Ολυμπιακός: Ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες

Ολυμπιακός: Ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες

Ολυμπιακός: Ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τα ελαττώματα του Ολυμπιακού που επέστρεψαν στο παρκέ και για παίκτες που εκθέτουν τον Γιώργο Μπαρτζώκα.

Βλέποντας τον Ολυμπιακό να παίζει με την Φενέρμπαχτσε μου ήρθε στο μυαλό αμέσως το τραγούδι του μπασκετικού Μίλτου Πασχαλίδη, «μα ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες».

Αυτό έκαναν και οι «ερυθρόλευκοι» κόντρα στους Τούρκους. Μετά από τρία νικηφόρα διαδοχικά παιχνίδια επέστρεψαν στα παλιά με τις κακές τους συνήθειες που φυσικά δεν είναι άλλες από το τραγικό μπάσκετ του πρώτου ημιχρόνου, τα πολλά λάθη και το μονοδιάστατο παιχνίδι στην set επίθεση.

Η γιαγιά μου η συγχωρεμένη έλεγε «πρώτα θα σου βγει η ψυχή και μετά το χούι». Έτσι ακριβώς και στον Ολυμπιακό.

Θα τελειώσει τη σεζόν, θα του βγει η ψυχή (μαζί και όσων τον παρακολουθούν) και ακόμη θα χάνει στο ημίχρονο, θα υποπίπτει σε λάθη και θα σουτάρει τρίποντα.

 

Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να αναλωθούμε σε θέματα τακτικής οπότε ας σταθώ λίγο στα τρία αυτά ελαττώματα των «ερυθρόλευκων».

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Απορώ με τις στοιχηματικές εταιρίες που προσφέρουν κάτι μοιρασμένες αποδόσεις στα ημίχρονα των αγώνων του Ολυμπιακού.

Κόντρα στη Φενέρμπαχτσε είδαμε το «τι ‘χες Γιάννη, τι ‘χα πάντα».

Ο Μπαρτζώκας εμπιστεύτηκε τον Τζένκινς και στο δεύτερο φάουλ του ΜακΚίσικ, τον Χάρισον. Δύο παίκτες οι οποίοι εδώ και καιρό δεν θυμίζουν μπασκετμπολίστα και είναι ειλημμένη η απόφασή για απομάκρυνσή τους. Αν δεν ήταν, θα δεχόμουν πως ο Μπαρτζώκας τους δίνει ευκαιρία να τους τσεκάρει, μπας και… στρίψουν, αλλά επαναλαμβάνω είναι ειλημμένη απόφαση.

Παίζουν οι δύο Αμερικανοί και τα κάνουν μαντάρα και μπαίνει ο Λαρεντζάκης να τα συμμαζέψει.

Ο Κουφός, καλό παιδί, αλλά η αξία του στην Euroleague ανέρχεται στις 300.000 ευρώ κι αυτό επειδή έχει ελληνικό διαβατήριο. Πλάκα του έκανε ο Ντουβερίογλου.

Και μπαίνει μετά ο Ζαν Σαρλ να τα συμμαζέψει.

Τζένκινς και Χάρισον έχουν εκθέσει τον Μπαρτζώκα και δεν ξέρω ποιο είναι χειρότερο; Το γεγονός ότι τους δίνει ακόμη χρόνο από νωρίς στα παιχνίδια ή ότι συνεχίζουν να τον εκθέτουν με την απόδοσή τους;

Είναι ανεξήγητο με την απόδοση του Χάρισον να έχει μείνει στο παρκέ 8.59 και με την απόδοσή του ο Λαρεντζάκης να έχει μείνει 11.47, δηλαδή έπαιξε 2.48 περισσότερο.

ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ

Ο Ολυμπιακός τελείωσε τον αγώνα με 20 λάθη. Τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν από πάσες στον αέρα κάποιου περιφερειακού παίκτη με ερυθρόλευκη φανέλα.

Λάθη τα οποία έχει επισημάνει ο προπονητής και συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια.

Χίλιες φορές πέτα την μπάλα προς το καλάθι με δεμένα τα μάτια παρά να κάνεις λάθος.

Εννιά παίκτες έκαναν τουλάχιστον ένα λάθος χθες.

Όλοι να πάνε να δώσουν την ασίστ, την περίεργη την πάσα. Δεν τους αρέσει η εύκολη, η απλή που θα δημιουργήσει προϋποθέσεις όπως έκαναν την περασμένη εβδομάδα στο Βερολίνο.

ΧΩΡΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ «5ON5»

Ο Ολυμπιακός αν δε βρει καλάθι στον αιφνιδιασμό έχει σοβαρό πρόβλημα.

Ο Ολυμπιακός αν πάει σε set επίθεση έχει ως μοναδική λύση το τρίποντο. Αν δεν μπουν τα μακρινά σουτ, δεν έχει τρόπο να σκοράρει.

Πολλές ντρίμπλες, ελάχιστη κίνηση μακριά από την μπάλα, κακά σκριν και ανύπαρκτο «1on1» χωρίς σκριν. Ειλικρινά με εξαίρεση τον ΜακΚίσικ (που πάει μόνο δεξιά βέβαια) δεν υπάρχει άλλο γκαρντ που να μπορεί να παίξει iso τον αντίπαλό του χωρίς τη βοήθεια σκριν.

Για μένα πάντως το χειρότερο όλων είναι το over dribbling.

ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ

Γιαννούλης Λαρεντζάκης και Λιβιό Ζαν Σαρλ έχουν το δικαίωμα να αισθάνονται κάπως αδικημένοι από τον προπονητή τους αν και το τελευταίο διάστημα πάίζουν αρκετά.

Ο Ελληνας γκαρντ έχει περιορισμένο ταλέντο, αλλά ρίχνει πολλές ώρες δουλειάς και το λέει η καρδούλα του. Μπαίνει μέσα και παίζει το ίδιο είτε για ένα λεπτό είτε για 20 λεπτά.

Ξεκίνησε ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης και έχει φτάσει να είναι από τους πιο αξιόπιστους και συνεπείς στο παρκέ.

Προχθές στο φιλικό με τον Άρη βούτηξε δύο φορές στο παρκέ να αρπάξει την μπάλα.

Κόντρα στη Φενέρ σας προκαλώ να δείτε μία άμυνα στο 38’. Με το ματς να έχει χαθεί, με τον Ολυμπιακό να παίζει αλλαγές στα σκριν βρέθηκε στο low post να μαρκάρει τον Βέσελι. Ο «Λάρυ» έδωσε τέτοια μάχη, ο Τσέχος έφαγε τέτοιο σπρώξιμο που η μπάλα δεν έφτασε στα χέρια του παρά την πάσα προς αυτόν. Την έκλεψε ο… σκύλος.

Για τον Ζαν Σαρλ τι να πω… Το παιδί ήρθε για «4» και να κλείνει τρύπα στο «5» όποτε χρειαζόταν κι έχει φτάσει στο σημείο να παίζει μόνο σέντερ εδώ κι ένα γύρο.

Δεν πτοείται που δεν αγωνίζεται στη φυσική του θέση και παλεύει επίσης σε κάθε λεπτό που βρίσκεται στο παρκέ. Στην άμυνα είναι παντού. Μου θυμίζει τον Παπανικολάου που θα δώσει βοήθεια ακόμη κι όταν δεν πρέπει.

Ο Γάλλος στην επίθεση δίνει ενέργεια, τρέχει το παρκέ, τελειώνει αιφνιδιασμούς.

Από την άλλη, το γεγονός ότι οι δύο αυτοί παίκτες διακρίνονται αναδεικνύει και την μικρή προσφορά των Τζένκινς, Χάρισον και Ελις. Λογικά αυτοί δεν είναι οι «τρεις τουλάχιστον ξένοι που θα συνεχίσουν του χρόνου» όπως ανέφερε ο Μπαρτζώκας στην συνέντευξη Τύπου.

Ο coach έβαλε από ευγένεια τη λέξη «τουλάχιστον», απλά και μόνο για να μην μπει σκέτο «τρεις».

ΥΓ: Στο πρώτο δεκάλεπτο με εξαίρεση ένα σουτ του Βέσελι από την κορυφή, οι άλλοι 18 πόντοι της Φενέρμπαχτσε προήλθαν με σουτ κάτω από το καλάθι (δύο βολές από φάουλ κάτω από το καλάθι).

Στο ίδιο διάστημα ο Ολυμπιακός είχε 3/16 σουτ.

ΥΓ 2: Μερικές φορές ήταν σαν να έβλεπα να παίζουν «ρολόι». Στημένοι στο τρίποντο και σουτ μετά από 1-2 πάσες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Ολυμπιακός - Φενέρμπαχτσε 71-76: Λάθη οι μεν, αιφνιδιασμούς οι δε (vid)

Μπαρτζώκας: «Έχουμε τουλάχιστον τρεις ξένους για του χρόνου» (vid)

Η κατάταξη της EuroLeague: Παρέμεινε 12ος ο Ολυμπιακός, εξανεμίστηκαν όλες οι ελπίδες

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.