Τσαρλς Τζένκινς: Αυτή είναι η διαδρομή του μέχρι το «Λιμάνι» του Ολυμπιακού!

• «ΕΛΑΜΨΕ» ΣΤΟ ΚΟΛΕΓΙΟ, ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΝΒΑ
• ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ
• ΤΟ «ΔΕΣΙΜΟ» ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΥΘΡΟ ΑΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Ο Ολυμπιακός έκανε την πρώτη του μεταγραφή για την φετινή σεζόν και ο Τσαρλς Τζένκινς είναι το νέο μεταγραφικό του απόκτημα. Ο Αμερικανός γκαρντ ξεκινάει το «χτίσιμο» της γραμμής με την ανακοίνωση του και μπορεί το όνομα του στο πρώτο άκουσμα να μην εντυπωσιάζει, η δεύτερη ανάγνωση, όμως, όσων μπορεί να κάνει σίγουρα δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Η πορεία του και η ζωή του τα έχουν... όλα και όταν λέμε όλα, το εννοούμε.

Έχει μια λαμπρή κολεγιακή καριέρα, ένα δραματικό γεγονός, το ταξίδι στην Ευρώπη και την αγάπη των οπαδών, που σε όποια ομάδα και αν παίζει καταφέρνει να την κερδίζει με όσα κάνει μέσα στο παρκέ.

Μπορεί να μην είναι ο παίκτης που, πλέον, βάζει 20άρες, αν και έτσι ξεκίνησε την καριέρα του, αλλά είναι ο παίκτης που θα παλέψει και θα αγωνιστεί με πάθος για την φανέλα που φοράει, κάτι που τον κάνει να ξεχωρίζει.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον ξέρει, έχει δουλέψει μαζί του, όλοι έχουν μόνο έναν καλό λόγο έχουν να πουν για τον χαρακτήρα του και ο Τζένκινς έρχεται στην Ελλάδα, για να γίνει μέρος ενός συνόλου που φαίνεται ότι πρόκειται να έχει ξεκάθαρους ρόλους την νέα σεζόν.

«ΕΛΑΜΨΕ» ΣΤΟ ΚΟΛΕΓΙΟ, ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΝΒΑ

Ο Τσαρλς Τζένκινς γεννήθηκε στο Μπρούκλιν και έμαθε από την αρχή στα δύσκολα, αγαπώντας πάντως το μπάσκετ από πάρα πολύ μικρός. Πέρασε πολλά, αλλά η καριέρα του στο μπάσκετ είχε μια σταθερή πορεία, που αντιμετώπιζε πάντα με θάρρος και χωρίς... γκρίνια. Ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες του κολεγίου της Νέας Υόρκης, αλλά τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα για εκείνον στο ΝΒΑ, όπως γίνονται συνήθως. Η πορεία του στο κολέγιο ήταν εντυπωσιακή, αλλά το γεγονός ότι ήταν μέτριο δεν έκανε για εκείνον τα πράγματα εύκολα. Τελείωσε στην έκτη θέση σκοραρίσματος σε όλο το πρωτάθλημα στην τελευταία του σεζόν, έχοντας 22.6 πόντους ανά παιχνίδι και σίγουρα τράβηξε βλέμματα. Έλαβε το «Haggerty Award», ως ο κορυφαίος παίκτης της Division I παίκτης της Νέας Υόρκης, ένα βραβείο που πήρε τρεις φορές στην σειρά. Οι άλλοι δύο που το έχουν κάνει αυτό; Τζιμ ΜακΜίλιαν και Κρις Μάλιν.

Ο Τζένκινς ήταν τόσο εντυπωσιακός στο κολέγιο του, που το σχολείο του απέσυρε το νούμερο του πριν καν τελειώσει την καριέρα του εκεί. Κάπως έτσι ήρθε το ντραφτ του 2011 στο οποίο όλοι πίστευαν ότι θα είναι στον πρώτο γύρο, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Βρέθηκε στην μέση του δεύτερου γύρου όταν τον επέλεξαν οι Ουόριορς στο Νο.44, κάτι που και πάλι θεωρείται κατόρθωμα για έναν παίκτη που δεν φοίτησε σε κορυφαίο πανεπιστήμιο. Ξεκίνησε την καριέρα του στους Ουόριορς και όπως ήταν λογικό δεν έπαιρνε ιδιαίτερο χρόνο, μέχρι που τραυματίστηκε ο Στεφ Κάρι και ο Τζένκινς κατάφερε την πρώτη του σεζόν να έχει 5.8 πόντους και 3.3 ασίστ, ενώ είχε και μια εκπληκτική εμφάνιση κόντρα στους Τίμπεργουλβς στην οποία μέτρησε 24 πόντους, 9 ασίστ και 6 ριμπάουντ, όταν οι Ουόριορς επέστρεψαν από διαφορά 21 πόντων και τελικά κέρδισαν το ματς.

«Ο Τζένκινς είναι ένα σκληρό παιδί από την Νέα Υόρκη», είπε ο Μαρκ Τζάκσον. «Είναι σκληρός, δουλεύει σκληρά και δεν τα παρατά ποτέ».

Τα πράγματα όμως γρήγορα άλλαξαν για εκείνον, όπως γράφει και το ESPN και με την επιστροφή του Στεφ Κάρι έχασε τον χρόνο του και την ευκαιρία να δείξει τι μπορεί να κάνει, πριν γίνει ανταλλαγή στους Σίξερς. Εκεί η πορεία του είχε και πάλι πάνω και κάτω. Έπαιξε μόλις 2 λεπτά τα πρώτα του 7 παιχνίδια και ξαφνικά ο Κόλινς, προπονητής της ομάδας της Φιλαντέλφια τον βάζει να παίζει για 29 λεπτά κόντρα στους Χοκς, όπου τέλειωσε το παιχνίδι με 7 πόντους και 5 ασίστ. Αυτή η εμφάνιση του του έδωσε και πάλι διψήφιο αριθμό λεπτών στα επόμενα 6 από τα 7 παιχνίδια της ομάδας, πριν επιστρέψει στον πάγκο και δεν παίξει καθόλου στα έξι επόμενα.

«Έχει δείξει κάποια πράγματα. Είναι πολύ δυνατός, είναι πολύ καλός από μέση απόσταση. Είχε μερικά τίμια παιχνίδια με εμάς όταν τον πρωτοπήραμε. Έπειτα έπεσε λίγο. Εμείς έχουμε πολύ υψηλό επίπεδο στην θέση του και παίκτες όπως ο Τάρνερ, Χόλιντεϊ, Ουίλκινς, Νικ Γιανγκ. Έχουμε επιλογές, αλλά είναι σίγουρα παίκτης επιπέδου ΝΒΑ».

Ο Τζένκινς έκανε την πορεία του στο ΝΒΑ και στα 24 του έμεινε να ψάχνει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Άπαντες παραδέχονται το ταλέντο του, αλλά στο ΝΒΑ έδειξε ότι τα περιθώρια για εκείνον στένεψαν με την Ευρώπη και την Euroleague να είναι το μέρος που τον περίμενε. Το όνειρο του είχε ήδη γίνει πραγματικότητα και έπρεπε πλέον να κοιτάξει να παίξει το μπάσκετ που ήξερε.

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ

Όπως συμβαίνει σε αρκετούς Αμερικανούς το μπάσκετ δεν ήταν το μοναδικό πράγμα που τον απασχολούσε, αφού ένα τραγικό περιστατικό σημάδεψε τον Τζένκινς. Η Νέα Υόρκη τον λάτρευε και άπαντες πίστευαν ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει τις προσδοκίες. Γεννήθηκε στο Queens και έπαιζε μπάσκετ σε όλη την ζωή του. Ο Τζένκινς ποτέ δεν ήταν ατομιστής, έμαθε από μικρός να παίζει για την ομάδα του και αυτό το στοιχείο είναι που κουβαλά μαζί του όλα αυτά τα χρόνια.

Δεν παίζει μόνο για τον εαυτό του, έχει κίνητρο που ξεπερνά την επιτυχία του. Πίσω το 2001 έχασε τον μεγαλύτερο αδελφό του, που δολοφονήθηκε σε ηλικία 22 ετών και αυτός είναι και ο λόγος που φορά και το Νο.22 στην πλάτη του. Στόχος του ήταν πάντα να πετύχει και να καταφέρει να στείλει την ανιψιά του σε ένα καλό σχολείο.

Στο ΝΒΑ ήξεραν καλά τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει ο παίκτης. Είναι ο παίκτης που δεν θα κοιτάξει ποτέ τους αριθμούς του, αλλά θα αφήσει την καρδιά του στο παρκέ με σκοπό να κερδίσει η ομάδα του. Παίζει ταπεινά, παίζει σκληρά και το πιο σημαντικό είναι πάντα έτοιμος. Έχει ζήσει πολλά διαφορετικά πράγματα, που τον έχουν κάνει αυτό που είναι.

Από τον φόνο του αδελφού του, στο να είναι στα σε ένα μικρό σχολείο, από το ΝΒΑ μέχρι την Euroleague, ο Τζένκινς έχει περάσει πολλά.

Το «Bleacher Report» αναφέρει σε αφιέρωμα που του είχε κάνει, «η προσωπικότητα του και η ταπεινότητα του, θα κάνουν τους οπαδούς να τον λατρέψουν, ενώ το πάθος του και η διάθεση του να κερδίσει θα τον κάνουν τον αγαπημένο του προπονητή».

ΤΟ «ΔΕΣΙΜΟ» ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΥΘΡΟ ΑΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Το βήμα στην Ευρώπη έγινε και ο πρώτος προορισμός ήταν το Βελιγράδι. Ο έρωτας υπήρξε με την πρώτη ματιά, αφού οι οπαδοί του Ερυθρού Αστέρα τον λάτρεψαν και εκείνος τους λάτρεψε πίσω. Ο Τζένκινς έχει τον τρόπο να κάνει τους οπαδούς να τον αγαπήσουν και αυτό έγινε αμέσως στην πορεία του στην Σερβία. Έγινε Σέρβος πολίτης, αγαπήθηκε όσο λίγοι στο Βελιγράδι και ακόμα και φορώντας την φανέλα της Χίμκι, που ήταν και η ομάδα που συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Μπαρτζώκα, έλεγε πως η καρδιά του ανήκει στα «ερυθρόλευκα. Ο Αμερικανός παίζει πλέον από την σεζόν 2013/14 στην Ευρώπη και την Euroleague, έχει μαζέψει εμπειρίες και έχει προσαρμόσει το παιχνίδι του στα δεδομένα. Δεν σκοράρει, όπως σκόραρε μικρότερος, αλλά κάνει άλλα πολύτιμα πράγματα στο παρκέ, ενώ εξαιρετική είναι και η ικανότητα του στα κλεψίματα.

Η πιο αποδοτική του σεζόν στην Euroleague ήταν η σεζόν 2016/17, όπου έπαιξε 30 παιχνίδια και σε 26:05'' λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ κατά μέσο όρο είχε, 9.4 πόντους με 42.5% στο τρίποντο, είχε 1.9 ριμπάουντ, 2.7 ασίστ και 2.1 κλεψίματα, αριθμός που ήταν και ο κορυφαίος μέσος όρος της δεκαετίας. Φέτος και με την επιστροφή του στο Βελιγράδι, έπαιξε 23 ματς με τα «ερυθρόλευκα» και σε αυτά έμεινε στο παρκέ 18:40'' και είχε 3.4 πόντους, με μόλις 2/27 τρίποντα, είχε 2.2 ριμπάουντ και 1.8 ασίστ, με το καλύτερο του παιχνίδι να είναι αυτό κόντρα στην Βαλένθια, όπου είχε 9 πόντους, 3 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 κλεψίματα, σε μια σεζόν πάντως που δεν ήταν η καλύτερη για τους Σέρβους.

Χαρακτηριστικό είναι ότι σε όλη την Ευρωπαϊκή του καριέρα έχει ποσοστό στο τρίποντο πάνω από 40%, εκτός από την σεζόν 2014/15 και την περσινή στην οποία σούταρε φάνηκε ότι ήταν μακρυά από τον καλό του εαυτό. Πλέον, στον Ολυμπιακό καλείται να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει πιο καλά από οτιδήποτε. Να γίνει μέρος μιας ομάδας με ξεκάθαρους ρόλους και ξεκάθαρα δεδομένα για το τι θέλει ο προπονητής να δει στο παρκέ. Ο Τζένκινς γνωρίζεται πολύ καλά με τον Μπαρτζώκα, έρχεται σε ένα περιβάλλον το οποίο μοιάζει πάρα πολύ με το αγαπημένο του της Σερβίας και σίγουρα θα νιώσει άνετα.

Μένει να δούμε αν τα χαρακτηριστικά του θα ταιριάξουν στον ανανεωμένο Ολυμπιακό και αν θα καταφέρει να μπει στις καρδιές των οπαδών, όπως έκανε με τους αδελφοποιημένους τους Σέρβους