Ουίλμπεκιν: «Ο Ολυμπιακός είναι η απόδειξη ότι δεν υπάρχουν εύκολα ματς!»

Γεννημένος στη Γκέινσβιλ, όπου βρίσκεται η έδρα του πανεπιστημίου της Φλόριντα, έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα, έχοντας ως ένα από τα πρότυπά του, τον Νικ Καλάθη που είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερός του κι έπαιξε με μεγάλη επιτυχία στους Γκέϊτορς (2007-2009), τη φανέλα των οποίων φόρεσε και εκείνος, με έναν χρόνο διαφορά και για μία για τετραετία (2010-2014).

Οι δύο τους, δεν συναντήθηκαν καθόλου στην Αθήνα, όπου ο Σκότι Ουίλμπεκιν αγωνίστηκε για λίγους μήνες την άνοιξη του 2015, αλλά από την επόμενη σεζόν και μέχρι σήμερα παίζουν ανελλιπώς αντίπαλοι στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Πριν από περίπου έναν μήνα, μάλιστα ο 26χρονος Αμερικανός como-guard ανανέωσε για τρία ακόμη χρόνια το συμβόλαιό του με την Μακάμπι, της οποίας ηγείται στο σκοράρισμα στην εφετινή σεζόν.

Το gazzetta.gr συνομίλησε μαζί του, λίγο πριν την τελευταία προπόνηση των Ισραηλινών για το αποψινό (21.05) παιχνίδι με τον Ολυμπιακό και σας παρουσιάζει την συνέντευξή του ως «ορεκτικό πιάτο» της αναμέτρησης.

Ποιος είναι ο βασικότερος λόγος της μεγάλης προόδου που έχεις παρουσιάσει φέτος στο παιχνίδι σου; Σκοράρεις με μεγαλύτερη συνέπεια και καλύτερα νούμερα, ενώ είσαι πολύ πιο ενεργός στην άμυνα αλλά και στην δημιουργία...

«Σίγουρα νιώθω πολύ πιο εξοικειωμένος με το περιβάλλον της ομάδας και από το ξεκίνημα της σεζόν είμαι υγιής, επομένως μόνο καλύτερος θα μπορούσα να είμαι στην δεύτερη σεζόν μου. Έχει βοηθήσει πολύ φυσικά και η "χημεία" που έχω αποκτήσει με τον coach. Ο ερχομός του πέρυσι άλλαξε πολλά στην Μακάμπι και φέτος που ήταν από την αρχή της προετοιμασίας, νομίζω ότι έχει βάλει την σφραγίδα του!»

Σε βλέπουμε φέτος περισσότερο στην θέση του shooting-guard. Αυτή η αλλαγή σε έχει βοηθήσει;

«Αυτό που με έχει βοήθησε περισσότερο είναι ότι σε αρκετές στιγμές του αγώνα, ο coach μου επιτρέπει την πρωτοβουλία στην επίθεση. Μπορεί να ξεκινάω στην θέση του shooting-guard, ωστόσο, πολλές φορές, όταν κρίνονται τα ματς, επιλέγει να μου δώσει την μπάλα για να κρίνω αν πρέπει να εκτελέσω ή να δημιουργήσω. Αυτή η «ελευθερία κινήσεων», σίγουρα με έχει απελευθερώσει πολύ και στο πνευματικό κομμάτι...»

Παρά τις πολλές ατυχίες με τους τραυματισμούς (νοκ-άουτ έχουν τεθεί οι Κάσπι, Ουόλτερς, ΝτιΜπαρτολομέο, Μπλακ και Ζούσμαν), η Μακάμπι είναι παραμένει «ζωντανή» στην μάχη για το πλεονέκτημα έδρας. Πως το έχετε καταφέρει αυτό;

«Έχουμε πολλούς παίκτες με προσωπικότητα, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να βγουν μπροστά και να πάρουν μεγάλες ευθύνες και αποφάσεις! Αυτό δείχνει εν πολλοίς το βάθος μας αλλά και τι θα μπορούσαμε να έχουμε πετύχει αν η ομάδα δεν είχε αντιμετωπίσει τόσα προβλήματα. Από 'κει πέρα, όμως, το γεγονός ότι βρισκόμαστε ακόμη εντός διεκδίκησης του βασικού μας στόχου, οφείλεται και στην διοίκηση που έκανε πολύ ποιοτικές προσθήκες, φέρνοντας παίκτες που απέδειξαν ότι μπορούν να βοηθήσουν άμεσα.»

Εκτιμάς ότι η επιστροφή της Μακάμπι στο Final 4 μετά από 6 χρόνια είναι ένας εφικτός στόχος;

«Δεν υπάρχει κανένας στην ομάδα που να αμφιβάλλει γι' αυτό! Γι' αυτό παλεύουμε και αυτός είναι ο μεγάλος μας στόχος. Τα πράγματα ίσως να γίνουν ελαφρώς πιο βατά, αν πάρουμε το πλεονέκτημα έδρας, ωστόσο πιστεύω ότι οποιαδήποτε ομάδα προκριθεί στα playoffs, έχει κάθε λόγο να τρέφει βλέψεις για το κορυφαίο ραντεβού της χρονιάς.»

Το ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι φέτος η κυριαρχική ομάδα του πρόσφατου παρελθόντος και ταξίδεψε στο Τελ Αβίβ, χωρίς Σπανούλη και Μιλουτίνοφ, κάνει το έργο σας λιγότερο δύσκολο;

«Σε καμία περίπτωση! Η εφετινή Euroleague έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχουν εύκολα παιχνίδια και αν μία ομάδα ευθύνεται λίγο παραπάνω γι' αυτό, αυτή είναι ο Ολυμπιακός, που έχει νικήσει δύο φορές την ΤΣΣΚΑ. Χρειάζεσαι μεγαλύτερη απόδειξη;»

Πριν από λίγες μέρες, η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολούθησε την επιμνημόσυνη δέση στο "Staples Center" για την απώλεια του Κόμπι Μπράϊντ. Πόσο δύσκολο σου ήταν να βγεις και να παίξεις στο δεύτερο ημίχρονο του ντέρμπι με την Χάποελ Τελ Αβίβ, εκείνο το βράδυ της 26ης Ιανουαρίου;

«Ήταν το πιο δύσκολο ματς της καριέρας μου. Μάθαμε τα άσχημα νέα λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου και στην ανάπαυλα καθόμαστε στα αποδυτήρια αποσβολωμένοι, χωρίς να μπορούμε να πιστέψουμε τι είχε συμβεί. Να σου πω την αλήθεια δεν ήθελα να βγω να παίξω στο 2ο μέρος και πιθανότατα το ίδιο αισθάνθηκαν και τα περισσότερα παιδιά της ομάδας.»

Το νέο τριετές συμβόλαιο που υπέγραψες με την Μακάμπι, σημαίνει ότι πλέον η προοπτική του ΝΒΑ απομακρύνεται οριστικά ή αφήνεις ανοιχτή πόρτα για το μέλλον;

«Δεν το σκέφτομαι καθόλου το ΝΒΑ! Προτιμώ την Ευρώπη και θεωρώ ότι το μπάσκετ εδώ ταιριάζει περισσότερο στο παιχνίδι και το στυλ μου...».