Το «unfair» του Πιτίνο και η ευκαιρία που αξίζει να πάρει ο Βόβορας!

Και να λοιπόν, που εν μία νυκτί βρήκαμε αθλητικό θέμα να ασχοληθούμε την ώρα που η παγκόσμια ανθρωπότητα συνεχίζει να κινείται (και κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμα θα κινείται) σε ρυθμούς... κορονοϊού. Μέσα σε λίγες ώρες ο Ρικ Πιτίνο είχε αποτελέσει παρελθόν από τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ ενόψει της επόμενης χρονιάς και επέστρεφε στο αγαπημένο του NCAA για λογαριασμό ενός προγράμματος και δη του Αϊόνα, το οποίο ουδέποτε έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή του κολεγιακού πρωταθλήματος.

Απλά, και όπως αποδεικνύεται, η συμφωνία του Αμερικανού προπονητή με το Αϊόνα δεν ήρθε «εν μία νυκτί» αλλά ήταν κάτι που «δούλευε» και «κυνηγούσε» εδώ καιρό. Είχε στόχο ζωής να βρεθεί ξανά στο NCAA και από τη στιγμή που του παρουσιάστηκε η ευκαιρία, και μάλιστα από κολέγιο της γενέτειρας πατρίδας του, δεν υπήρχε περίπτωση να μην την αρπάξει από τα μαλλιά. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Απεριόριστος ο σεβασμός στον Hall Of Famer. Έτσι; Τόσο για το «έργο» που «κουβαλούσε» κατά τη διάρκεια της καριέρας του σε Κεντάκι και Λούιβιλ, όσο και για το γεγονός ότι ήταν ο υπεύθυνος για να γυρίσει ο διακόπτης πριν από έναν χρόνο και από εκεί που ο Παναθηναϊκός βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, να κάνει ντεμαράζ και να βρεθεί στα playoffs της EuroLeague.

Όμως το γεγονός αυτό δεν αναιρεί ότι είναι εντελώς άκομψος ο τρόπος που αποχωρεί από τους «πράσινους» και μάλιστα σε μια περίοδο που το ένα αποθεωτικό tweet για την ομάδα και τους παίκτες του, διαδέχονταν το άλλον. Και δεν ήταν τόσο το «αποθεωτικό» της υπόθεσης, όσο το δικό του επικοινωνιακό από τη στιγμή που δήλωνε δημόσια ότι θα πέθαινε για τους παίκτες του και ότι θα πήγαινε μέχρι τέλους μαζί τους.

Εδώ, ο Ρικ Πιτίνο υπέπεσε σε αντιαθλητικό φάουλ. Ασχέτως με τη αναβολή των αθλητικών δραστηριοτήτων λόγω του κορονοϊού, κατά τη προσωπική μου άποψη όφειλε να περιμένει να τελειώσει η σεζόν και στη συνέχεια να προβεί σε οποιαδήποτε ανακοίνωση όσον αφορά το μέλλον του. Δεν νοείται να είναι προπονητής σε μια ομάδα που πρωταγωνιστεί στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση και ταυτόχρονα να δηλώνει «ενθουσιασμένος» που θα κοοουτσάρει το κολέγιο του Αϊόνα. Και δεν ήταν μόνο οι δηλώσεις του, αλλά και η επίσημη ανακοίνωση από την ομάδα.

Άντε και εξομαλύνεται η κατάσταση με τον κορονοϊό, τελειώνει η αναβολή και η EuroLeague ξεκινήσει ξανά. Υπάρχει λόγος να επιστρέψει ο Πιτίνο στην Ελλάδα ύστερα απ' όλα αυτά; Θα μπορέσει να εμπνεύσει τους παίκτες και να διαχειριστεί τις καταστάσεις στα αποδυτήρια; Ξαναλέω. Ο Αμερικανός προπονητής είναι από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του παγκόσμιου μπάσκετ που έχουν δουλέψει στην Ελλάδα και έχουν τιμήσει με την παρουσία τους τα ελληνικά και ευρωπαϊκά παρκέ. Όμως αυτό δεν αναιρεί το «unfair» της υπόθεσης. Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός δεν πείθει το τελευταίο δίμηνο μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ, ενώ ο ίδιος ο Πιτίνο δήλωνε απόλυτη πίστη και αφοσίωση στην ομάδα. Ας μην ήταν τόσο εκδηλωτικός όσον αφορά τις τοποθετήσεις του και απλά να περίμενε να τελειώσει η σεζόν...

Προσωπικά θεωρώ ότι τα κλειδιά πρέπει να δοθούν από τώρα στον Γιώργο Βόβορα. Αν δεν υπάρχει προοπτική ενός Ζέλικο Ομπράντοβιτς ή ενός Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, περιπτώσεις ιδιαίτερα δύσκολες αν όχι αδύνατες, εκείνος που πρέπει να βγει μπροστά και να ηγηθεί της ομάδας από την άκρη του πάγκου είναι ο 43χρονος προπονητής. Κάτι που πίστευα και πριν από 4-5 μήνες, όταν ανακοινώθηκε η λύση της συνεργασίας με τον Αργύρη Πεδουλάκη. Δεν είναι μόνο ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε ωραίο μπάσκετ και ότι οι παίκτες έδειχναν να γουστάρουν να παίζουν για εκείνον, αλλά πρόκειται για έναν προπονητή ο οποίος έχει πάρει παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο και το κυριότερο; Έχει δείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί!

Επιπλέον είναι ένας άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά την ομάδα και τα αποδυτήρια, έχει καλές σχέσεις με τους παίκτες, διαθέτει άριστες μπασκετικές γνώσεις και σίγουρα αξίζει αυτήν την (μεγάλη) ευκαιρία. Σίγουρα είναι διαφορετικό να είσαι «assistant coach» και τελείως διαφορετικό «head coach» όπως είναι τελείως διαφορετικό να καθίσεις στον πάγκο για 5-6 ματς χωρίς να έχεις την ευθύνη για την προετοιμασία και την καθημερινή τριβή και τελείως διαφορετικό να αναλάβεις εξ ολοκλήρου μια ομάδα, και δη τον Παναθηναϊκό.

Πραγματικά δεν ξέρω, και κανείς δεν μπορεί να ξέρει, αν ο Γιώργος Βόβορας πετύχει στον Παναθηναϊκό. Κάτι που, φυσικά, δεν ισχύει μόνο για τον 43χρονο τεχνικό, αλλά και για τον οποιονδήποτε προπονητή. Ξαναλέω. Αν ο επόμενος προπονητής του Παναθηναϊκού δεν ονομάζεται Ζέλικο Ομπράντοβιτς ή Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, δεν βλέπω τον λόγο να μην ονομάζεται Γιώργος Βόβορας. Όπως και αν το δει κανείς, πρόκειται για την επιλογή που εμπεριέχει το χαμηλότερο δυνατό ρίσκο...

Τώρα θα μπορούσε να πει κάποιος «δεν θέλουμε πειράματα, αλλά αποτελέσματα». Και θα απαντήσω: Που ήταν τα αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια στην EuroLeague με όλους τους προηγούμενους έμπειρους προπονητές όπως ο Πεδουλάκης, ο Ιβάνοβιτς, ο Τζόρτζεβιτς, ο Πασκουάλ ή ο Πιτίνο; Ο Παναθηναϊκός έφτανε μέχρι την πηγή αλλά στο τέλος πάθαινε «μπλακ άουτ» και τα... έκανε μαντάρα στα playoffs. Δεν λέω ότι δεν ήταν καλοί προπονητές, έτσι; Όμως ο κοινός παρονομαστής ήταν ίδιος...

Για ποιον λόγο να μην πάρει και ο Βόβορας αυτήν την ευκαιρία; Που στην τελική, την αξίζει κιόλας!