Μάνος Παπαδόπουλος: «Δεν υπάρχει πιο... άρρωστος Παναθηναϊκός από μένα!» (gTV)

Η ματαίωση του ταξιδιού των «πρασίνων» στην Αγία Πετρούπολη και η αναβολή του αγώνα της 29ης Οκτωβρίου λόγω των κρουσμάτων covid-19, που ανακοίνωσαν εκείνες τις ημέρες οι πρωταθλητές, έβαλαν για λίγο τη συνέντευξη στο... συρτάρι!

Ο επαναπρογραμματισμός της εν λόγω αναμέτρησης για τις 17 Φεβρουαρίου, όμως, δεν μας επέτρεπε να την κρατήσουμε για τρεις ακόμη μήνες, οπότε έφτασε η ώρα να πατήσετε play και να παρακολουθήσετε το πρώτο μέρος της εξομολόγησης του Μάνου Παπαδόπουλου, που μιλάει αποκλειστικά και για πρώτη φορά μετά την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό, για το 33 «πράσινα» χρόνια που σημάδεψαν την ζωή του.

Ο πρώην πρόεδρος της «πράσινης» ΚΑΕ μιλάει για το πως κόλλησε την «παναθηναϊκή αρρώστια», αποκαλύπτει άγνωστες λεπτομέρειες γύρω από την «κλεισμένη συμφωνία» με τον Ντράζεν Πέτροβιτς, θυμάται το τελευταίο παιχνίδι του Νίκου Γκάλη και το τηλεφώνημα για το αίσιο τέλος της μετεγγραφής του Ντομινίκ Ουίλκινς.

Ο 57χρονος γενικός διευθυντής της Ζενίτ, εξηγεί γιατί ο Τζον Σάλεϊ δεν έμεινε για πολύ στον Παναθηναϊκό, ξεστομίζει μία ατάκα που ταιριάζει απόλυτα στην 13χρονη συμπόρευση του «τριφυλλιού» με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και αναγνωρίζει απόλυτα την αξία του Βασίλη Σπανούλη, σχολιάζοντας την αποχώρησή του αλλά και την περίπλοκη διαδικασία απεμπλοκής του “Kill Bill” από τους Σαν Αντόνιο Σπερς.

Αυτά και άλλα πολλά – με bonus δύο ιστορίες με πρωταγωνιστή τον παίκτη Γιασικεβίτσιους και τον προπονητή Saras – στο video που ακολουθεί.

Τεχνική επιμέλεια: Βασίλης Τσίγκας

Για το πως έγινε Παναθηναϊκός: «Ήμουν δίπλα στο γήπεδο, ο πατέρας μου ήταν άρρωστος Παναθηναϊκός, το ίδιο με μένα ή και χειρότερα, αν και δεν ξέρω αν υπάρχει το χειρότερα... Τότε παρακολουθούσα τις προπονήσεις όλων των τμημάτων, πρώτα του ποδοσφαίρου, μετά του μπάσκετ και μετά του βόλεϊ. Ξέρω και βόλεϊ αν θέλεις να μιλήσουμε... Με το μπάσκετ ασχολήθηκα πιο ενεργά, γιατί μου άρεσε πολύ και γιατί η οικογένεια Γιαννακόπουλου μου έδωσε την ευκαιρία.»

Για το πότε ενεπλάκη στα κοινά της ομάδας: «Ήμουν από την αρχή που ήρθε ο Παύλος Γιαννακόπουλος μαζί με κάποια άλλα νέα παιδιά και πολεμούσαμε την παλιά φρουρά των παραγόντων, που έπρεπε να κάνει στην άκρη.»

Για την μετεγγραφή του Ντράζεν Πέτροβιτς: «Ο Ντράζεν είχε βρεθεί πολύ κοντά στον Παναθηναϊκό. Μιλούσε με τον κύριο Παύλο και όταν έκλεισε για τελευταία φορά το τηλέφωνο, του είπε πάω στο Ζάγκρεμπ για κάτι δουλειές κι έρχομαι καπάκι στην Αθήνα για να με παρουσιάσετε.»

Για το τελευταίο παιχνίδι του Νίκου Γκάλη: «Τα θυμάμαι όλα γύρω από το άδοξο τέλος του Γκάλη, αλλά τα πιο πολλά θα τα γράψω σε βιβλίο. Γιατί ήμουν ο άνθρωπος που τον πήγε σπίτι του! Δεν πήγε με ταξί. Δεν ξέρω αν ο ίδιος το θυμάται.»

Για την μετεγγραφή του Ντομινίκ: «Τον Ουίλκινς, έναν χρόνο προσπαθούσε ο κ. Γιαννακόπουλος να τον φέρει στην Ελλάδα. Εκείνη την εποχή η ομάδα ήταν για προετοιμασία στη Γαλλία. Θυμάμαι ότι με φωνάξανε στο τηλέφωνο της reception του ξενοδοχείου γιατί οι παίκτες είχαν πάει για τρέξιμο. Τότε ο κ. Παύλος μου είπε ότι πήραμε τον Ντομινίκ. Κι εγώ έπρεπε να το μεταφέρω στον προπονητή.»

Για την αποχώρηση του Τζον Σάλεϊ: «Ο Σάλεϊ ήταν τρομερός παίκτης. Λίγο πριν φύγει για εκείνο το ταξίδι στην Αμερική, είχαμε νικήσει τον Ολυμπιακό σχετικά εύκολα με Φασούλα και Τάρλατς μέσα στην ρακέτα και είχε κάνει τρομερή εμφάνιση. Δεν είχε κανένα πρόβλημα στο αγωνιστικό κομμάτι. Απλώς ήταν ένας εκατομμυριούχος, που ήθελε να ασχοληθεί με την show business μετά το μπάσκετ, συμμετείχε σε διάφορα κωμικά shows, δηλαδή σε εκείνη την φάση, οι προτεραιότητές του ήταν διαφορετικές από τον αθλητισμό.»

Για το πόσο καλά σέρβικα έμαθε: «Τα πρώτα χρόνια που είχαμε πολλούς Γιουγκοσλάβους, προσπάθησα να μάθω την γλώσσα. Τότε τα βασικά τα καταλάβαινα όλα.»

Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Δεν περιγράφονται αυτά που έμαθα από τον Ζέλικο σε μία πρόταση. Ο Ομπράντοβιτς ήταν μεγάλος προπονητής, αλλά ο κορυφαίος έγινε στον Παναθηναϊκό. Όπως και ο Παναθηναϊκός ήταν μεγάλη ομάδα, αλλά κορυφαία έγινε με τον Ζοτς. Και όλοι οι άνθρωποι που είμαστε γύρω του, πιστεύω ότι φτάσαμε στο peak των γνώσεων - ο καθένας στον τομέα του - και των τίτλων, εκείνη την περίοδο.»

Για την υπογραφή του Γιασικεβίτσιους στην Μαδρίτη: «Θυμάμαι καλύτερα από σένα την ιστορία με τον Saras. Τότε φορούσα ένα μπουφανάκι, γιατί ο κλιματισμός στο ξενοδοχείο ήταν πολύ δυνατός και από μέσα κρατούσα τα συμβόλαια για να τα στείλω. Εσύ δεν ξέρω τι έκανες τόσο πρωί εκεί πέρα, μάλλον γυμναστική ή έπαιρνες πρωινό κι ευτυχώς δεν το κατάλαβες και είπα μέσα μου "ευτυχώς δεν με πήρε χαμπάρι"...

Για την μετεγγραφή του Σπανούλη στον Ολυμπιακό: «Ακριβή γεγονότα δεν μπορώ να πω. Θα τα πω όταν τελειώσει την καριέρα του. Αυτό που μπορώ να πω όμως, είναι ότι αγωνιστικά άλλαξε την ιστορία και των δύο ομάδων, κυρίως όμως του Ολυμπιακού, γιατί ο Παναθηναϊκός συνέχισε να έχει επιτυχίες και όταν έφυγε κ.αι θα έλεγα ότι αν δεν υπήρχε αυτή η κρίση θα είχε κι άλλα ευρωπαϊκά τρόπαια. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός χωρίς τον Σπανούλη, δεν θα μπορούσε να έχει αυτές τις επιτυχίες που είχε, ακόμη και 50 εκατομμύρια Ευρώ να επένδυε. Θέλω να πω ότι ο Σπανούλης εκτός από το αγωνιστικό, μετέφερε στον Πειραιά και τη νοοτροπία που είχε αποκτήσει στον Παναθηναϊκό και την έχει μέχρι σήμερα, εξελίσσοντας την καριέρα του και φτάνοντας στο επίπεδο να γίνει ο απόλυτος superstar. Γιατί στον Παναθηναϊκό ήταν ένας από τους πολλούς πολύ καλούς παίκτες. Όμως, εκεί που έχει φτάσει, το αξίζει 100%/ Είναι ένα παιδί που δεν του χαρίστηκε τίποτε. Ούτε είχε τα φοβερά προσόντα, ούτε πήρε σπρώξιμο, ό,τι έκανε το με το σπαθί του. Το απέδειξε στο γήπεδο.»

Για την επιστροφή του Σπανούλη από το ΝΒΑ: «Η προσπάθεια απεμπλοκής του από το Σαν Αντόνιο ήταν πολύ δύσκολη. Όταν μου ήρθε το email από τους Σπερς, που ζητούσε ένα αστρονομικό ποσό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα με την δικαιολογία ότι αυτά τα χρήματα αναλογούσαν στην αντίστοιχη αξία των Ευρωπαίων που πηγαίνουν στο ΝΒΑ, εξεπλάγην. Τελικά καταφέραμε να βρούμε λύση, πληρώνοντας ένα διόλου αμελητέο ποσό, όχι όμως αυτό που μας ζητούσαν εξ' αρχής. Θυμάμαι ότι είχα πει τότε στον R.C. Buford, που ήταν ο gm του Σαν Αντόνιο, «μα καλά είστε πρωταθλητές του ΝΒΑ, έχετε 200 εκατομμύρια δολάρια budget, αυτό το ποσό σας λείπει;». Και μου απάντησε ότι «είναι θέμα αρχής, γιατί τον θεωρούμε μεγάλο παίκτη!»

Για τις προσπάθειες να προσλάβει τον Γιασικεβίτσιους ως προπονητή: «Τουλάχιστον 2-3 φορές προσπαθήσαμε να προσλάβουμε τον Saras σαν προπονητή. Την πρώτη φορά που τον θέλαμε και είχαμε πάει σπίτι του για να του κάνουμε πρόταση, μετά την φυγή του Ζέλικο, το σκέφτηκε αρκετά και έκανε μία εβδομάδα να απαντήσει. Αλλά τελικά ήθελε να συνεχίσει το μπάσκετ, όπως κι έκανε.»

Για το πως σκέφτεται την 33χρονη διαδρομή στον Παναθηναϊκό: «Είπες προηγουμένως ότι όλη μου η καριέρα στον αθλητισμό ήταν στον Παναθηναϊκό. Εγώ θα ήθελα να πω ότι όλη μου η ζωή είναι ο Παναθηναϊκός. Ήταν, είναι και θα είναι! Η συντριπτική πλειοψηφία των πραγματικών μου φίλων είναι μέσα από την ομάδα. Τα παιδιά μου είναι Παναθηναϊκοί. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Γι' αυτό και προσπαθώ να μην σκέφτομαι το ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό. Τι να σκεφτώ για αυτό το ματς; Είναι περίεργο για μένα! Κι ευτυχώς δεν παίζω...»

Για το αν έχεις κλείσει ο κύκλος του στον Παναθηναϊκό: «Δεν ξέρω έχει κλείσει ή όχι το κεφάλαιό μου στον Παναθηναϊκό, γιατί τα χρόνια περνάνε. Και ξέρεις πολύ καλά ότι πρόκειται για την ζωή μου και ούτε έχω ανάγκη να πουλήσω Παναθηναϊκοφροσύνη... Απλά γελάω μ' αυτούς που το κάνουν... Για την ώρα πάντως, είμαι στην Αγία Πετρούπολη. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον. Είτε θα είμαι απ' έξω, είτε από μέσα, είτε θα είμαι φίλαθλος, η ομάδα αυτή θα είναι η ζωή μου, ό,τι και να γίνει.»

Για το πως θα διαχειριστεί το ματς Ζενίτ-Παναθηναϊκός: «Δεν πρόκειται να πανηγυρίσω κανένα καλάθι, καμίας ομάδας. Ό,τι και συναίσθημα να έχω, είμαι αποφασισμένος να το κρατήσω σφιχτά μέσα μου.»