O Μάριο που δεν έγινε... Ντράζεν, αλλά βρήκε την Ιθάκη του!

• Το Hezonja effect!
• Ποιος πραγματικά είναι ο Μάριο;
• Η σύγκριση με τον Ντόντσιτς
• Αποκομμένος από τις ρίζες του, έχει ανάγκη από μία νέα... Ιθάκη!

Δεν έχουν συμπληρωθεί ούτε 10 ημέρες από την ώρα που έσκασε η «βόμβα» Χεζόνια και μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, έχουν έρθει κυριολεκτικά τα πάνω κάτω στο «πράσινο» στρατόπεδο.

Από 'κει που η σεζόν εξελισσόταν σε θρίλερ ακόμη και στις εγχώριες διοργανώσεις και το μέλλον έδειχνε αβέβαιο, μέσα σε λίγες μέρες τα πάντα έχουν αλλάξει και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που ακόμη δεν ήρθε ο Κροάτης (δεν έχει βρει καν σπίτι) και μας έχει ήδη προϊδεάσει (σε δύο συνεντεύξεις του) ότι η παραμονή του και για τη νέα σεζόν, δεν θα είναι δύσκολη υπόθεση!

Το Hezonja effect!

Εν μέσω της άξαφνης αυτής «Χεζονιάδας» που εισέβαλε στην ζωή μας, ο ενθουσιασμός και το ενδιαφέρον των φίλων του Παναθηναϊκού έχει ανέβει στο κατακόρυφο, οι συζητήσεις με τους επίδοξους ξένους επενδυτές είναι λογικό να παίρνουν ευνοϊκότερες διαστάσεις, ενώ το project της παραχώρησης του ΟΑΚΑ στην ΚΑΕ (για μερικές δεκαετίες), έχει πλέον ακόμη μεγαλύτερο νόημα να ολοκληρωθεί όσο συντομότερα γίνεται.

Την ίδια ώρα, τα πρώτα αγωνιστικά διαπιστευτήρια του 26χρονου νεοαποκτηθέντα forward, μετά από έξι μήνες αγωνιστικής απραξίας (τελευταίο του επίσημο ματς στις 30 του περασμένου Αυγούστου), έδειξαν ότι βρίσκεται σε εξαιρετική σωματική και φυσική κατάσταση και χρειάζεται απλά λίγα παιχνίδια, για να αποκτήσει αγωνιστικό ρυθμό, να βρει τις ανάσες και τα πατήματά του, αλλά και τους αυτοματισμούς με τους συμπαίκτες του. Τα στοιχεία δηλαδή που αυτομάτως θα τον ανεβάσουν στο top 5 των παικτών της Euroleague.

Γιατί μη νομίζετε ότι είναι απλό να παίζεις 5 χρόνια στο ΝΒΑ, να προσγειώνεσαι ξαφνικά στην Ευρώπη να μπαίνεις στο rotation μίας ομάδας και με 3-4 προπονήσεις να παίζεις σχεδόν 30 λεπτά και να σκοράρεις 21 πόντους (9/9 βολ. & 5/11 σουτ) στο υψηλότερο επίπεδο! Αυτό σημαίνει ότι ο Χεζόνια, πέραν της αθλητικής και γερής σωματοδομής, έχει σπουδαίες μπασκετικές βάσεις και μπασκετικό IQ, που του επιτρέπει να προσαρμοστεί άμεσα και να πρωταγωνιστήσει.

Απ' όλες τις απόψεις, επομένως, το διοικητικό επιτελείο των «πρασίνων» παίρνει άριστα με τόνο γι' αυτή την ολική επαναφορά από το πουθενά. Κακά τα ψέματα, ποιος περίμενε μετεγγραφή αεροδρομίου (που να συνδυάζει ουσία και εντυπώσεις) εν καιρώ πανδημίας και στην εποχή που διανύει το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα και ο μπασκετικός Παναθηναϊκός ειδικότερα;

Όχι μόνο επειδή το «μπαμ» με τον πρώην ΝBAer συσπειρώνει τον κόσμο και μετά από μία χρονιά αποχής από τα γήπεδα, του δίνει ένα τεράστιο κίνητρο να καταγράψει ρεκόρ στα εισιτήρια διαρκείας της νέας σεζόν (αν δεν ανοίξουν και του χρόνου τα γήπεδα, καλύτερα να τον κλείσουν τον αθλητισμό να ησυχάσουμε). Αλλά κυρίως γιατί οι άνθρωποι της ομάδας, έπεισαν και τον πιο δύσπιστο και ξενερωμένο οπαδό του «τριφυλλιού» ότι η πρώτη μεταβατική χρονιά της μετά Γιαννακόπουλων εποχής, αποτελεί κάτι σαν... ζέσταμα για την επιστροφή στις εποχές που ο «εξάστερος» πρωταγωνιστούσε στην Ευρώπη και στην χειρότερη περίπτωση έφτανε μέχρι τα playoffs.

Ποιος πραγματικά είναι ο Μάριο;

Αυτά όσον αφορά στην επιδραστικότητα της μετεγγραφικής κίνησης που έκανε τον γύρο του κόσμου (λόγω του ονόματος αλλά και της αδιανόητης υποδοχής – εν μέσω covid-19 – στο αεροδρόμιο) και η οποία, έχει ήδη τεράστιο αντίκτυπο σε όλα τα λειτουργικά πεδία της ΚΑΕ.

Πάμε, όμως, να καταπιαστούμε και λίγο πιο στενά με την προσωπικότητα του “Super Mario”, ο οποίος είναι ένα παιδί που δεν μεγάλωσε όπως όλοι οι συνομήλικοι του στο πανέμορφο και ειδυλλιακό Ντουμπρόβνικ. Για την ακρίβεια, η φυσιολογική του ζωή στα παράλια της Αδριατικής θάλασσας, διήρκεσε μέχρι τα 15 του, όταν μετακόμισε βόρεια στην πρωτεύουσα της Κροατίας, υπογράφοντας δελτίο με ιδιωτικό συμφωνητικό στην ΚΚ Ζάγκρεμπ.

Η σωματική του διάπλαση και το ταλέντο του ήταν τόσο εξωπραγματικά, που πολύ γρήγορα έγινε ο πρωταγωνιστής των επόμενων επεισοδίων μίας «σειράς» που από το 1993, έχει απλώσει την «κατάρα» της πάνω από το κροατικό μπάσκετ! Ναι σωστά καταλάβατε... Σε ηλικία 16 ετών, ο Χεζόνια βαφτίστηκε ως «ο επόμενος Ντράζεν» (σ.σ.: Πέτροβιτς), στα 17 του πήρε μετεγγραφή στην Μπαρτσελόνα και πρωτοεμφανίστηκε στην Euroleague και μοιραία, από λίγο έως πολύ, άρχισε να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

«Αν ήμουν Αμερικανός και είχα πάει έναν χρόνο στο κολέγιο, τότε θα γινόμουν νο1 στο draft!», σχολίασε μερικά χρόνια αργότερα ο ίδιος. Τα λόγια αυτά δεν απείχαν πολύ από την πραγματικότητα. Το καλοκαίρι του 2015, οι Ορλάντο Μάτζικ τον επέλεξαν στο νο5 (μετά τους Τάουνς, Ράσελ, Όκαφορ και Πορζίνγκις) και οι προσδοκίες με τις οποίες έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι, ήταν τότε, αντίστοιχες με εκείνες που συνόδευαν τον Λούκα Ντόντσιτς, τρία χρόνια αργότερα.

Γιατί πράγματι, τόσο ψηλά είχαν τον Χεζόνια οι Αμερικανοί και όχι αδίκως, ανεξαρτήτως του πως εξελίχθηκε μετέπειτα η καριέρα του...

Η σύγκριση με τον Ντόντσιτς

Η μεγάλη διαφορά στις δύο περιπτώσεις και η οποία αποδεικνύεται από την αντιστρόφως ανάλογη πορεία που διετρέξαν ο Σλοβένος (στην 3η του σεζόν μπήκε στην συζήτηση για το MVP) και ο Κροάτης (έπαιξε 5 χρόνια σε 3 ομάδες κι επέστρεψε στην Ευρώπη), συνίσταται πρώτον, στο ότι ο μεν Λούκα πήγε στους Μάβερικς ως έτοιμος ηγέτης και πολυτιμότερος παίκτης στην Euroleague και την ACB, ενώ ο Μάριο με μία μόλις γεμάτη σεζόν στην Ευρώπη ως βοηθητικός παίκτης.

Και δεύτερον, στο ότι ο Ντόντσιτς δεν άλλαξε θέση και συνήθειες, ούτε χρειάστηκε να προσθέσει υπερβολικό μυϊκό όγκο, ενώ ο Χεζόνια φούσκωσε αρκετά κι έχασε σε ταχύτητα, έκρηξη και πλαστικότητα και από combo-guard, μεταφέρθηκε κάπου ενδιάμεσα στο “3” και το “4”.

Κάπως έτσι, έχασε όλα αυτά τα στοιχεία που τον καθιστούσαν ξεχωριστό στα μάτια των Αμερικανών και σιγά-σιγά μετατράπηκε σε average NBA player, στοιχείο που τον έστειλε στην «ανεργία» μετά την συμπλήρωση μόλις μίας πενταετίας στο πρωτάθλημα.

Αποκομμένος από τις ρίζες του, έχει ανάγκη από μία νέα... Ιθάκη!

Η μετακόμισή του στο Ορλάντο, η εξοικείωση με τον αμερικανικό τρόπο ζωής και τα συνολικά 9 χρόνια που λείπει από την πατρίδα του, τον αποξένωσαν σταδιακά από τις παρέες του στην γενέτειρά του. Η τελευταία φορά που αγωνίστηκε με την Εθνική Κροατίας ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (2016) και η απόσυρσή του από την προετοιμασία της για το Eurobasket 2017, ύψωσε ένα τείχος ανάμεσα σ' αυτόν και την ομοσπονδία.

Έκτοτε, ο λαλίλαστος στην Ελλάδα και την Αμερική, Μάριο, δεν έχει μιλήσει ποτέ στα κροατικά media (ούτε καν στο Summer League του Λας Βέγκας όπου τον προσέγγισαν κάποιοι συνάδελφοι), ενώ ακόμη και οι γέφυρες που επιχείρησε να ρίξει πολύ πρόσφατα με τον πρόεδρο Στόικο Βράνκοβιτς – όπως μας αναφέρουν πηγές με γνώση του ρεπορτάζ – δεν έγιναν με τον πλέον υποδειγματικό τρόπο.

Χωρίς αυτό να σημαίνει, βέβαια, ο παίκτης δεν θα βολιδοσκοπηθεί ενόψει του προολυμπιακού τουρνουά του Σπλιτ, ειδικότερα αν επιστρέψει στα αγωνιστικά του standards. Πολλώ δε μάλλον όταν οι τρεις Κροάτες NBAers (Μπογκντάνοβιτς, Σάριτς και Ζούμπατς) δείχνουν ότι δύσκολα θα προλάβουν να δώσουν το παρών (29 Ιουνίου).

Κοινώς, ο Χεζόνια μοιάζει με ένα παρεξηγημένο παιδί που δύσκολα κάνει το πρώτο βήμα και φαίνεται ότι έψαχνε ένα περιβάλλον που θα τον αγκαλιάσει, θα τον εμπιστευθεί με κλειστά μάτια και θα του δώσει την ευκαιρία να κάνει ένα καινούριο ξεκίνημα στην καριέρα του και τη ζωή του. Να ξανανιώσει μπασκετικά και να κυνηγήσει τα όρια του.

Όσοι Κροάτες τον γνωρίζουν καλά, πάντως, τρίβουν τα μάτια τους από τον χαρακτήρα που βγάζει και από το πόσο «ερωτευμένος» δείχνει στις πρώτες εννέα μέρες στην Ελλάδα. Μέσα από τις δηλώσεις και τις αναρτήσεις του, αλλά και την γλώσσα του σώματός του στο γήπεδο και το αεροδρόμιο.

Απ' αυτή την άποψη, λοιπόν, το συναπάντημα με τον Παναθηναϊκό είναι κάτι περισσότερο από “win-win situation” (κερδοφόρο και για τις δύο πλευρές), που λένε και οι Αμερικανοί.

Γιατί στην ζωή (και στον αθλητισμό), τα πάντα είναι θέμα timing. Και οι καλύτεροι «γάμοι» πάνω σ' αυτήν βάση χτίζονται...

Υγ.1: Άφησα για αυτή την αγαπημένη γωνιά το πιο τακτικό σκέλος. Ο Χεζόνια θα παίξει κατά βάση στο “3” και η λογική λέει ότι θα συνυπάρχει στην 5άδα με τον Νέντοβιτς, για μίνιμουμ 20 λεπτά.

Υγ.2: Αυτό σημαίνει ότι ο Παπαπέτρου θα περάσει κυρίως στο “4” και ένας εκ των Μήτογλου και Παπαγιάννη θα έρχεται από τον πάγκο.

Υγ.3: Το πως θα εξελιχθεί η συνεργασία με τον Νέντοβιτς θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τις όποιες αλλαγές μπορούν να γίνουν στον σχεδιασμό της νέας σεζόν.

Υγ.4: Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του 2,5 με 3 μήνες γεμάτους μπάσκετ, χωρίς την πίεση που θα είχε αν στο πρωτάθλημα και το Κύπελλο υπήρχε ο Ολυμπιακός, θα δώσει στον Κάτας την ευκαιρία να βγάλει πολύ ασφαλή συμπεράσματα για το πως ο Κροάτης μπορεί να απογειώσει την ομάδα στην νέα σεζόν.