Παναθηναϊκός: Έχει κέρδη αλλά δεν τα... εξαργυρώνει

• Οι προβληματισμοί
• Τα κέρδη

Είναι πώς θα δεις το ποτήρι. Μισοάδειο ή μισογεμάτο.

Δηλαδή: Προβληματισμός για τις τέσσερις ήττες, εκ των οποίων οι δύο από αυτές θα μπορούσαν να ήταν νίκες ή ικανοποίηση για τις εμφανίσεις και την προσπάθεια που κάνουν οι παίκτες σε κάθε ματς; Προσωπικά θεωρώ ότι η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση.

Ναι μεν χαμόγελα για την μαχητικότητα, την αυταπάρνηση και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει παρατήσει ΚΑΝΕΝΑ ματς φέτος, αλλά ταυτόχρονα και ένα μεγάλο «γαμ...το» γιατί όλη αυτή η προσπάθεια δεν αποτυπώνεται και στο τελικό αποτέλεσμα. Να ανησυχεί ο Βόβορας γι' αυτό; Όχι. Όμως είναι κάτι που πρέπει να υπάρχει στο τραπέζι. Γιατί καλές και όμορφες οι εμφανίσεις της ομάδας, αλλά από τη στιγμή που φτάνει -σχεδόν- πάντα να διεκδικεί τη νίκη μέχρι το τέλος (έστω και με καλύτερες, πιο ποιοτικές και σαφώς πιο ακριβές ομάδες από το «τριφύλλι») πάντα θα υπάρχει το «αγκάθι» του «κρίμα, μπορούσαμε».

Κρίμα μία, κρίμα δύο, κρίμα τρεις κ.ο.κ., αλλά κάποια στιγμή πρέπει να έρθουν και οι νίκες. Βέβαια να επισημάνω κάτι: ΚΑΝΕΙΣ στον Παναθηναϊκό, μα ΚΑΝΕΙΣ όμως, δεν έχει βάλει στόχο τη φετινή σεζόν (και εννοώ σε δημόσιο λόγο) «οκτάδες», playoffs, Final-4, «κούπες», «έβδομο» και άλλες τέτοιες ομορφιές. Αν και εδώ που τα λέμε, αποκλείεται να μην υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού τους ένας ρεαλιστικός (ή έστω περισσότερο εφικτός) στόχος. Και αυτός είναι να παραμείνει ανταγωνιστικός και «μέσα στο παιχνίδι» της πρόκρισης μέχρι και το τέλος.

Όμως για να το κάνει αυτό και να φτάσει σε αυτό το σημείο θα χρειαστούν και οι νίκες. Όχι μόνο οι νίκες απέναντι σε ομάδες που είναι στα μέτρα του (πολλώ δε μάλλον απέναντι σε αυτές), αλλά και απέναντι σε ομάδες που δεν είναι, όπως η Μπαρτσελόνα, η ΤΣΣΚΑ και η Εφές. Εφικτό; Έδειξε ότι είναι. Απλά του έλειπε αυτό το «κάτι παραπάνω» προκειμένου να καρπωθεί των προσπαθειών του.

Τουλάχιστον σε αυτά τα ματς «χτίζει» χαρακτήρα, γίνεται πιο «σκληρός», μαθαίνει και βάζει τις βάσεις για τη συνέχεια της σεζόν η οποία είναι πολύ... μεγάλη. Μπορεί τη δεδομένη χρονική στιγμή να βρίσκεται με αρνητικό συντελεστή στο 2-4, αλλά μην ξεχνάμε ότι χρωστάει δύο ματς μακριά από το ΟΑΚΑ (απέναντι σε Βιλερμπάν την 1/12 και Ζενίτ) τα οποία είναι στα μέτρα του και μπορεί να διεκδικήσει. Βέβαια τελείως διαφορετικά θα έμπαινε στην «διαβολοβδομάδα» με 3-3 και τελείως διαφορετικά τώρα. Όχι ότι το «πρέπει» έχει μπει στους ώμους των παικτών, αλλά αυτή τη στιγμή ένα «διπλό» σε Βαλένθια ή Μπασκόνια τείνει να γίνει επιβεβλημένο προκειμένου να καλύψει το έδαφος για το 1/4 που έχει στο ΟΑΚΑ.

Πάμε τώρα και στο ματς με την Αναντολού Εφές. Εχει περισσότερα πράγματα να κρατήσει και λιγότερα να πετάξει.

Οι προβληματισμοί

Το τρίτο δεκάλεπτο για παράδειγμα καλύτερα να... φύγει και να μην επιστρέψει ποτέ. Κακός Παναθηναϊκός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Το «βιάζομαι» έγινε μέρος της επίθεσης, η τσαπατσουλιά και η προχειροσύνη είχαν πάρει τη θέση του «νοικοκυριού» από το πρώτο ημίχρονο, ενώ ο Φόστερ είχε βαλθεί να πετύχει καλάθι με... οποιοδήποτε κόστος. Και αντί για πόντους, πρόσφερε άσχημες επιθέσεις και... εύκολα καλάθια της Εφές. Γενικά ο Αμερικανός δεν είναι καθόλου καλά στα τελευταία ματς. Και ο Παναθηναϊκός τον είχε ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη σε αυτό το παιχνίδι μετά και την απουσία του Νεμάνια Νέντοβιτς. Όμως, παρέμεινε σε χαμηλά επίπεδα...

Επιπλέον, απουσίασε το δυνατό σημείο που προσπαθούν να λανσάρουν οι «πράσινοι» φέτος. Η άμυνα. Ο Μίτσιτς έκανε... πλάκα στην άμυνα του Παναθηναϊκού και κάπως έτσι γύρισε το ματς και το Momentum πήγε στην Εφές.

Θεωρώ ότι χρειαζόντουσαν δύο-τρία καλά και δυνατά φάουλ στον Μίτσιτς. Να του κοπεί η φόρα. Να μπει φρένο στον ξέφρενο ρυθμό του. Δεν έγιναν ποτέ, ο Σέρβος μπήκε στη ζώνη του λυκόφωτος, πήρε ψυχολογία και έκτοτε πέταγε βότσαλα στον ωκεανό.

Εκτός του Φόστερ, εκτός κλίματος αγώνα και οι Μποχωρίδης, Σαντ-Ρος. Μάνι-μάνι ο Παναθηναϊκός είχε σοβαρό θέμα στα γκαρντ. Ο μεν Μποχωρίδης ίσως να πραγματοποίησε το χειρότερο παιχνίδι του φέτος, ενώ ο Κουβανός, με εξαίρεση 3-4 καλές άμυνες στο πρώτο δεκάλεπτο δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί ούτε στα αμυντκά του καθήκοντα απέναντι στον Μίτσιτς. Μέτριο έως και κακό ματς και για τους δύο.

Μήτογλου-Παπαπέτρου: Ξεκίνησαν καλά, αλλά μετά έχασαν τον ρυθμό τους και δεν είχαν ανάλογη παρουσία όπως στο πρώτο ημίχρονο. Και... πάλι καλά που ο Παναθηναϊκός ήταν ανταγωνιστικός μέχρι το τέλος. Αν ήταν πιο συνεπείς στο δεύτερο μισό του ματς, ενδεχομένως η ιστορία του αγώνα να ήταν διαφορετικά γραμμένη. Ο Παπαπέτρου ανέβασε ρυθμό και ένταση στην τελευταία περίοδο, αλλά ήταν αργά.

Τα κέρδη

Πρώτο και καλύτερο κέρδος ο χαρακτήρας που εξακολουθεί να δείχνει αυτή η ομάδα. Στο 38' η Εφές είχε διαφορά 10 πόντων. Τα πάντα έμοιαζαν τελειωμένα. Και όμως. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να το γυρίσει, ΔΕΝ παράτησε ποτέ το ματς και θα μπορούσε να κάνει την ζημιά στην Εφές. Είτε αν ο Μήτογλου είχε πάρει το επιθετικο ριμπάουντ (το οποία και διεκδίκησε) μετά την εσκεμμένα χαμένη βολή του Παπαγιάννη με το σκορ στο 77-79, είτε με το σουτ του Παπαπέτρου στο τέλος. Έχει περάσει στα ψιλά αυτό. Μπορεί να το επιχείρησε σχεδόν από το κέντρο, αλλά ήταν καλό και «καθαρό» σουτ με την μπάλα να χτυπάει ταμπλό και στεφάνι. Εν ολίγοις ο Παναθηναϊκός, αν το δούμε ρεαλιστικά, έχασε το ματς στο σουτ. Όμως το έχασε. Και αυτό μένει.

Όπως μένει και το εξαιρετικό, όσο και απρόσμενο, ντεμπούτο του Σέλβιν Μακ. Αν δεν κάνω λάθος αποτελεί το καλύτερο ντεμπούτο «πράσινου» που ήρθε μεσούσης της σεζόν στην ομάδα. Έδειξε ότι είναι παίκτης που μπορεί να βοηθήσει περισσότερο από τους Σάικς και Τζάκσον και παρά το γεγονός ότι είχε να παίξει επίσημο ματς 7 μήνες, έδειξε σε... πολύ καλύτερη κατάσταση από τους προκατόχους του. Αν μη τι άλλο κάλυψε, κατά κάποιον τρόπο τους πόντους του Νέντοβιτς, ενώ στο τέλος αποδείχθηκε και κομβικός με προσωπικά καλάθια. Άλλωστε ήταν και ο μοναδικός γκαρντ (για την ακρίβεια ήταν ο μοναδικός των γκαρντ που ανταποκρίθηκε στον ρόλο του) που προσπάθησε να βάλει δύσκολα στον Μίτσιτς. Παρόλα αυτά οι «μηδέν» ασίστ από τον πλέι μέικερ σε 21 λεπτά συμμετοχής, είναι κάτι που υπογραμμίσαμε και περιμένουμε και τα υπόλοιπα ματς.

Last but not least ο Γιώργος Παπαγιάννης. Σταθερά σε ανοδική πορεία ο «Big Pappa». Δείχνει να «πατάει» καλύτερα, να έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση, να παίζει καλύτερη άμυνα στο pick n roll, να έχει βελτιώσει πολύ τα πλάγια βήματα και να μπορεί να κινηθεί από έξω προς τα μέσα απέναντι σε πιο κοντούς παίκτες, να «καθαρίζει» με μεγαλύτερη ευκολία φάσεις ψηλά, είτε με alley oop, είτε κάνοντας δική του τη μπάλα ψηλά στο ριμπάουντ (κάτι που δούλευε για να βελτιώσει), είτε διεκδικώντας επιθετικά ριμπάουντ χαστουκίζοντας τη μπάλα πάνω απ' όλους.

Και το κυριότερο; Οι συμπαίκτες του, τον... ψάχνουν. Θέλουν να του περάσουν τη μπάλα. Θέλουν το λεγόμενο «paint touch» που έλεγε ο Πιτίνο και το οποίο έχει ενστερνιστεί και εφαρμόζει και ο Βόβορας. Και όσο ο Παπαγιάννης βλέπει ότι οι συμπαίκτες του τον πιστεύουν, άλλο τόσο αποκτάει ψυχολογία. Τυχαίο ότι στα τρία τελευταία ματς έχει πάρει 22 προσπάθειες (15/21 δίποντα, 1/1 τρίποντο με 11,3π.) όταν στα τρία πρώτα είχε πάρει 9 (5/9 δίποντα με 4,6π.), όπερ και σημαίνει λιγότερες από τις μισές; Θα κάνει και άσχημα ματς. Αλίμονο. Όμως όσο πάει θα γίνεται και καλύτερος. Πολύ καλύτερος. Και θα φαίνεται μακροπρόθεσμα στη σεζόν.

ΥΓ: Δεν θυμάμαι να έχει υπάρξει ποτέ στιγμή που μια ελληνική ομάδα να μετράει τρεις εντός έδρας ήττες ύστερα από τα τέσσερα πρώτα ματς, να έχει ρεκόρ 2-4, αλλά να επικρατεί η ικανοποίηση για την προσπάθεια και όχι η γκρίνια για το τελικό αποτέλεσμα. Και αυτό ο Παναθηναϊκός, το έχει κερδίσει, δημιουργώντας μια νέα τάξη πραγμάτων ως προς την αντιμετώπιση μιας ομάδας από τους φιλάθλους.

ΥΓ2: Η πλήρης Εφές θα είναι και φέτος πυραυλοκίνητη. Ακόμα το φυσάνε και δεν κρυώνει στην Τουρκία που μπήκε «παύλα» στην περσινή σεζόν...

ΥΓ3: Ο Μίτσιτς αποτελεί την επιτομή του παίκτη που έχει ταλέντο, αλλά παράλληλα δουλεύει σκληρά για να το αξιοποιήσει. Θυμηθείτε που ήταν ο Σέρβος και τι έκανε πριν από πέντε χρόνια και μέχρι το 2018 και τι κάνει εδώ και δύο χρόνια.

ΥΓ4: Στα επόμενα πέντε ματς (Βαλένθια εκτός, Μπασκόνια εκτός, Μπάγερν εκτός, Βιλερμπάν εκτός, Αρμάνι εκτός) όπου θα υπάρχουν δύο «διαβολοβδομάδες» για τον Παναθηναϊκό το ιδανικο θα είναι οι τρεις νίκες. Το... ρεαλιστικό είναι δύο.

ΥΓ5: Τελείως διαφορετικός θα είναι ο Παναθηναϊκός όταν θα παίξει πλήρης στην EuroLeague. Και πάλι ήταν με «μείον» τρεις παίκτες. Νέντοβιτς, Όγκουστ εκτός και Μπέντιλ παντελώς ανέτοιμος με μόλις 4:31 στο παρκέ.

ΥΓ6: Παίρνει τα... πάνω ο Άαρον Ουάιτ. Ένα ακόμη ματς που πήρε θετικό βαθμό για την παρουσία του στο παρκέ.