Ολυμπιακός: Where amazing happens

• ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ KNOW HOW
• ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΛΑΘΩΝ
• Ο ΣΒΕΝΤ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΕΜΖΟΥΡΑ
• ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ ΔΥΟ ΠΑΙΚΤΕΣ

Για μία ομάδα σαν τη φετινή του Ολυμπιακού νίκες σαν κι αυτή που κατάφερε είναι σκέτο χρυσάφι. Αναφέρομαι φυσικά στον τρόπο που ήρθε.

Ο Ολυμπιακός είχε πολλά χρόνια να ανατρέψει ένα τέτοιο σκορ. Κάποτε ήταν συνήθεια, πλέον όμως αυτό είχε χαθεί από το μπασκετικό κύτταρο των «ερυθρόλευκων».

Αυτό από μόνο του είναι μία διδακτική ιστορία για όλους πλην του Σπανούλη, του Πρίντεζη, του Παπανικολάου, του Μπαφέ και του Πασχόπουλου.

Αυτή η «πεντάδα» ξέρει από ανατροπές γιατί τις είχε κάνει βίωμα, τρόπο ζωής.

Πως το λένε στο ΝΒΑ, «Where amazing happens». Αυτό συνέβη κόντρα στη Χίμκι. Το εκπληκτικό συνέβη…

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ KNOW HOW

Θα συμφωνήσουμε πως κάθε νίκη δύο βαθμούς σου δίνει, αλλά να την κατακτάς με τέτοια ανατροπάρα έχει οφέλη σε πολλά άλλα επίπεδα πέραν της βαθμολογίας.

Η ψυχολογία στον αθλητισμό είναι νούμερο ένα συστατικό. Οι παίκτες αποκτούν μετά από τέτοιου είδους νίκες μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από αυτή που τους προσφέρει μία απλή νίκη. Πιστεύουν πως μπορούν να καταφέρουν πολλά περισσότερα από αυτά που ορίζει η λογική.

Δεν είναι καθημερινό φαινόμενο να γυρνάς ένα ματς από τους 9 πόντους με 57 δευτερόλεπτα να μένουν για τη λήξη. Οι παίκτες του Ολυμπιακού πίστευαν όταν αποχωρούσαν από το ΣΕΦ πως μπορούσαν να πετύχουν το ακατόρθωτο.

Επιστρέφω λίγο στα πρώτα χρόνια αυτής της δεκαετίας…

Αυτά που έκανε κάποτε ο Ολυμπιακός με τις συνεχείς ανατροπές χωρίς αμφιβολία αποτέλεσαν «μάθημα» για πολλούς. Οι αναφορές στον τρόπο που δεν τα παρατούσε ήταν συχνές από μέλη άλλων ομάδων, ακόμη και προπονητών που χρησιμοποιούσαν σαν παράδειγμα τους Πειραιώτες για να πείσουν τους δικούς τους παίκτες να μην τα παρατούν ποτέ.

Στο ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν είναι υπερβολή που γύρω από τον Ολυμπιακό των ανατροπών χτίστηκε ένας μύθος.

Οι παίκτες της φετινής ομάδας τον ξέρουν με εξαίρεση τους Μπόλντγουιν και Ριντ λόγω της ανύπαρκτης πρότερης επαφής τους με την Euroleague.

Οι άλλοι μέχρι πριν λίγες τον γνώριζαν, είχαν ακούσει για τον… μύθο και πριν λίγες ώρες τον έζησαν.

Βίωσαν πως είναι να μην τα παρατάς. Κατάλαβαν πως είναι να παλεύεις μέχρι τέλους και τι μπορεί να σου προσφέρει αυτό.

ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΛΑΘΩΝ

Για να ρίξω κάπως τους τόνους του ενθουσιασμού. Η συγκεκριμένη νίκη δεν πρόσφερε κάποιον τίτλο ή κάποια πρόκριση ή κάτι άλλο σημαντικό.

Το μπάσκετ είναι παιχνίδι λαθών. Όποιος κάνει τα περισσότερα έχει λιγότερες πιθανότητες να πανηγυρίσει. Αν δεν γίνονταν λάθη τα ματς θα έληγαν 226-223.

Λάθη δεν εννοώ αυτά της στατιστικής. Λάθος επιλογές στην άμυνα, στην επίθεση, βιαστικές προσπάθειες, αβλεψίες, κλπ.

Η Χίμκι έκανε πολλά τέτοια λάθη στο τελευταίο εξάλεπτο του αγώνα.

Πρώτον, χαλάρωσε σε υπερβολικό βαθμό. Σε ομάδα που παίζει ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης κι ο Παπανικολάου απαγορεύεται. Σε όποια κατάσταση κι αν είναι, όσων χρονών κι αν είναι.

Δεύτερον, η άμυνά της στο τέλος ήταν πιο κακή από αυτή που έπαιζε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μέχρι το 39’ έπαιζε πολύ κακή άμυνα. Στη συνέχεια έπαιξε τραγική.

Τα τρία τρίποντα που μπήκαν ήταν χωρίς ένα χέρι πάνω στον Πρίντεζη, τον Πολ, τον Σπανούλη.

Επίσης δεν επέλεξαν να κάνουν φάουλ με το ματς στο 93-96. Για μένα παραμένει «έγκλημα» ασχέτως αν π.χ ο Πιτίνο δικαιώθηκε μία μέρα νωρίτερα.

Ουσιαστικά δεν υπάρχει σωστό και λάθος σε αυτή την περίπτωση. Βάσει πιθανοτήτων πρέπει να κάνεις φάουλ.

Εκ του αποτελέσματος κρίνουμε πάντα.

Η Χίμκι συνέχισε τα λάθη και στην παράταση. Οι επιθέσεις της είχαν «ταβάνι» τρεις πάσες. Μπορεί να λέω και πολλές. Γνωρίζοντας πως οι γηπεδούχοι είχαν τη ψυχολογία και το momentum, θα έπρεπε να προσαρμόσουν το ρυθμό.

Από την άλλη η Χίμκι είναι μία ομάδα που και στα 34 ματς και στα 40 λεπτά αυτών θα παίξει το δικό της μπάσκετ και δεν προσαρμόζεται ποτέ. Ίσως αυτό να είναι και το μεγάλο της πρόβλημα στη διοργάνωση όλα αυτά τα χρόνια.

Ο ΣΒΕΝΤ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΕΜΖΟΥΡΑ

Αν ο Ολυμπιακός έχανε θα είχε μεγάλο μερίδιο ευθύνης ο Λιθουανός προπονητής. Προς τιμήν του και μπράβο του, το παραδέχτηκε κι ο ίδιος πως έκανε λάθη στην άμυνα πάνω στον Σβεντ.

Οι αλλαγές που έκανε στο τέλος της τρίτης περιόδου επέτρεψαν στον κακό μέχρι εκείνη τη στιγμή, Σβεντ να σκοράρει 9 σερί πόντους σε λιγότερο από δύο λεπτά. Τρίποντο, τρίποντο, καλάθι και φάουλ.

Σε αυτό το διάστημα οι δύο καλύτεροι αμυντικοί του Ολυμπιακού, οι δύο παίκτες που τον είχαν «εγκλωβίσει» νωρίτερα, κοίταζαν από τον πάγκο.

Ο Σβεντ είναι παικταράς! Κορυφαίος σκόρερ! Σε έναν σκόρερ αρκεί ένα δίλεπτο για να βρει ρυθμό και ο Κεμζούρα του το πρόσφερε στο πιάτο.

Ο Ρώσος είχε 17 πόντους με 2-3 εύστοχα σουτ μέχρι εκείνη τη στιγμή. Στο διάστημα μέχρι το 40’ σκόραρε 19!

Την έβαζε όπως ήθελε και πλέον δεν μπορούσε να τον σταματήσει ούτε ο Γκάρι Πέιτον.

Ακόμη κι η αλλαγή στο τέλος του Σπανούλη αντί του Πολ ήταν ανεξήγητη, ωστόσο το κατάλαβε αμέσως και τον επανέφερε ο coach.

ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ ΔΥΟ ΠΑΙΚΤΕΣ

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς σε ένα πηγαδάκι στο εξωτερικό αν θυμάμαι καλά, είχε πιάσει εμένα και τον Βαρλά και μας είχε πει, «δώστε μου δύο παίκτες καλούς σε ένα παιχνίδι και σου κερδίζω το ματς ανεξαρτήτως αντιπάλου».

Ο Ολυμπιακός πλέον δεν έχει Ντούντα, έχει σε μεγαλύτερη ηλικία τους δύο πρωταγωνιστές του (Σπανούλη και Πρίντεζη) και έτσι δε φτάνουν δύο παίκτες.

Οι «ερυθρόλευκοι» βρήκαν πολύτιμη βοήθεια από πολλούς. Δεν έμειναν στα «όργια» των Σπανούλη και Πρίντεζη. Ακόμη κι εγώ που γνωρίζω τον τρόπο σκέψης τους, τον τρόπο προπόνησης τους, τον τρόπο που προσέχουν το σώμα τους.. απορώ μερικές φορές με όλα αυτά που βλέπω να κάνουν.

Υπήρχαν κι άλλοι όμως…

Ο Παπανικολάου έκανε το καλύτερο του ματς εδώ και καιρό, εδώ και πάρα πολύ καιρό με εξάίρεση αυτό στο Μόναχο. Η βελτίωσή του στο σουτ είναι εμφανής (είχα αναφέρει την καθημερινή δουλειά που κάνει με ειδικό μηχάνημα και τον coach Καλαβρό). Τρομερός στην άμυνα όπως πάντα επίσης.

Ο Κόνιαρης τελείωσε χωρίς πόντο το παιχνίδι, ωστόσο η παρουσία του στην άμυνα ήταν καταλυτική!. Προσπάθησε πάρα πολύ ο Χανιώτης γκαρντ. Ο Βεζένκοβ αν κι έπαιξε μόλις 8 λεπτά τέλειωσε με γεμάτη στατιστική (6π., 3ρ.).

Ο Ολυμπιακός για να νικάει χρειάζεται όχι δύο παίκτες που έλεγε ο Ντούντα, αλλά τουλάχιστον τρεισήμισι. Σημείο των καιρών.

ΥΓ: Συμβόλαιο με τη νίκη δεν έχει κανείς. Συμβόλαιο με την προσπάθεια όμως οφείλουν να έχουν όλοι. Κι αυτό το συμβόλαιο το τίμησαν σε αδιανόητο βαθμό όλοι στην ομάδα.

ΥΓ 2: Δε θα κρίνω την επιλογή του κόσμου να μην πηγαίνει στο γήπεδο, Δικαίωμά του. Έχω παρατηρήσει πάντως ειδικά φέτος πως ακόμη και αυτοί οι 6.000 δημιουργούν πολύ ωραία ατμόσφαιρα η οποία βοηθά τους παίκτες.

ΥΓ 3: 4137 down, 16 to go. Πλησιάζει η στιγμή!