Όντεντ Κάτας: Ο 12ος παίκτης και προπονητής του Παναθηναϊκού!

Στα τέλη της δεκαετίας του '90 ο Παναθηναϊκός είχε επενδύσει στον καλύτερο Ισραηλινό μπασκετμπολίστα. Τον Όντεντ Κάτας. Εκείνος όχι μόνο έβγαλε τους πάντες ασπροπρόσωπους για την εμπιστοσύνη, αλλά επιβεβαίωσε με τον πλέον εμφατικό τρόπο τις περγαμηνές που τον συνόδευαν οδηγώντας τους «πράσινους» στην κατάκτηση της EuroLeague to 2000 στη Θεσσαλονίκη!

Όμως ένα σοβαρό πρόβλημα στο γόνατο και δη στον χόνδρο των αρθρώσεων της επιγονατίδας, στάθηκε αρκετό για να ρίξει πρόωρα τους τίτλους στην καριέρα του σε ηλικάι μόλις 27 ετών. Όμως, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ο Κάτας δεν είχε... κλείσει το κεφάλαιο «Παναθηναϊκός» στην καριέρα του. Ύστερα από 20 χρόνια, ο Ισραηλινός, έχοντας πλέον γκρίζα μαλλιά και κάμποση εμπειρία από τους πάγκους κλήθηκε να γίνει ο τεχνικός καθοδηγητής των «πρασίνων».

Συγκεκριμένα θα γίνει ο 12ος που θα πάρει αυτόν τον ρόλο στο «τριφύλλι». Του παίκτη και του προπονητή. Το gazzetta.gr γυρίζει τον χρόνο πίσω και θυμάται έναν προς έναν τους υπόλοιπους 11 που φόρεσαν τα πράσινα του Παναθηναϊκού, ενώ κάθισαν στην άκρη του πάγκου, είτε για μεγάλο, είτε για σύντομο χρονικό διάστημα.

ΜΙΣΣΑΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Μίσσας Πανταζόπουλος ήταν ο πρώτος της λίστας που έμελλε να αποκτήσει «διπλό» ρόλο στον Παναθηναϊκό. Μετά τη θητεία του στον Πανελλήνιο, μεταπολεμικά μετακόμισε στους «πράσινους» στους οποίους ήταν αρχηγός και υπό τις οδηγίες των Μάικλ Στεργιάδη, Χρήστου Σβολόπουλου και Γιάννη Χατζηθεοδώρου. Μάλιστα έφτασε στην κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων (1946, 1947, 1950) ενώ το 1955 διετέλεσε και προπονητής της ομάδας χωρίς ωστόσο να σημειώσει κάποια επιτυχία. Μάλιστα λίγο πριν ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα της σεζόν 1948-49 είχε διετελέσει μαζί με τον Γιάννη Λάμπρου και παίκτης-προπονητής!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ

Στην μεταπολεμική Ελλάδα ο Γιάννης Λάμπρου θεωρούνταν ως ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές της χώρας. Μάλιστα έπαιζε ταυτόχρονα μπάσκετ και βόλεϊ στον Παναθηναϊκό ενώ πήρε μέρος και σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες ως αθλητής του άλματος εις ύψος, το 1948 στο Λονδίνο και το 1952 στο Ελσίνκι! Όσον αφορά τον μπασκετικό Παναθηναϊκό, ο Λάμπρου πανηγύρισε τέσσερα πρωταθλήματα ως παίκτης (1946, 1947, 1950, 1951) ενώ υπήρξε και παίκτης-προπονητής των «πρασίνων», τόσο το 1949 έως και μέχρι ένα διάστημα του 1950. Εδώ υπάρχει ο αστερίσκος ότι ουδέποτε υπήρξε μόνο προπονητής, αλλά μόνο (και αυτό λόγω των συνθηκών της εποχής) παίκτης-προπονητής.

ΝΙΚΟΣ ΜΗΛΑΣ

Μπορεί τ' όνομα του Νίκου Μήλα να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον μεγάλο θρίαμβο της ΑΕΚ το 1968 στο Καλλιμάρμαρο ως προπονητής της ΑΕΚ, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπήρξε φίλος του Παναθηναϊκού και επί σειρά ετών μέλος της ομάδας. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και σε ηλικία 19 ετών, ο Νίκος Μήλας φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού ήταν μέλος της ισχυρής ομάδας των «πρασίνων» με την οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1947, 1950, 1951). Από την ενεργό δράση αποσύρθηκε το 1955 ενώ το 1960 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας και πανηγύρισε τον τίτλο το 1961. Στον πάγκο της ομάδας κάθισε ξανά το 1963 όντας ο πρώτος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου στην -τότε- ενιαία Α' Εθνική και παρέμεινε εκεί για άλλα δύο χρόνια.

ΠΑΝΟΣ ΚΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ

Μετά την παρουσία του Κίμωνα Αγάθου (1961-62) ο Πάνος Κουκόπουλος ανέλαβε (μετά τους Πανταζόπουλο και Λάμπρου) τον ρόλο του παίκτη-προπονητή! Ο «στρατηγός» (όπως ήταν το προσωνύμιό του) είχε κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα ως παίκτης (1951, 1954, 1961, 1962) και μετά τη θητεία του ως αρχηγός του συλλόγου, πήρε και το «βάπτισμα του πυρός» μεταξύ... πάγκου και αγωνιστικού χώρου. Μπορεί να μην πήρε το εγχώριο πρωτάθλημα αλλά είχε κατακτήσει το τουρνουά του Πανελληνίου το οποίο είχε μεγάλο βαθμό δυσκολίας εκείνη την εποχή με τη συμμετοχή ομάδων από την Ιταλία και τη Γιουγκοσλαβία.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ο θρυλικός «Ευρωκόουτς» ξεκίνησε την καριέρα του στη Νήαρ Ηστ αλλά την μεγάλη καριέρα την έκανε στον Παναθηναϊκό όπου αγωνίστηκε 10 χρόνια (1961-1971) έχοντας κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα Ελλάδας. Στα μέσα της σεζόν 1978-79 διαδέχθηκε τον Μιχάλη Κυρίτση κατακτώντας άλλα τρία πρωταθλήματα ως προπονητής (1980, 1981, 1982) και δύο Κύπελλα (1979, 1982). Στον πάγκο των «πρασίνων» κάθισε και πάλι από τα μέσα της σεζόν 1992-93 έως και τα μέσα της επόμενης χρονιάς (1993-94) έχοντας οδηγήσει την ομάδα έως το Final 4 του Τελ Αβίβ (1993).

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΕΦΑΛΟΣ

Ένα πρόβλημα στη μέση που αντιμετώπιζε ο Ελληνοαμερικανός Κρις Κέφαλος, το οποίο τον ανάγκασε να φοράει ορθοπεδική ζώνη σε όλη την καριέρα του, στάθηκε αρκετό για να βάλει «φρένο» στο ενδεχόμενο να αγωνιστεί στο ΝΒΑ και να μετακομίσει στην Ελλάδα κατόπιν προτροπής του -τότε- προπονητή, Κώστα Μουρούζη. Ο Κέφαλος ή αλλιώς «πλέι μέικερ-κομπιούτερ» όπως τον αποκαλούσαν, κατέκτησε έξι πρωταθλήματα με τον Παναθηναϊκό (1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977), ένα Κύπελλο (1979) ενώ τη σεζόν 1982-83 είχε καθίσει στην άκρη του πάγκου προσθέτοντας ένα ακόμη τρόπαιο Κυπέλλου Ελλάδας στη συλλογή του.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ

Ο Μιχάλης Κυρίτσης φόρεσε τη φανέλα με το «τριφύλλι» για 14 συναπτά έτη, από πιτσιρικάς έως και στο σημείο να βρεθεί στην πρώτη ομάδα και κατακτήσει τίτλους! Συγκεκριμένα ήταν μέλος της «πράσινης» οικογένειας από το 1958 έως και το 1972 έχοντας στεφθεί τέσσερις φορές πρωταθλητής Ελλάδας (1967, 1969, 1971, 1972) με αξιοπρόσεκτη καριέρα σ' αυτό το διάστημα. Μάλιστα είχε την τύχη να «γράψει» από τη πλευρά του τη δική του ιστορία, καθώς το 1984 είχε οδηγήσει τον Παναθηναϊκό από τη θέση του προπονητή στο τελευταίο πρωτάθλημα πριν από την κυριαρχία του Άρη, ενώ το 1986 είχε κατακτήσει και το Κύπελλο Ελλάδας. Η τελευταία του παρουσία στον πάγκο ήταν τη σεζόν 1988-89.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ

Μετά τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στον Ποσειδώνα Νέου Ψυχικού, ο Χρήστος Ιορδανίδης ήταν με τη σειρά του μέλος της μεγάλης ομάδας του Παναθηναϊκού την δεκαετία του '70 κατακτώντας με τη σειρά του επτά πρωταθλήματα Ελλάδας (1967, 1969, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975) όπως επίσης και το Κύπελλο το 1979. Την τεχνική ηγεσία του «τριφυλλιού» ανέλαβε στα... πέτρινα χρόνια της ομάδας και πιο συγκεκριμένα το 1989 ωστόσο ήταν εκείνος που είχε εισηγηθεί και επέμενε, την απόκτηση του νεαρού, Φραγκίσκου Αλβέρτη. Ως προπονητής του Παναθηναϊκού δούλεψε για δύο σεζόν πριν αντικαταστατεί το 1991 από τον Ζέλικο Παβλίσεβιτς.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΕΔΟΥΛΑΚΗΣ

Για έξι συναπτά έτη από τα μέσα της δεκαετίας του '80 (1986) έως και τις αρχές της δεκαετίας του '90 (1992), ο Αργύρης Πεδουλάκης «υπηρέτησε» τον Παναθηναϊκό στα πιο... δύσκολα χρόνια της (πιο) σύχρονης ιστορίας του. Ο «Άρτζι» έπεσε πάνω στο μονοπώλιο του Άρη και την άνθιση του μπάσκετ στην Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα να μην πανηγυρίσει κάποιον τίτλο ως παίκτης των «πρασίνων» παρά μόνο να πάρει μέρος στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις (Κύπελλο Κυπελλούχων, Κύπελλο Κόρατς) και να φτάσει έως και την 3η θέση (1989) του πρωταθλήματος. Από τη θέση του προπονητή μετράει τρεις διαφορετικές θητείες στον πάγκο του «τριφυλλιού» έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα του 2013 και το Κύπελλο του 2014. Στα «παράσημα» και το γεγονός ότι υπό τις οδηγίες του ο Παναθηναϊκός έφτασε πιο κοντά στην μετά-Ομπράντοβιτς εποχή σε Final 4 EuroLeague (2013).

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΑΛΒΕΡΤΗΣ

Η θητεία του ως παίκτης του Παναθηναικού είναι... μνημειώδης! Πρόκειται για το «τοτέμ» των «πρασίνων» και τον άνθρωπο που έχει υπηρετήσει πιστά τον σύλλογο τα τελευταία 31 χρόνια από όλα τα πόστα! Οι τίτλοι του ως παίκτης; 5 EuroLeague (1996, 2000, 2002, 2007, 2009), 11 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009), 8 Κύπελλα Ελλάδας (1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009) και 1 Διηπειρωτικό (1996)! Στη θέση του τεχνικού ηγέτη βρέθηκε στο δεύτερο μισό της σεζόν 2013-14 οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδας με break της έδρας κόντρα στον Ολυμπιακό.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ

Την σεζόν 1991-92 ο 21χρονος -τότε- Σωτήρης Μανωλόπουλος είχε βρεθεί στο ρόστερ του Παναθηναϊκού και δη υπό τις οδηγίες του Ζέλικο Παβλίσεβιτς. Ήταν μια δύσκολη χρονιά για τους «πράσινους» αφού έμειναν εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων ενόψει της επόμενης σεζόν ενώ στο Κύπελλο Κόρατς έφτασαν έως τη φάση των «16». Στους «πράσινους» επέστρεψε και πάλι το 2012 ως βοηθός του Αργύρη Πεδουλάκης και παρέμεινε και στο πλευρό των Αλβέρτη (αρχικά) και Ιβάνοβιτς τη σεζόν 2014-15. Όμως μετά τη απομάκρυνση του Μαυροβούνιου προπονητή, κλήθηκε να αναλάβει τα ηνία της ομάδας στα playoffs όπου δεν μπόρεσε να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην κατάκτηση του τίτλου.