Ολυμπιακός: Με καλύτερο πλάνο και με μεγαλύτερο... ταβάνι

• ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΣΤΟΧΟ
• «ΣΚΙΑ» ΣΤΟ ΝΕΝΤΟΒΙΤΣ
• ΤΡΟΜΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ
• ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΚΡΙΝΑ
• ΚΕΡΔΙΣΕ ΗΡΕΜΙΑ

Ο Ολυμπιακός πανηγύρισε το πρώτο από τα δύο φετινά παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό. Βασικά μακάρι να γίνουν δύο φέτος, διότι με την πανδημία δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένη την ρεβάνς. Μην προτρέχω όμως.

Αν το παιχνίδι γινόταν σε ένα μήνα με τα ίδια ρόστερ τότε θα βλέπαμε ακόμη πιο εύκολη νίκη.

Ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό έχουν αρκετές διαφορές φέτος. Μία επιπλέον είναι το περιθώριο βελτίωσης που έχουν.

Οι Πειραιώτες έχουν μεγαλύτερο… ταβάνι σε αντίθεση με τους «πράσινους» οι οποίοι ναι μεν θα βελτιωθούν, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό που θα διαφοροποιήσει το γενικότερο επίπεδό στο οποίο θα κινηθούν.

Με απλά λόγια σε 2 μήνες ο Ολυμπιακός θα είναι πολύ καλύτερος κι ο Παναθηναϊκός λίγο καλύτερος.

Η εικόνα της αναμέτρησης επιβεβαίωσε όσα πίστευα σχετικά με την διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων με αυτά τα ρόστερ. Το παιχνίδι ολοκληρώθηκε με 7 πόντους διαφορά και άγχος για τους Πειραιώτες στο τέλος, ωστόσο μου έδινε την εντύπωση ο τρόπος παιχνιδιού των δύο αντιπάλων πως θα έπρεπε να είχαν νικήσει με μια διαφορά γύρω στους 12-14 πόντους.

Δεν το λέω υποτιμητικά για τους «πράσινους» και μπράβο τους που έφτασαν να διεκδικήσουν το ματς. Γιατί κακά τα ψέμματα με το σκορ στο 58-62, «έχτισαν» ένα κλειστό οι Παπαπέτρου και Σαντ Ρος πίσω από τα 6.75.

Πάντως η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός αισθάνθηκε άβολα στο τέλος χάρη κυρίως στις δικές του κακές επιλογές και λιγότερο λόγω της απόδοσης των «πράσινων». Από το 25’ κι έπειτα λες και πάτησαν έναν διακόπτη και κατέβασαν ρολά.

Αναφέρομαι στην επίθεση και μόνο. Οι 10 ασίστ του ημιχρόνου έγιναν μόλις δύο στο δεύτερο 20άλεπτο. Το «ντάμπα ντούμπα» της μπάλας πρωταγωνιστούσε και ξαφνικά, άλλαξε εντελώς ο τρόπος παιχνιδιού.

Μου θύμισε το δεκάλεπτο με την Ζαλγκίρις. Σε κάποια φάση οι περιφερειακοί άλλαζαν πάσες στα 9 μέτρα κινούμενοι παράλληλα με το καλάθι. Δεν το κοίταζαν καν, πόσω δε μάλλον να απειλήσουν.

Λες κι έκαναν καθυστέρηση.

Επίσης θεωρώ πως δεν έτρεξαν όσο έπρεπε. Θυμάμαι τον ΜακΚίσικ να φεύγει μπροστά σε καταστάσεις «3on2» και να τραβάει χειρόφρενο.

Είμαι σίγουρος πως δεν είχαν τέτοια εντολή να παίξουν με το χρόνο από τόσο νωρίς. Προφανώς έτσι λειτούργησαν ακολουθώντας το ένστικτό τους.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΣΤΟΧΟ

Οι δύο ομάδες στο δικό μου μυαλό έπαιξαν διαφορετικό μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός είχε τεράστια υπομονή κι επιμονή στο να ακουμπήσει την μπάλα στους ψηλούς του.

Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε με έμπειρους παίκτες το ματς αφού κι οι πέντε του αρχικού σχήματος είχαν τουλάχιστον ένα ντέρμπι στο βιογραφικό τους. Πρίντεζης (κυρίως) κι ακολούθως Έλις, Μάρτιν πήραν μπάλες και τελείωσαν φάσεις.

Γενικά στο πρώτο ημίχρονο υπήρχε ηρεμία και σωστό «διάβασμα» κάτι που αποτυπώνεται από τις 10 ασίστ και τα 14/18 δίποντα στο 18’ της αναμέτρησης. Το νούμερο είναι απίθανο για ντέρμπι!

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ πως ο Παναθηναϊκός δεν είχε πλάνο. Απλά όταν τον έβγαζε ο Ολυμπιακός από αυτό, τότε οι παίκτες του λειτουργούσαν με προσωπικές ενέργειες και ένστικτο.

Στην μία ομάδα θα έκαναν μία επιπλέον πάσα και στην άλλη θα έπαιζε iso ο Νέντοβιτς ή ο Παπαπέτρου.

«ΣΚΙΑ» ΣΤΟ ΝΕΝΤΟΒΙΤΣ

Αν ο στόχος της επίθεσης πέτυχε, τότε αυτός της άμυνας παραπέτυχε!

Στον Ολυμπιακό είχαν προετοιμαστεί εξαιρετικά σε ό,τι αφορά την αμυντική τακτική. Τι εννοώ…

Η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει βασίσει πολλά στους Νέντοβιτς και Παπαπέτρου. Ο Βόβορας δεν έχει άλλον παίκτη που θα τραβήξει στο σκορ με εξαίρεση τον Φόστερ ο οποίος όμως είναι άπειρος.

Ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του (θα το τονίζω αυτό διότι οι βοηθοί προπονητές της ομάδας έχουν σημαντικό ρόλο και δουλεύουν άπειρες ώρες) εστίασαν σε αυτή την «δυάδα» και ειδικά στον Σέρβο.

Ο Βόβορας έχει πολλά plays για τον Νέντοβιτς με off ball καταστάσεις, δηλαδή με σκριν μακριά από την μπάλα. Ο ΜακΚίσικ αρχικά κι εν συνεχεία ο Τζένκινς έκαναν εκπληκτική δουλειά παίζοντας «σκιά» τον Νέντοβιτς.

«Σκιά» σημαίνει πως ο αμυντικός ακολουθεί στην πλάτη τον επιθετικό και περνάει από το σκριν σχεδόν κολλημένος πίσω του. Με αυτόν τον τρόπο είτε η μπάλα δεν έφτανε στα χέρια του Νέντοβιτς είτε αν την έπαιρνε τον οδηγούσαν προς τα μέσα που τον περίμενε ο Έλις ή ο Μάρτιν.

Η άμυνα των «ερυθρόλευκων» έβγαλε εκτός παιχνιδιού τον Σέρβο ο οποίος είναι ένας παίκτης που αποκτά ρυθμό μόνο από την επίθεση κι από πουθενά αλλού.

ΤΡΟΜΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν σπουδαία δουλειά στον τομέα του ριμπάουντ. Ειδικά στην επίθεση με τις 15 ανανεώσεις από τις οποίες βρήκαν 15 πόντους. Σε αγώνα που ο νικητής σκόραρε 78 είναι μεγάλο νούμερο οι 15 που προήλθαν από επιθετικά ριμπάουντ.

Για να καταλάβετε την διαφορά ο Παναθηναϊκός πήρε 12 επιθετικά και βρήκε 10 πόντους. Δεν τα εκμεταλλεύτηκε τόσο πολύ.

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΚΡΙΝΑ

Ο Σπανούλης κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια στην άμυνα στο low post. Εβαζε το σώμα του μπροστά από του Κασελάκη (αυτόν τον κατέβαζε) και δεν πέρναγε η πάσα με κανέναν τρόπο.

Δεν γίνεται παίκτης το 2020 να αγωνίζεται 39:13. Νομίζω πως δεν έγινε σωστή διαχείριση στον χρόνο συμμετοχής του Παπαπέτρου και φάνηκε όσο κυλούσε το παιχνίδι πόσο κουρασμένος ήταν.

Ο Παπαγιάννης ανταποκρίθηκε στην άμυνα με αλλαγές και κέρδισε πολλές φορές τον κοντύτερο αντίπαλό του.

Ο Βεζένκοβ παρουσιάζει τεράστια βελτίωση σε άμυνα, επίθεση και τρόπο προσέγγισης του αγώνα. Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό.

Καλαθάρα του Χάρισον στο 69-73. Η συγκεκριμένη φάση δείχνει την ποιότητα του Αμερικανού στο σκοράρισμα.

15/23 βολές. Από τις 8 άστοχες, οι 7 χάθηκαν από γκαρντ. Κρίμα είναι και κάποια στιγμή θα στοιχίσουν.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΗΡΕΜΙΑ

Παιχνίδι την 2η αγωνιστική δεν έκρινε ποτέ και τίποτα, αλλά πάντα μία νίκη σε ντέρμπι προσφέρει πιο σημαντικά πράγματα.

Οι «ερυθρόλευκοι» θα έχουν βελτιωμένη ψυχολογία στην συνέχεια, θα αντιμετωπίζουν την κατάσταση με μεγαλύτερη αισιοδοξία και κυρίως θα δουλεύουν με τον προπονητή τους με ηρεμία.

Πάντα ο χαμένος ενός ντέρμπι θα έχει να αντιμετωπίσει την γκρίνια, την μουρμούρα, την δυσαρέσκεια και την αμφισβήτηση του κόσμου του. Κανονικά δεν θα έπρεπε, αλλά στην Ελλάδα ζούμε.

ΥΓ: Μην φοβάστε ούτε τον Σλούκα ούτε τον Παπανικολάου. Και τα δύο αυτά παιδιά θα την βρουν την άκρη και θα έρθει η ώρα που θα κρατήσουν τον Ολυμπιακό στα δύσκολα. Δεν χρειάζεται να έχουν το παραμικρό άγχος να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν.

Όλοι ξέρουν τι μπορούν να προσφέρουν και κυρίως… τι θα προσφέρουν.

ΥΓ 2: Να ήταν όλοι οι «γέροι», οι «τελειωμένοι» κι οι «συνταξιούχοι» σαν τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη. Εντός κι εκτός παρκέ...