Άστον στον πάγκο και θα δεις στο επόμενο ματς!

Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για τον Βασίλη, που πραγματικά πολλές φορές στερεύουν και οι λέξεις που πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να περιγράψουμε το μεγαλείο του! Το τελευταίο κορυφαίο, μάλιστα, το είπε ο back2back MVP του ΝΒΑ, Γιάννης Αντετοκούνμπο, που πρόσφατα στο ΣΕΦ αποκάλεσε τον Σπανούλη «Κόμπι της Ευρώπης»!

Στη ζωή, ξέρετε, πολλά μπορούν να ειπωθούν από τον καθένα μας. Αυτό που έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι τι λέει κάποιος και φυσικά ποιος είναι αυτός o κάποιος! Όταν, λοιπόν, ο εκ των κορυφαίων παικτών του κόσμου (και Έλληνας) φτάνει στο σημείο να παρομοιάσει έναν συμπατριώτη του με τον αδικοχαμένο 5 φορές πρωταθλητή του ΝΒΑ και για πολλούς, ό,τι κοντινότερο βγήκε στον Μάικλ Τζόρνταν, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο…

Κι αυτός ο μπαγάσας, βέβαια, κάθε λίγο και λιγάκι όλο κι ανεβάζει τον πήχη με τα κατορθώματά του, λες και δεν θέλει να πάψουμε ποτέ να ασχολούμαστε μαζί του! Το «λες» τι το ήθελα τώρα; Εν τη ρύμη του λόγου το έγραψα, αλήθεια, επειδή ταίριαζε στην πρόταση!

Για τον Σπανούλη δεν υπάρχει «έτυχε», ούτε «λες»! Δεν υπάρχει τίποτε συμπτωματικό στην πορεία του και αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι ο Θεός δεν τον προίκισε με κάποιο μεγάλο κορμί ή με μακριά άκρα για να κάνει την δουλειά του πιο εύκολη! Του χάρισε όμως, εξωπραγματική δύναμη ψυχής, τεράστιο (καλώς εννοούμενο) εγωισμό και ανεξάντλητη θέληση για να κυνηγάει τα όνειρά του.

Αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν "desire to succeed"! Δηλαδή «επιθυμία να πετύχει»! Και αυτό είναι που τον έκανε να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους που δεν είχαν άνω του μέσου όρου ταλέντο και σωματικά προσόντα! Και αυτό είναι, που στην δική του περίπτωση, υπογραμμίζει την υπεραξία του. Γιατί πολύ απλά, για να φτάσει εκεί που βρίσκεται σήμερα, έχει χύσει εκατομμύρια λίτρα ιδρώτα και έχει καταβάλει απίστευτη προσπάθεια…

Η περίπτωσή του είναι σπάνια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Και γι’ αυτό δεν μοιάζει με κανέναν από τους μεγάλους σκόρερ που πέρασαν από τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Αυτός είναι και ο λόγος έχει ήδη μπει στο πάνθεον του ευρωπαϊκού μπάσκετ, είναι ο πρώτος σκόρερ στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης, θα γίνει ο πρώτος όλων των ευρωπαϊκών κυπέλλων και το όνομά του θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη όλων των απανταχού μπασκετικών…

Οι δύο άλλες λέξεις που καθορίζουν απόλυτα τον αρχηγό του Ολυμπιακού και τον κάνουν να ξεχωρίζει (το θέμα εδώ, δεν είναι αν είναι υπέρτερος ή υποδεέστερος από τους άλλους, αλλά ότι είναι σίγουρα διαφορετικός) από τους υπόλοιπους μεγάλους «μπόμπερ» της ευρωπαϊκής ιστορίας του αθλήματος, είναι ο συνδυασμός της διάρκειας και της αγάπης!

Διάρκεια γιατί ο Σπανούλης δεν είναι απλά εδώ, οδεύοντας στο 39^ο έτος της ηλικίας του, αλλά γιατί συνεχίζει να δουλεύει σκληρά, να γυμνάζεται ειδικά, να προσέχει τις καθημερινές του συνήθειες (διατροφή, ξεκούραση) και να προετοιμάζεται πνευματικά, για να μπορεί να το πετυχαίνει σε βαθμό, ώστε ακόμη και στην 15^η σεζόν του στην Euroleague, να μπορεί να ηγηθεί και να κρίνει το αποτέλεσμα ενός αγώνα!

Ξέρετε πολλούς 38χρονους που, μετά από όσα έχουν πετύχει στην καριέρα τους, σκέφτονται... μπάσκετ ακόμη και στον ύπνο τους, βλέπουν μπάσκετ και μιλάνε γι' αυτό στον ελεύθερό τους χρόνο ή που γουστάρουν να ζουν όπως περιέγραψα παραπάνω και να... τσακίζονται καθημερινά στην προπόνηση με 20χρονους, 25χρονους και 30χρονους για να μπορούν να ανταπεξέλθουν;

Ξέρετε πολλούς 38χρονους που μπορούν να παίζουν 17,5 λεπτά κατά μέσο όρο στο υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού (με 7 πόντους και 3 ασίστ ανά παιχνίδι), που μπορούν να πάρουν ακόμη παιχνίδια και που στο τέλος της ημέρας, είναι δυσαρεστημένοι με τον χρόνο συμμετοχής τους;

Και εδώ έρχεται να κουμπώσει η τρίτη λέξη που εξηγεί το «φαινόμενο Σπανούλης» και δεν είναι άλλη από την απίστευτη αγάπη που νιώθει για το άθλημα! Τον ακούσαμε όλοι χθες στην εκπομπή “Super Euroleague” του Novasports, να λέει «αγαπάω πολύ το μπάσκετ, έχω μεγάλο κίνητρο και φλόγα μέσα μου γιατί αυτό το άθλημα είναι ζωή μου και γι’ αυτό ακόμη και τώρα υπάρχουν βράδια που σκέφτομαι τι δεν πήγε καλά και δεν μπορώ να κοιμηθώ!»!

Τα παραπάνω λόγια νομίζω ότι εξηγούν τα πάντα! Τον Σπανούλη είναι μην τον αφήσεις στην άκρη! «Μην τον κάνεις» να νιώσει ότι δεν είναι σημαντικός! Μην κερδίσεις χωρίς αυτόν! Τότε είναι που θα τρελαθεί, θα πεισμώσει και στο επόμενο ματς θα βαλθεί να αποδείξει σε όλους (χωρίς να έχει παρεξηγηθεί με τον προπονητή ή τους συμπαίκτες του ή να μην αντιλαμβάνεται ότι θα έρχονται πιο συχνά πλέον τέτοιες βραδιές) ότι όχι απλά είναι εδώ, αλλά ότι παραμένει ο καλύτερος (ή από τους καλύτερους) και ότι ακόμη μπορεί να το βγάζει στο γήπεδο…

Αυτό το ίσως «θεϊκά αρρωστημένο» κίνητρο είναι που τον κάνει να ξεχωρίζει όχι μόνο τώρα, αλλά θα το κάνει και εις στους αιώνες των αιώνων! Όταν σε 10-20 χρόνια θα λέμε ότι κανείς δεν είναι σαν τον Σπανούλη να τους κάνει πλάκα στα 40 του! Και το καλαμπούρι της υπόθεσης, ξέρετε ποιο είναι; Ότι υγεία να ‘χει, ο Βασίλης ακόμη και τότε θα είναι μέσα στα γήπεδα!

Είτε ως general manager, είτε ως προπονητής, είτε ως αναλυτής, είτε ως φίλαθλος και λάτρης του αθλήματος, είτε ως ατζέντης, είτε ως μπαμπάς αθλητή… Μπάσκετ να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι…

Υγ.1: Το ότι ο Σπανούλης έχει αρχίσει να διαχειρίζεται την μείωση του χρόνου συμμετοχής του και τις συνθήκες κάποιων ματς που θα έχει πολύ μικρό ρόλο, όπως έγινε στην Βαρκελώνη, είναι μία μεγάλη αλήθεια.

Υγ.2: Όπως μεγαλύτερη ακόμη αλήθεια είναι ότι θα σκάσει μέχρι να έρθει η στιγμή που θα μπει στο παρκέ και θα δείξει ότι ακόμη μπορεί να κάνει την διαφορά, όπως έγινε στο Βελιγράδι.

Υγ.3: Μεγάλο respect στον Μπαρτζώκα για την διαχείριση του χρόνου των παικτών στα δύο ματς με Μπαρτσελόνα και Ερυθρό Αστέρα. Γιατί στο "Palau Blaugrana" χρειαζόταν περισσότερο πόδια, αντοχές και αθλητικότητα και λιγότερο mind game (και γι' αυτό έπαιξαν λιγότερο ο "V-Span" με τον "Πριντ") και στο “Alexander Nikolic Hall”, περισσότερο mind-game, εμπειρία και clutch mentality με Σπανούλη και Πρίντεζη (έδειξε μεγάλο χαρακτήρα).

Υγ.4: Βαθιά υπόκλιση στον Λαρεντζάκη, που είναι ένας από τους μεγάλους “overachievers” του σύγχρονου ελληνικού μπάσκετ. Για όλους όσοι έχουν παίξει και καταλαβαίνουν λίγα περισσότερα πράγματα, αυτό που κάνει ο “Λάρι”, να μπαίνει στο 24^ο λεπτό (με την διαφορά στο -8), να βγάζει ενέργεια από την άμυνα και τελικά να μένει στο ματς μέχρι τέλους, κάνοντας career high (11π.) στην Euroleague και σκοράροντας περισσότερους πόντους απ’ όσους στα υπόλοιπα πέντε ματς μαζί (10π.), πραγματικά δεν υπάρχει!

Υγ.5: Μακάρι να κερδίσει απόψε (21.00) και ο Παναθηναϊκός την Ζάλγκιρις, γιατί έτσι θα ολοκληρώσουμε ένα απίστευτο 3/3 στην τρέχουσα εβδομάδα για τις ελληνικές ομάδες. Ένα σερί που μας γυρίζει πίσω στο ένδοξο πρόσφατο παρελθόν, όταν και οι δύο «αιώνιοι» διεκδικούσαν την είσοδο στο Final 4. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε καμία από τις εφετινές 12 αγωνιστικές που έχουν διεξαχθεί, δεν έχουν νικήσει και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός!