Ένα… δάσος από πράσινα χέρια!

Μπορεί ακόμη να υπάρχει αρκετός χρόνος για διορθωτικές κινήσεις και πειράματα, άλλωστε μας χωρίζουν έξι μέρες από την επίσημη πρεμιέρα της σεζόν στο Κύπελλο και ακριβώς δύο εβδομάδες από το εναρκτήριο ματς της Euroleague με την Μακάμπι, στη φιλική νίκη (90-63) επί της Χιμκι, ωστόσο, ο Τσάβι Πασκουάλ φάνηκε αρκετά κατασταλαγμένος ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα παίξει, τον αγωνιστικό προσανατολισμό που θα ακολουθήσει , αλλά και ως προς τους παίκτες που υπολογίζει περισσότερο, τουλάχιστον στο ξεκίνημα της σεζόν.

Ο Παναθηναϊκός που είδαμε την 1^η ημέρα του διεθνούς τουρνουά στη μνήμη του ευεργέτη του συλλόγου, Παύλου Γιαννακόπουλου, είναι μία τελείως διαφορετική ομάδα από τις δύο προηγούμενες του Καταλανού τεχνικού, με σαφώς μεγαλύτερη επιθετική πολυφωνία, με διαρκή κίνηση και μακράν περισσότερες αμυντικές δυνατότητες (υπήρχαν στιγμές που τα απλωμένα χέρια της άμυνας έκρυβαν τη μπάλα από το οπτικό πεδίο του θεατή), αλλά και με κάποια θεματάκια στο set παιχνίδι, ειδικότερα εναντίον ζώνης αλλά και όταν ο Καλάθης έπαιζε μαζί με τον Λάνγκφορντ, ο οποίος κινείται ελάχιστα όταν δεν έχει την μπάλα.

Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά. Οι «πράσινοι» είχαν την πολυτέλεια να μπουν στο παρκέ με μία πεντάδα (Καλάθης, Λοτζέσκι, Παπαπέτρου, Μήτογλου και Λάσμε) που είχε μ.ο. ύψους τα 203 εκατοστά. Από τις πρώτες κατοχές στην επίθεση, έγινε ξεκάθαρος ο πρωταγωνιστικός ρόλος που θα έχει ο νεοαποκτηθείς Ιωάννης Παπαπέτρου, που δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση σωματικά και μπασκετικά και δικαίως θα είναι ένα από τα σημεία αναφοράς του εφετινού Παναθηναϊκού.

Ο προπονητής των «πρασίνων» επέλεξε αρκετές φορές να πάει η μπάλα στον “Παπ” στο χαμηλό post, δίνοντας του την επιλογή να αξιοποιήσει το miss-match που προκαλεί το μεγάλο του κορμί απέναντι σε σχεδόν οποιονδήποτε προσωπικό αντίπαλο στην θέση του, είτε να πασάρει αν έρθει η βοήθεια. Γενικά ο 24χρονος διεθνής forward (15π., 6ρ., 3ασ., 2κλ. & 2κοψ.) φαίνεται να απολαμβάνει τεράστιας ελευθερίας στη νέα του ομάδα (έπαιξε 27’ και είχε τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής απ’ όλους), έχει βελτιώσει το μακρινό σουτ, έχει υψηλή αυτοπεποίθηση και είναι τρομερά ενεργός στο ριμπάουντ και την προσωπική άμυνα (2 κοψίματα). Πρόκειται για άλλον παίκτη σε σχέση με τον Παπαπέτρου που είχαμε συνηθίσει με την φανέλα του Ολυμπιακού.

Από ‘κει και πέρα, έχοντας τόσο πολλές επιθετικές επιλογές δίπλα του, ο Καλάθης έχει τον χώρο να διεισδύσει και κόντρα στην ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, έψαχνε πολύ περισσότερο την δημιουργία (7ασ.) από το σκοράρισμα. Θυμάστε πολλές φορές τον Νικ στη λίστα των διακριθέντων, με μόλις έναν πόντο στο ενεργητικό του και 0/5 σουτ; Μοναδικός αστερίσκος, η συνύπαρξή του με τον Λάνγκφορντ (12π.) στην ίδια πεντάδα, υπό την έννοια ότι νεοαποκτηθείς Αμερικανός guard, θέλει την μπάλα στα χέρια του για να σκοράρει, δεν κινείται σχεδόν καθόλου χωρίς αυτήν, με αποτελέσματα στο υπάρχον σχήμα, να υπάρχουν διαστήματα στατικού μπάσκετ, ειδικότερα όταν ο φυσικός ηγέτης της ομάδας δεν βρίσκει χώρους για να περάσει.

Η μεγάλη διαφορά του νέου Παναθηναϊκού, όμως, έγκειται στην απίστευτη ενέργεια που βγάζουν πρωτίστως στην άμυνα και κατ’ επέκταση στο transition, σχήματα με τον Καλάθη, τον Παπαπέτρου, τον Γκιστ και τον Λάσμε στην ίδια πεντάδα, με μπαλαντέρ τον Θανάση Αντετοκούνμπο. Στο δεύτερο (κυρίως) ημίχρονο, υπήρχαν στιγμές που οι παίκτες της Χίμκι δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσαν καλά-καλά την μπάλα, καθώς σχεδόν από κάθε πλευρά πεταγόταν συνεχώς ένα πράσινο χέρι, που είτε την έκλεβε, είτε την έκοβε, είτε την αλλοίωνε!

Ο Στεφάν Λάσμε που ξεκίνησε, μέσα σε σχεδόν 11’ (10’58”) πρόλαβε να «γράψει» στη στατιστική του τρία κλεψίματα, δύο κοψίματα, μαζί με δύο ριμπάουντ και έξι πόντους, ο Αντετοκούνμπο είχε δύο follow καρφώματα, ενώ ο Γκιστ τελείωσε το ματς με 13 πόντους και 6 ριμπάουντ.

Στα θετικά της βραδιάς, λογίζεται η εμφάνιση του Ντεσόν Τόμας, ο οποίος έβαζε σε όλες τις φάσεις τα χέρια του και το κορμί του και πήρε όλα τα σουτ που του προέκυψαν, πετυχαίνοντας τέσσερα τρίποντα (14π. με 4/6 τριπ.), αλλά και το πρώτο «ξεψάρωμα» του Παπαγιάννη (6π., 4ρ. & 1κοψ.), ο οποίος χρησιμοποιήθηκε σε όλη την 4^η περίοδο κι έδειξε μερικά από τα στοιχεία, τα οποία είναι ικανός να προσφέρει. Είναι προφανές ότι με την σωστή υποστήριξη και την συστηματική δουλειά, ο χρόνος θα δουλεύει συνεχώς υπέρ του.

Σε γενικές γραμμές, ο Παναθηναϊκός είχε μερικά εξαιρετικά – για την εποχή - διαστήματα, επέδειξε σταθερή μαχητικότητα στην άμυνα και φάνηκε ότι φέτος θα στηριχθεί σε περισσότερους παίκτες στην επίθεση και θα «τσακίζει κόκαλα» στην άμυνα και τα ριμπάουντ. Το δείγμα κόντρα σε έναν αθλητικό αντίπαλο όπως η Χίμκι, ήταν άκρως ενθαρρυντικό για την εποχή, αν και η κόντρα με την Φενερμπαχτσέ στον τελικό του τουρνουά, προσφέρεται για ακόμη ασφαλέστερα συμπεράσματα…

Υγ.1: Ο Μήτογλου είχε καλές τοποθετήσεις και πρωτοβουλίες αλλά υστέρησε στην τελική προσπάθεια, ενώ ο Παππάς έδειξε ότι όταν βρει ρυθμό και πατήσει καλύτερα στο παρκέ, θα προσδώσει μία ακόμη χρήσιμη διάσταση στην επίθεση της ομάδας.

Υγ.2: Στην 4^η χρονιά του στη Φενέρμπαχτσέ, ο Κώστας Σλούκας (22π., 5ασ. & 3κλ.) δείχνει στην ιδανικότερη αγωνιστική κατάσταση της καριέρας του και είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι θα είναι ο φυσικός ηγέτης της δευτεραθλήτριας Ευρώπης. Πέραν της τεράστιας εμπειρίας και της υψηλής αυτοπεποίθησης, είναι προφανές ότι θα αποτελεί την πρώτη επιλογή του «Ζοτς» για εκτέλεση ή δημιουργία και στα κρίσιμα, η μπάλα θα πηγαίνει στα χέρια του.

Υγ.3: Ο Ζοφρί Λοβέρν (13π., 3ρ., 2ασ. & 3κλ.) κάνει πολλά πράγματα και είναι ίσως ο πιο ταιριαστός ψηλός στην φιλοσοφία του Ομπράντοβιτς. Ο 27χρονος Γάλλος σέντερ (2,11) συνδυάζει, όσο λίγοι, τα σωματικά προσόντα και την σκληράδα μέσα στο γήπεδο, με την ποιότητα και το υψηλό μπασκετικό IQ και η προσθήκη του στο ρόστερ, προσδίδει υπεραξία στο σκεπτόμενο μπάσκετ που παίζει ο πολυνίκης Σέρβος τεχνικός.

Υγ.4: Άλλη ομάδα η Μακάμπι με Ταρίκ Μπλακ (16π. & 11ρ.), ο οποίος δεν έπαιξε στη Λευκωσία, επειδή παντρευόταν. Ο πρώην σέντερ των Ρόκετς και των Λέϊκερς, μαζί με τον Τζέρεμι Πάργκο (21π. & 4ασ.) και τον πρώην forward των Μπακς (Τζόνι Μπράϊαντ) που δεν χρησιμοποιήθηκε, στα χαρτιά τουλάχιστον, ανεβάζουν επίπεδο τους Ισραηλινούς. Ο Σπάχια έχει πολύ αθλητικό ρόστερ και παίζει με διαρκή κίνηση (με ή χωρίς την μπάλα) στην επίθεση, η επιστροφή στα playoffs όμως, θα κριθεί μέσα από την αποτελεσματικότητα στα μετόπισθεν!

Υγ.5: Όποιοι γνώρισαν και έζησαν από κοντά τον Παύλο Γιαννακόπουλο, είναι αδύνατον να μην συγκινήθηκαν στην όψη της φωτογραφίας που κοσμεί το λάβαρο που ανέβηκε στην οροφή του ΟΑΚΑ. Ένας υπέροχος άνθρωπος με το πιο ταπεινό και αθώο χαμόγελο που έχω δει ποτέ σε προσωπικότητα του δικού του διαμετρήματος. Είμαι σίγουρος ότι εκεί που βρίσκεται, απολαμβάνει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο την πολύ βαριά κληρονομιά που άφησε πίσω του και που θα τον ακολουθεί για πολλές δεκαετίες…