Ο Ντομινίκ, ο Νικ, ο Ρικ και ο Μήτσος!

Υπάρχουν καλά και κακά νέα στην υπόθεση και λέω να αρχίσω με τα πρώτα ένεκα της ανάγκης του Παναθηναϊκού να καλλιεργήσει την απαραίτητη ψυχολογία και να ανεβάσει το φρόνημα του ενόψει του αποψινού αγώνα…

Τα καλά νέα λοιπόν είναι ότι ο Ρικ Πιτίνο δεν έχει ηττηθεί ποτέ στη Βαρκελώνη και τούτο ασφαλώς αποτελεί έναν αίσιο οιωνό.

Τα κακά νέα είναι διπλά: ο Fabulous Rick δεν έχει ηττηθεί ποτέ, διότι δεν έχει παίξει κιόλας ποτέ εκεί…

Υπάρχουν όμως και χειρότερα νέα: εκεί όπου δεν έχει χάσει ποτέ ο Ρικ, έχουν χάσει οι προηγούμενοι πέντε προπονητές του Παναθηναϊκού και μάλιστα στη σειρά!

Αυτά είναι όντως κακά νέα, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που οι Πράσινοι αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα το οποίο όσο περνάει ο καιρός, καθίσταται χρόνιο και αθεράπευτο, στα εκτός έδρας ματς, χώρια το γεγονός ότι αρχής γενομένης από σήμερα έχουν μπροστά τους μια κολασμένη τουρνέ στη Βαρκελώνη, στο Κάουνας και στο Τελ Αβίβ…

Και λείπει και ο Τσάβι, αυτό που το βάζετε;

Προσπερνώ το γεγονός ότι εκ παραδρομής, και όχι επειδή κάποιος ήταν τάχα βαλτός από τον Πασκουάλ, γράφτηκε χθες στην επίσημη ιστοσελίδα της Euroleague ότι ο λεγάμενος επιστρέφει με τον Παναθηναϊκό κόντρα στην ομάδα την οποία το 2010 οδήγησε στον θρόνο!

Συμβαίνουν αυτά εν τη ρύμη του λόγου και στο κάτω κάτω ο Πασκουάλ είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένος με το συγκεκριμένο ζευγάρι, που μέχρι να αρχίσει το ματς κι εγώ δεν έχω πεισθεί ότι θα είναι απών!

Το εννοώ αυτό διότι εδώ και δέκα χρόνια όπου και όποτε κι αν αναμετρήθηκαν οι δυο ομάδες, ο Καταλανός βρισκόταν πότε στον έναν πάγκο και πότε στον άλλον: από τις 30 Οκτωβρίου 2008 έως τις 21 Νοεμβρίου 2018, ο Πασκουάλ κοοουτσάρησε και στα 27 μεταξύ τους ματς: τα πρώτα 22 με την Μπαρτσελόνα και τα τελευταία 5 με τον Παναθηναϊκό, έχοντας σημειώσει 18 νίκες και 9 ήττες.

Δεν το γράφω για να ρίξω λάδι στη φωτιά (μετά τη διπλή προχθεσινή αιχμή του Πιτίνο) αλλά οι τρείς τελευταίες νίκες του Παναθηναϊκού στηρίχθηκαν στις εξαιρετικές αλλαγές σε όλα τα σκριν!

Oops!

Όσο για την… ύποπτη φυσική κατάσταση, περί αυτής μπορούν να μιλήσουν μονάχα οι παίκτες, συμπεριλαμβανομένων του Παπαπέτρου και του Καλάθη, οι οποίοι προχθές το βράδυ, κόντρα στην Μπάγερν, έμειναν επί του παρκέ στα 71 από τα 80 λεπτά του… Γκάλη και του Γιαννάκη!

Α, για να μην το ξεχάσω: για τη γούνα του Νικ έχω κι άλλα ράμματα!

Πρώτα απ’ όλα το 2011 υπήρξε εκείνος ο οποίος κατ’ εντολήν του Ομπράντοβιτς και στο πλαίσιο της άμυνας box and one που χρησιμοποίησε o Zoτς στη σειρά των play offs, κυνηγούσε τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο μέχρι εκεί, που ακόμη και οι βασιλείς πηγαίνουν μονάχοι τους!

Το δεύτερο γεγονός είναι πιο κοντινό και προκύπτει από άλλο ανέκδοτο: από ποδοσφαιρικό και μάλιστα βγαλμένο από το Camp Nou όπου ο αρχηγός του Παναθηναϊκού βρέθηκε στις 18 του περασμένου Σεπτεμβρίου (με την ευκαιρία των γυρισμάτων ενός διαφημιστικού σποτ της Euroleague), παρακολούθησε το ματς του UEFA Champions League ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και στην Αϊντχόφεν και ανάρτησε στο Instagram μια φωτογραφία με το σύνθημα «Vamos Barca» (http://www.gazzetta.gr/basketball/euroleague/article/1271795/sto-kamp-nooy-o-kalathis-kai-vamos-barca-pic)!

Ε, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, πρέπει σήμερα να το πάρει αλλιώς και να γράψει «Πάμε Παναθηναϊκέ»!

Να το γράψει, να το πει, να το εννοεί και να το διαπράξει…

Την τελευταία φορά που o Παναθηναϊκός πέτυχε αυτό που θα επιδιώξει και απόψε - να αλώσει δηλαδή το Palau Blaugrana - ο Νικ έτρωγε τα λυσσακά του στο δρόμο ανάμεσα στο Κουμπάν και στο Σαρλερουά, ενώ ο Πιτίνο ζούσε στο συννεφάκι του τίτλου τον οποίο είχε κατακτήσει 48 ώρες νωρίτερα, αλλά του δόλιου του βγήκε ξινός!

Εχουν το χάζι τους αυτές οι παράλληλες ιστορίες το κουβάρι των οποίων θα ξετυλίξω αφού προηγουμένως υπενθυμίσω ότι μετά την τελευταία εκτός έδρας νίκη του επί της Μπαρτσελόνα, ο Παναθηναϊκός γνώρισε επτά απανωτές ήττες σε ισάριθμες επισκέψεις του στην πόλη του Αντόνι Γκαουντί…

Έκτοτε οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης δεν κατάφεραν να μείνουν όρθιοι και ούτως ειπείν, ιδού η Βαρκελώνη, ιδού και το πήδημα για τον Πιτίνο, ο οποίος καλείται να βαδίσει κόντρα στο κύμα που έπνιξε τον Αργύρη Πεδουλάκη, τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, τον Σάσα Τζόρτζεβιτς και τον (πολύ πιο εξοικειωμένο στο καταλανικό περιβάλλον) Τσάβι Πασκουάλ!

Καιρός είναι να ψηλαφίσω αυτή την ιντριγκαδόρικη συζυγία των πλανητών στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως…

Λοιπόν ο Παναθηναϊκός έφυγε για τελευταία φορά με τη νίκη από τη Βαρκελώνη στη 17η επέτειο του πρώτου ευρωπαϊκού θριάμβου του: το ημερολόγιο έδειχνε 11 Απριλίου του 2013 και στον δεύτερο αγώνα της σειράς των play offs, ανήμερα την αλήστου μνήμης στέψη τους στο Παρίσι (και μάλιστα με τον ίδιο αντίπαλο) οι Πράσινοι, με προπονητή τον Αργύρη Πεδουλάκη, ξέραναν τους Καταλανούς χάρη στο εκπάγλου καλλονής τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη ενώπιον του εμβρόντητου Νέιθαν Τζαγουάι που βγήκε στο hedge-out για να αναχαιτίσει το pick n’ roll και είδε ο καψερός τα ραδίκια ανάποδα!

Ο Μήτσος σηκώθηκε από την κορυφή, έστειλε συστημένη την μπάλα στο καλάθι και έγραψε το (παρεμφερές με το 67-66 της 11ης Απριλίου του ’96 στο Bercy) 65-66, εννέα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, ενώ ακολούθησε το άστοχο τρίποντο του Σαρούνας Γιασικέβιτσους, ο οποίος είχε επιστρέψει στην Μπαρτσελόνα και βρισκόταν στη δούλεψη του Τσάβι.

Σαράντα οκτώ ώρες νωρίτερα (8 Απριλίου 2013) στο Georgia Dome της Ατλάντα ήταν η βραδιά του Πιτίνο. Εκείνο το βράδυ ο Fabulous Rick οδηγούσε τους Κάρντιναλς του Λούιβιλ στη νίκη επί του Μίσιγκαν με 82-76 και στην κατάκτηση του κολεγιακού τίτλου, με πρωτοπαλίκαρο και MOP του Final 4 τον μετέπειτα παίκτη του Πανιωνίου, Λιουκ Χάνκοκ.

Χαρές, πανηγύρια, τηλεοράσεις, όπως έλεγε παλιά στις ποδοσφαιρικές μεταδόσεις ο Μανώλης Μαυρομάτης, αλλά τζίφος: πέντε χρόνια αργότερα εκείνος ο τίτλος αφαιρέθηκε από το Λούιβιλ και η παραβίαση των κανονισμών (με το «pay for play») στιγμάτισε τον Πιτίνο, έγινε η αιτία να αποσυρθεί προσωρινά από την προπονητική και να επιδιώκει την αποκατάσταση της θιγείσης τιμής του μέσω του Παναθηναϊκού.

Η τρίτη πράξη αυτής της (μεταγενέστερης καταπράσινης) σπονδυλωτής ιστορίας ανέβηκε στη σκηνή μετά από 48 ώρες στο Σαρλερουά: το βράδυ της 13ης Απριλίου του 2013 η Λοκομοτίβ Κουμπάν νίκησε την Μπιλμπάο με 75-64 και κατέκτησε το Eurocup, που ευτυχώς για τον (MVP της διοργάνωσης) Νικ Καλάθη και δυστυχώς για το ελληναριό των Βάσκων (Νίκος Ζήσης, Κώστας Βασιλειάδης, Φώτης Κατσικάρης) δεν αφαιρέθηκε από την ομάδα του Κρασνοντάρ!

Πέντε χρόνια αργότερα ο Νικ (που κληρονομικώ δικαιώματι πήρε τη σκυτάλη από τον Μήτσο) είναι ο λοχαγός στο στρατό του Ρικ, ο Παναθηναϊκός παίζει ξανά στη Βαρκελώνη και μένει να φανεί εάν η 11η αυτού του Ιανουαρίου μπορεί να προσμοιάζει με την 11η κάποιων περασμένων Απριλίων…

Παρεμπιπτόντως τον Παναθηναϊκό και τον Πιτίνο τους ενώνει επίσης και ο θριαμβευτικός Απρίλιος του 1996: την πρώτη εκείνου του μήνα ο Ρικ οδήγησε το Κεντάκι με τον (μετέπειτα παίκτη του Παναθηναϊκού) Τόνι Ντελκ, τον Αντουάν Γουόκερ και τον Ρον Μέρσερ στη νίκη επί του Σίρακιουζ με 76-67 στον τελικό του Final 4 στο Ιστ Ράδερφορντ του Νιου Τζέρσι και στην κατάκτηση του κολεγιακού τίτλου και δέκα βράδια αργότερα ήταν η σειρά των Πράσινων να στεφθούν πρωταθλητές Ευρώπης…

Κάνουν μάλιστα ρίμα όλα αυτά τα ονόματα: Και ο Ντομινίκ και ο Ρικ και ο Νικ!