Πώς χτίζεις έναν παίκτη EuroLeague με 3.500 δολάρια τον μήνα

• Το στήσιμο του ρόστερ και τα τρία κριτήρια
• Οι μεγαλύτερες δυσκολίες για έναν rookie
• Η διαχείριση κρίσεων και οι Έλληνες
• Ο Κέβιν Πάντερ
• Οι προτάσεις σε ΛεΝτέι και Φόστερ
• Τα φετινά λαβράκια
• Οι συστατικές επιστολές
• Ο Μουρ, ο Γκρέι και ο Νίξον
• Το περιβάλλον δουλειάς
• Οι απορίες στο πρώτο τηλεφώνημα

Πώς το είπε κάποτε ο Στιβ Γιατζόγλου όταν ρωτήθηκε για τον τρόπο που έπεισε τους ΚίΚι Κλαρκ και Ρασάντ Άντερσον να παίξουν μπάσκετ στο Αιγάλεω; «Για να τους φέρω στο Σίτι, το έπαιξα… Fame Story. Τους είπα: "Ελάτε εδώ, θα σας βγάλω στο πάλκο, θα σας δώσω το μικρόφωνο, θα πείτε τα τραγούδια σας, θα μαζευτεί ο κόσμος, θα σας χειροκροτήσει, θα αρέσετε και του χρόνου θα πάτε αλλού για να βγάλετε χρυσό δίσκο"». Ό,τι συμβαίνει, δηλαδή στο Λαύριο από τη σεζόν 2015-16 όταν η ομάδα του Χρήστου Σερέλη αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Basket League έπειτα από την αποχώρηση του ΚΑΟΔ.

Το Λαύριο, λοιπόν δίνει το… μικρόφωνο σε ταλαντούχα παιδιά, σε Έλληνες παίκτες με τεράστιο κίνητρο και Αμερικανούς rookies, ο κόσμος μαζεύεται για να τους χειροκροτήσει κι εν συνεχεία πάνε αλλού για να υπογράψουν νέα συμβόλαια με περισσότερα μηδενικά. Η διαδικασία ανάδειξης παικτών δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα στο Κλειστό Γυμναστήριο Λαυρίου ενώ η περίπτωση του Κέβιν Πάντερ είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του «trust the process» που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. «Ξέρουμε πως αυτή είναι η μοίρα μας. Καλούμαστε να χτίσουμε μια ομάδα που όσο πιο πετυχημένη είναι, τόσο πιο… εύκολα θα αλλάξει το καλοκαίρι. Ξεκινάμε πάντα με τη λογική του one and done» παραδέχεται ο Χρήστος Σερέλης και εξηγεί σε πρώτο ενικό το… κολεγιακό πρόγραμμα του Λαυρίου.

Το στήσιμο του ρόστερ και τα τρία κριτήρια

- Το πρώτο πράγμα που κοιτάμε όσον αφορά τη στελέχωση του ρόστερ είναι τουλάχιστον οι 5 από τους 6 Αμερικανούς να είναι πολύ αθλητικοί. Να έχουν, δηλαδή στοιχεία που δεν μπορούμε να βρούμε στους Έλληνες παίκτες. Το κομμάτι της αθλητικότητας πρέπει να είναι σε υψηλό επίπεδο και ευτυχώς οι Αμερικανοί μας έχουν… περίσσευμα σε αυτόν τον τομέα.

- Το δεύτερο στοιχείο, εξίσου σημαντικό με το πρώτο είναι τα γκαρντ να είναι καλοί στο ένας εναντίον ενός, από τη στιγμή που πολλές καταστάσεις κατά τη διάρκεια ενός αγώνα κρίνονται στο 1vs1. Να μπορούν να επιτεθούν έχοντας απέναντί τους πιο ψηλά κορμιά.

- Το τρίτο στοιχείο έχει να κάνει με τους περιφερειακούς ως τη θέση «4». Θα πρέπει να είναι αρκετά καλοί στο σουτ, είτε στατικά είτε μετά από ντρίμπλα.

Όταν, λοιπόν εντοπίζουμε τέτοιον παίκτη, προσπαθούμε να τον κλείσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Σίγουρα υπάρχουν παιδιά με πολλά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά που ενδεχομένως δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν εδώ. Επιλέγουμε, λοιπόν παίκτες που μπορούν να υποστηρίξουν το μπάσκετ που θέλουμε να παίξουμε για αυτό, ακριβώς βγαίνει μια πολύ καλή εικόνα για τους Αμερικανούς που επιλέγει κατά καιρούς το Λαύριο.

Οι μεγαλύτερες δυσκολίες για έναν rookie

Οι δυσκολίες είναι ουσιαστικά, δυο. Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα παιδιά πρέπει να μπολιαστούν με τη λογική του «πρέπει». Τις περισσότερες φορές επιλέγουμε rookies όχι από μεγάλα κολέγια, που δεν μπορούν να διεκδικήσουν τίτλο στο NCAA. Καλούνται, λοιπόν να εμπεδώσουν πως πρέπει να κερδίζουμε παιχνίδια ώστε η ομάδα να επιβιώσει! Ειδικά, μάλιστα σε ένα σύνολο όπως το Λαύριο που οι νίκες μέσα στη σεζόν δεν είναι πολλές, άσχετα με το τι γίνεται φέτος. Θα πρέπει, δηλαδή να κατανοήσουν πως παίζουμε τελικούς στη 2η και την 3η αγωνιστική ώστε να αποβάλουμε το άγχος της παραμονής.

Όσον αφορά το στιλ παιχνιδιού, είναι πολύ δύσκολο να το αφομοιώσουν και συγχρόνως να το συνδυάσουν με την ανάγκη για αποτέλεσμα. Πολλές φορές κάποια παιδιά αργούν να το καταλάβουν και στην αρχή ζορίζονται. Κάποιοι άλλοι, ανάλογα με τον χαρακτήρα τους, το μαθαίνουν πιο γρήγορα. Φέτος, λοιπόν αρχίσαμε με 0-3 όμως οι συνεχόμενες νίκες μάς έχουν βοηθήσει να μην έχουμε αυτό το «πρέπει» πάνω από το κεφάλι μας σε τόσο μεγάλο βαθμό. Υπό άλλες συνθήκες, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να πείσουμε τα παιδιά ότι παίζουμε τελικούς ενώ απομένουν 10-12 παιχνίδια για το τέλος! Είναι κάτι που ίσως δεν μπορούν να καταλάβουν αφού δεν ξέρουν την ελληνική λίγκα. Στο μεταξύ, καλούνται να αφομοιώσουν το γεγονός ότι εκτός από τα νούμερα που θα τους φέρουν καριέρα και χρήματα, πρέπει να δώσουν τη βοήθεια στην άμυνα ή να μοιράσουν 2-3 πάσες παραπάνω…

Η διαχείριση κρίσεων και οι Έλληνες

Κάποιοι καλοί Αμερικανοί δεν αγχώνονται. Δεν σκέφτονται το «πρέπει». Έχουν άγνοια κινδύνου, θεωρούν πως μπορούν να κερδίσουν τους πάντες και τα πάντα, μπαίνοντας σε μια διαφορετική διαδικασία. Το πράγμα αλλάζει όταν στραβώσει το παιχνίδι. Αν δηλαδή οι πρώτες 2-3 αγωνιστικές δεν είναι καλές για την ομάδα και για αυτούς. Μετά ζορίζονται πολύ… Εκεί ακριβώς παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το πώς έχει ετοιμαστεί η ομάδα από τους Έλληνες κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Το πώς οι γηγενείς παίκτες τους έχουν βοηθήσει προκειμένου να αφομοιώσουν αυτή τη νοοτροπία. Επίσης, τεράστιο ρόλο παίζουν τα αρχικά αποτελέσματα…

Θα σου πω κάτι που είναι οξύμωρο… Το Λαύριο κινδύνευσε περισσότερο και σχεδόν έπεσε όταν δεν είχε rookies! Η πιο έμπειρη ομάδα μας όσον αφορά τους Αμερικανούς ήταν εκείνη του 2018-19 που πήγε να πέσει στην Α2. Ο μοναδικός rookie ήταν ο Σάιλας Μέλσον, ένας γκαρντ 22 χρονών που είχαμε πάρει από το Γκονζάγκα που τελικά τον αλλάξαμε στα μέσα της σεζόν. Ίσως τελικά εδώ στο Λαύριο να μην τα καταφέρνουμε τόσο καλά με τους έμπειρους παίκτες (γέλια)! Όπως προανέφερα, είναι πολύ σημαντικό να έχεις Έλληνες παίκτες με κίνητρο. Παιδιά που ξέρουν την κατηγορία αλλά δεν είναι χορτασμένοι, ούτε έχουν πάρει τίτλους. Αντίθετα, θέλουν να αποδείξουν πράγματα και έχουν τεράστια όρεξη για δουλειά, βοηθώντας ιδανικά στην ενσωμάτωση των Αμερικανών.

Ο Κέβιν Πάντερ

Είναι με διαφορά το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα success story, δεν το συζητώ καν! Φαντάσου πως ο Πάντερ ήλθε στο Λαύριο με 3.500 δολάρια τον μήνα και έφυγε πριν τελειώσει η σεζόν 2016-17. Πήγε στο Βέλγιο με ένα πολύ καλό συμβόλαιο στην Αντβέρπ, με πάνω από τα τριπλάσια χρήματα τον μήνα. Τη δεύτερη χρονιά ξεκίνησε στην Πολωνία και από εκεί τον πήρε η ΑΕΚ. Ο Κέβιν είναι το πετυχημένο παράδειγμα rookie που εν συνεχεία έκανε σπουδαία καριέρα. Νομίζω και ο Όλμαν (σ.σ. φέτος αγωνίζεται στη Ρίγα) θα ακολουθήσει τα χνάρια του Πάντερ. Όπως και κάποια παιδιά από το φετινό ρόστερ, ο Κάρτερ και ο Ντιαλό. Ίσως να μην παίξουν στην EuroLeague αλλά σίγουρα θα είναι πετυχημένα στην Ευρώπη.

Οι προτάσεις σε ΛεΝτέι και Φόστερ

Οι δυο μεταγραφές rookies από φημισμένα κολέγια που κάναμε στο Λαύριο ήταν εκείνη του Μέλσον από το Γκονζάγκα και η φετινή του Ντιαλό που ήλθε από το Πρόβιντενς. Όσον αφορά τον Ντιαλό, είναι ένα παιδί που ενδεχομένως θα το έβλεπαν αρκετές ομάδες αν δεν υπήρχε ο κορονοϊός. Άργησε λίγο, ήθελε να πάει στα workouts, να ψάξει για two-way contract… Πιστεύω πως θα είχε τύχη αν μιλούσαμε για άλλη χρονιά. Γενικώς, τα παιδιά από φημισμένα κολέγια είτε βρίσκουν δουλειά στο ΝΒΑ, είτε βρίσκουν λεφτά σε ευρωπαϊκά κλαμπ. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα.

Είχαμε κάνει πρόταση στον Ζακ ΛεΝτέι πριν έλθει στην Ευρώπη! Κοντά στα 3.500 – 4.000 δολάρια τον μήνα, περίπου δηλαδή 30-32.000 τον χρόνο όμως ο μάνατζέρ του μάς απάντησε πως ήθελε, μεν να έλθει στην Ελλάδα ωστόσο θα έβρισκε σίγουρα συμβόλαιο με 50-60.000 δολάρια αλλού. Πράγματι βρήκε μια πρόταση στο Ισραήλ, έκανε αυτά που… έκανε και μετά ήλθε στον Ολυμπιακό. Πρόταση είχαμε καταθέσει και στον Μάρκους Φόστερ! Όταν τελείωσε το Κρέιτον, πριν πάει στην Κορέα.

Συνοψίζοντας, βλέπουμε κάποιους πολύ καλούς rookies όμως σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να τους υπογράψουμε. Έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να στραφούμε σε κολέγια μικρότερης φήμης, ψάχνοντας για παιδιά που έχουν παίξει στο τουρνουά του Πόρτσμουθ ή έχουν φτάσει στη March Madness. Να έχουν μια λογική winner. Από κει και πέρα, θα κάνουμε την προσπάθειά μας αν μπορούμε να τους φέρουμε στο Λαύριο.

Τα φετινά λαβράκια

Άλφα Ντιαλό (φόργουορντ, 2μ.01, 1997): Για να είμαι ειλικρινής, ο Ντιαλό δεν ήταν ένας παίκτης που είχαμε ξεχωρίσει από την αρχή επειδή θεωρήσαμε πως θα ήταν πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να τον προσεγγίσουμε. Ενδεχομένως να ψάχτηκε να παίξει σε ομάδα υψηλότερου επιπέδου από το Λαύριο, να βρει συμβόλαιο στο BCL ή το EuroCup. Περίμενε το Draft αφού είχε ήδη «όνομα» παίζοντας με την Team USA U21 σε ένα τουρνουά ωστόσο δεν είχε πολλές πιθανότητες να γίνει draft pick. Ήταν στην αναμονή για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα με τον κορονοϊό. Δεν είχε βρει τίποτα ως τα τέλη Αυγούστου, μάς προτάθηκε και νομίζω πως ήταν ζήτημα 2-3 ωρών να δούμε στο video αν κάνει ή δεν κάνει για το Λαύριο. Είχε τα στοιχεία που αναφέραμε προηγουμένως: Αθλητικότητα, δύναμη, μπορεί να παίξει 1vs1, να ποστάρει, να τρέξει στον αιφνιδιασμό. Γενικώς, να κάνει πάρα πολλά πράγματα όπως έχει αποδείξει μέχρι στιγμής στην Basket League. Ήταν ιδανική περίπτωση για το Λαύριο. Ήταν η περίοδος που ψάχναμε «3άρι» και πραγματικά, ήταν πολύ εύκολο για μένα να εισηγηθώ να τον υπογράψουμε! Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι, αρχικώς ζητούσε πολλά λεφτά που όμως δεν βρήκε στην αγορά, ήταν δύσκολα τα πράγματα κι εν τέλει καταφέραμε να τον κλείσουμε στα νούμερα που κινούμαστε. Είναι ένας παίκτης που δεν μπορούμε να κρατήσουμε άλλο! Σίγουρα θα βρει ένα πολύ καλό συμβόλαιο του χρόνου.

Οι επιδόσεις του στην Basket League 2020-21
12.8 πόντοι
5.5 ριμπάουντ
1.6 ασίστ
1.6 κλεψίματα
2.2 λάθη
15.3 PIR
σε 28:28 μ.ό. (13 συμμετοχές)

Τάισον Κάρτερ (γκαρντ, 1μ.93, 1998): Για να ευλογήσουμε τα γένια μας, ο Κάρτερ είναι μια ανακάλυψη της ομάδας μας. Βρισκόταν σε μια λίστα που μας είχαν στείλει μάνατζερ μαζί με άλλους πολλούς. Δεν μας πρότεινε κάποιος απευθείας τον Κάρτερ, τον είδαμε στο Μισισίπι Στέιτ, μας άρεσε πάρα πολύ. Ήταν τρομερή η ταχύτητα που είχε, η έκρηξη, η αθλητικότητα και η ικανότητά του στο ένας εναντίον ενός για τη θέση που παίζει. Δεν ήμασταν σίγουροι για το πώς θα μπορούσε να σταθεί απέναντι σε πολύ δυνατές άμυνες. Αν τον δει κανείς από κοντά, θα καταλάβει ότι χρειάζεται να βάλει αρκετή μυϊκή δύναμη για να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο. Τον πήραμε με την προοπτική να παίξει στις θέσεις «2» και «1». Εν τέλει για το ελληνικό πρωτάθλημα και τα ευρωπαϊκά δεδομένα είναι περισσότερο «2» παρά «1». Για μένα, είναι η έκπληξη του Λαυρίου και της Basket League, υπό την έννοια ότι δεν είχε το background για να πετύχει και να δείξει αυτά που δείχνει κάθε εβδομάδα! Σε σχέση πάντα με τον Ντιαλό, ο οποίος λογίζονταν ήδη ως prospect. Δουλεύει πάρα πολύ, είναι πάρα πολύ καλός παίκτης… Πιστεύω πως και αυτός θα κάνει καριέρα γιατί διαθέτει ένα επιθετικό ένστικτο, πολύ υψηλό. Ακόμα δεν ξέρει καν τις ικανότητές του! Δεν έχει ωριμάσει τόσο πολύ όσο ο Ντιαλό για να συνειδητοποιήσει τις ικανότητές του.

Οι επιδόσεις του στην Basket League 2020-21
12.6 πόντοι
3.5 ριμπάουντ
2.2 ασίστ
1.6 κλεψίματα
1.6 λάθη
11.5 PIR
σε 26:05 μ.ό. (13 συμμετοχές)

Τζάρεντ Σάβατζ (φόργουορντ, 1μ.96, 1997): Ήταν ο παίκτης που θέλαμε να συμπληρώσει τη γραμμή ψηλών μας. Ήταν αυτό που αναφέραμε προηγουμένως, ότι ψάχναμε παιδιά με αθλητικότητα και σουτ. Τον είδαμε σε ένα πολύ άσημο κολέγιο, το Ουέστερν Κεντάκι σε λίστες… ξεχασμένων παικτών από προτάσεις μάνατζερ που είχαμε ζητήσει. Η αθλητικότητά του είναι πάρα πολύ υψηλή. Το πλεονέκτημα που έχει σε σχέση με τα άλλα παιδιά είναι ότι νιώθει τρισευτυχισμένος που βρίσκεται στο Λαύριο γνωρίζοντας πως φέτος ενδεχομένως να μην έβρισκε επαγγελματικό συμβόλαιο στην Ευρώπη! Ζει έντονα κάθε λεπτό και κάθε στιγμή που βρίσκεται στο παρκέ, προσπαθεί να κερδίσει από αυτό. Δεν είχαμε υψηλές προσδοκίες από τον ίδιο σε σχέση με το σκοράρισμα ή το να αποτελεί πολύ βασικό παίκτη για την ομάδα. Έχει φτάσει στο σημείο να παίζει 16-17 λεπτά μ.ό., ό,τι ζητάμε από αυτόν αμυντικά είναι 100% εκεί και η προσπάθειά του στην προπόνηση είναι αξιοσημείωτη.

Οι επιδόσεις του στην Basket League 2020-21
4.8 πόντοι
2.3 ριμπάουντ
0.5 ασίστ
0.4 κλεψίματα
0.2 λάθη
3.3 PIR
σε 17:21 μ.ό. (13 συμμετοχές)

Οι συστατικές επιστολές

Για να πείσουμε τον Ντιαλό να έλθει στο Λαύριο, προηγουμένως μίλησε ο Πάντερ μαζί του! Ο Κέβιν ήταν και εκείνος ένας παίκτης που έβαζε 20-22 πόντους μ.ό. στο Τενεσί όμως δεν κατάφερε να παίξει στα summer leagues επειδή είχε τραυματιστεί. Βάλαμε, λοιπόν τον Πάντερ να μιλήσει μαζί του και του εξηγήσει ότι μπορεί να αρχίσει την καριέρα του στην Ευρώπη σε μια ομάδα σαν το Λαύριο και στην πορεία να κάνει πράξη όσα έχει σκεφτεί και ονειρευτεί. Με τον Κέβιν έχουμε πολύ καλή επικοινωνία. Με όλους βασικά… Με τον Όλμαν, τον Ντεκόζι… Παρεμπιπτόντως, ο Κάρτερ είχε μιλήσει με τον Όλμαν όταν του κάναμε πρόταση και εκείνος του είπε τα καλύτερα. Του είπε να έλθει με κλειστά μάτια!

Ο Μουρ, ο Γκρέι και ο Νίξον

Αυτοί ήταν ούτως ή άλλως καλοί παίκτες πριν έλθουν στο Λαύριο. Πρόκειται για τρία παιδιά που το στιλ παιχνιδιού του είναι αυτό ακριβώς που θέλουμε να κάνουμε στο Λαύριο. Μας βοήθησαν πολύ και βοηθήθηκαν πολύ επίσης… Έκαναν τρομερά νούμερα όσο ήταν στο Λαύριο, ο Γκρέι συνέχισε μετά στο Περιστέρι… Είναι ένας πολύ υψηλού επιπέδου παίκτης, ένα παιδί που μπορεί να βάλει 30 πόντους σε κάθε αγωνιστική αλλά δεν ενδιαφέρεται για το σκοράρισμα παρά μόνο όταν το χρειάζεται η ομάδα. Όταν τον πήραμε εμείς είχε μια… διένεξη με την ομάδα του στη Γαλλία. Προσπαθώντας να μην τον πληρώσουν, αν κατάλαβα καλά, έλεγαν διάφορα άσχημα για αυτόν σε σχέση με τον χαρακτήρα και την εξωγηπεδική συμπεριφορά του, ότι δημιουργεί προβλήματα. Τότε, λοιπόν τον υπογράψαμε με πάρα πολύ λίγα λεφτά γιατί παραλίγο να χάσει την καριέρα του! Αυτό το σέβεται τόσο πολύ ο Στίβεν και η γυναίκα του… Φαντάσου πως όταν έπαιζε στο Περιστέρι, σε κάθε ρεπό ερχόταν στο Λαύριο! Έτρωγε, βρισκόμασταν, κάναμε παρέα…

Για τον Ζαμάλ που τον κράτησα τέσσερα χρόνια εδώ, δεν χρειάζεται να πω πόσο καλή σχέση έχουμε και μιλάμε συνέχεια. Ήταν το πρώτο πλέι μέικερ που είχαμε στην Α1, έκανε φοβερές χρονιές στην αρχή, μας βοήθησε απίστευτα. Ήταν επίσης εκείνος που κρατούσε όλους τους Αμερικανούς ενωμένους. Δεν μπορώ να το ξεχάσω ούτε αυτό. Μας βοήθησε πάρα πολύ ο τρόπος παιχνιδιού του. Αναφορικά στον Μουρ, είχε απλόχερα όλα αυτά που ψάχνω σε έναν Αμερικανό: Ψηλός περιφερειακός, τρομερός στο 1vs1, αθλητικός, άμυνα, κλεψίματα, όλα αυτά μαζί! Νομίζω πως η ομάδα τον βοήθησε να αναδείξει όλα τα χαρακτηριστικά που έχει σαν παίκτης. Λόγω της καλής ψυχολογίας που είχε, σούταρε με 40% στο τρίποντο εκείνη την χρονιά. Ήταν ένας παίκτης που έτσι όπως παίζει το Λαύριο, ήταν ιδανικός! Ίσως έπρεπε να διαχειριστεί καλύτερα τη νοοτροπία και το μυαλό του για το επόμενο βήμα που έκανε και δεν είναι σε μια ομάδα υψηλότατου επιπέδου που θα μπορούσε να είναι.

Το περιβάλλον δουλειάς

Όταν ήλθε ο Πάντερ στο Λαύριο, το Λαύριο ήταν η καλύτερη ομάδα για τον Πάντερ. Τώρα που είναι ο Κάρτερ εδώ, η καλύτερη ομάδα για τον Κάρτερ είναι το Λαύριο. Σε δυο χρόνια, το Λαύριο μπορεί να μην είναι η καλύτερη ομάδα για τον Κάρτερ. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ πως η ομάδα πρέπει να είναι πάνω από τους παίκτες. Πάντα πρέπει να είναι πιο μεγάλη από τους παίκτες. Όταν, λοιπόν οι παίκτες γίνονται μεγαλύτεροι από την ομάδα, το πράγμα αλλάζει. Αυτή η ισορροπία αλλάζει και δυσκολεύει. Εν προκειμένω, το Λαύριο είναι μεγαλύτερο από τους Αμερικανούς που φέρνει αυτή τη στιγμή. Παίκτες που δεν έχουν πετύχει πολλά πράγματα μέχρι στιγμής αλλά έχουν πολύ ταλέντο. Το Λαύριο είναι αυτή η ομάδα που θα τους βοηθήσει να το αναδείξουν. Όταν το κάνουν και προχωρήσουν μπροστά, το Λαύριο μπορεί να είναι μικρό για αυτούς. Αυτό δεν είναι ντροπή να παραδέχεται κάτι τέτοιο, δείχνει ότι έχεις επίγνωση της κατάστασης και πορεύεσαι με βάση τον ρεαλισμό.

Οι απορίες στο πρώτο τηλεφώνημα

Μπορείς να ακούσεις τα πάντα! Βασικά, μπορεί να μην ακούσεις τίποτα, να μην μιλάει ένας rookie! Να μένει στο «yes, yes, yes, thank you»! Μπορείς να ακούσεις: «ΟΚ, τι θέση θα παίζω», πως είναι η πόλη, αν έχει ήλιο… Τις περισσότερες φορές με τους rookies οι κουβέντες είναι μονόλογος…