Ταρίκ Μπλακ: Σκληρός σαν ατσάλι με δέρμα… ελέφαντα

Το περασμένο καλοκαίρι, όταν πήρε στα χέρια του την πρόταση της Μακάμπι, προχώρησε σε έρευνα για τις συνθήκες διαβίωσης στο Τελ Αβίβ. Η πλειοψηφία των εισηγήσεων ήταν αρνητικές και βασισμένες στα στοιχεία που παρουσίασαν τα ΜΜΕ, ο ίδιος όμως δεν έδωσε μεγάλη σημασία. Ίσως γιατί γνώριζε εκ των προτέρων την τακτική των media καθώς η μητέρα του δραστηριοποιείται στον τομέα των δημοσίων σχέσεων κι έτσι έμαθε να διαχωρίζει την υπερβολή από την πραγματικότητα. Κυρίως όμως, ο Ταρίκ Μπλακ μεγάλωσε στους δύσβατους δρόμους του Μέμφις, εκεί που η εγκληματικότητα είναι σταθερός συνοδοιπόρος.

Γενικώς, ο Αμερικανός δεν είναι από τους ανθρώπους που φοβάται. Αυτό διαπίστωσαν και τα αδέρφια του, όταν διένυε το 4^ο έτος της ηλικίας του. Η… τσακαλοπαρέα πέρασε επικίνδυνα από τη μία άκρη του δρόμου στην άλλη. Ο Ταρίκ ήταν ο τελευταίος, ένιωσε ότι προλάβαινε, αλλά δεν πρόλαβε. Διερχόμενο αυτοκίνητο, όχι απλά τον χτύπησε, αλλά τον εκτόξευσε τουλάχιστον δέκα μέτρα. Για καλή του τύχη προσγειώθηκε στο γκαζόν. Αρχικά δεν είχε συναίσθηση του τι είχε συμβεί, αλλά όταν έφτασε το ασθενοφόρο έβαλε τα κλάματα. Ο - κατά οκτώ χρόνια - μεγαλύτερος αδερφός του, Μπίλαλ, τον ρώτησε αν ήθελε να πάει στο νοσοκομείο. «Θέλω να πάω σπίτι», απάντησε ο Ταρίκ.

Ο Μπλακ γαλουχήθηκε στα δύσκολα γιατί α) ο πατέρας του, ο οποίος είχε δική του εταιρία Real Estate, ήθελε από τους γιους του να μάθουν από μικροί τη σημασία της δουλειάς αλλά και τον κόπο που απαιτείται για τα προς το ζην και β) τα αδέρφια του τον υπέβαλαν σε καψόνια με σκοπό να τον σκληραγωγήσουν. Σε παιδική ηλικία, τα καλοκαίρια, ο πάτερ φαμίλιας ετοίμαζε πρωινό και στη συνέχεια έπαιρνε μαζί του και τους τρεις γιους για να κάνουν όλες τις δουλειές για τη συντήρηση των σπιτιών. Θέλοντας και μη, έμαθαν από μικρά ότι η ζωή θέλει μόχθο και αντοχές.

Ο μεγάλος αδερφός του τον υπέβαλε σε δοκιμασίες. «Εγώ θα πάω στο κολέγιο στο τέλος του χρόνου κι εσύ θα πρέπει να μάθεις να προστατεύεις τον εαυτό σου», του είχε πει όταν έκλεινε το 10^ο έτος της ηλικίας του. Ο Ταρίκ σεβόταν αλλά δεν φοβόταν τον αδερφό του. Ακόμη κι όταν ένιωθε πόνο, απέφευγε να τον εξωτερικεύσει. Αυτό έγινε όταν ο μεσαίος αδερφός Άμαλ του «πρόσταξε» να πλύνει τα πιάτα. Τσαμπουκάς και ανεξάρτητος από μικρός, ο οκτάχρονος Ταρίκ αρνήθηκε. Ο Αμάλ τον προειδοποίησε ότι θα ακουμπούσε την καυτή σπάτουλα στο στήθος του αλλά και πάλι ο Ταρίκ δεν υποχώρησε. Και το έκανε, με συνέπεια να του δημιουργήσει μεγάλο σημάδι το οποίο «ξεθώριασε» μετά από χρόνια. Τότε ο αδερφός του, του είπε… «έχεις δέρμα ελέφαντα» καθώς ο Ταρίκ ελάχιστα έδειξε τον πόνο του. Μόνο η καρδούλα του ήξερε πόσο. Βέβαια, ο Άμαλ δεν είχε αντιληφθεί πόσο καυτή ήταν η σπάτουλα και στη συνέχεια του ζήτησε συγνώμη, αφού πρώτα ένιωσε φόβο βλέποντας το βλέμμα του αδερφού του.

Λίγους μήνες μετά, ο Μπίλαλ, φώναξε τα αδέρφια του στο δωμάτιό του και τους ανακοίνωσε την ένταξή τους στην αδελφότητα που ανήκε. Ένιωσαν τιμή, οπότε δεν λογάριασαν την απαραίτητη προϋπόθεση. Να τρυπήσουν τους λοβούς των αυτιών τους με μια βελόνα. Το έκαναν δίχως δεύτερη σκέψη, αλλά την επομένη και οι τρεις άκουσαν τα εξ’ αμάξης από τον πατέρα τους. Αυτές οι δοκιμασίες είχαν έναν και μόνο στόχο. Να αποκτήσει ο Ταρίκ σκληρό χαρακτήρα.

«Αν σταματήσεις θα σε αποκηρύξω»

Στα αντιπροσωπευτικά στοιχεία του Μπλακ δεν ήταν η μπασκετική σκέψη. Κατευθυνόταν από το αχαλίνωτο πάθος του, τη δύναμή του αλλά και το πείσμα του. Εξάλλου, πριν συμπληρώσει το 15^ο έτος της ηλικίας του δεν είχε παίξει μπάσκετ. Δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα γεροδεμένο παιδί το οποίο στηριζόταν στην αθλητικότητά του, δίχως βαθιά γνώση των βασικών του αθλήματος. Στην πραγματικότητα, είχε γίνει περίγελος του Ρίντζγουεϊ, ένιωσε το bullying, καθώς ο τρόπος που κινούταν στο παρκέ δεν είχε την παραμικρή σχέση με το άθλημα. Εκεί αποφάσισε να σταματήσει του μπάσκετ, αλλά βίωσε την οργισμένη αντίδραση του μεγάλου του αδερφού. «Αν σταματήσεις, θα σε αποκηρύξω», τον προειδοποίησε. Εκ του αποτελέσματος, αποδείχθηκε ότι ο αδερφός του είχε απόλυτο δίκιο. Η βαθιά επίδρασή του στις αποφάσεις του Ταρίκ έπαιξε σημαντικό ρόλο καθώς λίγους μήνες μετά, το τεχνικό επιτελείου του high school αντιλήφθηκε ότι είχε στα χέρια του ένα ακατέργαστο διαμάντι.

Η συνάντηση με τον Μάτζικ Τζόνσον

Αυτή έγινε το 2006. Ο Μάτζικ Τζόνσον ήταν επίτιμος προσκεκλημένος στο Εθνικό Μουσείο Πολιτικών Δικαιωμάτων και Ελευθερίας στο Μέμφις. Η μητέρα του Ταρίκ ήταν διευθύντρια του τμήματος μάρκετινγκ του Μουσείου και ενέταξε τον γιο της σε σχετικά εθελοντικά προγράμματα. Ο λόγος του Μάτζικ Τζόνσον εντυπωσίασε τον 15χρονο (τότε) Ταρίκ καθώς αναφέρθηκε στις ευθύνες των επαγγελματιών αθλητών, την υποχρέωση ανταπόδοσης στην κοινωνία, αλλά και την ανάγκη να σταθούν εμπόδιο σε κάθε απόπειρα αποκλεισμού ανθρώπων με ιδιαίτερα χαρίσματα. Ακούγοντας τον Μάτζικ Τζόνσον, στο μυαλό του σχηματίστηκε η εικόνα ενός φίλου του από την προσχολική ηλικία. Ενός αυτιστικού παιδιού με τον οποίον έκαναν πολύ παρέα. Εκεί αντιλήφθηκε την αξία της φιλίας με ανθρώπους οι οποίοι διαφέρουν από τους υπόλοιπους. Ο Μπλακ κατάφερε να ανταποκριθεί στη συγκεκριμένη ευθύνη αρκετά χρόνια μετά, καθώς δημιούργησε το δικό του ίδρυμα (σ. σ. Tarik Black Foundation) με σκοπό την ανταπόδοση στην κοινωνία του Μέμφις.

Το ανεκπλήρωτο όνειρο της μητέρας

Σε αντίθεση με τα αδέρφια του, η μητέρα του είχε διαφορετικά όνειρα για τον κανακάρη της. Ο Ταρίκ Μπλακ υπήρξε καλός μαθητής και ταυτόχρονα είχε κλίση προς τη μουσική, έπαιζε τρομπέτα και μάλιστα ήταν μέλος μιας μπάντας. Το όνειρο της μητέρας του έσβησε πολύ σύντομα. Ο αγώνας μπάσκετ συνέπεσε με κονσέρτο. Ο Ταρίκ φόρεσε το σμόκιν του, δεν εγκατέλειψε την μπάντα του, αλλά έχασε τον αγώνα. Όταν τελείωσε το κονσέρτο, έφυγε τρέχοντας προς το γήπεδο, αλλά ήταν αργά. «Σου είπα ότι αυτή η κατάσταση είναι δυσλειτουργική. Παίζουν μπάσκετ κι εγώ δεν είμαι εκεί». Εκεί η μητέρα του συμβιβάστηκε με την ιδέα ότι ο γιος της δεν θα ασχολούταν επαγγελματικά με τη μουσική. Και κρίνοντας από την καριέρα του, προφανώς πήρε τη σωστή απόφαση.

Γιατί εξελίχθηκε σε αρχηγός της ομάδας του λυκείου, φοίτησε με υποτροφία στο πανεπιστήμιο του Μέμφις και κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του σε τρία χρόνια, με μεγαλύτερο βαθμό από κάθε άλλο αθλητή του πανεπιστημίου. Έχοντας πάρει το πτυχίο του στη διοίκηση επιχειρήσεων, αποφάσισε να μεταγραφεί στο πανεπιστήμιο του Κάνσας. Πολλοί από τους φίλους του ένιωσαν προδομένοι, στην πραγματικότητα όμως πήρε μια εξαιρετική απόφαση η οποία συνέβαλε καταλυτικά στην εξέλιξή του. Δεν ήταν τυχαίο επίσης το γεγονός ότι ψηφίστηκε ως ο καλύτερος νεοεισελθών παίκτης από τους προπονητές της BIG 12. Το μόνιμο πρόβλημά του – και η αλήθεια είναι ότι δεν το έλυσε ποτέ – ήταν ο έλεγχος του σώματός του και το γεγονός ότι είναι επιρρεπής στο φάουλ. Γι’ αυτόν τον λόγο, έχασε τη θέση του βασικού σέντερ από τον Τζόελ Εμπίντ.

Πρόσφατα ο Εμπίντ παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα των παικτών του ΝΒΑ και αποκάλυψε ότι η συνύπαρξη με τον Ταρίκ Μπλακ τον έκανε πιο σκληρό. «Η πρώτη μου εικόνα στο Κάνσας ήταν μια φάση όπου ο Ταρίκ κάρφωσε στα μούτρα μου. Εκείνη τη στιγμή ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Και το χειρότερο όλων ήταν ότι εκείνη τη στιγμή ήταν παρούσα και η γυναικεία ομάδα του πανεπιστημίου και όλο το γυμναστήριο γέλαγε μαζί μου». Ο Εμπίντ ένιωσε τόσο ντροπιασμένος, ήθελε να φύγει από το γήπεδο αλλά ο προπονητής του, Μπιλ Σελφ, φρόντισε να τον επαναφέρει στην τάξη λέγοντάς του… «είσαι σοβαρός; Σε δύο χρόνια θα γίνει το Νο1 στο ντραφτ. Μην απελπίζεσαι».

Η προσωπική επαφή με τον Μπράιαντ

Η πρώτη απογοήτευση του ήρθε τη βραδιά του ντραφτ (2014) όταν δεν άκουσε το όνομά του. Σε αντίθεση με τον ίδιο, ο ατζέντης του εκτίμησε ότι έτσι απέκτησε το πλεονέκτημα επιλογής ομάδας βάσει των χαρακτηριστικών του. Οι Χιούστον Ρόκετς του έδωσαν τη σχετική δυνατότητα, μάλιστα στον παρθενικό αγώνα του στο ΝΒΑ αντιμετώπισε τον Ντουάιτ Χάουαρντ στην έδρα των Λος Άντζελες Λέικερς! Στα τέλη του 2014, οι Ρόκετς ήθελαν να ανοίξουν χώρο για την προσθήκη του Τζος Σμιθ, ο Μπλακ έχασε τη δική του θέση, αλλά η «μεταγραφή» του στους Λέικερς μάλλον ήταν ότι καλύτερο του είχε συμβεί. Κυρίως η συνύπαρξη με τον Κόμπι Μπράιαντ ο οποίος τον συμβούλεψε να ανοίξει τους ορίζοντές του, να διαβάσει πολλά βιβλία και να έχει πάντα στο μυαλό του ότι κάποια στιγμή η μπασκετική καριέρα θα τελειώσει. Ο Μπλακ απάντησε, διαβάζοντας και τα καλοκαίρια, ολοκληρώνοντας έτσι τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Κάνσας.

Από το ΝΒΑ, στη Μακάμπι

Η καριέρα του Ταρίκ Μπλακ στο ΝΒΑ μοιράστηκε σε Χιούστον και Λος Άντζελες. 81 αγώνες μέτρησε με τους Ρόκετς και 169 με τους Λέικερς και στο μεσοδιάστημα αγωνίστηκε στην G League με τη θυγατρική ομάδα των Λέικερς. Η απόφαση μετακόμισης στο Τελ Αβίβ για λογαριασμό της Μακάμπι και η γνωριμία μ’ έναν εντελώς διαφορετικό (μπασκετικά) κόσμο σε σχέση με το ΝΒΑ, ήταν συνειδητή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον 27χρονο Αμερικανό ήταν η κατανόηση του τρόπου παιχνιδιού στην Euroleague. Είχε συνηθίσει στο physical game, στις πολλές επαφές όπου στο ΝΒΑ τα όρια είναι κάπως μεγαλύτερα.

Η πορεία του στην ισραηλινή ομάδα άλλαξε άρδην από την ημέρα έναρξης της συνεργασίας του με τον Γιάννη Σφαιρόπουλου. Αυτό αποδεικνύουν τουλάχιστον οι αριθμοί και το γεγονός ότι εδώ και πολλές αγωνιστικές, ο Μπλακ στοιχειοθετεί την πιο αξιόπιστη λύση στην επίθεση. Προφανώς και είναι επιτυχία του Έλληνα τεχνικού, αλλά και του ίδιου του παίκτη ο οποίος αφομοίωσε το στιλ παιχνιδιού στην Euroleague. Οι αριθμοί λένε λοιπόν ότι έχει 13.3 πόντους κατά μέσο όρο στα τελευταία δέκα παιχνίδια, κυρίως όμως το γεγονός ότι έχει 77.2% στα δίποντα αλλά 16.9 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης. Μένει να φανεί αν το καλοκαίρι θα στρώσει χαλί επιστροφής στο ΝΒΑ ή θα παραμείνει στην Euroleague.