Η περίεργη περίπτωση του μπάσκετ στο Ηνωμένο Βασίλειο

• Όλα ξεκίνησαν σε ένα δισκάδικο!
• Το Γουέμπλεϊ, ο Λάιονελ Ρίτσι και η συγχώνευση
• Ο Τάσσος Στεφάνου και η EuroLeague
• Ο Νερς… κυνήγησε τον Φλεβαράκη!
• Η μπάλα απορροφά τα πάντα στο Νησί
• Το τεράστιο λάθος με τα τηλεοπτικά
• Το τέλος των Λόντον Τάουερς
• Το μέλλον
• Το μπάσκετ στα Media και ο… απαρατήρητος Λουόλ Ντενγκ
• Η πρόκριση στο EuroBasket 2022
• Η Έβερτον άλλαξε όνομα λόγω Λίβερπουλ
• Η επέκταση της EuroLeague θα γίνει
• Γιατί απέτυχε το Final 4 του 2013
• Οι επενδύσεις των Αμερικανών στην αγγλική λίγκα
• Σαν το '87
• Πήγα για σπουδές, έγινα προπονητής
• Μεγαλώνοντας με την Μπρίστολ

Μια φορά και έναν καιρό στην EuroLeague, μια αγγλική ομάδα εφόρμησε με στόχο να αποδείξει πως και οι Βρετανοί μπορούν να παίξουν μπάσκετ. Πως αυτό το σπορ μπορεί να διεκδικήσει το δικό του μερίδιο στο Νησί. Δίχως αξιώσεις να γίνει σειρά όπως το «The English Game», εντούτοις έχοντας την πρόκληση να ιντριγκάρει τους Λονδρέζους να ακούσουν την μπάλα που χτυπά στο παρκέ. Μια ρεαλιστική ουτοπία που όμως ξεθύμανε πραγματικά γρήγορα. Οι Λόντον Τάουερς παρατάχθηκαν στην πρώτη EuroLeague της σεζόν 2000-01 ενώ εκείνη η νίκη στην πρεμιέρα επί της Φρανκφούρτης με 86-61 συνιστά, μέχρι σήμερα τη μοναδική αγγλικής ομάδας στη διοργάνωση. Ακολούθησαν 23 συνεχόμενες ήττες (0-9 την πρώτη χρονιά, 0-14 τη δεύτερη) και οι Άγγλοι… χαιρέτησαν. Σε κάθε περίπτωση, το ενδεχόμενο συμμετοχής αγγλικής ομάδας στην EuroLeague παραμένει συνεχώς στην ατζέντα και το gazzetta.gr καταγράφει τα δεδομένα.

- Ο Κωστής Ζομπανάκης, πρώην πρόεδρος των Λόντον Τάουερς περιγράφει το… συνοικέσιο που έκανε ο αείμνηστος Τάσσος Στεφάνου προκειμένου οι Άγγλοι να παίξουν στην EuroLeague. Θυμάται τον Νικ Νερς, τους αγώνες στο Γουέμπλεϊ που μάζευαν 15.000 κόσμο και το τεράστιο λάθος με τα τηλεοπτικά.

- Ο δημοσιογράφος της σκωτσέζικης Herald, Μαρκ Γουντς βάζει στην εξίσωση τον Λουόλ Ντενγκ, την κόντρα της Λίβερπουλ με την Έβερτον που πέρασε στο μπάσκετ, τις επενδύσεις των Αμερικανών και τον λόγο που απέτυχε το Final 4 του 2013.

- Ο Έλληνας προπονητής των Μπρίστολ Φλάιερς, Ανδρέας Καπούλας κάνει παραλληλισμούς με το Ευρωμπάσκετ του 1987, μιλάει για τη σημασία της Εθνικής και εξηγεί πως πήγε στο Νησί για σπουδές και κατέληξε να κοουτσάρει στην πόλη του Bansky!

Παράλληλα, απάντησαν στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου. Θα επιστρέψει η EuroLeague στο Νησί;

Του ΚΩΣΤΗ ΖΟΜΠΑΝΑΚΗ

Όλα ξεκίνησαν σε ένα δισκάδικο!

«Στα μέσα των 90s επέστρεψα στο Λονδίνο μετά από το μεταπτυχιακό. Μια μέρα βρέθηκα στο Μπρίξτον, τη γειτονιά των χρωμάτων και των αισθήσεων, μια περιοχή που κουβαλάει πάνω της πολλές ιστορίες και ακόμα περισσότερες ταμπέλες. Πήγα, λοιπόν σε ένα δισκάδικο. Παρεμπιπτόντως, το μεγάλο πάθος στη ζωή μου, εκτός από το μπάσκετ είναι η μαύρη μουσική! Λούις Άρμστρονγκ, Μάρβιν Γκέι, τζαζ, soul, RNB… Χάζευα ανάμεσα στους δίσκους όταν είδα μια γνωστή φυσιογνωμία. Ήταν ο Άλτον Μπερντ, ένα από τα καλύτερα πόιντ γκαρντ με το Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ένας σταρ του κολεγιακού μπάσκετ στις ΗΠΑ που τον θυμόμουν από τα χρόνια που εγώ ήμουν στο Χάρβαρντ. Αμέσως τον ρώτησα τι δουλειά είχε στην Αγγλία! Μου εξήγησε πως προπονούσε την Κρίσταλ Πάλας, την ομάδα δηλαδή με την οποία έπαιξε στο Νησί τα προηγούμενα χρόνια και εξελίχτηκε στον πιο γνωστό μπασκετμπολίστα στη Βρετανία. Εντυπωσιάστηκα κι άρχισα να τον ρωτάω πράγματα για το πώς δουλεύει η λίγκα, για το μπάσκετ στη ζωή των Βρετανών, για τις ομάδες και τους παίκτες… Νομίζω πως σε εκείνο το σημείο είδε τη λέξη "θύμα" στο μέτωπό μου (γέλια)! Με κάλεσε, λοιπόν στην προπόνηση και για να με… ψήσει, με φώναξε στο ζντο! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Ακολούθως, με ρώτησε αν θέλω να βοηθήσω οικονομικά. Μου είπε ένα ποσό και δεν το σκέφτηκα καθόλου! "Ναι ρε φίλε, για πλάκα! Ό,τι θες"! Κάπως έτσι μπήκα στο αγγλικό μπάσκετ ως επενδυτής στην Κρίσταλ Πάλας. Μάλιστα ανεβήκαμε με την πρώτη στην πρώτη κατηγορία, που τότε ονομαζόταν Budweiser League. Το επόμενο διάστημα, έγινα και τυπικά πρόεδρος».

Το Γουέμπλεϊ, ο Λάιονελ Ρίτσι και η συγχώνευση

«Ήταν η περίοδος που οι μαύροι του Λονδίνου άρχισαν να στρέφονται στην αφροαμερικανική κουλτούρα. Ήταν η γενιά που έφευγε από το λεγόμενο afro-Caribbean culture, αγκαλιάζοντας το afro-American ghetto culture, μια κουλτούρα που εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων το μπάσκετ. Πλέον έβλεπες Βρετανούς σε αμερικανικά κολέγια, όχι μεγάλα ωστόσο ο σπόρος είχε μπει. Εκεί, ακριβώς συνειδητοποίησα πως κάτι καλό μπορεί να γίνει εδώ. Στο Λονδίνο, λοιπόν υπήρχαν άλλες δυο ομάδες, οι Λέοπαρντς και οι Τάουερς. Οι ιδιοκτήτες τους ήταν σοβαροί επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνταν στον χώρο του entertainment. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Μπάρι Μάρσαλ των Τάουερς είχε την αποκλειστικότητα στην Αγγλία για πολλούς μεγάλους σταρ όπως ο Λάιονελ Ρίτσι και η Νταϊάνα Ρος! Αυτός είχε το εξής σκεπτικό: "Με τις συναυλίες κλείνω το Γουέμπλεϊ 10-20 φορές τον χρόνο. Με το μπάσκετ θα το κλείνω 100 φορές τον χρόνο! Κι έτσι θα παίρνω καλύτερη τιμή"! Έλα όμως που άρχισαν να κάνουν απίστευτα ανοίγματα και έφτασαν στο σημείο να… φαλιρίσουν! Στο μεσοδιάστημα, γνώρισα τον Ρικ Τέιλορ, τον Γενικό Διευθυντή των Τάουερς, κάναμε ένα ραντεβού και του έριξα την πρόταση: "Εμείς είμαστε μια μικρή ομάδα του Λονδίνου κι εσείς παίζετε Ευρώπη. Έχεις την τεχνογνωσία, μαζεύεις λεφτά, φτιάχνεις ομάδες, κάνεις διάφορα events. Γιατί να μην συγχωνευτούμε; Η Κρίσταλ Πάλας έχει ένα γήπεδο που δεν κοστίζει τίποτα και εσείς πληρώνετε 50.000 λίρες τη βραδιά στο Γουέμπλεϊ»! Εν τέλει προχωρήσαμε στη συγχώνευση. Οι Λόντον Τάουερς συνέχισαν ως… Τάουερς παίζοντας στο γήπεδο της Κρίσταλ Πάλας, το παλιό εθνικό γήπεδο χωρητικότητας 2.000 θεατών».

Ο Τάσσος Στεφάνου και η EuroLeague

«Το 1999 κατακτήσαμε το πρωτάθλημα και από την επόμενη χρονιά άρχισα να έρχομαι πιο τακτικά στην Ελλάδα, λόγω των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μου. Ήμουν στον χώρο του καφέ, η εταιρεία μου είχε έδρα την Αγγλία και είχα κάνει θυγατρική στην Ελλάδα. Παράλληλα, πήγαινα στους αγώνες του Παναθηναϊκού. Σε ένα ματς με έπιασε ο μακαρίτης ο Τάσσος Στεφάνου και μου είπε: "Κωστή μου, θέλω να έλθεις να γνωρίσεις έναν κύριο. Λέγεται Τζόρντι Μπερτομέου. Θα κάνει ένα πρωτάθλημα που λέγεται EuroLeague και έχουν ανάγκη να βάλουν μια ομάδα από το Λονδίνο! Ταξίδεψα, λοιπόν στη Βαρκελώνη και ο Μπερτομέου μού εξήγησε τους λόγους που με ήθελε πάση θυσία στη νέα διοργάνωση! Ήταν κάτι επαναστατικό για το αγγλικό μπάσκετ. Επαναστατικό, συναρπαστικό και ιντριγκαδόρικο! Τους ξεκαθάρισα, πάντως πως ήταν αδύνατον να παίξουμε με κανονισμούς FIBA που επέτρεπαν μόνο δυο Αμερικανούς. Έτσι βγάλαμε τη χρονιά με πέντε Αμερικανούς των 20.000 δολαρίων και τους παίξαμε όλους στα ίσα! Νικήσαμε τη Φρανκφούρτη στην πρεμιέρα, χάσαμε από την Μπαρτσελόνα με τον Πάου Γκασόλ στον πάγκο για έναν πόντο, κοντράραμε την Ούλκερ… Ήμασταν σούπερ ανταγωνιστικοί με πέντε Αμερικανούς της πλάκας! Είχε πολύ ενδιαφέρον επίσης ο τρόπος που τους υπογράφαμε. Τότε δεν υπήρχε YouTube, δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο. Ο Ρικ Τέιλορ έφερνε 10-15 παίκτες, τους βάζαμε στους ξενώνες της Κρίσταλ Πάλας για δυο εβδομάδες, κάναμε tryouts και έτσι επιλέγαμε τους ξένους μας. Επίσης, πριν από την πρώτη συμμετοχή μας στην EuroLeague κάναμε ένα τουρνουά preseason με την ΑΕΚ, την Παρτιζάν, τη Μακάμπι και τους Λόντον Τάουερς στο Γουέμπλεϊ μπροστά σε 15.000 κόσμο. Δεν μπορείς να φανταστείς πως ένιωθα, ήταν κάτι μαγικό»!

Ο Νερς… κυνήγησε τον Φλεβαράκη!

«Ο Νικ Νερς ήλθε στους Τάουερς τη δεύτερη χρονιά μου, όταν η ομάδα έπαιξε στην EuroLeague. Τον είχε προτείνει ο Τέιλορ, είχαν δουλέψει μαζί στους Μπράιτον Μπέαρς και γνώριζε τη δουλειά του. Ο Νικ ήταν πολύ τσαμπουκάς στο γήπεδο! Ένας σπουδαίος επαγγελματίας, ένας προπονητής που δούλευε ατελείωτα. Σε σημείο να μην μπορείς να βγεις μαζί του έξω για φαγητό, ήταν total basketball junkie! Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, που κι εκεί χάσαμε με λίγους πόντους (σ.σ. 70-58). Είχε τελειώσει ουσιαστικά το ματς, ο Φλεβαράκης κάλεσε timeout στα 3" για το φινάλε και ο Νερς έτρεξε για να τον δείρει μέσα στο γήπεδο για αυτή την κίνηση»!

Η μπάλα απορροφά τα πάντα στο Νησί

«Αυτή τη στιγμή το μπάσκετ περνάει μια τρομακτική κρίση! Δεν είναι μόνο αγγλικό το πρόβλημα. Ίσα-ίσα, μίλησα πρόσφατα με τον ιδιοκτήτη των Λόντον Λάιονς και μου εξήγησε πως τα πάνε σχετικά καλά ως λίγκα, καθώς γίνεται μια σοβαρή και συγκροτημένη προσπάθεια από όλες τις πλευρές. Νομίζω πως με εξαίρεση τη Γερμανία, το μπάσκετ δεν… περπατάει πουθενά! Σε ό,τι αφορά τον Αγγλία, κερδίζει συνεχώς χώρο στα σχολεία, τα παιδιά το αγκαλιάζουν όμως δεν μπόρεσε ποτέ να μετατραπεί σε κάτι σημαντικό σε επαγγελματικό επίπεδο για έναν απλούστατο λόγο. Δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι οι Άγγλοι στην κουλτούρα τους έχουν πολλά σπορ: Ράγμπι, κρίκετ, τένις, γκολφ... Απλώς, η μπάλα απορροφά τα πάντα στο Νησί! Δεν μιλάμε μόνο για την Premier League. Εδώ πάνε 25.000 άτομα για να δουν ποδόσφαιρο στο Λούτον! Επίσης, πρέπει να μπει στην εξίσωση η παγκοσμιοποίηση του αθλήματος. Με το τηλέφωνό σου, μπορείς να… πας απευθείας στο ΝΒΑ, θες να δεις τα skills, θες να δεις τον Στεφ Κάρι. Σε προσωπικό επίπεδο, δεν μπορώ να δω ελληνικό μπάσκετ τώρα που δεν είμαι συναισθηματικά εμπλεκόμενος με αυτό. Θα δω μόνο ΝΒΑ! Η παγκοσμιοποίηση σκοτώνει το τοπικό προϊόν και αυτό δεν ισχύει μόνο στο μπάσκετ».

Το τεράστιο λάθος με τα τηλεοπτικά

«Το ζήτημα με τα τηλεοπτικά είναι μια τραγική ιστορία… Για την ακρίβεια, μια ιστορία που υπενθυμίζει ότι είμαστε οι επιλογές μας. Είχα, λοιπόν μια συνάντηση με τον υπεύθυνο αθλητικού τμήματος του Sky TV, τον ρώτησα πως πάει το μπάσκετ… Μου εξήγησε πως "είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, διότι ο κόσμος κάθεται και βλέπει τους αγώνες. Είναι οι περίφημοι couch potatoes, αυτή που κάθονται όλη μέρα στον καναπέ και παρακολουθούν τα πάντα. Οι αγώνες θα μπουν μετά από εκείνους της Premier, επομένως αυτός που δεν σηκώνεται από την πολυθρόνα του, θα συνεχίσει να παρακολουθεί μπάσκετ". Μαγικό! Σε εκείνο το σημείο ήλθε πρόταση από ένα νέο κανάλι! Το ITV digital, που πρόσφερε 1 εκατομμύριο στερλίνες στη λίγκα για να πάρει τα δικαιώματα το 2003 ενώ κάθε ομάδα θα έπαιρνε από τη συμφωνία 100.000 στερλίνες, περίπου 130.000 ευρώ. Προσπάθησα να τους δώσω να καταλάβουν πως σε αυτή την περίπτωση θα χάναμε τη σιγουριά που μας έδινε το Sky που, στο μεσοδιάστημα είχε φτάσει σε 15-20 εκατομμύρια συνδρομητές. Μιλάμε για τρομακτικά νούμερα! Μου αντέτειναν ότι η συμφωνία με το Sky δεν προέβλεπε χρήματα για τις ομάδες κι έτσι άπαντες ψήφισαν να πάρουμε το deal με το ITV digital. Έλα όμως που το ITV φαλίρισε! Και μάλιστα, όχι μόνο φαλίρισε αλλά δεν πήραμε ούτε τις 100.000 στερλίνες! Όταν στραφήκαμε ξανά στο Sky TV, μας έκλεισαν την πόρτα, για να το πω ευγενικά. Κάπως έτσι, σταμάτησε η άνοδος στο αγγλικό μπάσκετ. Ήταν τραγικό και, παράλληλα ένα σημαντικό μάθημα στη ζωή. Ότι κι εσύ είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές που κάνεις».

Το τέλος των Λόντον Τάουερς

«Το μπάσκετ στην Αγγλία περνάει τις φάσεις του. Ξαφνικά, για κάποιο λόγο αρέσει, ανεβαίνει, βρίσκει συμβόλαιο στην τηλεόραση και μετά εξαφανίζεται. Τα χρόνια που βρέθηκα στους Λόντον Τάουερς, το άθλημα περνούσε μια καλή φάση. Επίσης, είχε γίνει της μόδας το μοντέλο με τις ομάδες ποδοσφαίρου να διατηρούν διάφορα τμήματα όπως επί παραδείγματι η Μπαρτσελόνα στην Ισπανία. Έτσι, λοιπόν η Νιούκασλ απέκτησε τμήμα ράγμπι και μπάσκετ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε μπασκετική ομάδα! Περάσαμε τέτοια περίοδο στο Νησί… Τη δεύτερη χρονιά που παίξαμε στην EuroLeague (σ.σ. 2001-02) δεν μας επέτρεψαν να παίξουμε ξανά με 5 Αμερικανούς. Ακολουθήσαμε τους FIBA rules, παίζαμε με 2 Αμερικανούς και χάναμε όλα τα παιχνίδια με 50 πόντους! Στο τέλος εκείνης της σεζόν έπιασα τον Τζόρντι Μπερτομέου και του εξήγησα πως με αυτές τις εμφανίσεις κάνουμε ρεζίλι την EuroLeague, ότι δεν είναι καλό για τη λίγκα. Έτσι, ενώ είχαμε τρία χρόνια εγγυημένο συμβόλαιο με τη διοργάνωση, το σπάσαμε στη διετία. Τα μεγάλα παιχνίδια τα δώσαμε στο Γουέμπλεϊ, εκεί όπου βρέθηκαν 5.000 Λιθουανοί για τον αγώνα με τη Ζαλγκίρις! Ουσιαστικά, είχαμε κόσμο στο γήπεδο με βάση το εθνικό background. Ξέραμε πως κόντρα στις ιταλικές ομάδες δεν θα ερχόταν… κανείς, αφού οι Ιταλοί στην Αγγλία ανήκουν στην εργατική τάξη, οι περισσότεροι εξ αυτών ήταν φτωχοί μετανάστες που δεν ήξεραν καν τι ήταν το μπάσκετ. Προτιμούν το ποδόσφαιρο, όπως και οι Ισπανοί».

Το μέλλον

«Σίγουρα η EuroLeague θέλει σαν τρελή μια ομάδα στο Νησί! Ενδεχομένως δεν την ενδιαφέρει τόσο πολύ η επιτυχία της ομάδας, όσο το να μπορεί να δείχνει στους χορηγούς πως ένα κλαμπ που συμμετέχει στη διοργάνωσή της, έχει έδρα το Λονδίνο. Όσον αφορά την αγγλική λίγκα, θα έχει πάντα τη σοβαρότητα που δεν έχει η Ελλάδα. Με ιδιοκτήτες που πληρώνουν λίγα αλλά… πληρώνουν και Αμερικανούς που θα βλέπουν το αγγλικό πρωτάθλημα ως πάτημα για να πάνε κάπου αλλού».

Του MARK WOODS

Το μπάσκετ στα Media και ο… απαρατήρητος Λουόλ Ντενγκ

«Όσον αφορά τα Media στη Μεγάλη Βρετανία, δεν κυκλοφορούν εξειδικευμένα έντυπα όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα ή τη Γερμανία. Υπάρχουν, βέβαια κάποια sites που ασχολούνται με το άθλημα όμως στην πραγματικότητα, είναι απίθανο να αγοράσεις εφημερίδα το πρωί και να δεις κάποια αναφορά στο μπάσκετ. Το ποδόσφαιρο είναι αυτό που κυριαρχεί στη χώρα και ακολουθούν το ράγκμπι και το κρίκετ. Αυτός, ακριβώς είναι ο βασικός λόγος που το μπάσκετ είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό, από τη στιγμή που δεν υπάρχει επαφή σε καθημερινή βάση. Η πρόκριση της Βρετανίας στο EuroBasket 2022 ήταν η εξαίρεση καθώς υπήρξε κάλυψη ακόμα και από το BCC ωστόσο η αλήθεια είναι ότι συνήθως δεν διαβάζεις νέα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν υπάρχει καν αναφορά στην EuroLeague! Τα Μέσα στράφηκαν ιδιαίτερα στο μπάσκετ το 2012 στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως ένα σπορ που η πλειοψηφία δεν είχε ακούσει ξανά. Ακόμα και ο Λουόλ Ντενγκ έπαιξε σε δυο All Star Game ωστόσο δεν ήταν ποτέ αναγνωρίσιμος στη χώρα! Μπορεί, για παράδειγμα να κυκλοφορεί στους δρόμους του Λονδίνου και κανείς να μην γνωρίζει ποιος είναι. Αυτό είναι πραγματικά άδικο! Να έχεις δηλαδή έναν παίκτη στους Σικάγο Μπουλς, μια ομάδα που αποτελεί brand name σε παγκόσμιο επίπεδο και να μην απολαμβάνει τη δημοφιλία που του αξίζει. Είναι άδικο και, συγχρόνως λέει πολλά για το status του μπάσκετ στο Ηνωμένο Βασίλειο».

Η πρόκριση στο EuroBasket 2022

«Ήταν κάτι φανταστικό! Για να σε αντιμετωπίζουν σαν μια χώρα που θέλει να αγκαλιάσει και να αναπτύξει το μπάσκετ, πρέπει να δίνεις το παρών στα μεγάλα τουρνουά. Η προ διετίας πρόκριση της εθνικής ομάδας μπάσκετ Γυναικών της Μεγάλης Βρετανίας στα ημιτελικά του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος προκάλεσε ενθουσιασμό ενώ η τελευταία επιτυχία ήταν κάτι πραγματικά σπουδαίο. Το άθλημα στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει ανάγκη από ανάλογα αποτελέσματα! Είμαστε μια επιτυχημένη χώρα σε αθλητικό επίπεδο ενώ η κυβέρνηση επενδύει χρήματα με στόχο την ανάπτυξη των σπορ. Αν καταφέρεις κάτι σημαντικό σε διεθνή διοργάνωση, θα προκύψουν επενδύσεις, χορηγίες και, συγχρόνως κάλυψη από τα Media. Επομένως, η πρόκριση της Μεγάλης Βρετανίας στις 24 καλύτερες εθνικές ομάδες της Ευρώπης είναι ένα σημαντικό επίτευγμα».

Η Έβερτον άλλαξε όνομα λόγω Λίβερπουλ

«Όσον αφορά τις ομάδες που αυτή τη στιγμή συμμετέχουν στην Premier League, μόλις τρεις εξ αυτών είχαν τμήμα μπάσκετ στο παρελθόν. Η Γιουνάιτεντ, η Έβερτσον και η Νιούκασλ. Πλέον, καμία ομάδα στην Αγγλία δεν έχει ομάδα μπάσκετ. Ουδέποτε αυτό το μοντέλο λειτούργησε όπως συμβαίνει στην Ισπανία με την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης, στη Γερμανία με την Μπάγερν ή ακόμα στην Ελλάδα με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Ουδέποτε οι αγγλικές ομάδες είχαν σοβαρό στόχο να εκμεταλλευτούν το brand name τους με τη δημιουργία μπασκετικού τμήματος. Δεν είναι αυτός ο στόχος στο Ηνωμένο Βασίλειο… Πίσω στα 80s, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ενδεχομένως θεώρησε πως επρόκειτο για μια σπουδαία επένδυση, κάτι που εν τέλει ουδέποτε συνέβη στην πράξη. Η μόνη ομάδα στο πρωτάθλημα μπάσκετ της Μεγάλης Βρετανίας που σχετίζεται με ποδοσφαιρικό κλαμπ είναι οι Μπρίστον Φλάιερς που συνεργάζονται με την Μπρίστολ Σίτι, ομάδα της Championship. Η μπασκετική προοπτική δεν αναπτύχθηκε ποτέ στα μέρη μας και αμφιβάλω πραγματικά αν μπορεί να γίνει κάτι στο μέλλον. Υπάρχει, επίσης μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία… Η Έβερτον συστήθηκε αρχικώς ως Έβερτον Τάιγκερς. Το παράξενο όμως είναι πως με αυτό το όνομα, κανένας φίλος της Λίβερπουλ δεν πήγαινε στο γήπεδο για να δει αγώνα μπάσκετ, μεταφέροντας την ποδοσφαιρική κόντρα! Έτσι, λοιπόν η ομάδα άλλαξε όνομα, έγινε Μέρσεϊ Τάιγκερς και τελικώς κατέκτησε το πρωτάθλημα πριν εξαφανιστεί».

Η επέκταση της EuroLeague θα γίνει

«Νομίζω πως κάποια στιγμή θα γίνει στο μέλλον και ο λόγος είναι απλός. Είναι κάτι που θέλει πραγματικά η EuroLeague Basketball. Επίσης, είναι κάτι που θέλει πραγματικά η IMG, ένας από τους κολοσσούς στον κόσμο των Media παγκοσμίως που απασχολεί αρκετό κόσμο στο Λονδίνο. Αμφότερες βλέπουν θετικά αυτή την προοπτική και εξετάζουν τις ευκαιρίες τους. Αν γυρίσουμε πίσω στο Final 4 του 2013, το εγχείρημα ήταν καταστροφικό! Δεν υπήρχε ενδιαφέρον, οι πωλήσεις των εισιτηρίων στη Μεγάλη Βρετανία ήταν απογοητευτικές... Εξάλλου, η αρχική συμφωνία ήταν για δυο χρόνια όμως η EuroLeague έκανε opt out τη δεύτερη σεζόν. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την EL. Το ίδιο συνέβη με το ΝΒΑ που ενδεχομένως απογοητεύτηκε κι ένιωσε ότι το Παρίσι και η αγορά της Γαλλίας ήταν σαφώς καλύτερες ευκαιρίες. Είναι λογικό για την EuroLeague να στρέφει την προσοχή της στο Λονδίνο ως μια από τις μεγαλύτερες πόλεις στην Ευρώπη, που αποτελεί έδρα επιχειρήσεων και σπουδαίων brands. Επίσης, εδώ μένουν πολλοί Έλληνες, Ισπανοί και Λιθουανοί που θέλουν να δουν αγώνες μπάσκετ top επιπέδου σε εβδομαδιαία βάση. Θεωρώ, λοιπόν πως η επέκταση θα προχωρήσει. Σε κάθε περίπτωση, θα είναι πραγματική πρόκληση για την EuroLeague και την IMG ώστε να πετύχει το εγχείρημα».

Γιατί απέτυχε το Final 4 του 2013

«Θεωρώ πως σε αυτή την περίπτωση υπήρξε αλαζονεία από την πλευρά της EuroLeague. Πίστεψαν ενδεχομένως πως το Final 4 ήταν από μόνο του σημαντικό προκειμένου να προκαλέσει το ενδιαφέρον του κόσμου. Στην πραγματικότητα, όμως η Αγγλία είναι μια χώρα που δεν προσελκύει κοινό στο μπάσκετ. Οι άνθρωποι της EuroLeague ένιωσαν τεράστια έκπληξη για αυτή την αδιαφορία όμως δεν θα έπρεπε! Μην ξεχνάτε, επίσης πως το Λονδίνο είναι μια πολύ… δύσκολη πόλη για να πουλήσει κανείς εισιτήρια για οποιοδήποτε event. Εξάλλου, διεξάγονται τόσες πολλές εκδηλώσεις όσο σε καμία άλλη χώρα του κόσμου! Ουδείς έδωσε πραγματική σημασία εκείνο το τριήμερο, εκτός από μια μικρή μερίδα μπασκετικών φιλάθλων».

Οι επενδύσεις των Αμερικανών στην αγγλική λίγκα

«Αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη συζητήσεις για μεγάλες επενδύσεις στη λίγκα από την Αμερική. Οι φιλοδοξίες των Αμερικανών είναι να κάνουν πιο ελκυστικό το προϊόν, να προμοτάρουν το πρωτάθλημα, να βελτιώσουν τις συνθήκες, να μεγαλώσουν τα brand names και να βάλουν στην εξίσωση τις τηλεοπτικές μεταδόσεις. Παρεμπιπτόντως, φέτος η BBL ήλθε σε συμφωνία με το Sky Sports, τον μεγαλύτερο τηλεοπτικό πάροχο αθλητικών events στη Μεγάλη Βρετανία κι αφορά τη μετάδοση ενός αγώνα μπάσκετ την εβδομάδα. Εν συνεχεία θέλουν να προσελκύσουν μεγαλύτερα ονόματα που θα παίζουν σε μεγαλύτερα γήπεδα. Σημειωτέον, το πρωτάθλημα μπάσκετ δεν έχει καμία ομάδα σε πολλές μεγάλες πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου! Οι Λόντον Λάιονς ανήκουν σε Αμερικανούς επενδυτές που αύξησαν το μπάτζετ με στόχο τη συμμετοχή στο BCL και το FIBA Europe Cup. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα δεν έγινε ορατό φέτος, λόγω της έξαρσης της πανδημίας. Οι επενδύσεις στο μπάσκετ είναι ένα μακροπρόθεσμο πρότζεκτ. Το να μπορέσει, δηλαδή να εξελιχθεί στο δεύτερο ή τρίτο δημοφιλές σπορ στη χώρα».

Του ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΠΟΥΛΑ

Σαν το '87

«Έχοντας μεγαλώσει με την επιτυχία του '87, πίστεψα πως αν πάμε καλά στα προκριματικά, η πορεία της Εθνικής θα βοηθήσει το μπάσκετ στη Μεγάλη Βρετανία. Κάτι που τελικά συμβαίνει, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το κομμάτι της προβολής. Το timing είναι εξαιρετικό, από τη στιγμή που η λίγκα δυναμώνει συνεχώς ενώ υπάρχει η συνεργασία με το Sky Sports για δυο χρόνια. Μάλιστα, μέχρι και το BBC κάλυψε την πρόκριση! Οι Βρετανοί ψάχνουν επιτυχίες, ψάχνουν να πιαστούν από κάπου… Είδα, μάλιστα στα social media ένα πολύ όμορφο video, με ένα τετράχρονο παιδάκι να προσπαθεί να μιμηθεί το νικητήριο σουτ του Νέλσον στον αγώνα με τη Γερμανία! Η εθνική ομάδα εμπνέει και αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι, το inspirational element που λένε εδώ».

Πήγα για σπουδές, έγινα προπονητής

«Βρίσκομαι στους Μπρίστολ Φλάιερς από το 2005, έχουμε ανέβει όλες τις κατηγορίες από την χαμηλότερη, την Division ΙΙΙ ενώ η εφετινή είναι η έβδομη χρονιά μας στην BBL όπου υπάρχουν, επίσης δυο Αμερικανοί προπονητές, ένας στη Σέφιλντ και ο δεύτερος στη Λέστερ. Οι υπόλοιποι είναι Βρετανοί. Προσωπικά, ήλθα για σπουδές και βρέθηκα προπονητής! Ο σκοπός του ταξιδιού μου στην Αγγλία ήταν να σπουδάσω οικονομικά στο Μπαθ όμως το ένα έφερε το άλλο και βρέθηκα να κοουτσάρω την ομάδα του Πανεπιστημίου! Ακολούθως, ανέλαβα την ομάδα της πόλης όταν εμφανίστηκε η ευκαιρία του Μπρίστολ και οι Ακαδημίες των Φλάιερς. Την επόμενη σεζόν βρέθηκα στην ανδρική ομάδα όπου συνεχίζω μέχρι σήμερα. Είμαι Έλληνας αλλά εδώ με αντιμετωπίζουν σαν Βρετανό και σε καμία περίπτωση, σαν ξένο από τη στιγμή που έχω συμπληρώσει τόσα χρόνια… Είμαι πολύ περήφανος για ό,τι έχουν πετύχει οι Έλληνες προπονητές στο εξωτερικό».

Μεγαλώνοντας με την Μπρίστολ

«Το να κοουτσάρεις στην Αγγλία είναι κάτι πραγματικά όμορφο. Ζω από την αρχή αυτή τη διαδικασία και είναι πραγματικά σπουδαίο ότι μεγαλώνουμε μαζί με τη λίγκα. Το επίπεδο ανεβαίνει κάθε χρόνο. Έχουμε μεγάλα σχέδια, όπως για παράδειγμα το νέο μας γήπεδο που αναμένεται να είναι έτοιμοι τα επόμενα 1-2 χρόνια και θα είναι δίπλα σε αυτό της ποδοσφαιρικής Μπρίστολ. Θα είναι χωρητικότητας 4.000 θεατών που για τα αγγλικά δεδομένα, είναι πολύ μεγάλο νούμερο! Αυτή τη στιγμή, έχουμε ένα από τα μικρότερα γήπεδα στη λίγκα, χωράει γύρω στα 800 άτομα όμως ήταν γεμάτο σε κάθε παιχνίδι. Στη Μεγάλη Βρετανία υπάρχει ταλέντο, όχι όπως στην Ισπανία, την Ιταλία ή την Ελλάδα όμως βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο».

Cover photo: Άννα-Μαρία Καλογεράκη