Το φινάλε της ζωής τους (pics & vid)

Τρέχεις, πέφτεις, σηκώνεσαι, απελπίζεσαι. Όλα σε δυο-τρία δευτερόλεπτα, σκάρτα. Στο τέλος ενός αγώνα στο Γαλάτσι με την Εφές Πίλσεν, για την Euroleague στις 3 Μαρτίου του 2005. Είσαι ο Νίκος Ζήσης και, εξ όσων μπορείς να ξέρεις, είσαι σε πολύ δύσκολη θέση. Και αφού είσαι σε πολύ δύσκολη θέση, όλα είναι πολύ εύκολα. Το εύστοχο τρίποντο με πλάτη, ο ματωμένος επίδεσμος που είχε βγει από το ένα ρουθούνι και ο Οκτάι Μαχμουτί που δοκίμαζε... βολέ στο κλειστό θα μνημονεύονται εις το διηνεκές, συνθέτοντας ένα από τα πιο ασύλληπτα φινάλε στην ιστορία της διοργάνωσης! Η ανατροπή ήταν δικό του έργο. Ο γύρος του θριάμβου ήταν η δική του στιγμή, πολύ έντονη κι ακόμη πιο ιδιαίτερη από τους περισσότερους ρόλους που έχει παίξει στην Euroleague όλα αυτά τα χρόνια. Άλλοι θα θυμούνται τον Ζήση ως έναν από τους πιο συνεπείς και σταθερούς παίκτες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, άλλοι για το μυαλό και το μπασκετικό IQ του, άλλοι για τον χαρακτήρα του, άλλοι από πολλά σημεία μαζί. Υπάρχουν κι εκείνοι που θα έχουν πάντα το Γαλάτσι.

«Ο καλός μου φίλος Νίκος πέτυχε το ακατόρθωτο»!

«Για να είμαι ειλικρινής, προσπαθώ να ξεχάσω αυτή τη... λεπτομέρεια. Βλέπεις, είναι μια πολύ κακή ανάμνηση για μένα (γέλια)» παραδέχεται ο Εντέρ Αρσλάν, ο οποίος συνεχίζει να αγωνίζεται στην Τουρκ Τέλεκομ στα 35 του χρόνια. Ο έμπειρος γκαρντ, έξι φορές πρωταθλητής Τουρκίας και δευτεραθλητής κόσμου με την εθνική ομάδα της πατρίδας του το 2010 ήταν εκείνος που κλήθηκε να παίξει την τελευταία άμυνα στον Ζήση. «Ήταν ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι για τις δυο ομάδες, οι φίλαθλοι της ΑΕΚ είχαν δημιουργήσει όμορφη ατμόσφαιρα και ο καλός μου φίλος Νίκος πέτυχε το ακατόρθωτο! Ήμουν πολύ στεναχωρημένος εκείνο το βράδυ, έβαλα τα δυνατά μου για να τον σταματήσω, έπαιξα πολύ καλή άμυνα και πίστεψα πως δεν υπήρχε πιθανότητα να σκοράρει όμως έβαλε ένα απίθανο σουτ! Γνωριζόμασταν ήδη με τον Ζήση από τις μικρές εθνικές ομάδες, τον ξέρω από τότε που ήμασταν 14 ετών. Πραγματικά απόλαυσα κάθε αγώνα που παίξαμε αντίπαλοι. Είναι ένας σπουδαίος παίκτης, ένας υπέροχος άνθρωπος κι ένας καλός φίλος».

«Βρίσκαμε μπροστά μας πράγματα από τους… Ολυμπιακούς Αγώνες»

Το 2002 κατέκτησαν μαζί το χρυσό μετάλλιο στο Eurobasket της Λιθουανίας με την Εθνική Νέων, το 2005 υπήρξαν συμπαίκτες στην ΑΕΚ και το 2010 επικύρωσαν την πολυετή φιλία τους με την κουμπαριά. Ο Γιώργος Τσιάρας, ο οποίος αγωνίζεται πλέον στον Απόλλωνα Πάτρας εξηγεί πως «με πιάνει... σφίξιμο μόνο στη σκέψη ότι έχουν περάσει 13 χρόνια από εκείνο το βράδυ στο Γαλάτσι! Το μόνο που δεν έχει αλλάξει από τότε είναι ο Νίκος, τόσο σαν φυσιογνωμία, όσο και σαν προσωπικότητα. Η μοναδική αλλαγή στη ζωή του είναι ότι έγινε ένας καλός οικογενειάρχης. Το ματς με την Εφές Πίλσεν ήταν ένα από τα πιο "δυνατά" της καριέρας μου σε ό,τι αφορά το συναίσθημα που μας άφησε στο τέλος. Θυμάμαι τα πάντα στα τελευταία λεπτά, ειδικά την κλωτσιά του Μαχμουτί και τον Νίκο να πανηγυρίζει σαν τρελός! Επειδή, μάλιστα, το κλειστό στο Γαλάτσι ήταν Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας είχαν ξεμείνει πράγματα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες που τα βρίσκαμε μπροστά μας στους πανηγυρισμούς! Εκείνη η ομάδα ήταν φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Είχαμε φτάσει στο Top-16, χάσαμε την πρόκριση στα playoffs στην ισοβαθμία και παίξαμε στους τελικούς του πρωταθλήματος. Όλοι μας γουστάραμε που παίζαμε σε εκείνη ΑΕΚ, κρατώντας φιλίες μέχρι σήμερα».

«Ήμασταν μια ωραία παρέα»

Ο Νίκος Χατζής, ο οποίος έχει πανηγυρίσει τους τέσσερις από τους τελευταίους πέντε τίτλους της ΑΕΚ (σ.σ. Κύπελλο 2000 & 2001, Σαπόρτα 2000, πρωτάθλημα 2002) και πλέον κοουτσάρει την εφηβική ομάδα της «Ένωσης» ήταν εκείνος που άφησε την μπάλα στον Ζήση έπειτα από την επαναφορά του Μπουρούση. «Ήταν μια από τις πιο όμορφες χρονιές στην ΑΕΚ, όχι μόνο για μένα αλλά για όλα τα παιδιά. Ήμασταν μια ωραία παρέα που πέτυχε σπουδαίες νίκες στην Euroleague, κατάφερε να σπάσει δυο έδρες και να προκριθεί στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος. Παίξαμε ωραίο μπάσκετ κι εκείνη η νίκη επί της Εφές Πίλσεν ήταν το… κερασάκι στην τούρτα! Επιμείναμε ως το τέλος και παλέψαμε ενώ ο Νίκος είχε φάει ήδη την μπουνιά όμως είπε πως θα συνεχίσει ως το τέλος. Είναι ένα από τα ματς που θα θυμάσαι για πάντα και θα το φέρνεις στο μυαλό σου ως μια γλυκιά ανάμνηση».

Το βλέμμα του Μαχμουντι ίδιο με εκείνο το σουτ στο Γαλάτσι πριν χρόνια.....

— Nikos Zisis (@nik683) 26 Ιανουαρίου 2012

«Είχα λυσσάξει στο ξύλο τον μπροστινό μου από την αγωνία»!

Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος ήταν ο εκφωνητής της ΑΕΚ και το… γούρι του Φώτη Κατσικάρη εκείνη την περίοδο. Πως έζησε, λοιπόν, εκείνο το βράδυ στο Γαλάτσι; «Κατ' αρχάς, έχω δει τη φάση στο YouTube ξανά και ξανά! Πρόσφατα μάλιστα την είδα μαζί με τη γυναίκα μου γιατί με… κοροϊδεύει, δεν πιστεύει ότι κάποτε παίζαμε κι εμείς στην Euroleague! Της λέω "έλα να δεις… Που ασχολούνται τώρα οι Ολυμπιακοί και οι Παναθηναϊκοί… Κάποτε ήμασταν κι εμείς εκεί! Θυμάμαι πως είχα φύγει από τη θέση μου και βρέθηκα πίσω από την μπασκέτα που έβαλε το τρίποντο ο Νίκος. Είχα… φάει το μικρόφωνο και είχα έναν τύπο μπροστά μου που τον είχα λυσσάξει στο ξύλο από την αγωνία μου! Τον κλώτσαγα, τον είχα πιάσει από το σβέρκο και του έλεγα "μην κουνηθείς, μην κουνηθείς"! Μετά το τρίποντο πρέπει να έφαγα κι εγώ δυο γερές (γέλια). Απορώ πραγματικά με τον Νίκο, πώς έβλεπε και πώς ανέπνεε! Η μύτη του ήταν… τούμπανο, γεμάτη βαμβάκια και τέτοια». Ο γνωστός stand-up comedian και ραδιοφωνικός παραγωγός στέκεται στο… ταλέντο του Γιάννη Μπουρούση. «Το έχω πει και στον ίδιο. Όταν σταματήσει το μπάσκετ, πρέπει να κάνει stand-up comedy! Ο τύπος έχει μεγάλο χάρισμα, έχει όλο το πακέτο. Οι ατάκες του, το βλέμμα… Του το είπα, όταν αποσυρθεί θα του γράφω κείμενα και θα τα λέει».

«Αυτό που έκανε ο Νίκος ήταν… ηρωικό»

Ο νυν γκαρντ της Μπάμπεργκ κι άλλοτε αρχηγός της Εθνικής ομάδας προσυπέγραψε τον ιδανικό επίλογο και ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης, ο οποίος αγωνίζεται πλέον στην Κύμη παραδέχεται πως «ουδείς περίμενε αυτό το φινάλε! Παίζαμε καλύτερα από την Εφές, κοντράραμε στα ίσα μια ομάδα πιο δυνατή από εμάς, με μεγάλο μπάτζετ και δυνατούς παίκτες ενώ αυτό που έκανε ο Νίκος ήταν ηρωικό! Έπαιζε με σπασμένη μύτη, δεν έβλεπε όμως πέτυχε κάτι σαν… fade away τρίποντο. Έχω ξεκάθαρη την τελευταία φάση στο μυαλό μου και νομίζω δεν πως έχω δει ξανά τέτοιο καλάθι στην καριέρα μου! Ο Ζήσης είχε μια φοβερή ποιότητα σαν παίκτης και σαν άνθρωπος από μικρή ηλικία και για αυτό ακριβώς κάνει αυτή την τρομερή καριέρα… Θυμάμαι πως πανηγυρίζαμε όλοι μαζί με τους φιλάθλους. Δυνατές στιγμές και πολύ έντονα συναισθήματα…».