Το ντέρμπι της Πόλης

• «Η ΦΕΝΕΡ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ»
• «ΛΑΡΚΙΝ ΚΑΙ ΜΙΣΙΤΣ ΕΚΑΝΑΝ ΔΙΑΒΟΛΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ»

Ρίχνοντας μια ματιά στον πρότερο βίο των δύο ομάδων, αντικειμενικά, είναι δύσκολο να εντοπιστούν κοινά στοιχεία. Οι διαφορές είναι τεράστιες. Από τη δομή του κάθε συλλόγου, έως και τους χώρους δραστηριοποίησής τους. Η Φενέρμπαχτσε είναι ένας τεράστιος οργανισμός με εκατομμύρια υποστηρικτών, ενώ η Αναντολού Εφές μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια αυθεντικά μπασκετική ομάδα της οποίας το άστρο άρχισε να λάμπει από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν πρωτομεφανίστηκε σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης (1993, Τορίνο). Για πολλά χρόνια, δεν διαδραμάτισε τον ρόλο του άμεσου αντιπάλου της Φενέρμπαχτσε. Αυτός ανήκε είτε στη Γαλατάσαραϊ είτε στην Μπεσικτάς. Ωστόσο, κανείς από τους δύο τελευταίους δεν έχει τη συνέπεια που επέδειξε η Εφές σε επίπεδο επενδύσεων αλλά και αγωνιστικών επιτυχιών (τουλάχιστον) στις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Η αντιπαλότητα μεταξύ Αναντολού Εφές και Φενέρμπαχτσε αναπτύχθηκε μέσα από τις προσωπικότητες που βρέθηκαν στις τεχνικές ηγεσίες τους. Από τη μία πλευρά ήταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς και από την άλλη ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Μια χρόνια φιλία η οποία επισφραγίστηκε και με μια κουμπαριά, αμφότεροι όμως είναι γεννημένοι νικητές κι αυτό είχε την αξία του. «Στη δική μου εποχή υπήρχε ένταση, ίσως λόγω της σερβικής κόντρας αλλά και της τρέλας για την καταξίωση. Μίσος δεν υπήρχε ποτέ διότι αυτό διοχετεύεται και μέσα από τις σχέσεις των ιδιοκτητών, είναι και ζήτημα κουλτούρας», εξήγησε στην Euroleague Greece ο Βαγγέλης Αγγέλου, ο οποίος υπήρξε επί σειρά ετών άμεσος συνεργάτης του «Ντούντα» κι έζησε μπόλικα από αυτά τα ντέρμπι.

«Υπάρχουν επίσης μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των ομάδων. Η Εφές είναι ομάδα μια καθαρά μπασκετική ομάδα με αντίστοιχο κόσμο, θα την παρομοίαζα με τον Προμηθέα. Δεν έχει άλλη ουσιαστική δραστηριότητα σε επίπεδο αθλητισμού. Από την άλλη πλευρά η Φενέρ είναι ένας μεγάλος οργανισμός».

Ο Βαγγέλης Αγγέλου εργάστηκε στην Εφές, ήταν εξάλλου ο άνθρωπος που προετοίμασε το έδαφος για την έλευση του Ντούσαν Ίβκοβιτς, με το σημαντικό ξεσκαρτάρισμα που έγινε πριν αναλάβει ο Σέρβος τεχνικός. «Πλέον οι δύο ομάδες έχουν αλλοιωθεί υπό την έννοια ότι η μεν Φενέρ στηρίζεται σε δέκα ξένους και η δε Εφές σε εννιά. Σήμερα η Εφές είχε διαφορετική λογική συγκριτικά με το διάστημα της δικής μου παρουσίας. Τότε ο πρόεδρος ήταν υπέρ της ανάπτυξης της παραγωγικής διαδικασίας, πλέον όμως ακολουθεί τη λύση της έτοιμης τροφής. Στα τελευταία 2-3 χρόνια άλλαξε η λογική του κι αυτό δεν είναι κατακριτέο. Θέλει τίτλους, ενδεχομένως να δέχθηκε σχετική πίεση και από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του και οι επενδύσεις έφυγαν από το κομμάτι της παραγωγής και πήγαν στα στομάχια των φτασμένων παικτών. Το πρόβλημα για το τουρκικό μπάσκετ είναι ότι μια χώρα με τόσο μεγάλο πληθυσμό, αυτή τη στιγμή, δεν παράγει αθλητές με συνέπεια οι ομάδες να αποτελούνται ως επί των πλείστων από ξένους παίκτες. Βέβαια, αν θελήσουμε να βρούμε τη ρίζα του προβλήματος θα πάμε στην υπόθεση Μπόσμαν γιατί από εκεί ξεκίνησαν όλα», συμπλήρωσε.

Η αντιπαλότητα μεταξύ των δύο ομάδων ενισχύθηκε μετά και την αποχώρηση του Ντούσαν Ίβκοβιτς καθώς ο κατά γενική ομολογία καλύτερος Τούρκος προπονητής και εξίσου ανταγωνιστικός Εργκίν Αταμάν έβαλε ως στόχο την υλοποίηση του ονείρου κατάκτησης της κορυφής της Euroleague. Το επίπεδο της σχέσης του με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς αποδείχθηκε μέσα από ένα σωρό περιστατικά. Εκατέρωθεν δηλώσεις, χειραψίες που δεν έγιναν, καυγάδες, αποχωρήσεις από το παρκέ δίχως τον καθιερωμένο χαιρετισμό, «σπόντες» σε συνεντεύξεις Τύπου και αντιδράσεις στη διάρκεια των αγώνων, ήταν μερικά από αυτά που έγιναν και φυσικά, δεν αμφισβητούνται. Η Εφές ήθελε να γκρεμίσει τη Φενέρ από την κορυφή του τουρκικού Πρωταθλήματος κι έτσι… άναψαν τα αίματα. Κάπως έτσι ενισχύθηκε και ο «μύθος» αυτού του ντέρμπι σε σημείο να απασχολήσει περισσότερο κόσμο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Πηγαίνοντας στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ο Βαγγέλης Αγγέλλου δεν έκρυψε τους ενδοιασμούς του. «Αυτή την περίοδο είναι δύσκολο να μιλήσεις για μπάσκετ καθώς ο κορονοϊός επηρέασε τα πάντα. Στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, η Χίμκι έπαιξε χωρίς τους Γιόβιτς, Σβεντ, Μονρό και ΜακΚόλουμ (απουσίες είχε και ο Παναθηναϊκός). Ο κορονοϊός έχει επηρεάσει τα πάντα. Την καθημερινότητα των ομάδων, τις συνθήκες προπόνησης, τον αριθμό των παικτών που θα έχουν στη διάθεσή τους, το ταξίδι των ομάδων (με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Παναθηναϊκού), το πλάνο αποκατάστασης των παικτών μετά από έναν αγώνα… τα πάντα. Το μπάσκετ που παίζεται δεν είναι του ίδιου επιπέδου γιατί οι ομάδες δεν έκαναν προετοιμασία αντίστοιχη των προηγούμενων ετών, έπαιξε ρόλο και οι απραξία, ήρθαν και οι τραυματισμοί».

«Η ΦΕΝΕΡ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ»

Η φετινή Φενέρμπαχτσε καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου. Αυτό συμβαίνει σε κάθε ομάδα που προχωρά σε ριζοσπαστικές αλλαγές στο αγωνιστικό τμήμα. Και στην περίπτωση της τουρκικής ομάδας, σπουδαιότερη όλων είναι αυτή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. «Με καθαρά μπασκετικά κριτήρια έχει ενδιαφέρον να προσεγγίσει κανείς την περίπτωση της Φενέρ. Έγιναν έξι αλλαγές στον βασικό κορμό της με τις αποχωρήσεις των Σλούκα, Κάλινιτς, Ντατόμε, Νάναλι, Τόμας και Λοβέρν και ήρθαν έξι καινούργιοι με τους Μπράουν, Χάμιλτον, Πιέρ, Μπαρτέλ, Έντι και Ουλανόβας. Είναι επίσης ομάδα με νέο προπονητή. Πέρυσι, είδαμε ότι ακόμη και ο Μεσίνα δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στις συνθήκες της Euroleague. Είχε τραυματισμούς, αλλαγές, μεταπτώσεις. Για τον Κοκόσκοφ, αυτή είναι η πρώτη του χρονιά στη διοργάνωση», σημείωσε ο Βαγγέλης Αγγέλου και εξήγησε τους προβληματισμούς του.

«Η Φενέρ μείωσε το μπάτζετ της, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ακριβό. Υπάρχουν ερωτηματικά διότι με εξαίρεση τους Μπαρτέλ, Ουλανόβας οι οποίοι υπηρετούσαν συγκεκριμένους ρόλους στις παλιές ομάδες τους, οι υπόλοιποι τέσσερις θα δοκιμαστούν σε άλλους ρόλους. Ο Μπράουν θα πρέπει να κουβαλήσει αυτόν του ηγέτη αλλά σε ομάδα του επιπέδου της Φενέρ. Αν δηλαδή του ήταν αρκετά τα 8-9 καλά παιχνίδια στη σεζόν, πλέον πρέπει να έχει 30. Οι απαιτήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες για ένα γκαρντ ο οποίος λειτουργεί περισσότερο με το ένστικτο. Αν δηλαδή θα αντέξει στην προσπάθεια των άλλων να του χαλάσουν το μυαλό. Ερωτηματικό είναι και ο ΝτεΚολό ο οποίος πέρυσι είχε κακή χρονιά και είναι στα 33. Χάμιλτον, Πιέρ και Έντι επίσης θα δοκιμαστούν σε κάτι ξένο γι’ αυτούς».

«ΛΑΡΚΙΝ ΚΑΙ ΜΙΣΙΤΣ ΕΚΑΝΑΝ ΔΙΑΒΟΛΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ»

Στην τελευταία διετία η Εφές έχει πάρει τον αέρα της Φενέρμπαχτσε. Τρεις νίκες στους τελευταίους τέσσερις αγώνες στην Euroleague, κατέκτησε το Πρωτάθλημα Τουρκίας το 2019 και το πιθανότερο ήταν να το επαναλάμβανε και φέτος, αν δεν τη σταματούσε ο κορονοϊός. Γι’ αυτόν τον λόγο, το περασμένο καλοκαίρι, δεν προχώρησε σε αλλαγές. «Η Εφές διατήρησε τον ίδιο κορμό. Πέρυσι βασίστηκε στη διαβολεμένη χρονιά των Λάρκιν, Μίσιτς. Ο ένας σούταρε με 51% στο τρίποντο, ο άλλος με 40% και οι δύο μαζί έκαναν περισσότερες από δέκα ασίστ. Αυτό δεν αντιμετωπίζεται. Ωστόσο, μπορεί να πραγματοποιήσει αντίστοιχη πορεία διότι και οι δύο παίκτες είναι σε κατάλληλη ηλικία. Είδαμε όμως το επίπεδο επιρροής όταν λείπει ο ένας εξ’ αυτών. Δεν έπαιξε ο Λάρκιν στην πρεμιέρα και η Εφές είχε πρόβλημα. Συνολικά όμως είναι μια ομάδα η οποία θα πορευτεί βάσει της λογικής που είχε και πέρυσι καθώς δεν προχώρησε σε αλλαγές», κατέληξε ο Αγγέλου.