Παναθηναϊκός: Η συγκλονιστική ιστορία του Τζέικομπ Ουάιλι (vid)

Ο 24χρονος Αμερικανός φόργουορντ έκανε φέτος το ντεμπούτο του με την Γκραν Κανάρια και πλέον βρίσκεται στο προσκήνιο για τον Παναθηναϊκό ενώ προηγουμένως χρειάστηκε να ξεπεράσει μια σειρά από... κακοτοπιές, περιγράφοντας τις περιπέτειες του στη mini-movie με τίτλο «Against All Odds» («Κόντρα σε όλες τις πιθανότητες»).

«Μια από τις πιο πρώιμες αναμνήσεις μου σε ό,τι αφορά το μπάσκετ είναι οι αγώνες με τα παιδιά της γειτονιάς μου. Θυμάμαι πως είχαμε οργανώσει ένα τουρνουά. Χάσαμε στον τελικό και δεν σταμάτησα να κλαίω! Έκλαιγα για μέρες όταν με έπιασε ο πατέρας μου και μου είπε "χαλάρωσε, είναι απλώς ένα παιχνίδι". Για μένα είναι πολλά περισσότερα! Αυτό που κατάλαβα από την πρώτη στιγμή είναι πως είμαι ερωτευμένος με αυτό το παιχνίδι.

Πολλοί από τους φίλους μου που μεγαλώσαμε μαζί έγιναν μέλη σε συμμορίες! Ακόμα κι εγώ έκανα παρέα με ανθρώπους που κατέληξαν στη φυλακή… Δεν έπαιξα μπάσκετ ως freshman σε highschool. Για την ακρίβεια, απέτυχα στο σχολείο! Κατάλαβα, λοιπόν, ότι το μέλλον μου δεν ήταν στις αίθουσες αλλά στα πάρκα και τα ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ, παίζοντας με πρώην κατάδικους!

Οι σχέσεις με τον πατέρα μου δεν ήταν καλές. Δεν ήταν ποτέ κοντά μου… Μεγάλωνα και ο πατέρας μου ήταν στην σκοτεινή πλευρά… Πάλευε με την κατάθλιψη, τον αλκοολισμό και τα χάπια. Ερχόταν στα παιχνίδια μου, φαινόταν πως ήταν ο μεγαλύτερος… θαυμαστής μου όμως ήταν το μοναδικό πράγμα που έκανε για μένα. Ζούσαμε μαζί στη σοφίτα ενός σπιτιού και μοιραζόμασταν το ίδιο κρεβάτι. Σίγουρα δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να μοιράζεσαι έναν τόσο μικρό χώρο με έναν οργισμένο αλκοολικό που τρελαινόταν πολλές φορές μέσα στην ημέρα! Ξέρεις… Ο Κερτ με έβριζε, πολλές φορές φρίκαρε…

Δεν υπήρχε διέξοδος… Ο πατέρας μου ήταν ένας τύπος που έκανε κακό στον εαυτό του ή εξαφανιζόταν. Με αγαπούσε αλλά είχε σημαντικά θέματα να λύσει με τον ίδιο του τον εαυτό. Ήταν βράδυ Κυριακής, Super Bowl. Είχε πέσει ήδη για ύπνο όμως παρατήρησα ότι δεν ροχάλιζε. Ήταν παράξενο γιατί συνήθως ροχάλιζε πολύ δυνατά. Προσπάθησα να τον ξυπνήσω, τον σκούντηξα όμως δεν ανέπνεε! Την ίδια στιγμή φώναζα "ξύπνα, ξύπνα σε παρακαλώ"! Ο παππούς μου ήλθε προς το μέρος μου. Είχε ήδη καταλάβει τι είχε συμβεί… Κοίταξε προς τον πατέρα μου, έβαλε τα κλάματα και με αγκάλιασε… Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ αυτές τις στιγμές.

Το ίδιο βράδυ ο παππούς μου έγινε σαν πατέρας μου. Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο… Με δίδαξε πως να συμπεριφέρομαι σαν άντρας, να βγαίνω μπροστά για την οικογένειά μου. Πέθανε πριν έλθει στον κόσμο η πρώτη κόρη μου. Η γυναίκα μου είχε μια πολύ δύσκολη γέννα. Χρειάστηκε να γίνει μετάγγιση αίματος όταν έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάζω τη μητριά μου και να δίνουμε κουράγιο ο ένας στον άλλον. Κοιταζόμασταν δίχως να ξέρουμε αν θα τα καταφέρει. Εν τέλει το κοριτσάκι μου ήλθε στον κόσμο κι έπεσα στο γόνατα! Δεν είχα δύναμη, απλώς κατέρρευσα και βίωσα την πιο συναισθηματική στιγμή της ζωής μου.

Είμαι ευγνώμων για όλες αυτές τις… αναποδιές. Αν θες, μπορείς να το αποκαλέσεις τραγωδία. Είμαι ευγνώμων γιατί όλες αυτές οι καταστάσεις με βοήθησαν να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα…»

Δείτε την εντυπωσιακή mini-movie για τον Τζέικομπ Ουάιλι