Ένα καντήλι δίχως λάδι

Aς αρχίσουμε ανάποδα, για να συνεννοηθούμε καλύτερα. Η Μακάμπι του 2019-20, είτε γεμίζει το μάτι των περαστικών είτε όχι, είναι ανάμεσα στα 2-3 φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.

Εφ’ όσον προκριθεί στο final-4 της Κολωνίας, θα κουβαλήσει μαζί της στη Γερμανία ίσαμε 10 χιλιάδες Ισραηλινούς και ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Δεν είναι δα χειρότερη η φετινή βερσιόν της Μακάμπι, από αυτήν που κατέκτησε τον τίτλο το 2014 στο Μιλάνο επί Μπλατ. Ούτε ο προπονητής της, για να μη ξεχνιόμαστε.

Ομάδα ικανή να κερδίσει ευρωπαϊκά ντέρμπι με τέσσερις σημαντικούς παίκτες παροπλισμένους στο ράφι, όπως έκανε απόψε, δεν έχει να φοβηθεί πολλούς.

Προσθέστε στα παραπάνω τον παράγοντα «Γιαντ Ελιάου» και θα καταλάβετε πόσο δύσκολη ήταν η αποστολή του Παναθηναϊκού, απόψε στο Τελ Αβίβ.

Εάν σας διηγηθώ όσα έχουν δει τα ματάκια μου και όσα έχουν ακούσει τα αυτάκια μου σε αυτό το γήπεδο (όπου κυκλοφορεί ακόμη το ασπρομάλλικο φάντασμα του Νόα Κλίγκερ…) θα ξεκινήσετε την κριτική σας από το «πάλι καλά», όπως εγώ.

Η είδηση της βραδιάς δεν ήταν τόσο το 75-50 των τελευταίων τριάντα λεπτών, όσο το 13-31 της εκκίνησης και η ηρεμία με την οποία ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε αντεπιθέσεις της Μακάμπι μέχρι το 35ο λεπτό.

Ο ρεαλισμός είναι ο καλύτερος φίλος όποιου βγαίνει στο ξέφωτο για να κυνηγήσει ανεμομύλους.

Ο Παναθηναϊκός διαθέτει ικανότατο προπονητή και έναν αξιόλογο πυρήνα 3-4 έμπειρων παικτών, αλλά το υλικό του συνολικά δεν είναι ούτε για κατάκτηση του τροπαίου ούτε για «σβηστή» πρόκριση στο final-4.

Την ίδια ώρα που εκείνος αγκομαχούσε πλήρης στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί ένα εκκωφαντικό προβάδισμα 18 πόντων, η Μακάμπι κατόρθωνε να τουμπάρει το ματς με μπροστάρηδες τον 12^ο και τον 13^ο παίκτη της.

Υπό κανονικές συνθήκες, εάν δεν έλειπαν αυτοί που έλειπαν (Μπλακ, Κάσπι, Ντι Μπαρτολομέο, Ουόλτερς, μ.ο. 37 πόντοι) ο Κόεν και ο Άβντια θα διαγκωνίζονταν για μία θέση στη δωδεκάδα.

Τι προσφέρει στον Παναθηναϊκό σε μία μέση βραδιά ο δικός του 8^ος ή 9^ος ή 11^ος παίκτης; Ξαναδείτε στο βίντεο τα 64 δευτερόλεπτα του Ίαν Βουγιούκα και θα έχετε ανάγλυφη την απάντηση.

Προσπαθώ να εξηγήσω, τώρα που ήρθε η λυπητερή, ότι η ήττα με 9 πόντους είναι ένα απολύτως φυσιολογικό αποτέλεσμα για τον Παναθηναϊκό.

Περισσότερο με ξάφνιασε η βγαλμένη από κομπιούτερ εικόνα του στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, παρά η καθίζηση του τελευταίου πενταλέπτου.

Το καντήλι των «πρασίνων» στέρευε όσο περνούσε η ώρα, αφού τα εγγενή ελαττώματά τους δεν καμουφλάρονται εύκολα σε ματς υψηλής έντασης.

Όταν το πρώτο ζητούμενο είναι η ενέργεια, η απουσία παικτών που φρακάρουν τη ρακέτα ή σώζουν τελειωμένες φάσεις (όπως έκανε ο Κουίνσι Έισι των 5 μπλοκ) βγάζει το λάδι των υπολοίπων σταγόνα σταγόνα.

Τα ριμπάουντ στην δ’ περίοδο, όταν κρίθηκαν τα πάντα, ήταν 9-2. Η Μακάμπι ανανέωσε 21 επιθέσεις έναντι 10 του Παναθηναϊκού, ενώ έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό λαθών.

Καταντάει ενοχλητικό να γράφει κανείς τα ίδια και τα ίδια, αλλά δεν γίνεται και να φορέσουμε παρωπίδες για να κάνουμε το χατίρι των φανατικών και των ασχέτων.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι η έλλειψη δεύτερου γκαρντ ικανού να πιέσει πάνω στη μπάλα και να βάλει το κορμί του δυνατά όπου χρειάζονται μούσκουλα: άμυνα, αλλά και ριμπάουντ.

Τρύπα υπάρχει και στα μετόπισθεν, αλλά το πρόβλημα με τον Παπαγιάννη είναι ότι πασχίζει να δώσει βοήθειες στην περιφέρεια και ταυτόχρονα να καλύψει το χαράκωμά του με γρήγορη οπισθοχώρηση.

Αυτό μπορεί να το καταφέρει π.χ. ο Χάντερ ή ο Ντάνστον, αλλά όχι ο αργοκίνητος γίγαντας των 2μ18.

Στο σκοράρισμα συνεισφέρουν υπό ιδανικές συνθήκες παίκτες από όλες τις θέσεις τις πεντάδας, αλλά η άμυνα είναι υπόθεση δύο γενναίων: Καλάθης και Παπαπέτρου. Με ολίγη από Μήτογλου, όταν αυτός καλείται να θωρακίσει την οπισθοφυλακή.

Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό είναι ότι φαίνεται να χάνει τον Φρεντέτ, δηλαδή τον παίκτη που ανεβάζει την επιθετική συγκομιδή στους 95 πόντους και τον δείκτη του απρόβλεπτου στο δυσθεώρητο.

Ποιος θα πάρει τη θέση του Αμερικανού, εάν ο τραυματισμός του στον ώμο αποδειχθεί τόσο σοβαρός όσο φάνηκε στο γυμνό μάτι;

Ο Παναθηναϊκός θα κληθεί τότε να αλλάξει το δέρμα του και να γίνει μία βαριά αμυντικογενής ομάδα, όπως συνέβη όταν ο Πιτίνο ανέβασε τον Τζόνσον στη θέση «2» για να μικρύνει το γήπεδο.

Ο Πεδουλάκης θα βλέπει τη μετάλλαξη και θα γελάει μέσα του...

Ο κυνικός παρατηρητής θα επιστρέψει στα πεπραγμένα του καλοκαιριού και θα θυμηθεί ότι ο Τάιλερ Ντόρσεϊ έκλεισε στη Μακάμπι μες στον Δεκαπενταύγουστο, την ίδια εποχή που οι ομαδάρες μας ξεκινούσαν προετοιμασία με μαύρα γυαλιά για να κρύβουν την τύφλα τους.

Ο Έλληνας γκαρντ, που πιάνει νωρίς νωρίς θέση στο αεροπλάνο για τη Βικτόρια, τελείωσε την αποψινή τιτανομαχία με 16 πόντους, 7 ασίστ, 4 κλεψίματα, 5 ριμπάουντ και 3 τρίποντα.

«Του μίλησα ήδη, θα είναι μαζί μας το καλοκαίρι», είπε στο περιθώριο του αγώνα ο Πιτίνο, φορώντας για δυό στιγμές τη γαλάζια του γραβάτα.

Για ποιο λόγο ο Ντόρσεϊ φοράει τον χειμώνα κίτρινα πουλόβερ και όχι πράσινα ή κόκκινα; Διότι οι ομάδες μας κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, να γιατί.