Παναθηναϊκός: Η «αυτοκτονία» στα ημιτελικά και ο... τσαμπουκάς με Ράτζα (vids)

• O δρόμος της... πρόκρισης
• Το «κάζο» του αιώνα
• Γιούχα, βρισιές και... Ράτζα έτοιμος για να ορμήσει

Πέρασαν ήδη 22 χρόνια από τα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Τότε που ο Παναθηναϊκός του Ράτζα, του Σκοτ, του Αλβέρτη, του Οικονόμου έμοιαζε ως το απόλυτο φαβορί για την πρόκριση και την κατάκτηση του τροπαίου. Όμως, ποιος να περίμενε τα όσα θα επακολουθούσαν μετά την πρώτη αναμέτρηση κόντρα στην Στεφανέλ Μιλάνο...

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: Οι «πράσινοι» είχαν αποκλείσει την πολωνική Σλασκ στα προημιτελικά του θεσμού, έχοντας κερδίσει εύκολα στο ΟΑΚΑ με 82-58 ενώ η ρεβάνς του Βρότσλαβ είχε λήξει ισόπαλη 61-61. Επόμενος αντίπαλος με φόντο την πρόκριση στον μεγάλο τελικό του Βελιγραδίου ήταν η εξόχως δυνατή Στεφανέλ Μιλάνο του Φράνκο Καζαλίνι, αλλά και των Νάντο Τζεντίλε, Γιώργου Σιγάλα, Θερλ Μπέιλι και Ουόρεν Κιντ.

Το πρώτο παιχνίδι της προημιτελικής φάσης ήταν προγραμματισμένο για τις 26 Μαρτίου 1998 στο κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων και μπροστά σε 14.000 φίλους των «πρασίνων» οι οποίοι και έδωσαν φοβερή ώθηση στην ομάδα του Λευτέρη Σούμποτιτς. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο έκανε το... καθήκον του, αλλά με το 77-58 είχε ανοίξει διάπλατα τον δρόμο για την μεγάλη πρόκριση στον τελικό της διοργάνωσης.

Κι όλα αυτά χωρίς τον Μπάιρον Σκοτ, ο οποίος ήταν τραυματίας και δεν μπόρεσε να αγωνιστεί στην συγκεκριμένη αναμέτρηση. Ο Αμερικανός σούπερ σταρ αντιμετώπιζε πρόβλημα στο γόνατο, ενώ τα ρεπορτάζ της εποχής ανέφεραν ότι ο ίδιος δεν ήθελε να κάνει ένεση ώστε να μπορούσε να δώσει το «παρών», εν αντιθέσει με τον Ντίνο Ράτζα ο οποίος πονούσε αλλά είχε πάρει την απόφαση να αγωνιστεί.

O δρόμος της... πρόκρισης

Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης είχε αναλάβει δράση σε εκείνο το ματς, είχε καλύψει στο έπακρον το «κενό» του Σκοτ και με 28 πόντους (5/7 δίποντα, 6/11 τρίποντα, 0/2 βολές), 5 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα ήταν εκείνος που είχε «κλειδώσει» τη... μισή πρόκριση στον τελικό. Ο Κροάτης σέντερ τον είχε ακολουθήσει με 19 πόντους (6/9 δίποντα, 7/8 βολές), 14 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 3 λάθη, ενώ οι Οικονόμου και Χριστοδούλου είχαν βάλει τα... κερασάκια στην τούρτα με 13 και 10 πόντους αντίστοιχα.

Αντίθετα, η ομάδα του Μιλάνου ήταν πολύ άστοχη έξω από τα -τότε- 6.25 μέτρα με 4/17 τρίποντα, ενώ είχε μετρήσει μόλις 19/48 σουτ εντός παιδιάς. Ο -ύστερα από λίγους μήνες παίκτης του Παναθηναϊκού- Νάντο Τζεντίλε ήταν ο καλύτερος των Ιταλών με 18 πόντους, οι Κιντ και Σαμπουγκάρο είχαν προσθέσει από 8 πόντους ο καθένας, ενώ ο Γιώργος Σιγάλας είχε μείνει στους 3 πόντους με 1/5 δίποντα, 0/3 τρίποντα και 1/4 βολές!

Μάλιστα ο άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού είχε αποδοκιμαστεί έντονα από τους φίλους του Παναθηναϊκού λόγω του πρότερου βίου του, ενώ ο ίδιος είχε πει μετά το τέλος του αγώνα: «Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έκαναν την δουλειά τους. Βρεθήκαμε σε άσχημη μέρα αν και πιστεύω ότι η διαιτησία επηρεάστηκε από την εξέδρα σε πολλά σημεία του αγώνα και έπαιξε έδρα. Στη ρεβάνς η λογική λέει ότι δεν θα τα καταφέρουμε, αν και είμαστε καλοί στην έδρα μας. Σίγουρα θα το παλέψουμε και θα προσπαθήσουμε...»

Φυσικά λίγοι ήταν εκείνοι που είχαν... αμφισβητήσει τη πρόκριση του Παναθηναϊκού στον τελικό, ενώ αμέσως μετά το τέλος του αγώνα στο ΟΑΚΑ, τα ταξιδιωτικά πρακτορεία άρχισαν να διαφημίζουν το ταξίδι «με τον Παναθηναϊκό στο Βελιγράδι για τον μεγάλο τελικό».

Αυτά που ακολούθησαν στο Μιλάνο, έμελλε να αποτελέσουν έναν πραγματικό εφιάλτη για λογαριασμό του Παναθηναϊκού: «Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν δεν τελειώσει ένα ματς. Δεν θα παίξουμε σκεπτόμενοι τη διαφορά των 19 πόντων, αλλά θα παίξουμε για να κερδίσουμε. Μπορεί να έχουμε 40 λεπτά ακόμα μπροστά μας, αλλά πιστεύω ότι θα προκριθούμε και θα πάρουμε το εισιτήριο για το Βελιγράδι. Το δικαιούμαστε...» είχε πει ο Λευτέρης Σούμποτιτς την παραμονή του αγώνα, αλλά την Πρωταπριλιά του 1998 τα πάντα έμοιαζαν σαν ένα... κακόγουστο ψέμα για τους «πράσινους». Μάλιστα κάποιοι προχωρούσαν και ένα βήμα παραπέρα και έδιναν ραντεβού με την Ζάλγκιρις στον τελικό η οποία είχε «κλείσει» ήδη την δική της θέση για την διεκδίκηση του τροπαίου: «Δεν υπάρχει ομάδα που μπορεί να μας κερδίσει με 20 πόντους διαφορά» ήταν η ατάκα του Μπάιρον Σκοτ, ο οποίος είχε ξεπεράσει το πρόβλημα θα θα αγωνιζόταν κανονικά στη ρεβάνς.

Το «κάζο» του αιώνα

Ο αγώνας ήταν προγραμματισμένος να διεξαχθεί στο «FilaForum» (σ.σ. το νυν «Mediolanum Forum») όπου ο Παναθηναϊκός έπρεπε απλά να υπερασπιστεί την διαφορά των 19 πόντων από το παιχνίδι του ΟΑΚΑ. Όμως η... κακή μέρα είχε φανεί από το ξεκίνημα του αγώνα. Η Στεφανέλ φρόντισε να εκμεταλλευτεί την... χαλαρότητα της ελληνικής ομάδας, κατάφερε να επιβάλλει τον ρυθμό της και «χτίσει» διαφορά 15 πόντων (45-30) με τη λήξη του ημιχρόνου. Μια διαφορά που αντί να μειωνόταν ολοένα και έπαιρνε μεγαλύτερες διαστάσεις, έφτασε στους 23 πόντους στο 30' και έκλεισε στο +25 (86-61) με τη λήξη του αγώνα! Ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει (γιατί περί... κατορθώματος ήταν) να αποκλειστεί από την Στεφανέλ παρά το γεγονός ότι την κρατούσε στα χέρια του μετά το +19 από το πρώτο παιχνίδι των ημιτελικών. .

Ο Ράτζα μπορεί να είχε 14 πόντους ωστόσο ήταν άστοχος (5/12 σουτ), ο Σκοτ ήταν φανερά ανέτοιμος (4π., 0/4τρ.) μετά τον τραυματισμό του ενώ δεν μπόρεσε να αγωνιστεί ο Φάνης Χριστοδούλου. Ο Αλβέρτης είχε 13 πόντους με 3/8 σουτ, ενώ καλύτερος για τους «πράσινους» ήταν ο Νίκος Οικονόμου ο οποίος μέτρησε 17 πόντους.

Για τη Στεφανέλ, ο Νάντο Τζεντίλε ήταν ο καλύτερος με 25 πόντους και 5/6 τρίποντα, ο Ουόρεν Κιντ είχε πετύχει 21 πόντους με 10/11 δίποντα και 14 ριμπάουντ, ενώ ο Θερλ Μπέιλι είχε 18 πόντους με 5/5 δίποντα και 2/2 τρίποντα! Ουσιαστικά ήταν το ματς που η Στεφανέλ έκανε το... τέλειο επιθετικό παιχνίδι εντός και εκτός ρακέτας και δεν έδωσε κανένα δικαίωμα στην ελληνική ομάδα να αντιδράσει.

«Δεν παίξαμε ως ομάδα. Δεν είχαμε πάθος και καρδιά. Προδοθήκαμε από τους ψηλούς μας και μόνο οι Οικονόμου και Παταβούκας έπαιξαν όπως έπρεπε. Μας έλειψε πάρα πολύ ο Χριστοδούλου» είχε αρκεστεί να πει ο Σούμποτιτς, ενώ ο περιχαρής Φράνκο Καζαλίνι έλεγε: «Το είχαμε πιστέψει από το ΟΑΚΑ. Όταν είχε τελειώσει το ματς, ρώτησαν τα παιδιά αν μπορούν να απαντήσουν και να ανταποκριθούν στη ρεβάνς. Μου είπαν πώς μπορούσαν και μετά κατέστρωσα τα πλάνα μου...» ενώ είχε πει για την αναχαίτιση του Ράτζα τον οποίο είχε παίκτη στη Ρόμα: «Συγχαρητήρια στον Μπέιλι για την αντιμετώπιση του Ράτζα. Του είπα τι να κάνει για να τον σταματήσει, αλλά δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω το μυστικό».

Γιούχα, βρισιές και... Ράτζα έτοιμος για να ορμήσει

Τα... χειρότερα ωστόσο δεν είχαν έρθει για τον Παναθηναϊκό. Η επιστροφή της ομάδας από το Μιλάνο έμελλε να ήταν κάτι παραπάνω από επεισοδιακή! Περίπου 20 οπαδοί του Παναθηναϊκού είχε μεταβεί στο -τότε- Ανατολικό Αεροδρόμιο προκειμένου να υποδεχθούν την «πράσινη» αποστολή και να εκφράσουν τα παράπονά τους, ακόμα και με άκομψο τρόπο! «Αυτοί είναι οι δισεκατομμυριούχοι. Ντροπή σας. Ξεφτυλίσατε τον Παναθηναϊκό. Δεν πάει άλλο. Πάρτε το πρωτάθλημα γιατί θα έχετε άσχημα ξεμπερδέματα» άρχισαν να φωνάζουν στον Ντίνο Ράτζα, ο οποίος ήταν ο πρώτος που είχε ξεπροβάλει και είχε περάσει μπροστά από τον πυρήνα των οπαδών.

«Αλήτες, ντροπή σας. Πίνετε το αίμα του Γιαννακόπουλου. Σηκωθείτε και φύγετε όλοι» συνέχισαν να φωνάζουν ενώ έλεγαν με περίσσια δόση ειρωνείας: «Παικταράδες. Τα καταφέρατε και μας ρεζιλέψατε. Γελούν όλοι μαζί μας», ενώ εκείνος που είχε συγκεντρώσει τα περισσότερα «πυρά» των οπαδών ήταν ο Λευτέρης Σούμποτιτς: «Κατέστρεψες την ομάδα. Ντροπή σου. Σήκω και φύγε» ήταν τα πιο... ήπια που είχε ακούσει ο Σλοβένος τεχνικός, ενώ οι ύβρεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Μάλιστα ο «Πίξι» είχε απωθήσει μία κάμερα τηλεοπτικού σταθμού, η λεκτική «επίθεση» συνεχιζόταν σε έντονο ύφος και εκείνη τη στιγμή ο Ντίνο Ράτζα... ξέσπασε.

Έβγαλε το μπουφάν του, το πέταξε με δύναμη μέσα στο αυτοκίνητο και κινήθηκε απειλητικά εναντίον τους, αρχίζοντας να... απαντάει στις ύβρεις που δεχόταν, τόσο ο ίδιος όσο και ο Σούμποτιτς: «Η ντροπή ανήκει μόνο στους παίκτες. Δεν φταίει ο προπονητής σε τίποτα. Μόνο οι παίκτες» ήταν η ασπίδα που είχε υψώσει ο Κροάτης σέντερ στον προπονητή του Παναθηναϊκού. Εκτός των άλλων οι οπαδοί προέτρεπαν τον Παύλο Γιαννακόπουλο να πάρει μέτρα, ωστόσο εκείνος όχι μόνο δεν αντέδρασε, αλλά στήριξε την ομάδα με αποτέλεσμα να φτάσει στην κατάκτηση του πρώτου -τότε- πρωταθλήματος ύστερα από 14 χρόνια...