Η Μακάμπι χάνει στη Μαδρίτη με κάθε (πιθανό) τρόπο

• ΧΑΜΗΛΟ ΒΑΡΟΜΕΤΡΙΚΟ
• Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ…

Την τελευταία φορά που η Μακάμπι Τελ Αβίβ αποχώρησε χαμογελαστή από τη Μαδρίτη, ο Πίνι Γκέρσον ήταν ο προπονητής της και βασικός εκφραστής του ονείρου της κορυφής της Euroleague. Ο Έτορε Μεσίνα δεν είχε επιχειρήσει το υπερατλαντικό ταξίδι αλλά ήταν στον πάγκο της Ρεάλ προσδοκώντας κι αυτός στη δημιουργία συνθηκών επιστροφής της βασίλισσας στον ευρωπαϊκό θρόνο. Μοναδικοί από τους παίκτες που θα βρεθούν σήμερα (19/11) στο παρκέ και ήταν παρόντες εκείνη την ημέρα είναι οι Σέρχιο Γιουλ, Φελίπε Ρέγες.

Από τη δε ομάδα της Μακάμπι εκείνης της εποχής, μόλις δύο παίκτες συνεχίζουν να παίζουν μπάσκετ παρότι βρίσκονται σε προχωρημένα (αθλητικά) γεράματα. Αν και διανύει το 38^ο έτος της ηλικίας του, ο άλλοτε εμβληματικός αρχηγός της Μακάμπι, Γκάι Πνίνι, δεν το βάζει κάτω καθώς αγωνίζεται στη Χαποέλ Χολόν, ομοίως και ο Ραβίν Λιμονάντ ο οποίος τον περασμένο Αύγουστο έκλεισε τα 36 του χρόνια αλλά παίζει στην Αϊρόνι Νες Ζιόνα.

Μια ακόμη σημαντική λεπτομέρεια: Η γραμμή του τριπόντου ήταν σε απόσταση 6.25μ. και όχι 6.75μ που είναι εδώ και (σχεδόν) δέκα χρόνια. Η αλλαγή απόστασης αποφασίστηκε το 2008, αλλά στα ευρωπαϊκά γήπεδα εφαρμόστηκε από την 1^η Οκτώβρη του 2010.

Η τελευταία νίκη της Μακάμπι στη Μαδρίτη επί της Ρεάλ προηγήθηκε κατά περίπου επτά μήνες καθώς επιτεύχθηκε στις 11 Μαρτίου 2010 (στο Παλάθιο Βισταλέγκρε), με απομηχανής θεό τον Άλαν Άντερσον - ευστόχησε σε δύο ελεύθερες βολές σε νεκρό χρόνο διαμορφώνοντας το τελικό 64-66 - και μοιραίο για τη Ρεάλ τον Τράβιν Χάνσεν ο οποίος είχε υποπέσει σε φάουλ.

Πρωταγωνιστές εκείνης της νίκης για την ισραηλινή ομάδα ήταν οι Ντ’ορ Φίσερ, Ντέβιντ Μπλούθενθαλ, Τσακ Έιντσον, Στεφάν Λάσμε και Ντορόν Πέρκινς, καθώς αυτοί ηγήθηκαν στο επιμέρους σκορ 19-30 που είχε κάνει τότε, ολοκληρώνοντας την ανατροπή με τις βολές του απόφοιτου του Μίτσιγκαν Στέιτ. Φεύγοντας από τη Μαδρίτη, η Μακάμπι μάλλον κουβάλησε και μια κατάρα μαζί της καθώς εκ τότε δεν ξανακέρδισε τη Ρεάλ μέσα στο σπίτι της.

ΧΑΜΗΛΟ ΒΑΡΟΜΕΤΡΙΚΟ

Στη Μαδρίτη γράφτηκε το σενάριο της χειρότερης (επιθετικά) βραδιάς της Μακάμπι στην ιστορία της στην Euroleague. Εκείνο το -26 στις 10 Απριλίου 2013 δεν αποτέλεσε την πιο βαριά ήττα στην ιστορία της ομάδας στη διοργάνωση, αλλά οι μόλις 53 πόντοι που σημείωσε στοιχειοθετούν τη χειρότερη επίδοσή της στα 20 χρόνια παρουσίας της στην Euroleague. Ακολουθούν οι 56π. σε αγώνα με την Αναντολού Εφές (2009-10) και 57π. κόντρα στην Μπαρτσελόνα δύο χρόνια αργότερα.

Από εκείνη τη νίκη στην πρωτεύουσα της Ισπανίας τον Μάρτιο του 2010, η Μακάμπι βρέθηκε ακόμη εννιά φορές στο σπίτι της Ρεάλ αλλά δεν κέρδισε ποτέ. Είτε με μεγάλες διαφορές, είτε περιορίστηκε σε μια μορφή παρακολούθησης δίχως να αποκτήσει ποτέ ρεαλιστικές πιθανότητες νίκης, είτε με τρόπο σαν τον περσινό όπου ο Τζέι Σι Κάρολ μετουσίωσε μια τρομερή ανατροπή και σχεδόν σε 2’’ πριν το τέλος «εκτέλεσε» την ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου έξω από τα 6.75.

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ…

Σε επίπεδο αποτελεσματικότητας, Ρεάλ Μαδρίτης και Μακάμπι Τελ Αβίβ απέχουν αρκετά από το σημείο στο οποίο θα ήθελαν να είναι. Αμφότερες χαρακτηρίζονται από λογικά αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα, είναι όμως θέμα χρόνου να βρουν την αγωνιστική ταυτότητά τους και να αναρριχηθούν στον βαθμολογικό πίνακα. Η ισπανική ομάδα άρχισε απογοητευτικά τη σεζόν καθώς ο απολογισμός της μίας νίκης στους πρώτους πέντε αγώνες στοιχειοθέτησε το χειρότερο ξεκίνημα στην ιστορία της στην Euroleague. Πλέον, με τις τρεις συνεχόμενες νίκες, δείχνει να συνέρχεται.

Βάσει αποτελεσμάτων, το πρόβλημα της Μακάμπι εντοπίζεται μακριά από το Ισραήλ καθώς ο απολογισμός της είναι μόλις μία νίκη σε τέσσερις αγώνες. Ωστόσο, οι τρεις ήττες ήρθαν είτε από σουτ στην εκπνοή (σ. σ. σαν αυτό του Άαρον Χάρισον στο ΣΕΦ και στον αγώνα με τον Ολυμπιακό), είτε στα τελευταία δευτερόλεπτα, όπως συνέβη σε Μόσχα (ΤΣΣΚΑ) και Κωνσταντινούπολη (Εφές).

Δηλαδή, στην περίπτωση της ομάδας του Γιάννη Σφαιρόπουλου, η βαθμολογία προφανώς δεν λέει την αλήθεια ασχέτως (μέχρι στιγμής) απολογισμού. Αυτό που της λείπει είναι η τύχη, αυτή δηλαδή που πέρυσι της στοίχισε ένα μεγάλο «διπλό», φέτος όμως δείχνει ικανή να τα καταφέρει.