Παναθηναϊκός: Ένας για όλους και όλοι για έναν

• Τα σουτ ψυχολογίας και το στοχευμένο παιχνίδι
• Οι 45 από τους 88 πόντους είχαν την υπογραφή του Νέντοβιτς

Η αλήθεια είναι ότι εδώ και πολύ καιρό ο Παναθηναϊκός πραγματοποιούσε το ένα κακό ματς μετά το άλλο. Έλειπε η φρεσκάδα, έλειπε η ενέργεια αλλά το κυριότερο όλων; Απουσίαζε στόχευση. Ήταν από τις λίγες φορές φέτος, όπου ο Παναθηναϊκός έπαιξε, επιτέλους, κανονικό και ορθολογικό μπάσκετ.

Έχοντας συγκεκριμένο πλάνο, έχοντας ξεκάθαρους ρόλους και έχοντας διαβάσει άριστα όλες τις αδυναμίες της γαλλικής ομάδας. Μπορεί τώρα που διαβάζετε αυτό το συγκεκριμένο κείμενο, υπάρχει περίπτωση ο Μουσταφά Φαλ να ψάχνει ακόμα δεξιά και αριστερά τον Γιώργο Παπαγιάννη ο οποίος του έκανε τη ζωή δύσκολη.

Οι «πράσινοι» χτύπησαν τον υψηλόσωμο αλλά ιδιαίτερα και δυσκίνητο σέντερ στα «pick n roll» και απλοποίησαν σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι τους. Και μάλιστα σε μία περίοδο όπου το συγκεκριμένο στοιχείο έλαμπε δια της απουσίας του από τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούσε να απειλήσει ο Παναθηναϊκός!

Βέβαια για να φτάσει στο σημείο ο Παναθηναϊκός να είναι τόσο απειλητικός και να και να βγάζει με υπομονή και μεγάλη συνέπεια τόσες πολλές συνεργασίες, έπαιξε ρόλο το επιβλητικό πρώτο δεκάλεπτο του Νεμάνια Νέντοβιτς, ο οποίος στη συνέχεια απασχολούσε όλη την ώρα την άμυνα της Βιλερμπάν. Όμως και πάλι. Ακόμη κι αν ήξεραν οι παίκτες του Τι Τζέι Πάρκερ ότι η μπάλα θα πάει στα χέρια του Νεντοβιτς, τις περισσότερες φορές το αμυντικό αποτέλεσμα των φιλοξενούμενων ήταν απλά... μια τρύπα στο νερό. Και όταν ο Σέρβος νιώθει καλά, ξεκινάει καλά και πάρει αυτοπεποίθηση, τότε «καληνύχτα και καλή τύχη» στις αντίπαλες ομάδες.

‌Με τον σεληνιασμένο «Νέντο» να απειλεί είτε άμεσα σκοράροντας ακατάπαυστα, είτε έμμεσα μοιράζοντας ασίστ σαν να είναι top class πλέι μέικερ και όχι σούτινγκ γκαρντ, ο Παναθηναϊκός πήρε την ψυχολογία που του έλειπε από τα προηγούμενα ματς και είχε το «καθαρό» μυαλό για να «διαβάσει» ακόμα καλύτερα το παιχνίδι.

Τα σουτ ψυχολογίας και το στοχευμένο παιχνίδι

Σίγουρα υπήρξαν και τα σουτ ψυχολογίας του Νέντοβιτς. Άλλωστε «τρέφεται» από αυτά τα σουτ. Είναι η ζωή του. Το παιχνίδι του. Ο τρόπος με τον οποίο μπορεί και κάνει την διαφορά όταν η ομάδα του κολλάει στο σκοράρισμα. Όμως αυτά τα -αναμενόμενα- σουτ τα αφήνω απ' έξω στην παρούσα φάση.

Θα σταθώ σε συγκεκριμένες φάσεις. Αν μέτρησα καλά, ο Παναθηναϊκός πήρε 4-5 καλάθια από πετυχημένο «κόψιμο» μέσα στο καλάθι της Βιλερμπάν. Είτε από την baseline, είτε από τις 45 μοίρες, είτε από τον κεντρικό διάδρομο. Συνήθως προήλθαν από συνεργασίες Νέντοβιτς-Παπαγιάννη, είτε με τον Έλληνα σέντερ να «τελειώνει» τις φάσεις, είτε ακόμα και με τον Σέρβο γκαρντ να γίνεται αποδέκτης της τελικής πάσας.

Είδαμε επίσης τον Παναθηναϊκό να χτυπάει ανελέητα τη Βιλερμπάν στα pick n roll. Από ένα σημείο και μετά νομίζω ότι έχασα τον λογαριασμό όσον αφορά τις φορές που πήρε πόντους με αυτόν τον τρόπο και δη με κάρφωμα. Κάνω την παρένθεση και βάζω στη τραπέζι και την εξαιρετική συνεργασία των Μακ-Ουάιτ στο πρώτο ημίχρονο. Ήταν ξεκάθαρο ότι (ναι μεν ήταν στιγμής αλλά και) είχε δουλευτεί στην προπόνηση. Δεν είναι και το πιο απλό πράγμα να «βγάζεις» φάση με alley oop κάρφωμα από την επαναφορά. Ο Παπαγιάννης τράβηξε έξω όσο χρειαζόταν τον Φαλ, ο Ουάιτ ρόλαρε εξαιρετικά στον Καουντί and the rest is... history.

O Παναθηναϊκός έβγαλε υγεία στο παρκέ ύστερα από πολύ καιρό. Και όταν κάποιος ξέρει τι πρέπει να κάνει και πώς πρέπει να το κάνει, οι πιθανότητες της επιτυχίας θα είναι περισσότερες. Σίγουρα βοήθησε και το κακό παιχνίδι της Βιλερμπάν στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη, αυτή η ενέργεια, αυτή η ένταση και αυτή η μαχητικότητα που έβγαλαν οι «πράσινοι» κυνηγώντας όλα τα deflections και τα hustle plays, ήταν τα στοιχεία που ανάγκασαν την ομάδα της Λιόν να πετύχει μόλις 29 πόντους στο δεύτερο μισό του ματς.

Μπορεί ο Γιώργος Βόβορας να έχει αποχωρήσει από την ομάδα, αλλά έλεγε συνέχεια ένα πράγμα: «Μέσα από την άμυνα παίρνουμε αυτοπεποίθηση και στην επίθεση». Και έτσι ακριβώς έγινε στο ματς της 19ης αγωνιστικής. Η αποτελεσματικότητα στην άμυνα (11 πόντοι παθητικό στο τελευταίο δεκάλεπτο), το γεγονός ότι δούλεψαν οι περιστροφές από το 10' και μετά (σ.σ. 3/5 τρίποντα η Βιλερμπάν στην πρώτη περίοδο και 2/15 στις τρεις επόμενες!) αλλά και ο περιορισμός (πάντα στο μέτρου δυνατού) του Φαλ ώστε να μην κάνει μεγαλύτερη ζημιά, άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο της νίκης με (ξαναλέω) στοχευμένες επιθέσεις. Τα 24/38 δίποντα «μιλούν» από μόνα τους.

Επίσης: Σε αυτό το παιχνίδι ήταν άριστες οι αποστάσεις των παικτών. Γι' αυτό και μπόρεσαν να δημιουργηθούν τόσο εύκολα καταστάσεις για εύκολο σκορ. Και το κυριότερο όλων, το οποίο για εμένα έκανε και την διαφορά; Από τη μία είναι δεδομένο ότι όλη η ομάδα παίζει σε μεγάλο βαθμό (αν όχι στον μεγαλύτερο) για τον Νεμάνια Νέντοβιτς. Από την άλλη, ο Σέρβος γκαρντ, προσπαθεί να βάλει στην εξίσωση όλους τους συμπαίκτες του. Αν παρατηρήσετε το ματς, οι 33 πόντοι που σημείωσε δεν ήταν απόρροια της κατάχρησης του σουτ. Ναι, μπορεί σε 1-2 περιπτώσεις να το τράβηξε από τα μαλλιά, αλλά είναι κάτι που γνωρίζουμε όλοι ότι θα το κάνει. Και θα το κάνει γιατί είναι... σεσημασμένος όταν έχει «οπλίσει».

Οι 45 από τους 88 πόντους είχαν την υπογραφή του Νέντοβιτς

Οι 17 προσπάθειες που πήρε εντός παιδιάς (6/7 δίποντα, 5/10 τρίποντα) ήρθαν -κυρίως- ύστερα από συνεργασία. Βάσει των στατιστικών, οι 11 εύστοχες προσπάθειες που εχε στο ματς προήλθαν από 7 ασίστ! Οι τέσσερις κατέληξαν σε τρίποντα και οι υπόλοιπες τρεις σε δίποντο. Όπερ και σημαίνει ότι μόνο μία φορά «εκτέλεσε» μόνος του έξω από τα 6.75 μέτρα και ευστόχησε σε άλλα τρία δίποντα ύστερα από προσωπική ενέργεια. Ο ίδιος μοίρασε 6 ασίστ και όλες κατέληξαν σε δίποντο εντός παιδιάς. Δηλαδή πήρε μέρος σε 45 πόντους από τους 88 συνολικά που πέτυχε ο Παναθηναϊκός. Και το καλύτερο το άφησε για μετά το ματς αφού στις δηλώσεις δεν ξέχασε τον Ιωάννη Παπαπέτρου, ο οποίος είχε μείνει εκτός ματς λόγω ενοχλήσεων στο γόνατο!

Ότι και αν λέμε τώρα, ο άνθρωπος είναι παικτάρα. Και αν κάνει μερικά άσχημα ματς θέλοντας να... βγάλει από τη μύγα ξύγκι προκειμένου να σκοράρει, δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο το αυθεντικό του ταλέντο στο σκοράρισμα. Έτσι όπως το πάει, σε λίγο καιρό θα κυκλοφορεί με την ταμπέλα «καταζητείται» για τα «δολοφονικά» του ένστικτα. Σημειώστε ότι στην φετινή EuroLeague έχει το πρώτο καλύτερο σκοράρισμα (με τους 39 πόντους στο Τελ Αβίβ) και το τρίτο καλύτερο σκοράρισμα (με τους 33 κόντρα στη Βιλερμπάν). Θέλετε... κι άλλο;

Βέβαια δεν ξέρω αν στον Παναθηναϊκό θα πρέπει να χαμογελάνε ή και να γελάνε χαρούμενοι για τις επιδόσεις του Νέντοβιτς. Ο λόγος είναι ένας και απλός. Ήδη έχει εκτοξεύσει τη μετοχή του στο ευρωπαϊκό χρηματιστήριο του μπάσκετ και είναι βέβαιο ότι θα βρει συμβόλαιο εκατομμυρίου plus το καλοκαίρι. Αν μπορέσει να τα δώσει ο Παναθηναϊκός; Με την υπάρχουσα κατάσταση «των όσα βγάλω, τόσα θα ξοδέψω», φυσικά και όχι. Και σίγουρα το επόμενο κριτήριο του «Νέντο» θα είναι το project και η προοπτική της διάκρισης. Και στον Παναθηναϊκό, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο. Ούτε για τη νέα σεζόν...

H φετινή χρονιά στην EuroLeague είναι ήδη χαμένη. Δεν έχει να κυνηγήσει κάτι ο Παναθηναϊκός, Και αυτό που πρέπει να κάνουν στην ομάδα είναι να απολαμβάνουν το κάθε ματς ξεχωριστά. Χωρίς σκοπιμότητες και «πρέπει». Βέβαια εκεί που πρέπει να εστιάσουν και να στοχεύσουν είναι στους δύο εγχώριους τίτλους. Αυτοί είναι οι ρεαλιστικοί και εφικτοί στόχοι για τη σεζόν. Εκεί πρέπει να κριθεί ο φετινός Παναθηναϊκός.

ΥΓ: Η φάση του Παπαγιάννη που κάνει προσποίηση στον Φαλ τον οποίο στέλνει... αδιάβαστο και στη συνέχεια παίρνει τον διάδρομο και καρφώνει δυναμικά, αποτυπώνει ένα ακόμα στοiχείο των όσων έχει δουλέψει. Πέρυσι, μπορεί να γύριζε με πλάτη στο χάι ποστ να κάνει χουκ. Μακράν ο πιο βελτιωμένος παίκτης σε ολόκληρη την EuroLeague.

ΥΓ2: Είδατε πόσο πιο εύκολα γίνονται τα πράγματα όταν υπάρχει ο παίκτης για να δώσει 10-12 λεπτά στον Παπαγιάννη; Ο Όγκουστ ήταν θετικός στο διάστημα που αγωνίστηκε, ο Μήτογλου έπαιξε και πάλι στο «τέσσερα» (με εξαίρεση μερικά λεπτά που κατέβηκε στο «πέντε») και τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο εύκολα με δίδυμο Παπαγιάννη-Μήτογλου στο παρκέ. Και όσο ο Έλληνας σέντερ έχει δίπλα του τον Μήτογλου, νιώθει και εκείνος μεγαλύτερη σιγουριά. Το είδαμε απέναντι στην ΑΕΚ, το είδαμε και τώρα με την Βιλερμπάν.

ΥΓ3: Καιρό είχε να φύγει κάποιος από το ΟΑΚΑ και να νιώσει γεμάτος από μπάσκετ. Το θέμα είναι η διάρκεια.

ΥΓ4: Κίνητρο στον φετινό Παναθηναϊκό πρέπει να είναι μόνο το επόμενο ματς. Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ λόγος να κοιτάζουν την κατάταξη της EuroLeague και είτε να στεναχωριούνται, είτε να αγχώνονται...

ΥΓ5: Πράγματι ο Παναθηναϊκός έπαιξε πιο απελευθερωμένα σε αυτό το ματς, με τον Νέντοβιτς να παίρνει περισσότερες απόφασεις και να νιώθει πιο άνετα απόντος του Παπαπέτρου. Όπως έγινε και στο ματς με τη Φενέρ του α' γύρου. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η απουσία του αρχηγού της ομάδας δεν είναι σημαντική. Δεν είναι μόνο το σκοράρισμα, αλλά η άμυνα, τα ριμπάουντ και η ενέργεια που βγάζει και χρειάζεται.

ΥΓ6: Ο Μάρκους Φόστερ DNP. Το ίδιο και ο Μπέντιλ. Ο Γκανέζος δεν βρίσκεται σε δύσκολη θέση σε αντίθεση με τον Αμερικανό. Η άφιξη του Όντεντ Κάτας θα ξεκαθαρίσει και το τοπίο για το μέλλον του Φόστερ.

ΥΓ7: Εποχή Όντεντ Κάτας από σήμερα στον Παναθηναϊκό. Σίγουρα έχει πολλή δουλειά μπροστά του. Κανείς δεν μπορεί να πει αν θα πετύχει ή θα αποτύχει. Αν εμπεριέχει ρίσκο η επιλογή του; Κατ' εμέ, ναι. Εμπεριέχει. Όμως θα τα δούμε όλα στην πράξη. Τα υπόλοιπα στο παρκέ.