Τα εύσημα στον Βόβορα. Και να έχανε... so what?

• Τα θετικά και τα αρνητικά

Κανονικά κανείς, μα κανείς, δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για το τελικό αποτέλεσμα στα φιλικά παιχνίδια. Χάσεις, κερδίσεις, παίξεις καλά, δεν παίξεις καλά, μικρή σημασία έχει. Μάλλον... δεν έχει καμία σημασία. Αν και στην Ελλάδα, είτε μιλάμε για μπάσκετ, είτε μιλάμε για ποδόσφαιρο, ένα αποτέλεσμα σε φιλική αναμέτρηση μπορεί να εξελιχθεί και σε... Μεσανατολικό ζήτημα.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι, είναι ότι τα φιλικά ματς προσφέρονται ΜΟΝΟ για τους προπονητές και για κανέναν άλλον. Μέσα από αυτά μπορούν και δοκιμάζουν πράγματα και καταστάσεις, εναλλάσσουν πρόσωπα, προσαρμόζουν σχήματα κ.ο.κ. Είτε νικήσουν, είτε χάσουν, στο τέλος δεν θα το θυμάται κανείς. Και... γιατί να το θυμάται άλλωστε;

Ήταν ξεκάθαρο, ότι στο Βίλνιους, ο Γιώργος Βόβορας ήθελε αφενός να δώσει «ανάσες» και να ξεκουράσει παίκτες που είχαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής στο τουρνουά του Κάουνας και αφετέρου να δει «τι ψάρια» πιάνουν και οι υπόλοιποι παίκτες του ρόστερ σε συνθήκη αγώνα και έχοντας πάρει αρκετό χρόνο συμμετοχής.

Και αυτό ακριβώς έκανε. Μοίρασε τον χρόνο συμμετοχής και εμπιστεύτηκε περισσότερη ώρα στο παρκέ παίκτες όπως οι Κασελάκης (25:44), Καλαϊτζάκης (19:33), Μποχωρίδης (18:37) ενώ προσπάθησαν με την σειρά τους και οι Περσίδης (03:43) και Δίπλαρος (05:53). Άλλωστε οι δύο τελευταίοι προορίζονται περισσότερο στο να βοηθούν στις προπονήσεις και αν χρειαστεί να πάρουν λεπτά συμμετοχής στην Basket League.

Βέβαια το καλύτερο που έκανε ο 43χρονος τεχνικός ήταν ότι τους κράτησε στο παρκέ, ακόμη και τη στιγμή που άρχισαν να... σφίγγουν τα γάλατα! Δηλαδή όταν η Ρίτας είχε επιστρέψει από το -21 (37-58) του 27' και με αντεπίθεση διαρκείας είχε μειώσει στους πέντε πόντους (61-66) τρία λεπτά πριν από το τέλος του αγώνα. Θα γινόταν τίποτα εάν έχανε ο Παναθηναϊκός το ματς; Φυσικά και όχι. Ο Βόβορας ορθώς έπραξε στην τελευταία περίοδο και δεν γύρισε εσπευσμένα στον πάγκο για να δώσει σήμα στον Νέντοβιτς, στον Φόστερ, στον Παπαγιάννη, στον Τζάκσον να επιστρέψουν στο παρκέ.

Ήθελε να δει την αντίδραση όλων όσων έρχονται από τον πάγκο (ή ακόμη και από την... εξέδρα) όταν ένα ματς πάει να στραβώσει. Να... σκληραγωγηθούν στο ενδεχόμενο μίας ανατροπής, χωρίς να τον νοιάζει το τελικό αποτέλεσμα. Δεν κοίταξε το ταμπλό, απλά έδινε κανονικά τις οδηγίες του σε παίκτες οι οποίοι ενδεχομένως να μην είχαν άμεσα αυτήν την ευκαιρία. Ένα τάιμ άουτ και πέντε γρήγοροι πόντοι (από Κασελάκη και Μποχωρίδη) ήταν η «απάντηση» ώστε να επιστρέψει η διαφορά σε διψήφιο νούμερο και να τελειώσει η σεμνή τελετή.

Τα θετικά και τα αρνητικά

Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι ο βαθμός που πήραν τα «δεύτερα» του Παναθηναϊκού (σ.σ. όσο δόκιμος και αν -δεν- είναι αυτός ο όρος) δεν ήταν καλός. Ενδεχομένως και κάτω από τη βάση. Όμως ήταν λογικό. Δεν γίνεται τη μία μέρα να κάνεις προπόνηση, την άλλη να έχεις DNP και αμέσως μετά να βρίσκεσαι 15-20 λεπτά στο παρκέ για ένα ευρωπαϊκό (έστω και φιλικό) παιχνίδι. Έτσι, πάντως, ένας παίκτης μπορεί να «μεγαλώσει» και να «ωριμάσει». Να είναι έτοιμος ανά πάσα ώρα και στιγμή να μπει στο παρκέ. Κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες.

Γι' αυτό και θεωρώ ότι ο Βόβορας χειρίστηκε εξαιρετικά το τελευταίο φιλικό με την Ρίτας Βίλνιους. Είδε αυτά που ήθελε να δει, ξεκούρασε τον Παπαπέτρου, δεν πίεσε καθόλου τον Σαντ-Ρος (σ.σ. άλλη ομάδα ο Παναθηναϊκός με τον Κουβανό και ουσιαστικά δεν το είδαμε ποτέ στη Λιθουανία λόγω του προβλήματος που είχε) κράτησε τις σημειώσεις του και πλέον μπορεί να συνεχίσει τη δουλειά ενόψει του Super Cup στο Περιστέρι (23-24/9) και φυσικά της έναρξης της EuroLeague στις 2/10 με το ματς κόντρα στην Χίμκι εκτός έδρας.

Όσο για μερικά επιμέρους στοιχεία του αγώνα στο Βίλνιους; Παρατηρήθηκε αδυναμία στο αμυντικό ριμπάουντ από ένα σημείο του αγώνα και μετά, υπήρξαν στιγμές που δεν λειτούργησαν καθόλου οι περιστροφές στην άμυνα με αποτέλεσμα ο Γκάουντλοκ να πάρει πολλά ελεύθερα σουτ, ενώ εκτός κλίματος παρέμειναν οι Ουάιτ και Μήτογλου. Αν και για τον Έλληνα φόργουορντ/σέντερ δεν πιστεύω ότι θα είναι τόσο άστοχος στα επόμενα ματς (0/3 ελεύθερα τρίποντα). Από την άλλη υπογραμμίστε τα πέντε κλεψίματα του Αμερικανού. Παρόλα αυτά το μακρινό σουτ, ακόμα το... ψάχνουμε.

Στα θετικά και πάλι ο Νέντοβιτς, ο οποίος σε 17 λεπτά έκανε... πλάκα στην άμυνα της Ρίτας Βίλνιους με 18 πόντους. Έπαιζε στο ρελαντί και φρόντισε να δώσει την ώθηση για να πάει η διαφορά στο +21. Καλό ματς και από τον Παπαγιάννη ο οποίος ολοένα και ανεβάζει στροφές, δείχνοντας ότι μπορεί να γίνει ο «seven footer» που θέλουν στον Παναθηναϊκό!

Ο Καλάϊτζάκης ήταν πολύ καλός στο πρώτο ημίχρονο, αλλά στο δεύτερο μισό του ματς, ενδεχομένως να παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό και ίσως από την... παραπάνω εμπιστοσύνη που έδειξε στον εαυτό του. Και αυτό δεν είναι κακό. Ο Τζάκσον δεν χρειάστηκε να μπει ιδιαίτερα στο κλίμα του αγώνα, αλλά και εδώ θα κρατήσω τις 5 ασίστ του σε 14 λεπτά.