Το... σύνδρομο του point guard

• Ούτε σε προπονητικό «διπλό»
• 6 ασίστ για... 9 λάθη τα πλέι μέικερ

Θυμάστε ποια άποψη επικρατούσε όσον αφορά το ρόστερ του Παναθηναϊκού πριν από 2-3 χρόνια; Ότι δεν υπήρχε ένας βαρβάτος σέντερ που θα έκανε την διαφορά στην ομάδα ώστε να μπορέσει να πάει Final 4. Όντως. Θεωρώ και εγώ ότι ίσχυε. Όμως πάει αυτό τώρα. Πάλιωσε. Τελείωσε. Η (αναμενόμενη) αγωνιστική άνοδος του Παπαγιάννη επισκίασε τα πάντα και οι «πράσινοι» έχουν το δικό τους σημείο αναφοράς, αν και χρειάζεται και εκείνος ένα στήριγμα που να έρχεται από τον πάγκο και να εμπνέει σιγουριά. Τέλος πάντων. Ξέφυγα. Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.

Πλέον όλη η κουβέντα για το ρόστερ του Παναθηναϊκού γίνεται για τον πλέι μέικερ. Και καλά κάνει και γίνεται. Βλέπετε ο Καλάθης είχε καλομάθει τους πάντες όλα αυτά τα χρόνια (αν και υπήρχαν και πολλοί που έκαναν τον κόσμο άνω-κάτω για τα ποσοστά που σούταρε, κάτι για το οποίο πάντα διαφωνούσα) αλλά τώρα που λείπει το καθαρό του μυαλό, το σωστό «διάβασμα» της αντίπαλης άμυνας, η δημιουργία αλλά και η άμυνά του, οι «πράσινοι» έχουν πελαγώσει.

Ούτε σε προπονητικό «διπλό»

Για την ακρίβεια... πίνουν θάλασσα σε κάθε ματς της EuroLeague. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το παιχνίδι στο Μόναχο, όπου ο Σέλβιν Μακ νόμιζε ότι έπαιζε προπονητικό διπλό. Ναι. ΔΕΝ είναι σωστό να στοχοποιείται ένας παίκτης. Και ούτε είναι σωστό να παίρνει ένας παίκτης όλο το ανάθεμα της ήττας. Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και όλοι έχουν κάνει κάτι λάθος ή κάτι λιγότερο λάθος από κάποιον άλλον για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα.

Όμως δεν γίνεται να μην πει κάποιος ότι αυτά τα παιδικά, αβίαστα, φθηνά, όπως θέλετε πείτε τα, λάθη του Μακ μπορούν να δικαιολογηθούν σε επαγγελματία μπασκετμπολίστα με οκτώ χρόνια στο ΝΒΑ και 486 ματς σε regular season και playoffs. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το έκανε. Υπενθυμίζω και το ματς στο ΣΕΦ, ο οποίος ήταν εκείνος (που δικά του λάθη) «έσβησε» το +10 βάζοντας εκ νέου τον Ολυμπιακό στο ματς. Εδώ θα σηκώσω και εγώ τα χέρια μου ψηλά και θα αναφωνήσω «mea culpa» επειδή πριν από δύο μήνες είχα χαρακτηρίσει επιτακτική ανάγκη την ανανέωση του συμβολαίου του και είχα εξηγήσει όλους τους λόγους που έπρεπε να γίνει. Από αγωνιστικούς έως και πρακτικούς-διαδικαστικούς.

Που να φανταστώ ο δόλιος ότι μετά την υπογραφή ο Αμερικανός θα έπαιρνε την κάτω βόλτα. Κακά τα ψέματα, αλλά όλο το ματς με την Μπάγερν ήταν τα τρία διαδοχικά λάθη του Σέλβιν Μακ στο τελευταίο δίλεπτο του πρώτου ημιχρόνου, και μάλιστα το ένα πίσω από το άλλο, με τα οποία το +11 του Παναθηναϊκού έγινε -1 σε χρόνο «dt». Ίδιο θα ήταν εάν πήγαιναν οι «πράσινοι» στα αποδυτήρια με +6, +7 πόντους και ίδιο που πήγαν με έναν πόντο πίσω και έχοντας δεχθεί τρίποντο και φάουλ στην εκπνοή του α' μέρους;

Ναι, ο Παναθηναϊκός είχε, έχει και θα έχει ανάγκη από κανονικό πλέι μέικερ. Ο Σαντ-Ρος μπορεί να είναι τίμιος, αλλά ούτε point guard ήταν, ούτε μπορεί -όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων- να υπηρετήσει αυτή τη θέση (τουλάχιστον όσον αφορά) το υψηλότερο επίπεδο. Ανταποκρίνεται μέχρι εκεί που μπορεί να ανταποκριθεί και κάνει αυτά που μπορεί να κάνει από τη συγκεκριμένη θέση. Άλλωστε να υπενθυμίσω κάτι. Το περασμένο καλοκαίρι ο Κουβανός είχε αποκτηθεί για να έχει έναν ρόλο πίσω από τον βασικό πλέι μέικερ (χωρίς να έχει εκείνος ΟΛΟ το βάρος της οργάνωσης μιας και δεν μπορούσε, εκ των πραγμάτων, να το κάνει) και να αποτελέσει «πασπαρτού» για όλες τις άλλες θέσεις. Όπως είναι γνωστό κανονικός πλέι μέικερ δεν αποκτήθηκε ποτέ μετά τα όσα έγιναν με Μπράουν και Λαπροβίτολα (μην λέμε τα ίδια δεν έχει ουσία) και ο Παναθηναϊκός βρέθηκε... επί ξύλου κρεμάμενος.

Και όλα αυτά τα... βρήκε μπροστά του. Τώρα είναι πολύ αργά. Η EuroLeague έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό και όλο το βάρος έχε πέσει στην Ελλάδα και στην κατάκτηση του double. Και αν υπήρχαν έστω και μερικές αμφιβολίες ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι το φαβορί για το πρωτάθλημα και το κύπελλο, θεωρώ ότι μετά και την απόκτηση του Μάριο Χεζόνια θα σβήστηκαν εντελώς. Είτε έχει κανονικό πλέι μέικερ στο ρόστερ του, είτε δεν έχει. Απλά όλοι κάνουν λάθη, όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος και από τη στιγμή που είναι αποφασισμένοι στον Παναθηναϊκό να μην έχουν πάλι τα... περσινά, αναμένουμε τις επόμενες κινήσεις.

6 ασίστ για... 9 λάθη τα πλέι μέικερ

Από εκεί και πέρα: Είναι εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολο να κερδίσει μια ομάδα εκτός έδρας ματς στην EuroLeague όταν τα δύο πλέι μέικερ (Μακ, Σαντ-Ρος) έχουν 9 από τα 16 λάθη της ομάδας και 6 ασίστ στο σύνολο, όπως και συνολικά η ομάδα 11 χαμένες βολές. Ο Παναθηναϊκός το μόνο που έχει να κρατήσει από το ματς στο Μόναχο είναι τα πρώτα 18 λεπτά του ματς. Καλό διάβασμα, 3-4 εξαιρετικές συνεργασίες στην επίθεση και άμυνα που... τσάκιζε κόκκαλα. Όμως αυτά τα αδικαιολόγητα (γι' αυτό το επίπεδο) λάθη με πάσες στον αντίπαλο στο κέντρο του γήπεδο οι οποίες έδιναν ξεκούραστους πόντους στο ανοικτό γήπεδο, έμελλε να γυρίσουν τούμπα το ματς και να αλλάξουν την εικόνα των δύο ομάδων στο παρκέ. Και τα λάθη ξεκινούσαν από τη μεγάλη αδυναμία των παικτών να «κατεβάσουν» σωστά τη μπάλα χωρίς να πανικοβληθούν. Λίγο πίεση από την Μπάγερν, ένα double team και μετά είτε κλέψιμο, είτε... όπου φύγει-φύγει η πάσα από πλευράς «πρασίνων».

Ε, από τη στιγμή που η Μπάγερν πήρε ψυχολογία και ο Μπόλντγουιν μπήκε στη ζώνη του «λυκόφωτος» μετά και το τετράποντο στη λήξη του ημιχρόνου (σ.σ. από την ξεκάθαρη απειρία και απροσεξία του Καλαϊτζάκη), η πλάστιγγα έγειρε στη μεριά των γηπεδούχων. Η άμυνα με αλλαγές των «πρασίνων» αποτέλεσαν... βούτυρο στο ψωμί του Αμερικανού, ο οποίος κάλλιστα βάζει υποψηφιότητα για το βραβείο (εάν και εφόσον υπήρχε στην EuroLeague) του πιο βελτιωμένου παίκτη της σεζόν. Μαζί με Παπαγιάννη και Πολονάρα (της Μπασκόνια) είναι οι τρεις που έχουν κάνει το μεγαλύτερο step up φέτος.

Στα καλά νέα για τον Παναθηναϊκό, ο βελτιωμένος κα σοβαρός Μποχωρίδης, οι μαχητικοί Ουάιτ και Μπέντιλ αλλά και οι βοήθειες που πρόσφερε ο Ζακ Όγκουστ. Όχι, δεν ξέχασα τον Παπαγιάννη. Όσο είχε δυνάμεις, είδαμε όλα όσα μπορούσε να κάνει στο παρκέ. Όμως από τη στιγμή που ένιωσε αδιαθεσία και μετά, ήταν λογικό να βγει εκτός ρυθμού. Ε, δεν είναι και εύκολο για κάποιον να μπορεί να σταθεί άμεσα στα πόδια του μετά από τόσο μεγάλη αποχή και έχοντας περάσει και μια εξαντλητική ασθένεια.

Όσο για τον Χεζόνια; «Σβηστά» 14 πόντους αλλά έδειξε αγχωμένος να πάρει προσπάθειες, κουρασμένος από την έλλειψη ρυθμού αλλά ταυτόχρονα και πολύ ορεξάτος. Όταν μπει στο κλίμα της ομάδας, μάθει τα plays και μπορέσει να κινείται πιο άνετα μακριά από τη μπάλα (και να μην είναι τόσο στατικός από τη στιγμή που έχει κάνει όλες και όλες 2,5 προπονήσεις), θα πάρει και εκείνος τον δρόμο του. Δεν είναι παίκτης που φοβάσαι ότι δεν θα παίξει. Φυσικά και θα παίξει...

ΥΓ: Η Μπάγερν πήρε 21 πόντους από τα λάθη του Παναθηναϊκού. Δηλαδή κάτι περισσότερο από το 1/3 των πόντων της. Αυτό λέει πολλά.

ΥΓ2: Η λάθος πάσα του Σαντ-Ρος στο τέλος του αγώνα, όταν ο Παναθηναϊκός προσπάθησε για την τελευταία αντεπίθεση (με λίγες ωστόσο πιθανότητες) ήταν η αποτύπωση όλου του ματς.

ΥΓ3: Πραγματικά είναι ιντριγκαδόρικο να δούμε τους «πράσινους» με Χεζονια και Νέντοβιτς ταυτόχρονα στο παρκέ, όντας και ο Παπαπέτρου ετοιμοπόλεμος. Αν όλα πάνε καλά, λογικά θα τους δούμε με την Μακάμπι.

ΥΓ4: Κρίμα να μην έχει δικαίωμα συμμετοχής ο Τι Τζέι Μπρέι. Αν μη τι άλλο έπρεπε να περάσει από «εξετάσεις» στην EuroLeague με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Όμως οι προπονητές ξέρουν καλύτερα για να αποκτηθεί για τα επόμενα 1,5+1 χρόνια.

ΥΓ5: Μπορεί να έχασε (και πάλι) ο Παναθηναϊκός αλλά αν απομονώσουμε την ήττα, τότε θα δούμε ότι αρχίζει να δείχνει κάποια συγκεκριμένα πράγματα ως προς την φιλοσοφία και την «ταυτότητα» που θέλει να δώσει ο Κάτας στην ομάδα. Ειδικά στην άμυνα. Και ας... συστήθηκε ως προπονητής που του αρέσει η επίθεση.