Ολυμπιακός: Κάτι από τα προσεχώς και ο χαμός στον πάγκο

• ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΎ ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ
• Ο ΠΑΓΚΟΣ ΟΛΑ ΤΑ... ΛΕΦΤΑ
• Ο ΣΛΟΥΚΑΣ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ
• ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΑΚΟΜΗ…

Η νίκη του Ολυμπιακού επί της Αρμάνι ήταν σημαντική, αλλά θεωρώ πως υπήρχαν ακόμη πιο σημαντικά πράγματα τα οποία πέτυχαν οι Πειραιώτες κόντρα στους Ιταλούς. Για να μην παρεξηγηθώ εννοείται πως η ουσία μετράει κι η ουσία είναι το W που μπήκε στο «σακουλάκι».

Δεν γίνεται όμως να μην αναφερθώ στον τρόπο με τον οποίο ήρθε αυτή η νίκη. Γιατί και με τον Παναθηναϊκό πανηγύρισαν οι «ερυθρόλευκοι», αλλά δεν το κατάφεραν απόλυτα με τον τρόπο που θέλει ο Μπαρτζώκας να παίζει.

Απέναντι στην Αρμάνι είδαμε στο δεύτερο ημίχρονο τον Ολυμπιακό να παίζει σε μεγάλο βαθμό όπως προστάζει η φιλοσοφία του προπονητή κι οι ανάγκες φυσικά του σύγχρονου μπάσκετ. Τα όσα έκαναν στο παρκέ είναι όσα δουλεύουν εδώ και καιρό στις προπονήσεις.

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΎ ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ

Δεν ανακαλύπτω την Αμερική αν γράψω για τα πολύ διαφορετικά πρόσωπα που παρουσίασε ο Ολυμπιακός από ημίχρονο σε ημίχρονο.

Προπονητής δεν είμαι, αλλά θα προσπαθήσω να εξηγήσω μερικά από αυτά που διόρθωσε στην επανάληψη.

Υπερβολικές ντρίμπλες. Στο πρώτο 20άλεπτο η μπάλα κολλούσε και δεν μεταφερόταν γρήγορα στην επίθεση «5on5». Σε αρκετές περιπτώσεις τα γκαρντ προτιμούσαν 1-2 επιπλέον ντρίμπλες από μία πάσα και αυτομάτως χανόταν μία καλύτερη επιλογή σε σουτ.

Στο δεύτερο ημίχρονο η μπάλα κυκλοφόρησε τέλεια, οι πάσες έγιναν στον σωστό χρόνο και με τις αποστάσεις που διατηρούσαν έκαναν την ζωή τους πιο εύκολη.

Το έχω πει πολλάκις και θα το επαναλάβω. Οι γρήγορες πάσες δεν μετακινούν μόνο την μπάλα, αλλά και την άμυνα με αποτέλεσμα να αυξάνονται όσο κυλάει ο χρόνος επίθεσης τα ρήγματα στην… καρδιά της ρακέτας.

Γενικότερα η επίθεση στο πρώτο μισό του παιχνιδιού ήταν στατική και στο δεύτερο κινήθηκε πολύ καλύτερα.

Μεγαλύτερη αθλητικότητα. Τα δύο γρήγορα φάουλ του ΜακΚίσικ τον υποχρέωσαν να καθίσει νωρίς στον πάγκο κι έτσι ο Ολυμπιακός δεν είχε στο παρκέ τον πιο αθλητικό του περιφερειακό. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Μπαρτζώκας επέλεξε να βάλει τον Αμερικανό στο «3» και να παίξει με Σλούκα, Χάρισον και ΜακΚίσικ.

Με αυτόν τον τρόπο αύξησε την αθλητικότητα η οποία ήταν αυτή που έδωσε το έναυσμα της αντεπίθεσης στο 40-48. Ακολούθησαν κλεψίματα, αιφνιδιασμοί, ριμπάουντ και γενικά ένα πολύ γρήγορο μπάσκετ.

Άμυνα πάνω στην μπάλα. Αμφότερες οι ομάδες είχαν επιλέξει να αντιμετωπίζουν τα σκριν με αλλαγές και «2on2». Ένα λάθος που έκανε ο Ολυμπιακός ήταν πως δεν ασκούσε μεγάλη πίεση πάνω στην μπάλα και με αυτόν τον τρόπο επέτρεπαν στους Ροντρίγκεθ και Ντιλέινι να έχουν άνεση και χώρο να δημιουργούν για τον εαυτό τους ή τους συμπαίκτες του.

Ο προσωπικός τους αντίπαλος ήταν λίγο πιο πίσω και αυτομάτως έδινε χώρο δράσης στον επιθετικό.

Στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξε η εικόνα και ο γκαρντ κολλούσε στον αντίπαλό του. Ειδικά ο Τζένκινς δεν άφηνε τον Ντιλέινι και τον Σέρχι να ανασάνουν.

Τρίποντα. Στο πρώτο ημίχρονο είχαν 2/8 στο δεύτερο 8/17. Όταν μπαίνει το μακρινό σουτ τα πάντα αλλάζουν και γίνονται πιο εύκολα.

Τα 2-3 πρώτα που βρήκαν στόχο βοήθησαν και στην ψυχολογία με αποτέλεσμα οι παίκτες να αισθάνονται πιο άνετα και να μην κάνουν «σκέψεις» πριν εκτελέσουν.

Επίσης η αναλογία ασίστ με λάθη στο πρώτο ημίχρονο ήταν 8-10 και στο δεύτερο 12-1.

Ο ΠΑΓΚΟΣ ΟΛΑ ΤΑ... ΛΕΦΤΑ

Στο ΟΑΚΑ δεν ήμουν για να ξέρω, αλλά στην πρεμιέρα με την Ζαλγκίρις ο πάγκος δεν συμμετείχε στο ματς. Αυτό που έγινε κόντρα στην Αρμάνι μου άρεσε σε μεγάλο βαθμό και θεωρώ πως έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο αποτέλεσμα.

Μην κοροϊδέψετε, αλλά σε ένα άδειο γήπεδο όταν είσαι όρθιος, πανηγυρίζεις, ενθαρρύνεις, καθοδηγείς, χτυπάς τις ταμπέλες, φωνάζεις για «μία ακόμη άμυνα, ένα ακόμη ριμπάουντ» ασκείς πολύ μεγάλη πίεση στον αντίπαλο.

Και δεν μιλάμε για τον Κόνιαρη και τον Χαραλαμπόπουλο, αλλά για τον Σπανούλη, τον Βεζένκοβ και τον Παπανικολάου.

Πραγματικά χαίρονταν σε κάθε κερδισμένη άμυνα και σε κάθε καλάθι στην επίθεση.

Μπόνους η συγκέντρωση των συνεργατών του Μπαρτζώκα. Στην τεχνική ποινή που δέχτηκε ο Μπαρτζώκας ο διαιτητής έδωσε περισσότερες βολές κι αμέσως ο Μπαφές σηκώθηκε, πήγε στην γραμματεία και εξήγησε πως μία βολή είναι στην τεχνική ποινή.

Πολλές παρόμοιες περιπτώσεις και από τους βοηθούς του coach. Όπως είναι λογικό μόνο ένας σηκώνεται διότι και σε αυτό το team υπάρχουν ρόλοι. Δεν γίνεται να σηκώνεται όποιος θέλει και να μιλάει.

Ο ΣΛΟΥΚΑΣ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ

Ο Έλληνας γκαρντ είχε κυριευτεί από άγχος και πίεση στα δύο πρώτα ματς. Με την Αρμάνι… ξεμπούκωσε και έκανε ό,τι ήθελε στο παρκέ.

Το πρώτο καλάθι τον βοήθησε. Κάπως τυχερό αφού σούταρε, η μπάλα βρήκε στεφάνη, πήγε ψηλά και προσγειώθηκε στο καλάθι.

Στη συνέχεια έτρεξε, πάσαρε, σκόραρε. Διασκέδαζε.

Θέμα χρόνου ήταν. Το είχα γράψει και μετά το ματς στο ΟΑΚΑ. Μην τον φοβάστε τον Σλούκα, θα την βρει την άκρη.

ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΑΚΟΜΗ…

Ο Χάρισον έχει την στόφα του σκόρερ και το καταλαβαίνει κανείς όταν μετά από άστοχο σουτ σουτάρει ξανά και το βάζει. Ο Αμερικανός ήταν άστοχος, αλλά δεν σταμάτησε να παίρνει τα σουτ που του αναλογούσαν.

Τα σουτ που δημιουργούσε ο ίδιος για τον εαυτό του ή οι συμπαίκτες του για αυτόν.

Ο παίκτης που έχει ένστικτο στο σκορ και που παίζει με αυτοπεποίθηση δεν φοβάται και συνεχίζει να κάνει αυτό που πιστεύει.

Η συμπεριφορά του Σπανούλη στον πάγκο. Κάποιοι θα πουν πως δυσαρεστήθηκε με τα 7:30 που έπαιξε. Δεν το έδειξε ούτε μία φόρα. Αντιθέτως πρωτοστάτησε στον πάγκο με τον ενθουσιασμό.

Είναι λογικό να τσαντίστηκε, να στεναχωρήθηκε διότι μιλάμε για τον κορυφαίο γκαρντ της δεκαετίας, αλλά φρόντισε να το διαχειριστεί σωστά και να βοηθήσει πρωτίστως τους συμπαίκτες του έστω και με την φωνή από τον πάγκο.

Ο Χασάν Μάρτιν. Τελεία. Αυτό. Θηρίο. Ειδικά στην άμυνα. Απέναντι στον Χάινς και απέναντι στον Ταρζέφσκι που είναι πολύ πιο ψηλός.

Ο Γιώργος Πρίντεζης «κουβάλησε» τον Ολυμπιακό στην αρχή του αγώνα. Στο τέλος του δεκαλέπτου με τρίποντο.

Στο τέλος του ημιχρόνου με πεταχτάρι. Στην αρχή της τρίτης περιόδου με δύο αιφνιδιασμούς. Στο κλείσιμο της αναμέτρησης μετά το τρίποντο του Ρολ με το οποίο μείωσε η Αρμάνι.

Να ήταν τα νιάτα δυο φορές. Λέτε να είναι;

Στην φρεσκάδα του Πρίντεζη παίζει ρόλο κι η ποιότητα που προσφέρει ο Βεζένκοβ.

ΥΓ: Το παιχνίδι με την Μακάμπι είναι διαφορετικό και ακόμη πιο δύσκολο κι επικίνδυνο. Δεν πρέπει να το συγκρίνει κανείς με αυτό κόντρα στην Αρμάνι. Ούτε είναι απαραίτητο να δείξουν το ίδιο καλό πρόσωπο. Βρισκόμαστε νωρίς στην σεζόν, αλλά απέχουν όλες οι ομάδες από το να είναι συνεπείς.

ΥΓ 2: Η Euroleague αλλάζει τον κανονισμό του 20-0 τον οποίον είχαν ψηφίσει οι ομάδες. Ήταν λάθος, έδειξαν καλά αντανακλαστικά και το διόρθωσαν. Η μοναδική ομάδα που πραγματικά ζημιώθηκε ήταν η Χίμκι η οποία για να μην χάσει στα χαρτιά, έπαιξε με 7 παίκτες δύο ματς, μπορεί και τρία (Ζαλγκίρις και Ρεάλ, ενδεχομένως και Μπασκόνια).

Αυτά δεν θα επαναληφθούν, τα υπόλοιπα θα διεξαχθούν κανονικά στο άμεσο μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο οι ομάδες θα έχουν την ευκαιρία να πανηγυρίζουν τις νίκες στο παρκέ όπως σωστά ανέφερε κι ο Παναθηναϊκός ο οποίος προσπάθησε να αναβάλλει το ματς με τους Γάλλους για αυτόν τον λόγο. Για να μην νικήσει 20-0 και για να μην αντιμετωπίσει 17άχρονους αντιπάλους.

ΥΓ 3: Ομάδα χωρίς ιδέες στην επίθεση η Αρμάνι και με πολλά σκριν μακριά από την μπάλα (off ball). Η επίθεση βασίζεται περισσότερο στην προσωπικότητα και το ένστικτο των παικτών παρά στις προπονητικές παρεμβάσεις.