Saras, o πιο σύγχρονος προπονητής παλαιάς κοπής!

Παίζοντας τέσσερα χρόνια (2007-2010 και 2011-12) υπό τις οδηγίες του πιο επιτυχημένου Ευρωπαίου προπονητή και παρατηρώντας τον να «κοουτσάρει» από τον πάγκο, να διαμαρτύρεται στους διαιτητές, να τα «χώνει» στους παίκτες του ή να μιλάει στις συνεντεύξεις Τύπου, είναι πανεύκολο να αντιληφθεί κανείς από που προέρχονται οι επιρροές του προπονητικού του προφίλ.

Ο ίδιος ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους παραδέχεται ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Δημήτρης Ιτούδης αποτελούν τους «μέντορες» της προπονητικής του φιλοσοφίας και δεν παραλείπει να συμπεριλάβει και τον Τσάβι Πασκουάλ, ανάμεσα στους τεχνικούς που τον έχουν επηρεάσει. Ωστόσο, δεν παύει να δηλώνει (το έκανε και σε μία πρόσφατη συνέντευξή του στο gazzetta.gr) ότι επιχειρεί να «διαγράψει» τη δική του διαδρομή, υπογραμμίζοντας ότι η «αντιγραφή» δεν είναι στο χαρακτήρα του.

Όσοι γνωρίζουν καλά τον Saras, προσωπικά, αλλά κι εκείνοι που έχουν παρακολουθήσει την πορεία του σαν παίκτη, δεν θα δυσκολευτούν να συμφωνήσουν σε κάτι αδιαπραγμάτευτο: Χάρη στον συνδυασμό ταλέντου, «κοφτερού» μυαλού και σπάνιου μπασκετικού IQ, ο «τύπος» ήταν η χαρά των προπονητών μέσα στο γήπεδο και από τους λίγους, στους οποίους επέτρεπαν την ατομική πρωτοβουλία στο παρκέ.

Στην πρώτη του συνέντευξη ως assistant-coach του Γκιντάρας Κράπικας στην Ζαλγκίρις, ο Λιθουανός coach είχε πει μία πολύ κομβική αλλά αναγκαία συνθήκη, την οποία είχε αναγκαστεί να ακολουθήσει για να αφήσει μια για πάντα πίσω του τον παίκτη και εν μία νυκτί, να φορέσει τον «μανδύα» της προπονητικής: «Όσο πιο γρήγορα 'σκοτώσεις' τον παίκτη μέσα σου, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσεις να προσαρμόζεσαι στις απαιτήσεις του νέου σου ρόλου!», μου είχε πει στα μέσα της παρθενικής του χρονιάς (2014-15), σαν assistant-coach στην γενέτειρά του το Κάουνας.

Σας θυμίζει κάτι το σενάριο; Εμένα πάλι ναι και με παραπέμπει στην ιστορία του ενός και μοναδικού "Ζοτς", που το καλοκαίρι του 1991, κοιμήθηκε ένα βράδυ σαν παίκτης, το επόμενο πρωί ξύπνησε σαν προπονητής και στο τέλος της "rookie" σεζόν του, κατέκτησε το "triple-crown" (Παρτίζαν). Ο Saras, λοιπόν, έχει πολλές ομοιότητες με τον μεγάλο του αντίπαλο στον ημιτελικό του Βελιγραδίου... Είναι ο δεύτερος πιο «γρήγορος» προπονητής που προκρίθηκε σε Final 4 (στην 2η "γεμάτη" χρονιά του σαν head-coach) και συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες για να βάλει ένα τέλος στον άτυπο «κανόνα», που θέλει τον υψηλού επιπέδου παίκτη, να μη γίνεται ποτέ κορυφαίος τεχνικός!

Μελετώντας ενδελεχώς τον προπονητή Γιασικεβίτσιους, δε νομίζω ότι θα βρεθούν πολλοί να διαφωνήσουν με την άποψη ότι ο 42χρονος τεχνικός, θυμίζει εν πολλοίς έναν παλαιάς κοπής προπονητή, στη σύγχρονη εποχή, όπου ολοένα και περισσότερο στην Ευρώπη, μεταφέρονται οι συνήθειες που επικρατούν στο ΝΒΑ και οι οποίες θέλουν τις ομάδες να είναι «έρμαιο» των superstars και να έχουν ολοένα και λιγότερο τη σφραγίδα του head-coach.

Θα εξηγήσω λεπτομερώς τι εννοώ... Ο προπονητής της Ζαλγκίρις των 2,5 ετών καριέρας σαν πρώτος, είναι ίσως ο μοναδικός πλην του Ομπράντοβιτς (των 27 ετών) και του Ιτούδη (των 28 ετών), που έχει την απόλυτη και καθολική επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του, δεν «σηκώνει μύγα στο σπαθί του» όσον αφορά σε παραξενιές των παικτών και φυσικά αντιμετωπίζει όλους τους παίκτες σαν ίσους, χωρίς την παραμικρή ειδική μεταχείριση.

Αυτός είναι και ο λόγος που έχει δημιουργήσει μία ομάδα που αποτελείται από 10 "καμικάζι" που μπαίνουν στο γήπεδο για να εφαρμόσουν στο απόλυτο τις οδηγίες και το πλάνο του και που όλοι γνωρίζουν, ότι ανεξαρτήτως ονομάτων ή προσφοράς, αν αποδειχθούν ανακόλουθοι και θα πάνε στον πάγκο και θα ακούσουν τα «ίδια» μπινελίκια. Γενικά, είναι ξεκάθαρο ότι ο Saras είναι ο coach που δεν κάνει καμία «έκπτωση» μέσα στο γήπεδο (ή την προπόνηση) όσον αφορά στα καθήκοντα των παικτών και μπορεί να τους τα χώσει σε 4-5 συνεχόμενες φάσεις χωρίς σταματημό, ειδικότερα αν διαπιστώσει ότι δεν υιοθετούν με θρησκευτική ευλάβεια το πλάνο.

Επειδή, όμως, δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την εποχή που ήταν παίκτης και μάλιστα έξω από το παρκέ καλοπερασάκιας και χαβαλές, όταν τελειώνει η προπόνηση ή το ματς, σέβεται απόλυτα την προσωπικότητα, τις επιθυμίες και τις ανάγκες του(των) παίκτη(ών) και ιδανικά μπορεί να συζητήσει ο,τιδήποτε μαζί του(ς), ακόμη και να πιεί μία μπύρα μαζί του(ς), αν το φέρει η στιγμή. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο χειρίστηκε το αίτημα του Αουγκούστο Λίμα (πριν σχεδόν δύο χρόνια) να φύγει από τη Λιθουανία για τη γέννηση του πρώτου του παιδιού και οι δηλώσεις που είχε κάνει τότε, «κλέβοντας» την καρδιά του Βραζιλιάνου σέντερ.

Η φήμη από την μεγάλη μπασκετική του καριέρα και τα επιτεύγματά του, η ικανότητά του να πείθει τους παίκτες ότι ξέρει πολλά καντάρια μπάσκετ αλλά και να περνάει με μπασκετικά επιχειρήματα την φιλοσοφία και το σχέδιό του, σε συνδυασμό με το ότι - όταν χρειάζεται - μπορεί καταλάβει καλύτερα από κάθε άλλον προπονητή τον παίκτη, του έχουν δώσει το σπάνιο προνόμιο στις μέρες μας, να είναι το απόλυτο «αφεντικό» μίας ομάδας, που ερχόμενη από χαμηλά, έφτασε να διεκδικεί το τρόπαιο της Euroleague.

Ο πρώτος ημιτελικός του 31ου Final 4, του πρώτου που διεξάγεται επί σερβικού εδάφους, αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον, γιατί ο «δάσκαλος» (Ομπράντοβιτς) πρέπει να νικήσει τον «μαθητή» (Γιασικεβίτσιους) για να γράψει ιστορία κατακτώντας τον 10ο τίτλο του στην Euroleague, μέσα στην πόλη που έπαιξε τα περισσότερα χρόνια του σαν παίκτης. Θα καταφέρει ο Ζέλικο να μπει στο πάνθεον του ευρωπαϊκού μπάσκετ ή ο Saras θα είναι αυτός που θα του «φράξει», προσωρινά, τον δρόμο; Η συνέχεια επί της οθόνης...

Υγ.1: Βλέποντας τα πέντε τελευταία ματς Ζαλγκίρις-Ολυμπιακού (4-1), ομολογώ ότι έμεινα εντυπωσιασμένος από το επίπεδο της πειθαρχίας των παικτών της Λιθουανικής ομάδας στις εντολές του προπονητή, από τον αλτρουισμό που τους χαρακτηρίζει αλλά και από την διαρκή αναζήτηση της πιο εύκολης λύσης στην επίθεση και της αμυντικής προσήλωσης στο αμυντικό σχέδιο.

Υγ.2: Τα αποτελέσματα μίας ανάλυσης που αφορούσε στα δύο παιχνίδια του Κάουνας, αναφέρουν ότι η Ζαλγκίρις βγήκε συνολικά μόλις 8 φορές εκτός της στόχευσης που είχε στα επιθετικά της plays, ενώ νίκησε το ίδιο εύκολα και τα δύο αυτά ματς, σκοράροντας κατά κύριο λόγο με εύκολα καλάθια στο "ζωγραφιστό" στο Game 3 και με περιφερειακή εκτέλεση στο Game 4...