Η νύχτα της ακροβασίας

O παράτολμος χορός του Ολυμπιακού πάνω στο τεντωμένο σχοινί συνεχίζεται και φαίνεται ότι κάπως έτσι θα πάει το βιολί μέχρι το τέλος. Η κούρσα απαιτεί επιδέξιες ακροβασίες.

Για κάθε νταμπλ μελαγχολίας όπως αυτό των αγώνων με Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε, θα έρχεται ένα διπλό χαμόγελο στην αμέσως επόμενη στροφή: παρέλαση στη Ρωσία επί της Χίμκι, νίκη στον Πειραιά επί της αγριεμένης Μπάγερν.

Εάν οι «ερυθρόλευκοι» βρουν τρόπο να περάσουν με στεγνά πόδια τον βατό χείμαρρο της διαβολοβδομάδας (Μακάμπι στο Τελ Αβίβ, Βιλερμπάν στο Φάληρο), θα σκαρφαλώσουν στο 11-8 και θα προσγειώσουν τα στεγνά πόδια τους μέσα στην οχτάδα.

Η Ζαλγκίρις ξεκίνησε με 5-1, συνέχισε με μισή ντουζίνα απανωτές κατακεφαλιές και να που αναρριχήθηκε στην πέμπτη θέση με έξι συνεχόμενες νικες. Πώς αλλιώς να τονίσει κανείς, ότι σε τούτη τη διοργάνωση η νίκη και η ήττα πρέπει να ξεχνιούνται το επόμενο πρωινό;

Μου άρεσε αυτό που είδα απόψε στο Φάληρο. Ο Ολυμπιακός κλυδωνίστηκε κάποιες στιγμές, αλλά ενέπνεε τη σιγουριά της ομάδας που θα πάρει με σταθερό χέρι τις κρίσιμες στροφές.

Οι επιλογές του, όποτε απειλήθηκε, ήταν σχεδόν όλες σωστές. Ο ηγέτης του κράτησε το μυαλό καθαρό και τα πνευμόνια γεμάτα παρ’ όλο που έπαιξε απνευστί τα τελευταία 25 λεπτά.

Ο πάγκος έδινε λύσεις, πότε με προπονητικά τρικ και πότε με παίκτες που επιστρατεύονταν σαν έτοιμοι από καιρό. Απουσίες που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να αποδειχθούν καταδικαστικές πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες.

Τρεις από τους αναπληρωματικούς παίκτες του Ολυμπιακού έμειναν άποντοι αλλά έδειξαν τον τρόπο στην άμυνα, όπου ορισμένοι βασικοί υστέρησαν. Ή μήπως ήταν πιο πολύτιμοι ο Χάρισον των 11 πόντων και ο Μάρτιν των 8 από τους Τζένκινς, Ζαν-Σαρλ (και Λαρεντζάκη) που δεν μάτωσαν ποτέ το καλάθι;

Όλο αυτό το παράξενο παζλ επιβραβεύτηκε με μία νίκη δύσκολη, αλλά πολύ σημαντική, τόσο βαθμολογικά (μολονότι χάθηκε ο δευτερεύων στόχος του +8) όσο και ψυχολογικά.

Η Μπάγερν μπορεί να υστερεί σε ειδικό βάρος σε σύγκριση με τα παραδοσιακά μεγαθήρια, αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι θα κάνει θόρυβο στη συνέχεια της σεζόν και θα φτάσει με στολή καμικάζι μέχρι τα πλέι-οφ. Δεν είναι η κλασσική χαζοχαρούμενη ομάδα του βορρά, που κλήθηκε στη γιορτή για να συμπληρώσει το σκηνικό.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας προσπάθησε να καλύψει το κενό των Παπανικολάου, ΜακΚίσικ κατεβάζοντας στη θέση «3» κάποιον γκαρντ, αφού άλλωστε και η Μπάγερν παρατάχθηκε χωρίς τον στριφνό Λούτσιτς.

Το κόλπο έπιανε μόνο όταν στην πεντάδα υπήρχε Τζένκινς, αφού η αμυντική ικανότητα του Αμερικανού μπάλωνε κενά και βοηθούσε εκεί που έλειπε το ανάστημα.

Τελικά, η λύση του γρίφου βρέθηκε όταν ο προπονητής του Ολυμπιακού προχώρησε σε ανορθογραφία. Από τη στιγμή που οι «κόκκινοι» εμφανίστηκαν στο γήπεδο με τρεις ψηλούς, το γήπεδο μίκρυνε και ο ασταμάτητος Ρέινολντς εγκλωβίστηκε ανάμεσα σε κορμιά.

Ο μέχρι τότε ανενεργός Ζαν-Σαρλ κατέφτασε από την άκρη του πάγκου για να περιορίσει τον ορίζοντα, ενώ ο Έλις πήρε καλό βαθμό εκεί όπου ο Μάρτιν απέτυχε.

Αίφνης, η μπροστινή γραμμή του Ολυμπιακού είχε και μπόι και «μάκρος» και δυναμισμό, αλλά και πλουραλισμό στο σκοράρισμα, αφού ο Βεζένκοφ ακροβολίστηκε στο τρίποντο και ο βελτιωμένος Έλις τελείωσε φάσεις ως φουνταριστός.

Για να λειτουργήσει το βαρύ σχήμα στην άλλη άκρη του γηπέδου χρειάστηκε να συνδυαστεί η φαιά ουσία του άψογου Σλούκα με αυτή του Σπανούλη, όσο τουλάχιστον ο τελευταίος είχε δυνάμεις για να οργανώσει και να σκοράρει.

Εάν ο αρχηγός είχε αποσυρθεί 1-2 λεπτά νωρίτερα και όχι στο 39’, μπορεί ο Ολυμπιακός να έπαιρνε πιο εύκολα το παιχνίδι. Εκτός των άλλων, ο Σπανούλης υπήρξε και ευάλωτος στόχος στην άμυνα, όταν επέστρεψε ξεκούραστος ο καυτός Ντι Τζέι Σίλι για να βάλει 13 πόντους στην τέταρτη περίοδο.

Η ρέντα του Σίλι ήταν μάλλον εκτός προγράμματος, ενώ το αμυντικό πλάνο πάνω στον Μπάλντγουιν δούλεψε καλά.

Ο Αντρέα Τρινκιέρι επιχείρησε το μεγάλο κόλπο όταν σχεδίασε σύστημα για να πάρει το τελευταίο σουτ ο Πάουλ Τσίπσερ του 46%, αλλά ο Ολυμπιακός (προς τιμήν του) αντέδρασε σαν να το περίμενε.

Η κρίσιμη άμυνα του -απίστευτα βελτιωμένου- Σάσα Βεζένκοφ πάνω στον Γερμανό υπήρξε υποδειγματική και το ματσάκι αρχειοθετήθηκε μετά πολλών, και δικαίων, επαίνων.