Παναθηναϊκός: Αν λεγόταν... Παπαγιάνοφ;

Ποιο είναι το αγαπημένο σπορ των φιλάθλων; Μα φυσικά η μεταγραφολογία, οι αναλύσεις του επόμενου ρόστερ και οι ερωτήσεις «ποιον θα πάρουμε το καλοκαίρι;» ενώ μπορεί να μην έχει τελειώσει η σεζόν και να «παίζονται» ακόμα τρόπαια και τίτλοι. Δεν λέω ότι δεν πρέπει να γίνεται. Να γίνεται. Φυσικά να γίνεται. Αρκεί να μην εκμηδενίζονται τα πάντα...

Ποιος είναι ο μόνιμος «βραχνάς» των φίλων του Παναθηναϊκού; Το πεντάρι. Ένα αθλητικό πεντάρι τύπου... Μπλακ, Χάντερ, Μπιρτς, Ντάνστον ώστε να λυθεί το μεγάλο πρόβλημα που παρουσιάζει συνολικά η ομάδα κάτω από το καλάθι. Αλλωστε και εγώ έχω αναφέρει πολλές φορές ότι είναι ανάγκη να αποκτηθεί ένα αξιόπιστος και αθλητικός ψηλός εάν και εφόσον ο Παναθηναϊκός θέλει να κοιτάξει ψηλά τη φετινή σεζόν και να μην πάει χαμένη η όλη προσπάθεια.

Παράλληλα έχω σταθεί και σε ένα ακόμη πράγμα. Στις δηλώσεις του Πιτίνο για το πώς μπορεί να βελτιώσει το πρόβλημα στη ρακέτα και δη στα ριμπάουντ. Και ο Αμερικανός προπονητής έχει πολλές φορές ότι θα το κάνει εκ των έσω. Χωρίς να χρειαστεί παίκτη. Παρότι χρειάζεται.

Και έρχεται το ματς με την Μπάγερν όπου ο Πιτίνο μπορεί να χαμογελάει με νόημα καθώς βλέπει την δουλειά του να αποδίδει καρπούς. Όπως και πριν από έναν χρόνο. Θυμάστε πότε ήρθε ο Αμερικανός τεχνικός στην Ελλάδα; Την επόμενη ημέρα των Χριστουγέννων; Θυμάστε πότε άρχισε ο Παπαγιάννης να κάνει το μεγάλο του ξεπέταγμα; Τέλη Φεβρουαρίου-αρχές Μαρτίου και πιο συγκεκριμένα από την αναμέτρηση με την Γκραν Κανάρια στο Λας Πάλμας. Δηλαδή δούλεψε εντατικά δύο μήνες με τον Ρικ Πιτίνο ώστε να φτάσει σε ένα επίπεδο που θα μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τους ψηλούς της EuroLeague.

Déjà vu

Έρχομαι στο σήμερα: Πότε επέστρεψε ο Πιτίνο στον Παναθηναϊκό; Στις 26 Νοεμβρίου. Δηλαδή πριν από δύο μήνες, παρά 10 ημέρες. Ε, αργά ή γρήγορα η δουλειά που κάνει και φέτος με τον υψηλόσωμο σέντερ θα «έβγαινε» στο παρκέ. Και ο Παπαγιάννης δεν είχε να αντιμετωπίσει στο παρκέ του ΟΑΚΑ εμένα που δεν πηδάω ούτε εφημερίδα, αλλά έναν από τους καλύτερους σέντερ της EuroLeague. Τον πρώην ΝΒΑer, Γκρεγκ Μονρό τον οποίο και φιλοδώρησε με δύο μεγαλοπρεπέστατα μπλοκ! Αν μη τι άλλο, ο Παπαγιάννης ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος για να «πετάξει φωτιές» ο Παναθηναϊκός στην 4η περίοδο και να κάνει την μεγάλη διαφορά στο ματς.

Η παρουσία του ήταν πληθωρική και το κυριότερο; Έβγαλε για πρώτη φορά φέτος τρομακτική ενέργεια, έμπαινε δυνατά σε όλες τις φάσεις, κυνηγούσε μπάλες και πήγαινε εκείνος για το ριμπάουντ χωρίς να περιμένει τη μπάλα να έρθει στα χέρια του. Άλλωστε πόσα και πόσα ριμπάουντ είχε χάσει ο Παπαγιάννης με αυτόν τον τρόπο στα προηγούμενα ματς; Πόσες και πόσες δεύτερες και τρίτες επιθέσεις είχε δώσει στους αντιπάλους του; Άρα; Δεν ήταν θέμα δυνατοτήτων ή προσόντων, αλλά θέμα νοοτροπίας. Τι είπε ο Παπαγιάννης μετά το τέλος του αγώνα με την Μπάγερν; «Ευχαριστώ τον coach Πιτίνο που με πιέζει για να γίνομαι καλύτερος» αποδεικνύοντας του λόγου το αληθές. Γιατί κακά τα ψέμματα. Τα σωματικά προσόντα, ακόμα και τις παραστάσεις που έχει ο Παπαγιάννης, δεν τα έχει κανείς άλλος ψηλός στην ηλικία του.

Ξαναλέω: Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αθλητικό ψηλό και θα υπάρξει άλλο ματς που θα βγει και πάλι στην επιφάνεια το πρόβλημα. Γιατί η κυριαρχία που είχε στα ριμπάουντ κόντρα στην Μπάγερν (40-21) ήταν η εξαίρεση και σε καμία περίπτωση ο κανόνας. Όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο Παπαγιάννης έχει όλα τα φόντα για να γίνει dominant σέντερ στην EuroLeague. Δηλαδή αν είχε αποκτηθεί πρόσφατα και λεγόταν... Παπαγιάνοφ (δεν είναι τυχαία η κατάληξη και θα εξηγήσω τι εννοώ) και έκανε αυτό το ματς απέναντι στους Βαυαρούς, τώρα τι έλεγαν όλοι; Θα υπήρχε χλευασμός ή άκρατος ενθουσιασμός; Ρητορικό το ερώτημα...

Ο Παπαγιάννης είναι 22 χρονών. Προσέξτε: Έναν χρόνο μικρότερος του Μήτογλου, τρία χρόνια μικρότερος των Παπαπέτρου και Ουάιλι, δύο από τον Μπέντιλ. Και υπάρχουν αρκετοί που τον θεωρούν «τελειωμένο» παίκτη. Ένα παιδί με 12-13 χρόνια μπάσκετ μπροστά του. Απλούτατα το λάθος έχει να κάνει με τις υψηλές απαιτήσεις και τις πολλές ευθύνες που έχει πάρει στις πλάτες του. Ευθύνες που ίσως ακόμα δεν μπορεί να σηκώσει. Τουλάχιστον μόνος του.

Διαδικασία αλά... Μιλουτίνοφ

Και έρχομαι στο δια ταύτα και στον λόγο που επέλεξα την εν λόγω κατάληξη: Θυμάστε τον Μιλουτίνοφ στα 22 χρόνια του; Να σας θυμίσω εγώ: Ήταν η σεζόν 2015-16. Η πρώτη του στον Ολυμπιακό! Τότε που υπήρξε δυσαρέσκεια και άκουγε τα εξ αμάξης απ' όλους αλλά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος επέμενε να παραμείνει στην ομάδα. Θυμάστε εκείνη τη σεζόν τι είχε κάνει ο Σέρβος σέντερ; Είχε 10 λεπτά κατά μέσο όρο στο παρκέ με 3,7 πόντους, 2,7 ριμπάουντ. Όμως την ίδια ώρα είχε δίπλα του και τον Οθέλο Χάντερ. Θέλετε να πάμε και την επόμενη χρονιά; Το 2016-17; Όταν ήταν 23; Είχε διπλάσια ματς με 4,4 πόντους και 3,3 ριμπάουντ, αλλά είχε δίπλα του, τους Κεμ Μπιρτς και Πάτρικ Γιανγκ (ασχέτως αν είχε την ατυχία και δεν μπόρεσε να προσφέρει). Χρειάστηκε και εκείνος μια διαδικασία ώστε να μπορέσει να σταθεί στο υψηλό επίπεδο και να γίνει, πλέον, ο πιο περιζήτητος σέντερ στην EuroLeague.

Μέσα από αυτήν την διαδικασία περνάει τώρα και ο Παπαγιάννης. Και έχει όλο το πακέτο να γίνει dominant στην διοργάνωση. Αν συνεχίσει να δουλεύει και ταυτόχρονα βγάλει από την πλάτη του το μεγάλο «πρέπει» που τον βαραίνει, ίσως να απελευθερωθεί και χρόνο με τον χρόνο να «λύνεται» και περισσότερο. Και τώρα μπορεί. Απλά όταν οι απαιτήσεις είναι μεγάλες και η πίεση τεράστια, κάποια στιγμή το μυαλό «χαλάει» και δεν δίνει τις σωστές εντολές. Εν καταλείδι ο Παπαγιάννης, το έχω γράψει στο παρελθόν και το ξαναγράφω, αδίκως δέχεται τόσο σκληρή κριτική. Δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να ξημερώσει η μέρα που θα είναι και εκείνος περιζήτητος.

Όσο για το ματς με την Μπάγερν; Ο Παπαγιάννης ήταν εκείνος που «υπέγραψε» τη νίκη χάρη στις αμυνάρες του στην τελευταία περίοδο, αλλά κομβικό ρόλο έπαιξε ο Ντεσόν Τόμας με τα ριμπάουντ του και δη με τα επιθετικά. Την ώρα που οι παίκτες της Μπάγερν έριχναν βότσαλα στον ωκεανό σουτάροντας έξω από τα 6.75 μέτρα, ο Αμερικανός μαζί με τους Παπαπέτρου και Ουάιλι προσπαθούσαν να περισώσουν την κατάσταση δίνοντας δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες με τα 19 επιθετικά ριμπάουντ στο σύνολο. Αν δεν υπήρχαν και αυτά, αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός θα είχε βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Όμως οι «πράσινοι» τα πήραν, τα εκμεταλλεύτηκαν και πλήρωσαν κάτι... χρωστούμενα γραμμάτεια από Βαρκελώνη και Τελ Αβίβ που είχαν χάσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αλήθεια, τι θα λένε τώρα στο Μόναχο που ο Γκρεγκ Μονρό έβλεπε τους παίκτες του Πιτίνο να τον κάνουν «γιο γιο» στην γερμανική ρακέτα;

Απέναντι στην Μπάγερν, ο Παναθηναϊκός έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Το αυτονόητο. Όπως πρέπει να το κάνει και την Παρασκευή (17/1) απέναντι στην Ζάλγκιρις, όπως και με την Βιλερμπάν την επόμενη εβδομάδα (24/1) ξανά στο ΟΑΚΑ. Στα επόμενα πέντε ματς, αν οι «πράσινοι» σημειώσουν τέσσερις νίκες, μπορούν να νιώσουν σίγουροι για την 8άδα και από εκεί και πέρα να κυνηγήσουν το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα.