Το 'χες δει το έργο, Ρίμας!

Σύμφωνα με ένα παλιό μαρξιστικό θεώρημα, όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται καταλήγει σε φάρσα ή σε τραγωδία και θαρρώ πως αυτό το συνειδητοποίησε με τον πλέον δραματικό τρόπο χθες το βράδυ ο Ρίμας Κουρτινάιτις!

Του το απέδειξαν ο Γιώργος Πρίντεζης, ο Μπράντον Πολ και ο Βασίλης Σπανούλης, οι οποίοι τον ανάγκασαν να δει γυρισμένο από την ανάποδη ένα παλιό έργο στο οποίο από δυνητικός πρωταγωνιστής κατέληξε ένα ευτυχισμένος θεατής!

Τι εννοώ; Η υπόθεση έχει όντως το χάζι της…

Βλέποντας λοιπόν τα τρία απανωτά τρίποντα τα οποία έριξε ο Ολυμπιακός μέσα σε 38 δευτερόλεπτα το μυαλό μου γύρισε 33 χρόνια πίσω, πόσο μάλλον (το μυαλό) του προπονητή της Χίμκι που είδε το έργο από πρώτο τραπέζι πίστα και ακόμη πιο κοντά απ’ όσο εγώ…

Οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι στις 17 Ιουλίου του 1986 στο Palacio de Deportes της Μαδρίτης, όπου εκτυλίχθηκε το θρίλερ του ημιτελικού του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και στη Γιουγκοσλαβία.

Σαράντα έξι δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη οι «Γιούγκοι» προηγήθηκαν με 85-76 και είχαν αρχίσει ήδη να πανηγυρίζουν και να σκέπτονται τον τελικό με τους Αμερικανούς. Αμ δε…

Θα υπήρχε πολύ παιχνίδι ακόμα, όπως αποκάλυψε ο Κεστούτις Κεμζούρα ότι είπε στον Σπανούλη, χθες το βράδυ, όταν τον έκανε αλλαγή…

Πολύ παιχνίδι και πολλά τρίποντα (θα) υπήρχαν και στον αλήστου μνήμης ημιτελικό του Mundobasket του ’86 και στο ματς του Ολυμπιακού με τη Χίμκι που έμοιαζε βγαλμένο από το καρμπόν του!

Χθες οι Ρώσοι προηγήθηκαν με 96-87, χάρη στις δυο βολές του Σεργκέι Καράσεφ, 69 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα και η νίκη τους φαινόταν κλειδωμένη, αλλά… ένστασις κύριε πρόεδρε!

Στα 57’’ κτύπησε από τα 6μ.75 ο Γιώργος Πρίντεζης (90-96), ενώ ακολούθησε ο επιθετικό φάουλ του Καράσεφ στον Μπράντον Πολ ο οποίος έριξε τη δεύτερη κουμπουριά για το 93-96, μετά από έξι απανωτές αποτυχημένες απόπειρες…

Στο επόμενο κλικ μετά το τάιμ άουτ ο Γιόνας Γερέμπκο αστοχεί σε σουτ τριών πόντων, ο Κρις Κράμερ γραπώνει το επιθετικό ριμπάουντ, αλλά τρώει την τάπα από τον Νίκολα Μιλουτίνοφ και στην ίδια φάση ο Κώστας Παπανικολάου αναγκάζει σε λάθος τον Καράσεφ…

Ο Ολυμπιακός επιτίθεται και ο Κουρτινάιτις βλέπει τη Νέμεση στο πρόσωπο του Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος σηκώνεται και με το τρίτο απανωτό τρίποντο φέρνει το ματς στα ίσια, προτού μπουρδουκλωθεί ο Αλεξέι Σβεντ από την πίεση του Πολ.

Απαράδεκτος ο Σπανούλης. Ντροπή του! Τι σόι clutch player είναι εάν δεν μπορεί να βάλει και το επιγενόμενο τρίποντο της… πυρκαγιάς στην εκπνοή!

Αστειεύομαι βεβαίως, αν και με αυτόν τον τύπο δεν πρέπει ποτέ και κανείς να κάνει πλάκα!

Τριάντα τρία χρόνια πριν στη Μαδρίτη, έζησα μια από τις μεγαλύτερες ανατριχίλες της ζωής μου και δεν ήμουν ο μόνος που ενστερνίσθηκε την ευαγγελική ρήση που λέει «άλαλα τα χείλη των ασεβών»...

Λίγο έλειψε μάλιστα να μεταδώσω εκείνο τον αγώνα, διότι την παραμονή έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του συχωρεμένου του Φίλιππα Συρίγου, ο οποίος επέστρεψε στην Αθήνα για το θλιβερό καθήκον και ήμουν stand by για να πάρω το μικρόφωνο, εάν αργούσε ο Χάρης Αλευρόπουλος που είχε πάει στο αεροδρόμιο για να υποδεχθεί τη γυναίκα του…

Οι συμπτώσεις ανάμεσα στα τότε και στα χθεσινά διατρέξαντα είναι όντως συγκλονιστικές, λες και κάποιος διεστραμμένος ξεπατίκωσε το σενάριο του ’86 και γύρισε το ίδιο έργο, αλλάζοντας τους πρωταγωνιστές: όλους πλην ενός, διότι και τότε και τώρα ήταν εκεί ο Κουρτινάιτις, απλώς τώρα βρέθηκε στη λάθος πλευρά!

Τότε ο Ρίμας είχε αποβληθεί με πέντε φάουλ και κανείς δεν ξέρει πώς θα είχε γραφτεί η ιστορία εάν δεν ήταν καθηλωμένος στον πάγκο και δεν αναγκάζονταν να κάνουν άλλοι τη δουλειά του.

Το what if δεν έχει απάντηση…

Απέμεναν λοιπόν 46 δευτερόλεπτα και η Γιουγκοσλαβία βρισκόταν επίσης με εννέα πόντους μπροστά. Το σκορ ήταν 85-76 και η υπόθεση φαινόταν τελειωμένη, αλλά πριτς!

Την ώρα που ο «Μότσαρτ» χοροπηδούσε σαν αγρίμι πάνω στο παρκέ και αποδοκιμαζόταν από τους θεατές που τον αντιπαθούσαν και γι αυτό φώναζαν συνεχώς «Rusia, Rusia», ο Αρβιντας Σαμπόνις πετύχαινε το τέταρτο τρίποντο του και μάλιστα σε τέσσερις προσπάθειες, αυτή τη φορά με ταμπλαδούρα!

Στην επαναφορά οι Γιουγκοσλάβοι έχασαν την μπάλα και η μπάλα κατέληξε στα χέρια του Βαλέρι Τιχονένκο που το.. έσταξε για να μειώσει τη διαφορά στους τρεις πόντους (82-85).

Λογικά οι Σοβιετικοί θα έκαναν φάουλ. Και έκαναν, όχι ένα άλλα τρία στη σειρά! Τότε υπήρχε ο κανονισμός με το δικαίωμα επιλογής ανάμεσα στην επαναφορά από την πλάγια γραμμή και της εκτέλεσης βολών 1+1 και όταν οι Γιουγκοσλάβοι μπήκαν σε αυτό το τριπάκι ο συχωρεμένος ο Κρέζιμιρ Τσόσιτς επέλεξε την πρώτη εκδοχή…

Φοβόταν τις βολές ο Κρέζο και ζήτησε να επαναφέρει την μπάλα από τα πλάγια ο Ντάνκο Τσβετίτσανιν, όπερ και εγένετο με μια διαφορά: ο γκαρντ της Τσιμπόνα σημάδεψε τον πιο ακατάλληλο παίκτη στην πιο ακατάλληλη θέση στην πιο ακατάλληλη στιγμή…

Ο τότε 18χρονος Βλάντε Ντίβατς, πιεζόμενος κοντά στο κέντρο του γηπέδου έπλαθε ταράκουλο και έκανε διπλή ντρίμπλα!

Απέμεναν 12 δευτερόλεπτα και ο Βλαντιμίρ Ομπούχοφ είχε στην πεντάδα του τον Βαλντεμάρας Χόμιτσους, τον Βάλντις Βάλτερς, τον Βαλέρι Τιχονένκο, τον Σεργκέι Ταρακάνοφ και τον Αρβιντας Σαμπόνις. Ο σπεσιαλίστας στα τρίποντα, Ρίμας Κουρτινάιτις είχε αποβληθεί με πέντε φάουλ και κάποιος έπρεπε να πάρει ξανά την ευθύνη…

Ο Σαμπόνις έκανε το screen, ο Ντράζεν δεν πρόλαβε να κλείσει τον Βάλτερς κιαι ο Λετονός γκαρντ εκτέλεσε από τις 45 μοίρες και σημάδεψε διάνα ισοφαρίζοντας σε 85-85!

Μια λεπτομέρεια: μέχρι εκείνη τη στιγμή ο μυστακοφόρος γκαρντ είχε 1/8 τρίποντα!!!

Οι δυο ομάδες οδηγήθηκαν στην παράταση, ο Σαμπόνις έγραψε το 91-90 και στα τελευταία 45 δευτερόλεπτα οι Σοβιετικοί απλώθηκαν στις τέσσερις γωνίες, ενώ οι Γιουγκοσλάβοι δεν μπόρεσαν να κάνουν φάουλ. Όταν ακούσθηκε ο ήχος της κόρνας, η Ιστορία έγραφε μια από τις επικότερες και μνημειωδέστερες ανατροπές στα χρονικά του μπάσκετ…

Όντας φόλα γιουγκοσλαβόφιλος, για πολλά χρόνια πίστευα και έγραφα κιόλας ότι στην τελευταία μπαλοθιά ο Βάλτερς πατούσε γραμμή. Ούτε κατά διάνοια!