Ο Νικ, ο Νίκος και ο Ντίνος...

Όντως ξεβολεύεται απόψε ο Παναθηναϊκός, διότι πάνω που αισθανόταν όπως οι ομάδες του ΝΒΑ όταν έχουν απανωτά ματς στην έδρα τους, είναι αναγκασμένος να εγκαταλείψει τη θαλπωρή του ΟΑΚΑ και να τρέχει στις Βαμβέργες!

Τέσσερα ματς στη σειρά μέσα σε δυο εβδομάδες πρόκαναν να παίξουν οι Πράσινοι στο σπίτι τους, σε ένα γαϊτανάκι που άρχισε με τη δυσάρεστη (μετά από εννέα σερί νίκες του ως οικοδεσπότη) ήττα από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και συνεχίσθηκε με τρεις αγχωτικές νίκες σε αγώνες στους οποίους βρέθηκε πίσω στο σκορ και μάλιστα σε δυο από δαύτους κόντεψε να ξημερώσει στο γήπεδο!

Τη σκαπούλαραν λοιπόν οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης κόντρα στο Λαύριο, στη Ζάλγκιρις Κάουνας και στον Ολυμπιακό και απόψε θα επιδιώξουν να εκπορθήσουν το άντρο μιας από τις πιο προβλέψιμα απρόβλεπτες ομάδες της Euroleague: δικαιολογείται αυτό το οξύμωρο σχήμα, υπό την έννοια ότι πραγματικά η Μπάμπεργκ είναι μια «nice to watch» ομάδα, που παίζει γρήγορο και μοντέρνο μπάσκετ, μπορεί να στριμώξει στα σχοινιά κάθε αντίπαλο, αλλά συχνά χύνει την καρδάρα με το γάλα, εξ ου και η χρόνια αδυναμία της να προκριθεί στα πλέι οφς και να διαδραματίσει έναν σημαίνοντα ρόλο στο γίγνεσθαι της διοργάνωσης.

Αλλά, είπαμε, είναι μια ομάδα που σου αρέσει να τη βλέπεις και σε κάθε περίπτωση κάνει κλικ για τις αρχές, την τακτική και το στιλ της... Είναι επίσης μια ομάδα που στον Καλάθη αρέσει να την αντιμετωπίζει, σε αντίθεση με τον Τρινκιέρι ο οποίος βλέπει τον Nικ μπροστά του και στρίβει, γνωρίζοντας ότι κάποιο αναπόδραστο κακό θα του συμβεί!

Του συμβαίνει ακόμη κι όταν ενώ θέλει να τον δει, δεν τον βλέπει, με αποτέλεσμα ο Καλάθης να εξελίσσεται σε μόνιμο και διαχρονικό εφιάλτη του Ιταλού προπονητή και το γαϊτανάκι καλά κρατεί!

Μια αληθινή Νέμεσις!

Το 2013 που ο Τρινκιέρι ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής ξεροστάλιαζε να περιμένει τον τότε γκαρντ των Γκρίζλις, αλλά τζίφος! Ο Καλάθης μίλησε μια φορά στο τηλέφωνο με κάποιον εκπρόσωπο της ΕΟΚ, ύστερα δεν απαντούσε στις κλήσεις δικαιολογούμενος εκ των υστέρων ότι είχε αλλάξει συσκευή κινητού τηλεφώνου και γενικώς ούτε φωνή, ούτε ακρόαση! Μ’ αυτά και μ΄ αυτά πέρασαν οι μέρες, δεν εμφανίστηκε ποτέ επί ελληνικού εδάφους και η απουσία του μέτρησε σημαντικά στην αποτυχία της Εθνικής στο Eurobasket της Σλοβενίας.

Στις 26 Οκτωβρίου του 2016, στο ντεμπούτο του Τσάβι Πασκουάλ στον πάγκο του Παναθηναϊκού, η Μπάμπεργκ προηγήθηκε με 83-73 τριάμισι λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα, αλλά πίσω είχε ο Καλάθης την ουρά! Οι Πράσινοι έτρεξαν ένα σερί 11-0 και απέδρασαν με τη νίκη δια χειρός Καλάθη, τρία δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη. Ο Ρίβερς αστόχησε στο σουτ, ο Καλάθης μάζεψε το επιθετικό ριμπάουντ και σκόραρε για το 83-84, χάνοντας στο τσακ το triple double figure (13 πόντοι, 11 ριμπάουντ και 9 ασίστ).

Στις 19 του περασμένου Οκτωβρίου ο Καλάθης ανάγκασε πάλι τον Τρινκιέρι να τα δει όλα κωλυόμενα, απλώς τούτη τη φορά το έργο γυρίστηκε από την αρχή και όχι σε δραματικό φινάλε, όπως στο Μπάμπεργκ. Ο πόιντ γκαρντ του Παναθηναϊκού ξεσάλωσε από την πρώτη στιγμή, έβαλε 3/3 απανωτά τρίποντα, και τελείωσε το ματς με 23 πόντους, οδηγώντας τους οικοδεσπότες στη νίκη με 93-83.

Η Μπάμπεργκ αποτελεί τον απροσδόκητο κακό δαίμονα του Ολυμπιακού απέναντι στον οποίο έχει πετύχει τέσσερις νίκες σε έξι αγώνες, αλλά και ο Παναθηναϊκός δεν είναι αθώος του αίματος! Εχει κάνει κι ελόγου του την... κουτσουκέλα του εκείνο το βράδυ της 38ης επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατά το οποίο γνώρισε τη δεύτερη ήττα του σε πέντε αγώνες της σεζόν 2011-12.

Στις 17 Νοεμβρίου του 2011 στη «Stechert Arena» Βαμβέργης οι Γερμανοί επιβλήθηκαν με 79-76, σε ένα ντέρμπι που κρίθηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα από τη γραμμή των ελευθέρων βολών. Η Μπάμπεργκ είχε ένα προβάδισμα επτά πόντων (73-66) στο 37ο λεπτό, ο Κώστας Καϊμακόγλου με λέι απ μείωσε σε 76-74, ο Μπράιαν Ρόμπερτς με μία βολή στα 21'' έγραψε το 77-74, ο Ιαν Βουγιούκας με 2/2β. Στα 2'' μείωσε σε 77-76 και ο Τζούλιους Τζένκινς στην εκπνοή διαμόρφωσε το τελικό 79-76.

Στον πάγκο της Μπάμπεργκ καθόταν ο Αμερικανός (νυν ασίσταντ κόουτς του Κένι Ατκινσον στους Μπρούκλιν Νετς και πρώην προπονητής της Εθνικής Γερμανίας) Κρις Φλέμινγκ ενώ στο ρόστερ της γερμανικής ομάδας βρίσκονταν μεταξύ άλλων δυο πρώην Αρειανοί, ο PJ Τάκερ (2010-11) ο οποίος αγωνίζεται στους Χιούστον Ρόκετς και ο Αντον Γκαβέλ (2008-09).

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:

ΜΠΑΜΠΕΡΓΚ: Σουπούτ 19, Τάντα, Τζένκινς 13, Πλάις 9, Ρόμπερτς 7, Τζέικομπσεν 10, Τάκερ 8, Γκαβέλ 8, Μ. Σλότερ 5.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Μάριτς 7, Μπατίστ, Λόγκαν 3, Σάτο 11, Διαμαντίδης 16, Βουγιούκας 8, Ν. Καλάθης 11, Σμιθ 7, Καϊμακόγλου 13

Ο αποψινός αγώνας είναι ο δέκατος στα χρονικά των δυο ομάδων, με τον Παναθηναϊκό να υπερέχει κατά κράτος με οκτώ νίκες και μία ήττα. Είναι επίσης ο α λα black jack 21ος αγώνας των δυο ομάδων στην εφετινή διοργάνωση και βεβαίως είναι ο 301ος στη μακρά και ένδοξη καριέρα του Νίκου Ζήση!

«Πώς πέρασαν τα χρόνια, σαν νεράκι» το φιλοσοφούσε χθες που μιλήσαμε για μια συνέντευξη στην εφημερίδα «Τα Νέα» ενώ κατευθυνόταν προς το γήπεδο για την προπόνηση, ενόψει του αποψινού ματς, ευτυχώς χωρίς να χρειάζεται να βάλει μπροστά τον εκχιονιστικό μηχανισμό!

Απόψε βεβαίως θα χρειαστεί να βάλει έναν μηχανισμό εξολόθρευσης του Καλάθη, «όχι μόνος μου, άλλωστε τώρα που λείπει ο Τέιλορ παίζουμε συχνά με τρεις γκαρντ, τον Χάκετ, τον Χέκμαν και εμένα» εξηγεί, αναγνωρίζοντας τη δυσκολία του αγώνα. «Εμείς έχουμε τα θέματα μας, ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι ο καλύτερος της εποχής μετά τον Ομπράντοβιτς , ο Καλάθης βρίσκεται σε... αγρία κατάσταση, οπότε πρέπει να κάνουμε ένα τέλειο παιχνίδι για να νικήσουμε».

Τα σχόλια ή μάλλον τα εγκώμια του Ζήση για τον άλλοτε συμπαίκτη του στην Εθνική περισσεύουν και... περιττεύουν. «Θέλει και ρώτημα; Είναι ένας από τους καλύτερους όχι απλώς γκαρντ, αλλά παίκτες της Εuroleague. Μαρκάρει, οργανώνει, μοιράζει ασίστ, κλέβει μπάλες, δίνει το τέμπο, σκοράρει, γενικώς τα κάνει όλα και χαίρομαι πολύ γι αυτόν».

Την περασμένη Παρασκευή κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας ο 35άχρονος γκαρντ έγραψε ιστορία με την 300ή συμμετοχή του στη Euroleague και αυτό είναι ένα επίτευγμα που τον κάνει να νιώθει υπερήφανος. Παρεμπιπτόντως ο Ζήσης διανύει την 14η σεζόν του στο εξωτερικό και τη 17η στην Ευρωλίγκα συμπεριλαμβανομένων και των πέντε με την ΑΕΚ.

Από αυτά τα 300 ματς ο Ζήσης ξεχωρίζει δυο, στο ένα εκ των οποίων ανατρέχει αναλυτικά και ο Ντούσαν Ιβκοβιτς στο εξαιρετικό αφιέρωμα που ετοιμάζει ο Γιάννης Σταυρουλάκης και δημοσιεύεται σήμερα στο gazzetta.gr.

Το περί ου ο λόγος ματς είναι το ντεμπούτο του στις 7 Μαρτίου του 2001 στο ΟΑΚΑ (ΑΕΚ-Μπενετόν Τρεβίζο 71-56), όταν στην τρυφερή ηλικία των 17 ετών και επτά μηνών, ο Ντούντα τον έριξε ξαφνικά και απροειδοποίητα στην αρένα ως βασικό και τον κράτησε 18 λεπτά στο γήπεδο (χωρίς να σκοράρει) για να «σπάσει» μαζί με τον επίσης απροσδόκητο Σπύρο Παντελιάδη το δίδυμο του Πέταρ Ναουμόσκι με τον Μάρκους Μπράουν.

«Δεν είχα παίξει καθόλου στα προηγούμενα δυο ματς της σειράς με την Μπενετόν και είχα πολύ τρακ, αλλά φρόντισε να με αποφορτίσει ο Ντούντα και από τότε, όποτε συναντιόμαστε, μου το θυμίζει και μάλιστα εξακολουθεί να κάνει πλάκα στους Ιταλούς που δεν περίμεναν τέτοια έκπληξη».

Η δεύτερη στιγμή που μένει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη του Ζήση είναι πολύ πιο νωπή, καθώς εκτυλίχθηκε στις 20 Απριλίου του 2015 στο «Γιαντ Ελιάου» του Τελ Αβίβ. Εκεί ένα από τα «τοτέμ» του ελληνικού μπάσκετ πέτυχε 19 πόντους και οδήγησε τη Φενέρμπαχτσε (στην οποία τον κουβάλησε μεσούσης της σεζόν από το Καζάν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς) στη νίκη επί της Μακάμπι με 75-74 στην παράταση και στην πρόκριση της και μάλιστα με sweep, για πρώτη φορά στο Φάιναλ Φορ.

«Έλειπα δυο χρόνια από την Ευρωλίγκα (σ.σ. Μπιλμπάο, Ούνικς Καζάν) και εκείνο το βράδυ χάρηκα παρά πολύ, όχι μόνο διότι έπαιξα πολύ καλά, αλλά και επειδή επέστρεφα στην κεντρική σκηνή».

Ο Ζήσης που ανέκαθεν έδειχνε πιο μεγάλος απ’ όσο πραγματικά είναι, δεν έχει απωθημένα, δεν καταδιώκεται από τύψεις και δεν κυνηγάει ανεμόμυλους σαν τον Δον Κιχώτη. Ιδού το σκεπτικό του: «Έχοντας μεγαλώσει πια νιώθω γεμάτος και ευχαριστημένος διότι μπορώ να ανταγωνίζομαι τους καλύτερους παίκτες, χωρίς να εκτίθεμαι. Αυτή είναι πλέον η πρόκληση για το παρελθόν και για την υστεροφημία μου...»

Απόψε ο Ζήσης θα βρει απέναντι του και ένα εκ Θεσσαλονίκης πατριωτάκι του, τον κατά 13 χρόνια νεότερο του, Ντίνο Μήτογλου. Η Μίτογλου; Η μήπως... Μύτογλου, καθότι ο γιος του παλαίμαχου σέντερ μπακ της Δόξας Δράμας και του ΠΑΟΚ έχει μια μύτη που του επιτρέπει να οσφραίνεται το παιχνίδι;

Έχει σημασία το πώς πρέπει να γράφεται ο λεγάμενος, μα περισσότερο μετράει το πώς θα παίζει και κυρίως το πώς θα προοδεύει, κάτι για το οποίο ο μέντορας του, Θεόδωρος Ροδόπουλος, αισθάνεται σίγουρος και συνάμα υπερήφανος.

Ο Μήτογλου γεννήθηκε αθλητικά στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες του ΠΑΟΚ, όπου φυσικώ τω λόγω τον έσπρωξε ο πατέρας του, ο οποίος έπαθε... ταράκουλο όταν ο κανακάρης του αλλαξοπίστησε και στράφηκε στο μπάσκετ!

Δεν ξέρω εάν και κατά πόσον ο Πασκουάλ και ο οργανισμός του Παναθηναϊκού βλέπουν στο πρόσωπο του γεννημένου στις 11 Ιουνίου του 1996 φόργουορντ, μια νέα εκδοχή του Αντώνη Φώτση, αλλά σε κάθε περίπτωση ο Μήτογλου ναι μεν έχει ύψος πενταριού, αλλά στην πραγματικότητα είναι τεσσάρι με συνήθειες τριαριού!

«Ασφαλώς η θέση του είναι τριαροτεσσάρι» υπερθεματίζει ο Ροδόπουλος ο οποίος τον πήρε στα έμπειρα χέρια του στην ακαδημία «Αστέρια», και τον έπλασε ως πολλά υποσχόμενο μπασκετμπολίστα.

Εκεί, στα γήπεδα της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής και της Μίκρας ο άλλοτε προπονητής της μεγάλης ΧΑΝΘ, του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή έπλασε τον Μήτογλου ως αυτό που ο ίδιος πιστεύει και τον προόριζε να γίνει: «Ένα μοντέρνο τριάρι άλλωστε τον έβαζα σε αυτή τη θέση, ενώ ο επόμενος ψηλότερος παίκτης μας ήταν μόλις 1μ.95, πιστεύοντας ότι μπορεί να εξελιχθεί σε φόργουορντ ανωτάτου επιπέδου» σχολιάζει ο Ροδόπουλος. «Από τεχνικής πλευράς έχει όλα τα προσόντα για να διαπρέψει. Υστερεί μόνο στην ταχύτητα των ποδιών, αλλά την καλύπτει με το ύψος και την εκτελεστική δεινότητα του και ταυτόχρονα είναι καλός αμυντικός και ριμπάουντερ».

Επ’ αυτού μάλιστα ο μεγάλος θεωρητικός και δάσκαλος του ελληνικού μπάσκετ, καταθέτει τα απαραίτητα τεκμήρια. «Θυμάμαι πως όταν ήταν 15 χρονών και πήγε με την Εθνική Παμπαίδων σε ένα τουρνουά στη Γερμανία, μου τηλεφώνησε και τον άκουσα στενοχωρημένο. «Τι έγινε;» τον ρώτησα. «Έβαλα μόνο τέσσερις πόντους» μου είπε και μετά από μια μικρή παύση γύρισε και μου είπε: Αλλά ξέρεις, κόουτς, έπαιξα 32 λεπτά και πήρα 12 ριμπάουντ»!

Το επιμύθιον του Ροδόπουλου προφανώς βάζει τον Μήτογλου στην πρίζα: «Ο Ντίνος είναι πλασμένος για μεγάλα πράγματα και μπορεί να τα πετύχει και να κάνει μια πολύ μεγάλη καριέρα».

Παρεμπιπτόντως τη Δευτέρα κόντρα στον Ολυμπιακό, ο Μήτογλου επιβεβαίωσε το κόκκινο... κισμέτ του! Τι σημαίνει αυτό; Στις 30 Νοεμβρίου του 2013, δύο λεπτά και 27 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα Ολυμπιακός-Αρης (93-61), στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, τον φώναξε από τα βάθη πάγκου ο Βαγγέλης Αγγέλου και του επιφύλαξε το βάπτισμα του πυρός στην Α1...

Εκείνη τη σεζόν έπαιξε σε άλλα δυο ματς του Αρη (με τον ΚΑΟΔ και τον Παναθηναϊκό), ακολούθησε η τριετής κολεγιακή καριέρα του στο Wake Forest, υπό τις οδηγίες του Ντάνι Μάνινγκ και το περασμένο καλοκαίρι παλιννόστησε για να φορέσει την πράσινη φανέλα.