Η δεύτερη νιότη του Λοβέρν και η καλύτερή του σεζόν στην Euroleague

Η αλήθεια είναι ότι δεν τον πήραν και τα χρόνια καθώς στα τέλη του προσεχή Σεπτέμβρη θα κλείσει το 30^ο έτος της ηλικίας του. Δεν είναι παιδαρέλι, ούτε όμως και βετεράνος. Μάλλον μπαίνει στην κατηγορία των μπαρουτοκαπνισμένων της διοργάνωσης, παρά την πολυετή απουσία του από την Ευρώπη. Θεωρητικά, διανύει την πιο ώριμη και δημιουργική περίοδο της καριέρας του. Σίγουρα είναι πιο ήρεμη. Προηγήθηκε η διετία σ’ ένα περιβάλλον μεγάλης έντασης, στην Κωνσταντινούπολη. Στη Φενέρμπαχτσε, όλα εξελίχθηκαν αντίθετα των προσδοκιών. Από την πορεία της τουρκικής ομάδας έως και τη θυελλώδη συνεργασία με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Κι όμως, η επιστροφή του στην Ευρώπη έγινε… μετά βαΐων και κλάδων. Εκτιμήθηκε ότι ήταν η κορυφαία μεταγραφική κίνηση (από ομάδα του ΝΒΑ) ομάδα εκείνου του καλοκαιριού (2018), το ίδιο «ισχυρίστηκαν» και οι αναγνώστες του gazzetta.gr σε σχετικό δημοψήφισμα. Κάτι αντίστοιχο πίστευε και ο «Ζοτς» διαθέτοντας ένα ποσό (τουλάχιστον) δύο εκατομμυρίων ευρώ από τον κουμπαρά της Φενέρ, για κάθε χρόνο συνεργασίας. Στην τουρκική ομάδα, ο Ζοφρί Λοβέρν δεν έπαιξε ποτέ αυτό που περίμεναν όλοι όσοι εισηγήθηκαν την απόκτησή του.

Έπαιξε ρόλος κι ένας τραυματισμός στον αστράγαλο. Το διάστημα της αποθεραπείας ήταν πολύ μεγαλύτερο του συνηθισμένου, μέχρι που αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Βελιγράδι για να ακολουθήσει διαφορετική θεραπευτική αγωγή. Μόνο οι άμεσα εμπλεκόμενοι γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβη. Πάντως, τα νεύρα τεντώθηκαν για τα καλά, με απόδειξη μάλιστα ένα τάιμ άουτ. Το δε φινάλε αυτής της σχέσης δεν ήταν το καλύτερο δυνατό. Δεν ήρθε πρώιμα καθώς δεν πραγματοποιήθηκε η σκέψη επιστροφής του στην αγαπημένη του Παρτιζάν.

Ο Γάλλος είχε αποφασίσει να κάνει ένα βήμα πίσω στην καριέρα του. Το περιβάλλον της Παρτιζάν είναι γνώριμο για τον ίδιο. Εκεί γαλουχήθηκε. Εκεί σφυρηλατήθηκε η προσωπικότητά του. Με τις παραξενιές, τον αυταρχικό χαρακτήρα και τα καψόνια του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς. Εκεί όπου το μπάσκετ είναι το βασικό αντικείμενο συζήτησης. Το εισιτήριο της επιστροφής στο Βελιγράδι δεν εκτυπώθηκε ποτέ, έμεινε σαν τα «κρατημένα» που τελικώς ακυρώνονται. Εκδόθηκε όμως αυτό για το Κάουνας. Εξίσου μπασκετικό περιβάλλον. Οι Λιθουανοί λατρεύουν την τζαζ και το μπάσκετ. Κι έτσι πήγε στη Ζαλγκίρις για να χτίσει και πάλι την καριέρα του ή μάλλον, να την αναζωογονήσει.

Τα πεπραγμένα της φετινής χρονιάς επιβεβαιώνουν ότι το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό, ομοίως και οι αριθμοί καθώς είναι οι καλύτεροι στην προϋπηρεσία του στην Euroleague. Δεν «μάτωσε» τα διχτάκια αλλά είναι από τους βασικούς πυλώνες της θρυλικής λιθουανικής ομάδας με τους 11.4 πόντους που έχει κατά μέσο όρο, όπως και με το 60% στα σουτ εντός παιδιάς. Είναι ο παίκτης που επιλέγεται να πάρει τις κρίσιμες επιθέσεις, μαζί με τον Μάριους Γκριγκόνις ο οποίος ανταποκρίνεται στον ρόλο του ηγέτη της Ζαλγκίρις. Το… φάντασμα του Σάρας Γιασικεβίτσιους παραμένει στον ουρανό της «Zalgirio Arena» σαν κατευθυντήρια δύναμη, το ένιωσε και ο Γάλλος σέντερ, δίχως να μειώσει το επίπεδο δουλειάς του Αυστριακού Μάρτιν Σίλερ, στην παρθενική χρονιά του τελευταίου στην Euroleague.