Το λάθος του... επικοινωνιακού κυρίου Πιτίνο

Λένε ότι στην Ελλάδα, όσο εύκολα μπορούμε να αποθεώσουμε κάποιον άνθρωπο ή κάποιες καταστάσεις, άλλο τόσο εύκολα μπορούμε και να τις αποδομήσουμε. Κάποιες φορές, ίσως και τις περισσότερες, άδικα. Κάποιες άλλες, δίκαια.

Στην υπόθεση του Ρικ Πιτίνο η αλήθεια ενδεχομένως να βρίσκεται κάπου στη μέση. Η καθολική αναγνώριση και η υπέρ του δέοντος τυφλή εμπιστοσύνη (ακόμα και όταν ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ δεν έπειθε καθόλου με τις εμφανίσεις του), έφτασε στο σημείο να μετατραπεί σε προβληματισμό και αμφιβολία. Ώσπου ήρθε και η... χαριστική βολή από την πλευρά του Αμερικανού προπονητή για να μπει το κερασάκι στην (διαφαινόμενη) τούρτα.

Διάβασα με μεγάλη προσοχή όλα όσα είπε ο Πιτίνο στον Αντώνη Καλκαβούρα και στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο gazzetta.gr λίγο μετά την ανακοίνωση της πρόσληψής του από το άσημο κολέγιο του Αϊόνα. Είπε πολλά πράγματα. Κάποια εκ των οποίων πειστικά. Κάποια άλλα όχι. Άλλωστε έχει αποδείξει στο διάστημα της παραμονής του στην Ελλάδα ότι το επικοινωνιακό κομμάτι αποτελεί το μεγάλο του προσόν.

Ευθύς στον λόγο του, δεν κρυβόταν ποτέ πίσω από το δάχτυλό του όσον αφορά τις αγωνιστικές αδυναμίες της ομάδας, έφτανε στο σημείο να βγάζει στον... τάκο παίκτες, να μιλάει για την λανθασμένη νοοτροπία όσον αφορά το πώς πρέπει κάποιος να προσέχει το σώμα του κατά τη διάρκεια της offseason (όχι ότι είχε άδικο, έτσι;), αλλά παράλληλα ήξερε και πώς να τους αποθεώνει και να ανυψώνει το ηθικό τους. Έστω και με δόση υπερβολής. Όμως στη δεύτερη θητεία του στον Παναθηναϊκό, ένα πράγμα δεν χειρίστηκε καλά και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων είχε αντίκτυπο και στο αγωνιστικό κομμάτι.

Και αναφέρομαι στα προσωπικά του «θέλω» και στις δικές του φιλοδοξίες. Θα πει τώρα κάποιος «μα είναι 67 ετών, τι φιλοδοξίες να έχει;» Και θα απαντήσω: Έχει και... παραέχει όταν μπαίνει στο τραπέζι των συζητήσεων το αγαπημένο του NCAA και η προοπτική επιστροφής του στο κολεγιακό πρωτάθλημα, απ' όπου αποχώρησε... κακήν-κακώς έχοντας «μαυρίσει» το όνομά του μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε στο Λούιβιλ. Ποιος; Ένας Hall Of Famer, με δύο τίτλους NCAA στο ενεργητικό του. Υπήρχε περίπτωση να του δινόταν η ευκαιρία να επιστρέψει και θα έλεγε «όχι» επειδή ήταν προπονητής στον Παναθηναϊκό; Σοβαροί να είμαστε. Γι' αυτόν τον λόγο, άλλωστε, είχε το opt-out δικό του μετά το τέλος της φετινής σεζόν.

Το λάθος έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε την κατάσταση. Δεν γίνεται τη μία μέρα να γράφει στο twitter για «Σπαρτιάτες» και ότι θα πέθαινε για τους παίκτες του και την άλλη να βρίσκεται σε ανοικτή γραμμή με το Αϊόνα. Και μάλιστα ήταν σε ανοικτή γραμμή από πολύ πιο νωρίς! Δεν γίνεται να δηλώνει την Δευτέρα 16/3 στο gazzetta.gr ότι θα επιστρέψει σε 10 ημέρες και την επόμενη (17/3) να «ανεβάζει» νέο tweet με το οποίο να αποχαιρετάει ουσιαστικά τον Παναθηναϊκό. Να το έκανε ενόψει της νέας σεζόν; Να το έκανε απλά και μόνο για να εκφράσει την αγάπη του (την οποία δεν αμφισβητεί κανείς!) για τον σύλλογο και όλα τα μέλη του; Όμως ποιος ο λόγος από τη στιγμή που διεμήνυσε ότι θα βρίσκεται και πάλι στην Αθήνα;

Αυτό μένει να το δούμε. Δηλαδή αν ήταν όντως το οριστικό «αντίο» του Πιτίνο και το ματς με τον Ιωνικό ήταν το τελευταίο του στον «πράσινο» πάγκο ή αν θα επιστρέψει σε περίπτωση επανέναρξης της σεζόν. Κάτι που, στην παρούσα φάση, φαντάζει δύσκολο αν όχι απίθανο να συμβεί. Θεωρώ ότι μπάσκετ θα ξαναδούμε πάλι τη σεζόν 2020-21. Και... πάλι καλά να λέμε. Οπωσδήποτε, κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά όσον αφορά το ξέσπασμα του κορονοϊού. Κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει, όπως επίσης και πώς θα είναι οι ζωές όλων (όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά γενικά στην κοινωνία) μετά από αυτήν την «μπόρα».

Για να επανέλθω πάλι στον Ρικ Πιτίνο. Ξαναλέω. Απεριόριστος σεβασμός στο όνομά του και στα όσα έχει πετύχει στην καριέρα του. Κανείς δεν αμφισβητεί τις φοβερές γνώσεις του και τον τρόπο με τον οποίο τις επικοινωνεί. Όπως και τα τα όσα πιστεύει για την ζωή και την καθημερινότητα των ανθρώπων. Όμως αναρωτιέμαι. Από τη στιγμή που γνώριζε το πόσο πολύ τον πιέζει η οικογένειά του να βρίσκεται στις ΗΠΑ (όπως είπε και ο ίδιος στο gazzetta.gr) και ότι τόσο καιρό φερόταν εγωϊστικά, για ποιον λόγο να κάνει μεγαλεπήβολα σχέδια για τον Παναθηναϊκό μετά την επιστροφή του; Να το μετάνιωσε; Άλλωστε το Αϊόνα, ναι μεν βρίσκεται στην Αμερική, αλλά στη Νέα Υόρκη και όχι στο Μαϊάμι όπου κατοικεί η οικογένειά του. Και εκεί θα υπάρχει απόσταση. Και εκεί θα χρειάζονται (έστω και μικρότερες) αεροπορικές μετακινήσεις. Και εκεί θα κάνει αρκετό καιρό να τους συναντήσει. Αυτές είναι απλά κάποιες σκόρπιες σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό...

Ομολογώ ότι όταν ανακοινώθηκε η επιστροφή του Ρικ Πιτίνο στον πάγκο του Παναθηναϊκού τον περασμένο Νοέμβριο και μάλιστα μέχρι το καλοκαίρι του 2021 (έστω και με αυτό το opt-out), θεώρησα ότι αφενός οι «πράσινοι» θα αποκτούσαν ηρεμία και καθημερινή αγωνιστική βελτίωση όπως και την περασμένη σεζόν και αφετέρου ότι ο Αμερικανός προπονητής ένιωθε ότι είχε αφήσει κάτι στη μέση.

Ότι η δεύτερη θητεία του στον «πράσινο» πάγκο θα ήταν ακόμα καλύτερη από την πρώτη. Τόσο διότι γνώριζε την ομάδα έχοντας εισηγηθεί και μερικές από τις επιλογές των παικτών, όσο επειδή θα είχε περισσότερο χρόνο στην διάθεσή του για να δουλέψει και να παρουσιάσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα πολύ πιο σύντομα σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν. Κάτι τέτοιο, και με εξαίρεση 1-2 παιχνίδια, δεν έγινε ποτέ. Ο Παναθηναϊκός δεν παρουσιάστηκε ποτέ καλύτερος και ούτε γινόταν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια για να αλλάξει η κατάσταση. Δεν λέω ότι οι παίκτες θα πρέπει να βγάζουν την ουρά τους απ' έξω, αλλά από τη στιγμή που η ομάδα δεν πήγαινε καλά, δεν απέδιδε σύμφωνα με τις (ενδεχομένως) δυνατότητές της, ήταν λάθος του Πιτίνο (έστω και για τους δικούς του, προσωπικούς λόγους) να αφήσει την ομάδα να προπονείται μόνη της πριν και μετά το All Star Game στο Ηράκλειο... Δεν έπρεπε να εντείνει περισσότερο τη δουλειά με απώτερο στόχο να βελτιωθεί το αγωνιστικό πρόσωπο εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ;

Δεν τον αδικώ. Έτσι είναι η κουλτούρα του, η ιδιοσυγκρασία του και ο τρόπος που έχει μάθει να λειτουργεί. Στην Ευρώπη, στην Ελλάδα και δη σε μια ομάδα που έχει τεράστια πίεση όπως είναι ο Παναθηναϊκός, επικρατεί διαφορετική άποψη, διαφορετική λογική και διαφορετική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Και κάπου εκεί... συγκρούστηκαν οι δύο κόσμοι και το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό. Παρόλα αυτά, δεν αναιρείται το γεγονός ότι ο Αμερικανός προπονητής ήθελε από την πρώτη στιγμή να επιστρέψει στις ΗΠΑ και δη στο NCAA. Και εκεί, θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι έκανε το λάθος και δεν χειρίστηκε σωστά την κατάσταση...

ΥΓ: Μείνετε σπίτι! Προστατεύστε τους εαυτούς σας και τους γύρω σας. Για να ξεμπερδέψουμε το συντομότερο δυνατόν από αυτές τις πρωτόγνωρες καταστάσεις και να επιστρέψουμε όλοι στην κανονικότητα και στην καθημερινότητά μας.