Το μαρτύριο του «δε βαριέσαι»

O Γιώργος Πρίντεζης αστόχησε στην εκπνοή, αλλά δε βαριέσαι, ευστόχησε όταν έπρεπε, πριν από μία σκάρτη δεκαετία στην Πόλη. Ο Βασίλης Σπανούλης έκανε λάθος στο φινάλε, αλλά τότε που μετρούσε είχε χέρι σταθερό σαν ρομπότ.

Ο Βατούτιν έβλεπε το ρεζιλίκι να έρχεται όπως τόσες φορές στο παρελθόν, αλλά τώρα δεν ήταν τρόμος αυτό που ζωγραφιζόταν στα μάτια του. «Δε βαριέσαι», θα είπε από μέσα του στα ρώσικα.

Ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν με τίποτε όταν τίθεται αντιμέτωποι ο Ολυμπιακός με την ΤΣΣΚΑ, αλλά εν έτει 2021 η αλήθεια μπερδεύεται με τον αντικατοπτρισμό.

«Δεν πειράζει, θα τα ξαναπούμε στο φάιναλ-φορ», ήταν η επωδός του ηττημένου μετά από τέτοια ντέρμπι. Πλέον, δεν έχει φάιναλ-φορ το μενού, τουλάχιστον όχι για τον Ολυμπιακό.

Όταν έχεις καλομάθει σε πρωταθλητισμό και σαφάρι τίτλων, η φράση «θα τα ξαναπούμε τον Νοέμβρη» ακούγεται σαν κακόγουστο χωρατό. Tι να το κάνεις το «refuse to lose», όταν ακόμα και το «win» φαντάζει κενό πραγματικού περιεχομένου;

Αλλά και τι άλλο να περιμένει ο Ολυμπιακός; Εφ’ όσον η σεζόν του έχει ολοκληρωθεί από τον Φλεβάρη, κάθε αγώνας της Euroleague μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου θα μοιάζει με «φιλικό Covid»: απολαυστικό όταν οι δύο ομάδες έχουν κέφια, απρόβλεπτο όταν οι μηχανές αναβοσβήνουν, αλλά τελικά ανούσιο.

Ακόμα και αν ο Ολυμπιακός κατόρθωνε να νικήσει την ΤΣΣΚΑ, με αφετηρία το εκκωφαντικό 26-51 του 23^ου λεπτού, το ανδραγάθημα θα ξεχνιόταν μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα.

Η μαχητικότητα δεν έχει νόημα όταν το ρινγκ είναι άδειο και οι υποσχέσεις μοιάζουν κούφιες όταν δεν υπάρχει ορατός στόχος.

Στην «καλύτερη» για τις δύο ελληνικές ομάδες περίπτωση, θα ξεκινήσουν ένα σπριντ της τελευταίας στιγμής για το ονόρε της φανατικής κερκίδας, προκειμένου να ξεπεράσει η μία την άλλη!

Στον Παναθηναϊκό πανηγυρίζουν σαν παλαβοί την απόκτηση του Χέζονια και οργανώνουν μεσσιανικές υποδοχές, όχι επειδή οραματίζονται θριάμβους επί της ΑΕΚ και επί του Προμηθέα, αλλά επειδή νιώθουν νικητές στο σπορ «μεταγραφές αεροδρομίου» και αναπνέουν στον σβέρκο του μισητού αντιπάλου στη μοναδική βαθμολογία όπου συνυπάρχουν.

Ε, ρε χουνέρι! Ή μήπως όχι; Στον θαυμαστό κόσμο του ελληνικού αθλητισμού, μπορεί να αποκτήσει αξία ακόμα και η 13^η θέση της Euroleague, αναλόγως με τα χρώματα του 14^ου.

Στην αληθινή ζωή, ο Ολυμπιακός μετέτρεψε σε καύσιμο τον πληγωμένο εγωισμό του και κόντεψε να πετύχει μία ανατροπή κολοσσιαίων διαστάσεων, απέναντι στην εδώ και μία διετία πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Σύμφωνοι, η ΤΣΣΚΑ έσβησε τις μηχανές και είχε στο πιλοτήριο την ωρολογιακή βόμβα που λέγεται Τζέιμς, αλλά ο Μπαρτζώκας είχε στην άκρη του πάγκου τον Χαραλαμπόπουλο και ο Ιτούδης τον Κλάιμπερν.

Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να μπαλώσει τη ρακέτα του με τον ξεχασμένο και επί μήνες ανενεργό Κουφό, ενώ η ΤΣΣΚΑ αντικατέστησε τον Χάκετ με το εκρηκτικό ταλέντο του Λούντμπεργκ, αφήνοντας την άμοιρη Εθνική Δανίας στα κρύα του λουτρού.

Πέρα από τα υπόλοιπα κουσούρια του, ο Ολυμπιακός είχε σε κακή μέρα τον αποκαμωμένο πνευματικά και σωματικά Σλούκα, ο οποίος παλαντζάρισε τους πόντους (7) με τα λάθη (6).

Στα πρώτα 25 λεπτά, όλοι οι «ερυθρόλευκοι» με εξαίρεση τον ΜακΚίσικ έμοιαζαν δέκα χρόνια μεγαλύτεροι, εκτός των νεαρών, που έμοιαζαν δέκα χρόνια μικρότεροι.

Ο Αμερικανός με τις μονίμως γεμάτες μπαταρίες έδειξε τον δρόμο της επιβίωσης με απανωτά κλεψίματα που οδήγησαν σε εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό, ο Ζαν-Σαρλ με τον Βεζένκοφ βγήκαν πρώτοι από το καβούκι τους και οι Σπανούλης, Πρίντεζης έφεραν από τον πάγκο σιγουριά και πείρα.

Ο Μπαρτζώκας τράβηξε τον Σλούκα στον πάγκο, έδωσε τα ηνία στον άστοχο αλλά αλάνθαστο στο κουμάντο Σπανούλη και ο Ολυμπιακός έγινε άλλη ομάδα, μολονότι έπαιζε συνεχώς με έναν χειριστή.

Τη διαφορά ανάμεσα στην ήττα και στη νίκη την έκανε μία κακή συνεννόηση στην άμυνα, μισή μάλλον, στην τελευταία κατοχή της ΤΣΣΚΑ.

Ο Σπανούλης έσπευσε καθυστερημένα να περιορίσει τον ορίζοντα του Μάικ Τζέιμς και το άτσαλο close-out τιμωρήθηκε με 3 βολές, 2 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε, στο 74-73.

Ο Ολυμπιακός πέτυχε διπλάσιους πόντους από την ΤΣΣΚΑ στην τελική ευθεία του αγώνα (48 έναντι 24), αλλά δεν μπόρεσε να βρει το καλάθι της νίκης.

Κάποιοι αναφώνησαν «κρίμα», οι περισσότεροι είπαν «δε βαριέσαι» και γύρισαν το κανάλι στο ποδόσφαιρο. Εάν το «δε βαριέσαι» γίνει δόγμα ζωής, το μπάσκετ του Ολυμπιακού θα δώσει αγώνα επιβίωσης.