήταν ένα πραγματικά σπουδαίο ταλέντο στο high school, πήρε υποτροφία κι απόλαυσε τα κολεγιακά χρόνια στο Μπέιλορ, έγινε πικ στο Νο.68 του Draft το 1988 από τους Ατλάντα Χοκς ωστόσο δεν αγωνίστηκε ποτέ στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη. Έτσι, λοιπόν, έπεσε στο τραπέζι η προοπτική της Ευρώπης. Για την πλειοψηφία των νεαρών Αμερικανών που κάνουν το υπερατλαντικό ταξίδι, η Γηραιά Ήπειρος φαντάζει ως το μέρος όπου θα πληρωθείς καλά, θα κάνεις θόρυβο και θα έχεις την ευκαιρία να φτιάξεις το όνομά σου για να παίξεις μελλοντικά στο ΝΒΑ. Ο ατζέντης σου βρίσκει μια ομάδα που με δυσκολία μπορείς να προφέρεις το όνομά της, παίρνεις το διαβατήριό σου, ετοιμάζεις τη βαλίτσα σου και ελπίζεις ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψεις στην πατρίδα. Φευ… Ο Μίντλετον ήλθε για λογαριασμό της τουρκικής Çukurova Sanayi κι έμεινε 26 ολόκληρα χρόνια! Ο ίδιος και ο μεγαλύτερος αδελφός του, Τζούλιαν… προβληματίστηκαν αρχικώς όταν ένας εκπρόσωπος παικτών ρώτησε τον Ντάριλ αν τον ενδιαφέρει να αγωνιστεί στην Τουρκία. «Αυτός ο τύπος με ρωτάει για τα σάντουιτς γαλοπούλα;» (σ.σ. turkey σημαίνει και γαλοπούλα). Αφού έγιναν οι απαραίτητες διευκρινήσεις, ο Μίντλετον μετακόμισε στη Μερσίνη της νότιας Τουρκίας. «Υπέγραψα για 80.000 δολάρια και ταξίδεψα μαζί με την πρώην σύζυγό μου, Ρενάτα. Είχα μεγάλη αγωνία για το τι θα συναντήσω εκεί. Περάσαμε τον έλεγχο των διαβατηρίων και είδαμε αστυνομικούς και στρατιωτικούς με τα όπλα στο χέρι! Ήταν τρελό. Από εκείνο το σημείο κατάλαβα ότι πλέον ήμουν σε έναν νέο κόσμο, ότι έπρεπε να ξεχάσω ό,τι ήξερα. Εκείνη η χρονιά μού έστρωσε τον δρόμο για τη συνέχεια!».

«Τρελαινόμουν όταν έβλεπα τον Γκασόλ να τεμπελιάζει»!

O βετεράνος φόργουορντ μεγάλωσε στο Queens της Νέας Υόρκης, την πιο πολύμορφη εθνοτικά αστική περιοχή στον κόσμο με πληθυσμό πάνω από 2.2 εκατομμύρια κατοίκους. Το 48% εξ αυτών είναι γεννημένοι στο εξωτερικό κι αντιπροσωπεύουν πάνω από 100 διαφορετικά έθνη, μιλώντας περισσότερες από 138 γλώσσες! Ο Μίντλετον έφυγε από τις ΗΠΑ σε ηλικία 22 ετών κι έπειτα από 29 χρόνια, παραμένει στα μέρη μας κάνοντας πλέον καριέρα προπονητή στο πλευρό του Δημήτρη Ιτούδη. «Είναι αλήθεια ότι αυτά τα 26 χρόνια στα παρκέ πέρασαν σαν… 26 ζωές, αν και μπορώ να πω ότι η τελευταία δεκαετία έφυγε πραγματικά γρήγορα (γέλια). Άξιζε τον κόπο, πέρασα καλά και γνώρισα τον κόσμο. Μετά την εμπειρία της Τουρκίας έφυγα για την Ιταλία και την Aresium Milan. Έμεινα δυο χρόνια εκεί (1989-91) και θυμάμαι πως πηγαίναμε παντού με το λεωφορείο για να δίνουμε τα παιχνίδια μας, καλύπτοντας αποστάσεις 5 και 6 ωρών. Ήταν καλά, αφού ήμασταν σχετικά κοντά με το Μόντε Κάρλο και τη Νις». Η ομάδα, πάντως, με την οποία συνδέθηκε περισσότερο από κάθε άλλη ήταν η Τζιρόνα, φορώντας τη φανέλα της σε πέντε διαφορετικές περιόδους: 1991-92, 1996-98, 1999-00, 2006-11 και 2011-12! «Στην Τζιρόνα… πήγα και ήλθα πέντε φορές ενώ έχω να λέω ότι κατέκτησα κι έναν ευρωπαϊκό τίτλο με τον Μαρκ Γκασόλ (σ.σ. FIBA EuroCup, το 2007)! O Μαρκ είναι ένας υπέροχος τύπος. Δουλέψαμε μαζί και τον έκανα ανταγωνιστικό. Ήταν ένα παιδί που δεν γούσταρε την προπόνηση. Εγώ, πάλι, τρελαίνομαι όταν βλέπω κάποιον να τεμπελιάζει. Παλεύαμε συνέχεια στις προπονήσεις, παίζαμε ξύλο και πολλές φορές κλώτσαγε την μπάλα από τα νεύρα του! Δεν άντεχε! Στη Τζιρόνα έχτισε την αυτοπεποίθησή του, βγήκε MVP στην Ισπανία και ακολούθησε το ΝΒΑ».

«Ο Ζέλικο με κάλεσε στα 34 μου κι ένιωσα ξανά έφηβος»

Ο θρίαμβος του Παναθηναϊκού στην Μπολόνια θα μνημονεύεται πάντα ως μπασκετικό έπος διότι στα προγνωστικά που δεν απείχαν και πολύ από τα πραγματικά δεδομένα, οι «πράσινοι» λογίζονταν ως Νο. 4, πίσω από τη διοργανώτρια Κίντερ Μπολόνια, τη Μακάμπι και την Μπενετόν Τρεβίζο. Αλλά όλοι λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο, που λεγόταν Ζέλικο Ομπράντοβιτς και σε εκείνο το Final 4 έδωσε την παράσταση της ζωής του! Οι κινήσεις και η στρατηγική του Ζοτς στη διάρκεια των δυο αγώνων είχαν ως αποτέλεσμα την πλήρη ανατροπή των σκηνικών και τον θρίαμβο των «πράσινων» στο Pala Malaguti της Μπολόνια. «Το 2000 ήλθα στον Παναθηναϊκό με σκοπό να κερδίσω έναν μεγάλο τίτλο πριν αποσυρθώ. Ο Ζέλικο με κάλεσε στα 34 μου και μπορώ να σου πω ότι ένιωσα ξανά έφηβος»! Παρεμπιπτόντως, εκείνο το καλοκαίρι το «τριφύλλι» είχε ήδη αποκτήσει τον Γιώργο Μπαλογιάννη και ανανέωσε τα συμβόλαια των Φραγκίσκου Αλβέρτη, Αντώνη Φώτση, Νάντο Τζεντίλε, Μίκαελ Κοχ και Όντεντ Κάτας. «Όπως σου εξήγησα, ήλθα πιτσιρικάς στην Ευρώπη και ήμουν man on a mission. Ήθελα, αρχικώς, να βελτιωθώ. Η φιλοδοξία μου ήταν να γίνομαι καλύτερος και να απολαύσω την μπασκετική μου ζωή. Ε, το πέτυχα δίπλα στον καλύτερο Ευρωπαίο που είδα ποτέ! Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα ήταν έξυπνος, ψηλός, μεγάλος κι έπαιζε άμυνα. Ένας πραγματικός δολοφόνος! Τώρα σε ό,τι αφορά τον Ομπράντοβιτς, ήταν σκληρός αλλά δίκαιος. Άλλαξα 15-16 προπονητές στην καριέρα μου και προτιμώ εκείνους που θα έλθουν να σε πιάσουν και θα σου εξηγήσουν πώς έχουν τα πράγματα από εκείνους που ουρλιάζουν χωρίς λόγο και λένε πράγματα πίσω από την πλάτη σου. Ναι, το μισώ αυτό»!

«Θα γίνει προπονητής ο Μίλος; Όχι! Ποτέ»!

Ο Μίντλετον άρχισε τη χρονιά 2014-15 στην τέταρτη κατηγορία της Ισπανίας με την CB Benidorm ωστόσο το κάλεσμα του Δημήτρη Ιτούδη άλλαξε τα πλάνα. Το θετικό στην περίπτωσή του ήταν η ομαλή μετάβαση. Δείτε για παράδειγμα τι έγινε με τον Πάμπλο Πριχιόνι, ο οποίος έκοψε το μπάσκετ, έγινε αμέσως πρώτος προπονητής κι ανέλαβε ένα μεγάλο project που εν τέλει δεν κατάφερε να σηκώσει στις πλάτες του. «Είναι πολύ εύκολο να λυγίσεις από τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις. Πριν έλθω στην ΤΣΣΚΑ, δεν μπορούσα να διανοηθώ τις ευθύνες! Κάνεις τόσα πολλά πράγματα που ο κόσμος δεν βλέπει…». Στις περιπτώσεις των Πριχιόνι και Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, αμφότεροι έδειχναν ενώ ακόμη αγωνίζονταν ότι το πεπρωμένο τους ήταν οι πάγκοι. Ποιος όμως από τους εν ενεργεία παίκτες προορίζεται για προπονητής; «Νομίζω πως ο Τζέισι Κάρολ της Ρεάλ Μαδρίτης θα γίνει καλός κόουτς. Ίσως επίσης ο Ντε Κολό, ακόμα και ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ». And what about Μίλος; «Όχι! Ποτέ»! Ο νυν κόουτς της ΤΣΣΚΑ Μόσχας κατάφερε να μακροημερεύσει στην Ευρώπη, μιλάει καλά ισπανικά (σ.σ. αγωνίστηκε επίσης στις Κάχα Σαν Φερνάντο, Μπαρτσελόνα, Μπανταλόνα, Βαλένθια, Αλικάντε) κι έχει παραδεχτεί ότι αισθάνεται Ευρωπαίος. Τι πρέπει να κάνει, λοιπόν, ένας Αμερικανός για να πετύχει μακριά από την πατρίδα του; «Το πιο σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι να μην καις… γέφυρες! Να μην κλείνεις πόρτες και να μην δημιουργείς προβλήματα. Θα με καλούσε ο Δημήτρης στην ΤΣΣΚΑ αν ήμουν κωλοχαρακτήρας στον Παναθηναϊκό; Δεν νομίζω… Ξέρω καλά πως εκεί έξω υπάρχουν τόσοι πολλοί προπονητές που θα μπορούσε να φέρει μαζί του στη Μόσχα όταν ανέλαβε την ομάδα».

«Έλεγα στον Άνσλι πριν από κάθε παιχνίδι ότι θα τον γαμ…ω»!

Παράλληλα με την μπασκετική δραστηριότητα στην Ισπανία, ο Ντάριλ Μίντλετον έγινε συνιδιοκτήτης εστιατορίου στο Αλικάντε, μαγειρεύοντας με ποδιά με το λογότυπο του Παναθηναϊκού και τα έξι αστέρια. «Ναι, μπορείς να με αποκαλείς μάστερ σεφ (γέλια)! Μου αρέσει η μαγειρική, ήταν ένας τρόπος να ξεφεύγω από τη ρουτίνα και την καθημερινότητα. Άλλοι κάθονται 10 ώρες μπροστά στην τηλεόραση ή… λιώνουν στο Internet όμως εγώ προτιμούσα να μαγειρεύω. Η κουζίνα ήταν ένας καλός τρόπος να ξεφεύγεις. Ποιος ξέρει, όταν φύγω από την ΤΣΣΚΑ θα το ρίξω στη μαγειρική. Ποτέ μην λες ποτέ. Εδώ κάποτε είπα ότι δεν θα παίξω ποτέ στη Ρωσία. Με κάλεσε ο Κατσικάρης στην Αγία Πετρούπολη και αρχικά είπα πως δεν υπάρχει περίπτωση να πάω στο κρύο! Πλέον με βλέπετε εδώ… ». Έπειτα από σχεδόν τρεις δεκαετίες στα γήπεδα, ποιο παιχνίδι θα ήθελε να παίξει ξανά; «Τον τελικό με τη Μακάμπι στο Παρίσι, στην πρώτη χρονιά μου στον Παναθηναϊκό. Τότε που είχαμε στην ομάδα τον Ρέμπρατσα». Και ποιον παίκτη αγαπούσε να μισεί; «Τον Τζο Αρλάουκας! Ήταν η μήνις μου! Στη Ρεάλ, την Μπασκόνια, όπου τον έβρισκα μπροστά μου! Τώρα που το σκέφτομαι, υπήρχαν κι άλλοι. Ο Τανόκα Μπέαρντ, ο Μάικλ Άνσλι (σ.σ. ο βετεράνος φόργουορντ της Μάλαγα)… Πραγματικά τον μισούσα! Πριν από κάθε μεταξύ μας αγώνα, τον πλησίαζα και του έλεγα ότι θα τον γαμ…ω»! Ο Μίντλετον έχει περάσει παραπάνω από τη μισή ζωή του στα γήπεδα και ξεκαθαρίζει ότι δεν έχει μπασκετικά απωθημένα. «Πλέον αυτό που θέλω είναι να κερδίσω την Euroleague και να πανηγυρίσω για μένα (γέλια). Στο Βερολίνο το έκανα για τον Δημήτρη! Το άξιζε όσο κανείς άλλος και χάρηκα πραγματικά για αυτόν! Την άλλη φορά θα το κάνω για μένα».

PHOTO CREDIT: Μαριλίζα Κοντογεώργου