H «πολυτέλεια» των δύο πεντάδων!

Η αλήθεια είναι ότι το timing της αναμέτρησης ήταν ιδανικό για τους Πειραιώτες, αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτε την υπερπολύτιμη νίκη τους, που αν αξιοποιηθεί όπως πρέπει στην 8η αγωνιστική (με επιστροφή στις εντός έδρας επιτυχίες κόντρα στην Άλμπα την ερχόμενη Πέμπτη), τότε θα τους φέρει στο 5-3 και θα τους επιτρέψει να μπουν δίχως άγχος και πίεση στο αεροπλάνο, για τα δύο ταξίδια (Βαρκελώνη και Λιόν) που περιλαμβάνει το πρόγραμμα της δεύτερης εφετινής διαβολοβδομάδας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στην Αγία Πετρούπολη με πίεση για ένα «διπλό» σε μία έδρα που έχασε η πρωτοπόρος Μπαρτσελόνα (εκεί έχει γνωρίσει την μοναδική εφετινή της ήττα στην διοργάνωση). Απέναντι σε έναν προπονητή (Πασκουάλ) που ξέρει καλά τους Έλληνες παίκτες του και κόντρα σε μία ομάδα που μέχρι να αρχίσει το ματς, αγνοούσε την ήττα σε VTB-League (5/5) και Euroleague (2/2).

Με μία σημαντική υποσημείωση: Η Ζενίτ έπαιξε για πρώτη φορά την περασμένη Δευτέρα (νίκησε 85-52 την Αστάνα), μετά από αγωνιστική απραξία σχεδόν τριών εβδομάδων, λόγω των πολλών κρουσμάτων κορονοϊού που «χτύπησαν» τους παίκτες και το staff της. Απ' αυτή, λοιπόν, την άποψη, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν το θεωρητικό πλεονέκτημα του καλύτερου αγωνιστικού ρυθμού και χάρη στις επιλογές τους το περασμένο καλοκαίρι αλλά και την διαχείριση του Γιώργου Μπαρτζώκα, κατόρθωσαν να το εκμεταλλευτούν στο έπακρο.

Οι Ρώσοι φάνηκε από την αρχή ότι δεν έχουν τις ανάσες και τις δυνάμεις να πάνε κοντά στο καλάθι κι αναλώθηκαν στα περιφερειακά σουτ, τα οποία, όσο έμπαιναν (ξεκίνησαν με τον Χόλινς να έχει 4/5 τριπ. στην 1η περίοδο), διατήρησαν την επαφή τους με το σκορ.

Σε όλο αυτό το διάστημα, οι «ερυθρόλευκοι» αξιοποίησαν πλήρως τις αλλαγές που έκανε ο Καταλανός τεχνικός στο μαρκάρισμα του Σλούκα (του έστελνε ψηλό για να του κρύψει το οπτικό πεδίο για το μακρινό σουτ και να του δυσκολέψει το ρήγμα), αλλά ο 30χρονος διεθνής point-guard βρήκε όλες τις σωστές πάσες στον Μάρτιν (κατά κύριο λόγο) και τον Ζαν Σαρλ, για το εύκολο καλάθι μέσα στο «ζωγραφιστό», ενώ μπήκαν όλα τα ελεύθερα τρίποντα (3/3 τριπ.) που βγήκαν από τις περιστροφές.

Μ' αυτά και με εκείνα, η «πολυτέλεια» του 55χρονου τεχνικού να βγάλει σχεδόν όλο το πρώτο δεκάλεπτο με την αρχική πεντάδα (στο 9'05” μπήκε ο Έλις, όταν ο Μάρτιν χρεώθηκε με 2ο φάουλ), ήταν το «κλειδί» που προοδευτικά «ξεκλείδωσε» την αντίσταση των γηπεδούχων, οι οποίοι ήταν θέμα χρόνου να μείνουν πίσω στο σκορ.

Με άλλα λόγια, ο Ολυμπιακός «ζέστανε το φαγητό» στην 1η περίοδο με ένα σχήμα (Σλούκας, Τζένκινς, Παπανικολάου, Ζαν Σαρλ και Μάρτιν) που ταίριαξε ιδανικά στα μαρκαρίσματα με τους starters της Ζενίτ που φυσιολογικά «έσκασαν» και στην συνέχεια πέρασε στο παρκέ μία φρέσκια πεντάδα (στον αγωνιστικό χώρο παρέμεινε για λίγο και ο “Παπ”), η οποία διατήρησε την ίδια αμυντική ένταση στα μετόπισθεν και συνδύασε την δημιουργία με τις ατομικές πρωτοβουλίες στην επίθεση.

Με σταθερή πυξίδα τα δύο guard (Σπανούλης και ΜακΚίσικ), τον Λαρεντζάκη να προσφέρει ποιοτικά λεπτά στην θέση του άτυχου Χάρισον (χτύπησε στο γόνατο) και τους Βεζένκοφ, Πρίντεζη και Έλις κοντά στο καλάθι, η ελληνική ομάδα ήλεγξε πλήρως το ρυθμό κι έτρεξε ένα σερί 5-22, αφήνοντας πίσω της το μοναδικό αρνητικό διάστημα που είχε στο ματς (0/7 σουτ και 2 λάθη σε 6'28” από το 7ο έως το 14ο λεπτό).

Κάπως έτσι, ο Ολυμπιακός πήγε την διαφορά στο +14 και αποσύρθηκε στα αποδυτήρια, έχοντας θέσει τις βάσεις για την πρώτη εφετινή του νίκη εκτός Αθηνών. Η επιστροφή στο παρκέ ήρθε με επαναφορά της αρχικής πεντάδας, η οποία χρειάστηκε χρόνο για να πάρει μπρος (σκόραρε μόλις ένα τρίποντο στα πρώτα πέντε λεπτά), αλλά μόλις μετέφερε την μπάλα κοντά στο καλάθι, επανέκτησε το σαφές πλεονέκτημα που του έδωσε η εξαιρετική απόδοση των Μάρτιν (16π. & 3ρ.με 7/7 σουτ) και Ζαν Σαρλ (7π. & 5ρ. με σημαντική συμβολή στο αμυντικό κομμάτι).

Μοιραία, η άμυνα της Ζενίτ έκλεισε κοντά στο καλάθι, οι χώροι στην περιφέρεια άνοιξαν, η κυκλοφορία έγινε πολύ πιο εύκολη στην περιφέρεια, η άμυνα και το αμυντικό ριμπάουντ παρέμεινε σημείο αναφοράς, με αποτέλεσμα η διαφορά να φτάσει ακόμη και τους 17 πόντους (43-60) με την συμπλήρωση τριανταενός λεπτών.

Η «τρικυμία» που προκάλεσε η αλλαγή του Πασκουάλ σε άμυνα ζώνης και οι αρχικά κακές επιλογές στην επίθεση, σίγουρα θα πρέπει να απασχολήσουν τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους συνεργάτες του, γιατί μέσα σε λιγότερο από πέντε λεπτά, οι γηπεδούχοι σχεδόν εκμηδένισαν το προβάδισμα των Πειραιωτών (60-63 στο 35'43'') και προς στιγμήν τους απείλησαν με μία ανατροπή, που θα ήταν καταστροφική για την ψυχολογία τους και ταυτόχρονα θα αδικούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό την αποψινή τους προσπάθεια.

Το μεγάλο τρίποντο του Βεζένκοφ και το «ισοπεδωτικό» κάρφωμα του ΜακΚίσικ (10π.) μπροστά σε δύο αντιπάλους, αποκατέστησαν ουσιαστικά την τάξη και το τελικό 75-66, επανέφερε τον Ολυμπιακό στο συντελεστή μηδέν, όσον αφορά την διαφορά των εντός έδρας ηττών και των εκτός έδρας νικών.

Η αμυντική τακτική του Μπαρτζώκα απέδωσε στο έπακρο, καθώς η τριάδα Πάνγκος-Πόιθρες-Ρίβερς των 43 πόντων ανά παιχνίδι έμεινε στους 21 με 7/22 σουτ, ενώ ο Όστιν Χόλινς που είχε 12 πόντους στο 8ο λεπτό, δεν ξανασκόραρε μέχρι το τέλος.

Συμπερασματικά και μετά από 7 αγώνες, ο εφετινός Ολυμπιακός δείχνει ότι δεν θα είναι ούτε η ομάδα του Σπανούλη, του Σλούκα ή του Πρίντεζη, αλλά ένα στιβαρό σύνολο που βγάζει ενέργεια και αξιοποιεί το μέγεθός του στην άμυνα, ενώ διαθέτει την ποιότητα, την εμπειρία αλλά και την δημιουργικότητα για να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην μάχη για την είσοδο στα playoffs.

Σε ατομικό επίπεδο, οι πρωταγωνιστές θα διαφέρουν από παιχνίδι σε παιχνίδι, αφού η πολυτέλεια του Μπαρτζώκα να μοιράζει τον χρόνο σε διαφορετικές αλλά εξίσου ποιοτικές πεντάδες, είναι λογικό να προσφέρει ευκαιρίες σε όλους τους παίκτες για να δείξουν την αξία τους. Η τετράδα Σπανούλη-Πρίντεζη-Σλούκα-Παπανικολάου, αποτελεί τον βασικότερο λόγο που όλοι νεοφερμένοι (ο Σλούκας δεν θεωρείται ένας απ' αυτούς), έχουν μπει τόσο γρήγορα στην φιλοσοφία και «στα θέλω» μίας ομάδας, που ναι μεν χαράσσει καινούρια πορεία αλλά η πυξίδα της, όπως και να 'χει, επηρεάζεται από το ένδοξο ευρωπαϊκό της παρελθόν!

Υγ.1: Η εικόνα του Προμηθέα στους Κανάριους Νήσους, τηρουμένων των αναλογιών και των δυσκολιών, ήταν κάτι περισσότερο από εξαιρετική για τρία δεκάλεπτα. Τις εντυπώσεις, όμως – για όλους όσοι καταλαβαίνουν – χάλασε η επίμονη οδηγία του Μάκη Γιατρά στον Μαντζούκα για φάουλ (και μάλιστα διαμαρτυρήθηκε επειδή οι διαιτητές το έδωσαν με την τρίτη) στα 4” κι ενώ το ματς είχε κριθεί...

Υγ.2: Μιλώντας για τον 17χρονο Ηπειρώτη forward (24π., 4ρ., 2ασ. & 2κλ. με 6/6 τριπ.) που έκανε θραύση στο Λας Πάλμας και είναι μία από τις μεγαλύτερες ελπίδες για το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ, αποτελεί απορίας άξιο γιατί χρειάστηκε ο Προμηθέας να ταξιδέψει με μισή ομάδα για να πάρει (ουσιαστικά για πρώτη φορά φέτος) χρόνο συμμετοχής;

Υγ.3: Μήπως επειδή δεν συμφώνησε το περασμένο καλοκαίρι στην επέκταση που του πρότεινε ο Βαγγέλης Λιόλιος και μέχρι χθες ήταν σε σιωπηρή «τιμωρία»;

Υγ.4: Έχω αυτή την απορία γιατί πέρυσι, που ο Μαντζούκας ήταν έναν χρόνο μικρότερος, αγωνιζόταν ανελλιπώς σε όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά και τα ελληνικά ματς του Προμηθέα! Ενώ φέτος έπαιξε μόλις 2'34” στην ήττα (75-86) από την Γκραν Κανάρια στην Πάτρα, 11'57” (51-78) στο βαρύ -27 από την Τρέντο στην Ιταλία και καθόλου στα δύο ματς των Πατρινών στο Super Cup.