Παναθηναϊκός: Θέλει... νοικοκύρη για τις τσαπατσουλιές

• Οι 9 ασίστ «φωνάζουν» από μόνες τους

Ο Ολυμπιακός νίκησε στο ντέρμπι δίκαια. Ήταν καλύτερος από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό, εκμεταλλεύτηκε τις «πράσινες» αδυναμίες, φρόντισε να τις στοχεύσει και να τις «χτυπήσει» ενώ όταν ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να επιστρέψει στο παιχνίδι ίσως να ήταν αργά...

Κάπως έτσι, το πρώτο ντέρμπι «αιωνίων» βάφτηκε «κόκκινο» στο ΟΑΚΑ. Ένα ντέρμπι για την EuroLeague... αλλιώτικο από τα άλλα. Χωρίς κόσμο και με τις δύο ομάδες να βρίσκονται σε διαφορετική κατάσταση όσον αφορά το ρόστερ, τις λύσεις και την ποιότητα στο βάθος του πάγκου.

Για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να φτάσει σε μια άνετη, σε γενικές γραμμές, νίκη, έβαλαν σε μεγάλο βαθμό το χεράκι τους και οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Τόσο στο ξεκίνημα του αγώνα όσο και στο τέλος. Ουσιαστικά τα δύο ενδιάμεσα δεκάλεπτα (το 2ο και το 3ο) ήταν εκείνα που θα μπορεί o Βόβορας να κρατήσει κάποια πράγματα και να τα χρησιμοποιήσει για τη συνέχεια.

Αντίθετα στην πρώτη και την τελευταία περίοδο είδαμε έναν Παναθηναϊκό να βιάζεται. Και όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός «όποιος βιάζεται σκοντάφτει» με αποτέλεσμα αυτή βιασύνη να οδηγήσει σε πολλές τσαπατσουλιές. Συγκεκριμένα: Στο ξεκίνημα του αγώνα στο οποίο έμελλε να μπουν και οι βάσεις για την «ερυθρόλευκη» νίκη, ο Παναθηναϊκός ήταν... τραγικός. Τόσο στην άμυνα, όσο -και περισσότερο- στην επίθεση. Γρήγορα σουτ, χωρίς καθαρό μυαλό, με μοναδικό στόχο το καλάθι για να «χτιστεί» μια διαφορά. Όμως συνέβη το άκρως αντίθετο.

Όσο το μυαλό ήταν στην επίθεση με βιαστικές και άκρως ανορθόδοξες επιλογές, χωρίς το σωστό διάβασμα στην αντίπαλη άμυνα, άλλο τόσο οι ενέργειες ήταν επιπόλαιες. Και πώς να μην συμβεί κάτι τέτοιο από τη στιγμή που δεν υπήρχε ο κατάλληλος παίκτης για τις διαβάσει; (επανέρχομαι παρακάτω). Την ίδια ώρα οι «ερυθρόλευκοι» χτυπούσαν τον Παναθηναϊκό με παιχνίδι στο «ένας εναντίον ενός» και με τον Πρίντεζη να ποστάρει με χαρακτηριστική άνεση και αποτελεσματικότητα τους παίκτες του «τριφυλλιού». Ε, δεν ήθελε και πολύ για τους παίκτες του Μπαρτζώκα να πάρουν ψυχολογία, να πατήσουν καλύτερα και παρά την γενική τους μετριότητα να ελέγξουν το ματς. Απλά ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ κακός και υπάρχει εξήγηση γι' αυτό.

Οι 9 ασίστ «φωνάζουν» από μόνες τους

Ποια είναι αυτή; Απλούστατα επιστρέφουμε στο θέμα του πλέι μέικερ και για άλλη μια φορά θα πούμε ότι ο Σαντ-Ρος δεν είναι point guard. Τουλάχιστον όχι για το επίπεδο της EuroLeague. Για το BCL, μπορεί. Για την EuroLeague, όχι. Ο πλέι μέικερ πρέπει να ξέρει να διαβάζει τις αντίπαλες άμυνες και το κυριότερο; Να ξέρει πώς να τις «χτυπήσει» δημιουργώντας -κυρίως- για τους συμπαίκτες του και όχι για τον εαυτό του. Ο Κουβανός δεν είναι τέτοιος παίκτης. Για την ακρίβεια δεν είναι καν... πλέι μέικερ με την ακριβής έννοια του συγκεκριμένου όρου.

Την ίδια ώρα ο νεοφερμένος Κίφερ Σάικς. αλλού πάταγε και αλλού βρισκόταν στην παρθενική του εμφάνιση με τα «πράσινα» (και εδώ που τα λέμε ήταν και λογικό να συμβεί) με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να παίξει στο ντέρμπι χωρίς «καθαρό άσο». Ο Μποχωρίδης (όχι ότι είναι ο κλασσικός άσος, αλλά στη Ρωσία έδειξε ότι είναι εκείνος που μπορεί να ηρεμήσει το παιχνίδι της ομάδας τους και να «δει» γήπεδο) και ο Τζάκσον ήταν εκτός, ο Βόβορας επέλεξε τον Βουγιούκα (αν και δεν αγωνίστηκε) στην 12άδα αντί του Καλαϊτζάκη και κάπως... έτσι ο Παναθηναϊκός απέκτησε ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα (γιατί έτσι και αλλιώς το είχε) στην δημιουργία.

Απόδειξη; Οι 9 μόλις ασίστ! Και μάλιστα συνοδεύτηκαν από 13 λάθη. Όχι είναι πολλά, αλλά είναι αρκετά όταν ο αριθμός στις τελικές πάσες είναι μονοψήφιος. Δεν ξέρω αν στην «διαβολοβδομάδα» που έρχεται ο Σάικς πάρει τα πάνω του και ο (απροπόνητης η αλήθεια είναι) Σαντ-Ρος συμπεριφερθεί ως point guard, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα στην συγκεκριμένη θέση. Πρόβλημα που φωνάζει, γκαρίζει, σκούζει, πείτε το όπως θέλετε. Χρειάζεται παίκτης που να μπορεί να «νοικοκυρέψει» το παιχνίδι της ομάδας και να μετατρέψει αυτές τις «τσαπατσουλιές» που είδαμε στο ντέρμπι σε ορθολογικό μπάσκετ, προερχόμενο από σωστό διάβασμα της αντίπαλης άμυνας. Χωρίς να θέλω προφήτης του κακού (και μακάρι να διαψευστώ πανηγυρικά) το «τριφύλλι» έχει τεράστια ανάγκη από κλασσικό δημιουργό και αν δεν βρεθεί κάποιος, ενδεχομένως να έρθουν πολλές, άσχημες, βραδιές.

Δεν νοείται να μην «ακουμπάει» η μπάλα στη ρακέτα.

Δεν γίνεται να μην πάει η μπάλα στο «ζωγραφιστό» όταν οι ψηλοί του Ολυμπιακού ήταν φορτωμένοι με φάουλ για να πάρουν οι «πράσινοι» (για παράδειγμα) το 4ο φάουλ του Έλις.

Δεν γίνεται ο Σαντ-Ρος να επιμένει να σουτάρει αντί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να διεισδύσει για το καλάθι ή το φάουλ. Μια φορά το έκανε και σκόραρε. Τις υπόλοιπες που σούταρε είδε τη μπάλα να εξοστρακίζεται στη στεφάνη.

Δεν γίνεται να μην πάρει μπάλες ο Παπαγιάννης και ειδικά σε μια μέρα που έδειχνε σε καλή κατάσταση έχοντας πάρει ψυχολογία και από την άμυνά του.

Δεν γίνεται να κερδίζεις ματς στην EuroLeague μόνο με το ατομικό ταλέντο. Οι Παπαπέτρου και Νέντοβιτς θέλησαν να το πάρουν πάνω τους, έκαναν βεβιασμένες επιλογές, η μπάλα δεν έμπαινε και ο Ολυμπιακός έκανε ακόμα πιο εύκολο το έργο του. Δεν λέω. Φυσικά και να το προσπαθήσουν, αλλά όταν δεν βγαίνει μία φορά, όταν δεν βγαίνει δύο φορές, αλλάζεις πλάνο και κοιτάς άλλους τρόπους για να μείνεις στο ματς.

Για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη, ο Παναθηναϊκός (όπως ανέφερα και πριν) ήταν... τραγικός. Όμως ούτε και ο Ολυμπιακός έπαιξε κάποιο μπάσκετ που θα διδάσκεται σε σεμινάρια. Ήταν από μέτριος έως και κακός σε κάποια σημεία του παιχνιδιού. Όμως έκανε υπήραν στιγμές που έκανε τα βασικά και τα έκανε σωστά σε αντίθεση με τους «πράσινους» οι οποίοι σε αυτό το ντέρμπι δεν έκαναν ούτε τα βασικά. Ούτε μία φορά. Συγχωρέστε με αν κάνω λάθος, αλλά δεν θυμάμαι να τελείωσαν μια φάση με pick 'n roll.

Θεωρώ ωστόσο ότι όσο περνάει ο καιρός ο Παναθηναϊκός θα βελτιώνεται στο παρκέ. Έχει πράγματα να δείξει. Σίγουρα θα έρθουν και άλλες νίκες, όπως σίγουρα θα έρθουν και άλλες ήττες. Απλά θα πρέπει να μαθαίνει από κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, να αποκτάει χημεία, να βρίσκει ρυθμό και να είναι ψυχικά δυνατός για τη δύσκολη συνέχεια που έρχεται...

ΥΓ: Είναι ξεκάθαρο ότι ο Παπαπέτρου θέλει να το πάρει πάνω του. Θέλει να συμπεριφερθεί ως ηγέτης. Θέλει να ρισκάρει. Θέλει να είναι εκείνος που θα έχει την ευθύνη. Στο ντέρμπι τον είδαμε να παίρνει μερικές φορές κάποιες προσπάθειες, οι οποίες ήταν τραβηγμένες από τα μαλλιά. Γιατί; Επειδή νιώθει την ανάγκη να το κάνει. Και αυτό του φορτώνει στις πλάτες και ένα μεγάλο βάρος. Το ίδιο θα έλεγα ισχύει και για τον Νέντοβιτς.

ΥΓ2: Δύσκολα βρίσκεις έναν παίκτη, ο οποίος θα πατάει στο παρκέ ενός ντέρμπι για λιγότερα από επτά λετπά, θα σημειώνει επτά πόντους όντας αλάνθαστος (1/1 δίποντο, 1/1 τρίποντο, 2/2 βολές) και θα κάνει αισθητή την παρουσία του. Λεωνίδας Κασελάκης. Ίσως ο πιο τίμιος παίκτης του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι. Ίσως να του αναλογούν και περισσότερες ευκαιρίες.

ΥΓ3: Ο Παναθηναϊκός έχει «διαβολοβδομάδα» μπροστά του. Αν θέλει να ελπίζει σε διεκδίκηση της οκτάδας, το παιχνίδι στη Λιόν κόντρα στη Βιλερμπάν πρέπει να κυκλωθεί ως «must win». Το επόμενο στη Βαρκελώνη, φυσικά και όχι. Δηλαδή με ένα ρεκόρ 2-2 μετά και το ματς με την Μπαρτσελόνα θα είναι σε εξαιρετική κατάσταση.

ΥΓ4: Ο ΜακΚίσικ ήταν το «κλειδί» για τη νίκη του Ολυμπιακού. Τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Ο Πρίντεζης η σταθερή αξία.

ΥΓ5: Ο Ολυμπιακός, που θεωρητικά βρίσκεται ένα «κλικ» πιο πάνω από τον Παναθηναϊκό σε θέμα ποιότητας, θα πρέπει να φορτσάρει και να αποκτήσει περισσότερα πράγματα εάν και εφόσον θέλει να θεωρείται ομάδα που θα διεκδικήσει με σοβαρές πιθανότητες την οκτάδα. Με εμφανίσεις ανάλογες με αυτή του ΟΑΚΑ, σίγουρα δεν θεωρείται (σ.σ. ούτε αντίστοιχα και ο Παναθηναϊκός αν λάβουμε υπόψιν μας το πρόσφατο ντέρμπι).

ΥΓ6: Για την διαιτησία δεν θέλω να ασχολούμαι γενικά. Όμως κάποια σφυρίγματα (μάλλον μη... σφυρίγματα) ήταν κραυγαλέα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποτελεί δικαιολογία για την εμφάνιση και την ήττα του Παναθηναϊκού. Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση! Ο Ολυμπιακός άξιζε τη νίκη και την πήρε.