Εμβόλιο για τη γκρίνια

Tα λόγια με τα οποία ο Γιώργος Μπαρτζώκας έγραψε τον επίλογο του αποψινού σεναρίου (και του 2020 για τον Ολυμπιακό) θα μπορούσαν να γίνουν πρόλογος για κάθε σχόλιο στη φετινή σεζόν.

«Αυτή είναι η Euroleague, μπορείς να νικήσεις στη Βαρκελώνη ή να χάσεις στην έδρα σου από κατώτερο αντίπαλο. Το κλειδί είναι να διαχειρίζεσαι σωστά τόσο τις νίκες, όσο και τις ήττες».

Ο Ολυμπιακός προερχόταν από τρεις συνεχόμενες ήττες και ταξίδεψε χωρίς έναν από τους σημαντικότερους παίκτες του (Παπανικολάου), αλλά δεν είχε την πολυτέλεια να κλαψουρίσει πάνω από το χυμένο γάλα.

Ακόμα και στις δύσκολες στιγμές του αγώνα με τη Χίμκι έδειχνε συγκεντρωμένος, σοβαρός και νηφάλιος, σε μία διαρκή παράσταση νίκης.

Το τελικό +17 είναι τελικά μία πιστή απεικόνιση όσων διαδραματίστηκαν στην άδεια Αρένα Μίτσιστσι, από τη στιγμή που η καλύτερη ομάδα επέβαλε τον νόμο της.

Ακόμα και το σχεδόν ισόπαλο 50-51 της ανάπαυλας έμοιαζε με μαγική εικόνα, αφού οι Ρώσοι επέπλευσαν με την εκτός προγράμματος ρέντα του Βιάλτσεφ.

Εφ’ όσον ο Ολυμπιακός είχε στο μανίκι του όλα τα βαριά χαρτιά της τράπουλας (ριμπάουντ, τρίποντο, προστασία της μπάλας, βολές) δεν φοβόταν ούτε τους ηρωισμούς του Σβεντ ούτε τους ελεύθερους σκοπευτές του Κουρτινάιτις.

Η Χίμκι διαθέτει άφθονο ταλέντο και πείρα (έστω χωρίς τον ασθενή Γερέμπκο), αλλά τραμπουκίζεται εύκολα και χάνει την όποια λογική της όταν νιώθει το γήπεδο να μικραίνει.

Με άλλα λόγια, ένα δεκάλεπτο καλής άμυνας αρκεί, για να την κάνει να κατεβάσει τα μολύβια.

Ο Ολυμπιακός έγινε αφεντικό του αγώνα όταν κατόρθωσε να αποκόψει τον Σβεντ από τους ψηλούς της Χίμκι (Μπούκερ, Μίκι) βελτιώνοντας την άμυνά του απέναντι στο ρωσικό πικ-εντ-ρολ.

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με έναν άψογο συνδυασμό μέσα στην ελληνική ρακέτα, αλλά η άνοδος του Τζένκινς και τον Έλις έκανε την άμυνα πιο συμπαγή και ξεχαρβάλωσε τους συνδυασμούς που έβγαλαν τόσα ελεύθερα σουτ στο πρώτο μισό του αγώνα.

Ακόμα και για μία ομάδα με επιθετική αστάθεια, όπως ο φετινός Ολυμπιακός, το άλλο μισό της εξίσωσης ήταν πιο εύκολο.

Η χλιαρή άμυνα της Χίμκι επέτρεψε στον Κώστα Σλούκα να ζεσταθεί και στους «ερυθρόλευκους» σουτέρ (Χάρισον, Βεζένκοφ) να εκτελούν σχεδόν ανενόχλητοι.

Το αποτέλεσμα ήταν να γεμίσει η στατιστική του Ολυμπιακού με ρεκόρ ή …σχεδόν ρεκόρ: οι 105 πόντοι, τα 16/29 τρίποντα, οι 25 πόντοι του Σλούκα, οι 19 του Βεζένκοφ, οι 15 του Έλις.

Μισό λεπτό, έχει κι άλλα: οι Σλούκας, Σπανούλης τελείωσαν τον αγώνα με 0 λάθη, οι βολές ήταν σχεδόν διπλάσιες, οι σπαταλημένες κατοχές ελάχιστες. Τα μόλις 6 λάθη του Ολυμπιακού σε παιχνίδι 100+ πόντων και 85+ κατοχών αποτελούν φυσικά τίτλος τιμής.

Όποιος συμπεραίνει από τη βαθμολογία ότι η Χίμκι είναι ανήμπορη να προκαλέσει ζημιά σε όσους την πάρουν αψήφιστα μάλλον έχει μαύρα μεσάνυχτα και βαρύ ρωσικό χειμώνα.

Στο (σχεδόν) φινάλε του πρώτου γύρου ο Ολυμπιακός έχει ρεκόρ 8-8, ασφαλώς ικανοποιητικό για όσους μελετούν τη ζυγαριά με τα πόδια τους καρφωμένα στη γη.

Έχασε κάποιους αγώνες που μπορούσε να κερδίσει, πέτυχε και κάποιους εκκωφαντικούς ρούμπους σε γήπεδα όπου οι περισσότεροι θα μαρτυρήσουν (Βαρκελώνη).

Ασφαλώς θα ήταν καλύτερος εάν είχε αγώνες πρωταθλήματος τα Σάββατα για να δοκιμάζει σχήματα και να ροντάρει παίκτες, αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση, για άλλη ώρα.

Όσο παίρνει πολλά από πολλούς στο παρκέ, θα κερδίζει αγώνες σαν τον αποψινό και πολύ δυσκολότερους. Όταν εμφανίζονται στη σύνθεσή του κενά και μαύρες τρύπες, θα κινδυνεύει και θα απειλείται από οποιονδήποτε.

Κατά κάποιον τρόπο, το γαλόνι της βραδιάς ήταν το DNP του, «πενταδάτου» σε προηγούμενους αγώνες, Λιβιό Ζαν-Σαρλ.

Ο ΜακΚίσικ που υστέρησε δεν χρειάζεται να μείνει στο παιχνίδι παραπάνω από 14 λεπτά, ενώ ο Λαρεντζάκης έμεινε και αυτός ανενεργός, στην πλάτη του αρκετά καλού Χαραλαμπόπουλου.

Για μια φορά, ο Ολυμπιακός δεν έδωσε πολλές αφορμές για μεμψιμοιρία στους πρωταθλητές του είδους οπαδούς του.

Όλο και κάποιος θα βρεθεί να αποκαλέσει τον Σπανούλη ή τον Πρίντεζη ξοφλμένους, ή ξέρω γω τον Έλις άμπαλο, αλλά -όπως λέει και ο Μπαρτζώκας- η σεζόν ανήκει σε όσους ξέρουν να κρατούν τα αυτιά κλειστά, στις ήττες αλλά και στις νίκες.

Δυστυχώς για τις ελληνικές ομάδες, που κάνουν το καλύτερο δυνατό τηρουμένων των αναλογιών, το εμβόλιο για τη γκρίνια δεν έχει εφευρεθεί ακόμη.