Παναθηναϊκός: Το καμουφλάζ του Λευτέρη

• Για πρώτη φορά που...
• Η επίδραση του Μποχωρίδη
• Τα δύο σχήματα που έκαναν την διαφορά

Να το βλέπεις και να μην το πιστεύεις.

Να έχεις στο μυαλό τη συνολική εικόνα του Παναθηναϊκού τη φετινή σεζόν, την ίδια ώρα να υπάρχει στην άλλη άκρη του παρκέ μια πολύ πιο ποιοτική ομάδα με ξεκάθαρο στόχο την είσοδο στην οκτάδα και η οποία είχε έρθει στο ΟΑΚΑ (υποτίθεται) με το μαχαίρι στα δόντια (ειδικά με την ήττα από την Ζάλγκιρις και με τον τρόπο με τον οποίο ήρθε) και στο τέλος να φεύγει σαν... βρεγμένη γάτα.

Να το θέσω καλύτερα. Να έχει αναγκάσει ο Παναθηναϊκός με την εμφάνισή του τους παίκτες της ισπανικής ομάδας να αποχωρούν με τα κεφάλια σκυμμένα και να μην μπορούν να καταλάβουν από... που τους ήρθε η κατραπακιά. Διαφορετικά θα περίμεναν τα πράγματα στο ΟΑΚΑ και τελείως διαφορετικά τους ήρθαν.

Μπήκαν «μπλαζέ» σκεπτόμενοι «έλα μωρέ με τους 16ους παίζουμε, τους έχουμε»; Περίμεναν ανάλογη αφετηρία του Παναθηναϊκού όπως στο ματς της Μαδρίτης (και όπως στα περισσότερα παιχνίδια τη φετινή σεζόν) και με δεδομένη τη διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων στο τέλος της ημέρας θα μπορούσαν να ελέγξουν τον ρυθμό; Δεν περίμεναν να βγάλει ο Κάτας από το μανίκι του, τόσους πολλούς πρωταγωνιστές; Δεν περίμεναν τον υψηλό βαθμό ετοιμότητας των Παπαγιάννη, Παπαπέτρου οι οποίοι είχαν ταλαιπωρηθεί από τραυματισμό; Πόνταραν στην απουσία του -καλύτερου περιφερειακού αμυντικού- Χάουαρντ Σαντ Ρος;

Για πρώτη φορά που...

Το σίγουρο είναι ότι στο παιχνίδι του ποντικιού με την γάτα, άλλος... ήταν η γάτα -τελικά- και άλλος το ποντίκι. Για πρώτη φορά φέτος ο Παναθηναϊκός δεν είχε μεγάλα «κενά» διαστήματα στο παιχνίδι του. Αν δεν κάνω λάθος ένα δίλεπτο του Χέρμανσον στο πρώτο δεκάλεπτο και άλλο ένα δίλεπτο του Πρέπελιτς στην 3η περίοδο αποτέλεσαν τις ανορθογραφίες στο κατά τ' άλλα αρτιότατο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Επίσης, για πρώτη φορά έκανε ένα τόσο «γεμάτο» ματς. Δεν άφησε ημίχρονο να πάει χαμένο. Δεν σταμάτησε να κρατάει την ένταση της άμυνας σε υψηλά επίπεδα. Και το κυριότερο όλων; Οι 10 από τους 12 παίκτες που χρησιμοποίησε ο Κάτας είχαν μπει για τα καλά στην εξίσωση του ματς και καθένας απ' αυτούς είχε και κάτι να προσφέρει.

Και μάλιστα με τον φόβο να χαθεί ο ρυθμός, η συνοχή και ενδεχομένως η συνεννόηση μέσα στο παρκέ. Υπήρξαν στιγμές που ο Ισραηλινός έκανε αλλαγές πιο εύκολα και από τα πουκάμισα στην ντουλάπα του. Και άλλαζε τους παίκτες δυο-δυο ή και τρεις-τρεις. Δεν ξέρω αν σε κάποιο άλλο ματς του «βγει» κάτι αντίστοιχο ή θα πρέπει να συρρικνώσει κάπως το rotation αλλά απέναντι στη Βαλένθια δικαιώθηκε πανηγυρικά. Συνεχόμενο αλλαγές και όλοι οι παίκτες στην πρώτη γραμμή! Και μάλιστα με περίεργα σχήματα και με παίκτες οι οποίοι... σπάνια να είχαν βρεθεί ταυτόχρονα στο παρκέ.

Όμως όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων η «σταθερά» του Παναθηναϊκού σε αυτό το παιχνίδι ήταν ο Λευτέρης Μποχωρίδης, ο οποίος «καμουφλάρισε» τη θέση του (μιας και είναι «δυάρι» το παιδί) και πήρε τον ρόλο του «καθαρού» πλέι μέικερ! Αφενός γιατί ο Σαντ-Ρος ήταν παροπλισμένος λόγω του προβλήματος στη μέση και αφετέρου διότι ο Σέλβιν Μακ εξακολουθεί να διανύει περίοδο ντεφορμαρίσματος. Η αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που υπέγραψε την ανανέωση και μετά, δεν έχει προσφέρει πολλά στην ομάδα. Αν θα το κάνει στο μέλλον; Το ελπίζουν στον Παναθηναϊκό. Και πρέπει να το κάνει.

Η επίδραση του Μποχωρίδη

Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι «πράσινοι» δεν είχαν τον κλασσικό point guard για να μπορεί να κουμαντάρει σωστά την ομάδα, κάποιος έπρεπε να το κάνει. Και αυτός δεν ήταν άλλος από τον Λευτέρη Μποχωρίδη, ο οποίος πήρε άριστα σε αυτόν τον ρόλο. Και δεν είναι μόνο το 19 που είχε στο σύστημα αξιολόγησης. Έκανε πολλές δουλειές στο παρκέ οι οποίοι δεν αποτυπώνονται στο φύλλο της στατιστικής. Η επιθετική του άμυνα δυσκόλευε τον προσωπικό του αντίπαλο, έβαζε χέρια στη μπάλα ενώ δεν του έδινε το δικαίωμα και για την εύκολη πάσα.

Σημειώστε επίσης είχε +23 στο +/- του αγώνα, το μεγαλύτερο από οποιονδήποτε άλλον συμπαίκτη του. Δείγμα του πόσο επιδραστικός ήταν στο παιχνίδι της ομάδας του. Επιπλέον δεν «σπατάλησε» πολλές κατοχές. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το 30' και με 17:42 λεπτά συμμετοχής έως τότε δεν είχε ούτε μία προσπάθεια εντός παιδιάς! Μόνο 2 πόντους από 2/2 βολές. Στο τελευταίο δεκάλεπτο έβαλε 10 πόντους μαζεμένους με έξι προσπάθειες. Και να μην τους έβαζε, πάλι ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού θα ήταν για όλα είχαν προηγηθεί. Και δεν ήταν μόνο αυτά...

Μοίρασε πέντε ασίστ από τους οποίους η ομάδα του πήρε 11 πόντους ενώ δεν υπέπεσε σε κανένα απολύτως λάθος! Θα είναι πάντα έτσι για τον Λευτέρη; Σαφέστατα και όχι. Όμως ο Όντεντ Κάτας δείχνει να τον εμπιστεύεται ακόμα περισσότερο. Και έχοντας παίξει με τεράστια επιτυχία στη θέση του πλέι μέικερ, γνωρίζει τι να ζητήσει από τον 27χρονο γκαρντ και το κυριότερο; Πώς να του ζητήσει ώστε να μπορεί και εκείνος να ανταποκριθεί στον συγκεκριμένο ρόλο. Αν χρειάζεται ο Παναθηναϊκός πλέι μέικερ; Σαφέστατα και χρειάζεται. Ένα «ασόδυο» για την ακρίβεια, ο οποίος να μπορεί να δημιουργεί και να σουτάρει καλά.

Τα δύο σχήματα που έκαναν την διαφορά

Είδαμε ότι όσο δεν μπαίνουν τα τρίποντα του Νέντοβιτς (2/11 είχε με τη Βαλένθια) άλλο τόσο θα χαμηλώνουν τα ποσοστά ευστοχίας των «πρασίνων». Στο 28,6% κόντρα στην ισπανική ομάδα. Πώς να μην παραμένει στην τελευταία θέση του ποσοστού τριπόντων σε ολόκληρη την EuroLeague. Και ακολουθεί και ματς με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ. Εκεί και αν θα χρειαστεί το μακρινό σουτ! Ο Μπαρτζώκας είναι «λάτρης» της τακτικής και είναι βέβαιο ότι θα διαβάσει και την παραμικρή πράσινη αδυναμία. Το σουτ θαρρώ ότι θα το δώσει στον Παναθηναϊκό. Και οι «πράσινοι» οφείλουν να είναι στοιχειωδώς εύστοχοι έξω από τα 6.75 μέτρα. Βέβαια έχουμε ακόμα μέρες να τα πούμε εκτενέστερα την εβδομάδα που μας έρχεται για το ντέρμπι.

Επίσης ο Μποχωρίδης ήταν μέλος των δύο σχημάτων, από τα οποία ήρθαν και οι μεγαλύτερες διαφορές στο ματς. Στο... όχι και τόσο γνώριμο σχήμα με Νέντοβιτς, Κασελάκη, Μπέντιλ και Όγκουστ όπου είχε ο Παναθηναϊκός επιμέρους 11-2 κόντρα στη Βαλένθια αλλά και στο πιο... γνώριμο σχήμα με Νέντοβιτς, Παπαπέτρου, Μήτογλου, Παπαγιάννη όπου το επιμέρους σκορ ήταν 13-7. Μάνι μάνι 24-9 σκορ και +15 ο Παναθηναϊκός.

Και εδώ να κάνω μια παρένθεση για να παρουσιάσω το... αντίθετο αποτέλεσμα με τον Μακ στο παρκέ. Όταν ηταν εκείνος ο πλέι μέικερ του παρκέ μαζί με Νέντοβιτς, Ουάιτ, Μπέντιλ, Όγκουστ το σκορ ήταν 2-6 και όταν βρέθηκε μαζί με τους Παπαπέτρου (στο «δύο»), Κασελάκη, Μήτογλου και Παπαγιάννη το σκορ ήταν 0-3. Δηλαδή 2-9 το επιμέρους υπέρ της Βαλένθια σε κάτι περισσότερο από δύο λεπτά. ,

Το σίγουρο είναι ότι ο Κάτας προσπαθεί (και μάλιστα σε μια περίοδο που ακόμα μαθαίνει την ομάδα) να παίρνει πράγματα απ' όλους. Από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο. Και αποδείχθηκε το πόσο σημαντικός είναι ο Ζακ Όγκουστ, ο οποίος όσο πάει και ανεβαίνει. Και βοηθάει. Και ανταποκρίνεται στα λίγα αλλά συγκεκριμένα πράγματα που του ζητάει ο Ισραηλινός. Το ίδιο ισχύει και για τον Άαρον Ουάιτ, ο οποίος «πατάει» καλύτερα και φαίνεται να έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση! Μόνο τα... φόλοου καρφώματα να βάζει. Έχασε ένα στη Μαδρίτη, έχασε και ένα ακόμα κόντρα στη Βαλένθια.

Και φυσικά φάνηκε το πόσο διαφορετικός παρουσιάζεται ο Παναθηναϊκός με τον (φετινό) Παπαγιάννη στο παρκέ. Ο Έλληνας σέντερ επέστρεψε και «γέμισε» τις δύο ρακέτες. Σκόραρε, πήρε ριμπάουντ, μοίρασε τάπες, αλλοίωσε σουτ, εμπόδισε το εύκολο καλάθι. Και σίγουρα ο ρόλος του στο ΣΕΦ θα είναι πολύ πιο αναβαθμισμένος από αυτόν που ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια. Και φυσικά το ευχάριστο έχει να κάνει και με τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Επέστρεψε, έδειξε να είναι εκτός ρυθμού αλλά από την άλλη «διάβασε» καλά τα όσα του έδινε η αντίπαλη άμυνα και προσπάθησε να τα εκμεταλλευτεί.

Μακράν το καλύτερο παιχνίδι του Παναθηναϊκού φέτος. Εξαιρετικές αποστάσεις, ιδανικό passing game, ενέργεια και συγκέντρωση και στα 40 λεπτά. Προσοχή όμως: Δεν έγινε κάτι που ο Παναθηναϊκός νίκησε τη Βαλένθια. Δεν έγινε ομαδάρα. Και ούτε φυσικά έχει να διεκδικήσει κάτι στη συνέχεια. Όμως έδειξε σημεία ζωής. Έδειξε ότι «υπάρχει» και ότι αν το προσπαθήσουν πολύ οι παίκτες από εδώ και στο εξής θα σταματήσουν να αδικούν και τους εαυτούς τους.

Είπαμε: Οι εφικτοί στόχοι των «πρασίνων» βρίσκονται εντός των συνόρων. Και μόνο.

ΥΓ: Και λίγα είπε ο Μποχωρίδης ως απάντηση στον Λάσο. Επαναλαμβάνω ότι είναι πολύ καλός προπονητής ο Ισπανός αλλά το να «στοχοποιήσει» τον Έλληνα γκαρντ ήταν εντελώς άδικο. Άραγε θα έλεγε τα ίδια αν ήταν ο Ρούντι στη θέση του Λευτέρη; Ή μήπως είχε πει τα ίδια το 2015 όταν ο Καμπάτσο είχε σωριάσει τον Διαμαντίδη στο παρκέ με λαβή βγαλμένη από το καλύτερο ρεπερτόριο του Μπροκ Λέσναρ στο WWE; Δεν θυμάμαι να είχε πει κάτι τότε...

ΥΓ2: Θου Κύριε γι' αυτό που θα γράψω, αλλά...! Ο Διαμαντίδης θα έβλεπε τις skip πάσες του Μποχωρίδη και σίγουρα θα χαμογελούσε. Τι να του θυμιζαν, τι να του θύμιζαν;

ΥΓ3: Το έχουμε αναφέρει πολλές φορές. Ο Κάτας αρέσκεται στις ψηλές πεντάδες. Φαίνεται πώς έχει καθιερώσει τον Ουάιτ στο «τρία» ενώ ανέβασε τον Παπαπέτρου και στο «δύο». Τυχαίο που ο Παναθηναϊκός κάνει... πάρτι στα επιθετικά ριμπάουντ σε κάθε ματς;

ΥΓ4: Ντέρμπι «αιωνίων» την Παρασκευή. Καιρός ήταν. Ο Ολυμπιακός, που είναι το ξεκάθαρο φαβορί, «παίζει» τη ζωή του στη διοργάνωση έχοντας όλο το βάρος και την πίεση πάνω του. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει να χάσει τίποτα και θα παίξει χωρίς άγχος για την υστεροφημία του και για μια μεγάλη νίκη κόντρα στον μεγάλο του αντίπαλο.