Παναθηναϊκός: Κρίμα γι' αυτήν την ΟΜΑΔΑ να παίζει χωρίς κόσμο...

• Οι δοκιμές και τα σχήματα του Βόβορα
• Δεν θα τα βάζει πάντα ο Νέντοβιτς

Βλέπεις το ματς στην έδρα της Χίμκι και λες: «Τι ωραία ομάδα. Πόσο προσηλωμένη στο πλάνο της. Πόση ενέργεια βγάζει...»

Ακολουθεί το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και σκέφτεσαι: «Μήπως τελικά ήταν ο ενθουσιασμός της πρεμιέρας; Μήπως τελικά αυτή είναι η πραγματική εικόνα του Παναθηναϊκού; Μήπως; Μήπως; (ένα σωρό άλλα πράγματα)»

Έρχεται η αναμέτρηση στην Βαρκελώνη: «Αυτός είναι ο Παναθηναϊκός που θέλουν να βλέπουν όλοι. Τι ωραία όμως να συνδυάζονται τόσο μεγάλες εμφανίσεις απέναντι σε τόσο δυνατούς αντιπάλους και με νίκες...»

Και φτάνουμε στο ματς με τη Φενέρ! Έγιναν και τα δύο! ΚΑΙ ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε εξαιρετικό παιχνίδι και άπαντες ήταν... χάρμα ιδέσθαι (από το προπονητικό τιμ έως και τον τελευταίο παίκτη), αλλά το κυριότερο όλων; ΚΑΙ ήρθε το αποτέλεσμα ύστερα από μία ΑΚΡΩΣ πειστική και απολαυστική εμφάνιση.

Όχι. Κανείς δεν λέει ότι ο Παναθηναϊκός θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του από εδώ και στο εξής ή ότι έγινε σούπερ ομάδα ή ότι θα μπορεί να σκέφτεται από τώρα στόχους, επόμενη ημέρα, οκτάδα, κ.ο.κ. Όχι. Σε καμία περίπτωση. Άλλωστε έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι θα έρθουν ήττες και ηχηρά «χαστούκια». Μέσα στο πρόγραμμα είναι και αυτά.

Αυτό που μπορεί σίγουρα να πει κάποιος είναι ότι οι «πράσινοι» είναι αποφασισμένοι να κοιτάζουν όλες τις ομάδες στα μάτια, να διεκδικούν μέχρι και την τελευταία ευκαιρία που τους αναλογεί, να παλεύουν για όλες τις κατοχές, να μένουν προσηλωμένοι στο πλάνο τους και να ακολουθούν κατά γράμμα όλα όσα προσπαθεί να εμφυσήσει τη φετινή σεζόν ο Γιώργος Βόβορας.

Οι δοκιμές και τα σχήματα του Βόβορα

Σίγουρα θα ήταν ένα τελείως διαφορετικό ματς εάν και εφόσον ο Νεμάνια Νέντοβιτς δεν είχε μπει στη... ζώνη του λυκόφωτος, σίγουρα θα αναλύαμε άλλα πράγματα τώρα εάν και εφόσον δεν είχαν μπει τα σουτ του Σέρβου, αλλά και αυτά μέσα στο παιχνίδι είναι. Απόρροια της ψυχολογίας που απέκτησαν όλοι οι παίκτες από την εξαιρετική τους άμυνα, της προετοιμασίας και του πλάνου που είχε ετοιμάσει ο 43χρονος προπονητής.

Αν μη τι άλλο ο Βόβορας έχει καταφέρει να παρουσιάσει μια ομάδα όπως ακριβώς την είχε προαναγγείλει. Μπορεί το «mental» κομμάτι να παίζει σημαντικό ρόλο, (ίσως και τον πιο σημαντικό από τη στιγμή η ομάδα θα στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό φέτος από τη θέληση και την ενέργεια που θα «βγάζει» στο παρκέ) δεν υπήρχαν κάποια συγκεκριμένα πράγματα από τον πάγκο, ίσως να μην κάναμε τώρα αυτή τη συζήτηση και η ομάδα να μην είχε παρουσιάσει αυτήν την -σταθερά καλή- εικόνα στο παρκέ.

Πρώτα απ' όλα το προπονητικό τιμ δείχνει ότι ξέρει ΠΩΣ και ΠΟΤΕ να εκμεταλλεύεται τους παίκτες στο ρόστερ. Δεν διστάζει να δοκιμάσει πράγματα και να ανακατέψει την τράπουλα. Δεν είναι με το χρονόμετρο στο χέρι. Δεν «τιμωρεί» τους παίκτες με ένα λάθος. Είδαμε στο ματς με τη Φενέρ τον Βόβορα να χρησιμοποιεί τελείως διαφορετικά και ενίοτε... ανορθόδοξα σχήματα. Και όμως, του έβγαιναν. Είτε έχοντας τρεις ψηλούς (Ουάιτ, Μπέντιλ, Παπαγιάννη ή Όγκουστ) με τον Άαρον Ουάιτ να «ανεβαίνει» στο «τρία», είτε με τρεις κοντούς σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο (και να εναλλάσονται μόνο τα πρόσωπα), είτε ακόμα και μερικά λεπτά με τέσσερις κοντούς (Μποχωρίδης, Φόστερ, Νέντοβιτς, Σαντ-Ρος, Παπαγιάννης).

Είδαμε τον Μποχωρίδη να παίζει (και) στον «άσο», να ηρεμεί το παιχνίδι, να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το ύψος του στην επίθεση (και κυρίως) στην άμυνα, αλλά το κυριότερο; Να αξιοποιεί εξαιρετικά τους συμπαίκτες του με αποκορύφωμα την φοβερή πάσα για το alley-oop κάρφωμα του Παπαγιάννη. Θαρρώ ότι αποτυπώθηκε εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ το πόσο πολύ έλειψε από τα προηγούμενα ματς. Και αυτό είναι κάτι που κερδίζει ο ίδιος ο Μποχωρίδης με τη δουλειά του και με το πόσο διαφορετικός (ως προς το καλύτερο) επέστρεψε στο «τριφύλλι».

Μιας και είπα Παπαγιάννη. Κομβικός. Μπορεί να μην ξεκίνησε τόσο καλά και να... χανόταν λίγο στο παρκέ, αλλά στην τελευταία περίοδο ήταν ο παίκτης που θέλει ο Βόβορας. Και εδώ παίρνει credit ο 43χρονος τεχνικός για τον τρόπο με τον οποίο τον χρησιμοποίησε, κάνοντας συγκεκριμένα πράγματα στο τέλος. Άλλωστε είναι τυχαίο που ο Βέσελι είχε βρει τον μπελά του; Και ο «Big Pappa» έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την χαμηλή πτήση του Τσέχου.

Σαντ-Ρος: Ο Ντε Κολό θα ακούει το όνομά του Κουβανού και θα αλλάζει δρόμο. Ο παίκτης του Παναθηναϊκού τον «εξαφάνισε» και τον έκανε να μοιάζει με... rookie της EuroLeague. Δεν θυμάμαι τόσο κακό ματς από τον Γάλλο. Όμως απ' ότι φαίνεται βρήκε τον... μάστορά του, με τον Σαντ-Ρος να παίρνει άριστα και στην επίθεση χωρίς να έχει και το βάρος της οργάνωσης από τη στιγμή που υπήρχε ο Μποχωρίδης και ο εξαιρετικός Σάικς.

Προσωπικά δεν τον πίστευα τον Αμερικανό, αλλά σε αυτό το ματς με διέψευσε... big time. Δεν τον πίστευα, όχι επειδή μπορεί να είναι κακός παίκτης ή επειδή δεν ταιριάζει στον Παναθηναϊκό (άλλωστε ο Βόβορας ξέρει καλύτερα) αλλά όπως έχω ξαναγράψει δεν είμαι fan των κοντών point guards που είναι scorers και όχι pass first. Σε αυτό το ματς ο Σάικς ΚΑΙ δημιούργησε με 5 ασίστ, αλλά ΚΑΙ σκόραρε «ανοίγοντας» την άμυνα της Φενέρμπαχτσε σε κρίσιμο σημείο προκειμένου να διατηρηθεί η διαφορά. Και προσέξτε. Έχοντας κάνει εδώ και μία εβδομάδα μόλις μία προπόνηση και αυτήν την παραμονή του ματς.

Δεν θα τα βάζει πάντα ο Νέντοβιτς

Όσο για τον Νεμάνια Νέντοβιτς; Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο αποκτήθηκε. Για να παίρνει τέτοια σουτ. Για να ζητάει τη μπάλα όταν «καίει». Για να παίρνει την ομάδα στις πλάτες του. Μπορεί για... δυόμιση ματς να ήταν σκιά του καλού του εαυτού (σ.σ. κόντρα σε Χίμκι, Ολυμπιακό και στο πρώτο μισό του αγώνα με τη Μπαρτσελόνα), αλλά από το δεύτερο ημίχρονο στη Βαρκελώνη έως και το τέλος του αγώνα με τη Φενέρ, υπενθύμισε σε όλους ποιος είναι ο Σέρβος γκαρντ. Θα υπάρξουν και ματς που θα χάσει τα σουτ. Όμως θα τα πάρει. Και δεν θα διστάσει να τα πάρει. Από εκεί και πέρα θα είναι δουλειά του προπονητικού τιμ να κρύψει την κακή βραδιά του Νέντοβιτς, βγάζοντας μπροστά κάποιον άλλον παίκτη.

Πάντως αυτό που μου έμεινε στο τέλος κοιτάζοντας τις άδειες εξέδρες του ΟΑΚΑ ήταν ένα μεγάλο «κρίμα». Φαντάζεστε σε αυτήν την νέα προσπάθεια να είχε ο Παναθηναϊκός και τη βοήθεια του κόσμου του στο ΟΑΚΑ; Φαντάζεστε τι θα είχε γίνει στα τρίποντα του Νέντοβιτς; Φαντάζεστε πόσο περισσότερη ενέργεια θα έπαιρναν οι παίκτες από την εξέδρα παίζοντας αυτήν την άμυνα; Και πόσο ένα γεμάτο ΟΑΚΑ (έχοντας κάνει οι παίκτες αυτά που είδαμε κόντρα στη Φενέρ) θα έβγαζε εκτός αγώνα οποιαδήποτε ομάδα;

Καλώς ή κακώς πρέπει όλοι να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα λόγω της πανδημίας (αν και η Ζάλγκιρις μπορεί και απολαμβάνει τη βοήθεια του κόσμου της...) αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτη η ΟΜΑΔΑ θα «πέταγε» εάν και εφόσον ήταν διαφορετικές οι καταστάσεις και δεν στερούνταν την βοήθεια των φιλάθλων της. Και όχι τίποτε άλλο, αλλά είναι κρίμα τόσο για τον κόσμο του Παναθηναϊκού να μην μπορεί να πάει στο ΟΑΚΑ για να συμπαρασταθεί στην ομάδα του και να απολαύσει το μπάσκετ που παίζει, όπως είναι κρίμα και για τον Γιώργο Βόβορα και τους παίκτες του να μην χαίρονται αυτό το «αγκάλιασμα» και αυτή τη συμπαράσταση, ειδικά σε αυτήν την περίοδο. Και δεν αναφέρομαι στην -έτσι και αλλιώς- οικονομική βοήθεια που θα είχε η ομάδα, αλλά κυρίως στην ψυχολογική.

ΥΓ: Κάθε εβδομάδα θα είναι διαφορετική και κάθε ματς στην EuroLeague δεν θα έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με το προηγούμενο. Όπως ήρθε η νίκη απέναντι στη Φενέρ, έτσι μπορεί να έρθει και η ήττα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Μιλάμε για μια άκρως απρόβλεπτη σεζόν και γι' αυτόν τον λόγο δεν χρειάζεται ούτε υπέρμετρη αισιοδοξία, αλλά ούτε και «ισοπέδωση» ύστερα από μια άσχημη εμφάνιση και ένα άσχημο αποτέλεσμα.

ΥΓ2: Ο Ουάιτ σίγουρα είναι πολύ πίσω σε σχέση με τους υπόλοιπους, αλλά απέναντι στη Φενέρ ήταν χρήσιμος όσο αγωνίστηκε. Δεν εστιάζω στα άστοχα τρίποντα (1/5) αλλά -κυρίως- στην αμυντική του προσήλωση.

ΥΓ3: Στη Βαρκελώνη οι Μήτογλου-Φόστερ είχαν 40 πόντους με 8/16 δίποντα, 5/11 τρίποντα, 9/10 βολές, 13 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 4 κλεψίματα. Απέναντι στη Φενέρ μέτρησαν 6 πόντους με 1/7 δίποντα, 1/4 τρίποντα, 1/1 βολή, 3 ριμπάουντ και 1 ασίστ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Παναθηναϊκός κατάφερε να φτάσει σε μια νίκη απέναντι σε έναν πολυ δύσκολο αντίπαλο με τελείως διαφορετικούς πρωταγωνιστές από εκείνους που παραλίγο να οδηγήσουν την ομάδα σε ένα σπουδαίο «διπλό» κόντρα στην Μπαρτσελόνα.

ΥΓ4: Το σκορ στο 48-43. Ο Ουάιτ βγάζει εξαιρετική άμυνα στον Μπαρτέλ και κατοχή μπάλας στον Παναθηναϊκό. Ο Βόβορας μπαίνει στο παρκέ φωνάζοντας και πανηγυρίζοντας για την προσπάθεια του Αμερικανού. Του δίνει ένα δυνατό high-five! Πώς να μην θέλουν μετά οι παίκτες (γενικά μιλώντας και όχι ειδικά για τον Ουάιτ) να παίξουν ΚΑΙ για τον προπονητή τους όταν τους ανταμείβει ψυχολογικά σε κάθε φάση και για οτιδήποτε μικρό και αν κάνουν στο παρκέ; Είναι από τις λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά.

ΥΓ5: Ο Βόβορας χρησιμοποίησε 11 από τους 12 παίκτες (σ.σ. μόνο ο Καλαϊτζάκης δεν αγωνίστηκε) από 13:21 λεπτά (Κασελάκης) έως και 27:57 (Νέντοβιτς). Αν δεν είναι αυτό άριστη διαχείριση έχοντας πάρει πράγματα απ' όλους όσους πάτησαν στο παρκέ, τότε τι είναι;

ΥΓ6: Το να φτάνει στο σημείο να κερδίζει με 14 πόντους διαφορά τη Φενέρμπαχτσε έχοντας εκτός τον Παπαπέτρου, το λες και... άθλο. Πόσοι, αλήθεια, έδιναν τύχη στον Παναθηναϊκό πριν από το ματς χωρίς να βρίσκεται στο παρκέ ο αρχηγός του;

ΥΓ7: Ωραία εικόνα με τους Antetokunbros στο ΟΑΚΑ. ΚΑΙ ο MVP του ΝΒΑ, αλλά ΚΑΙ ο πρωταθλητής του ΝΒΑ! Και όχι τίποτε άλλο, αλλά πανηγύριζαν (ειδικά ο Θανάσης που έχει παίξει στον Παναθηναϊκό) κάθε καλή προσπάθεια της ελληνικής ομάδας.