Ένα πρόσωπο και ένα προσωπείο
Στο φινάλε μίας χρονιάς μεγάλων τραυμάτων και -ελάχιστων- μικρών θαυμάτων, ο διπρόσωπος, αλλοπρόσαλλος και μονίμως αινιγματικός Ολυμπιακός το κατάφερε και αυτό: τη μεγαλύτερη νίκη του μέσα στο 2021, το 79-88 επί της φιλόδοξης και φορμαρισμένης Βαλένθια, τη «γιόρτασε» με κύματα γκρίνιας και με πικρή γεύση στα χείλη.
Στην πραγματική οικονομία του αγώνα, η λυπητερή των πρώτων 30 λεπτών είναι προφανώς σημαντικότερη από αυτήν του τελευταίου δεκαλέπτου και χρειάζεται ειδική μορφή τύφλωσης για να χαρακτηρίσει κάποιος το αποτέλεσμα άδικο.
Αλλά…
Μισό λεπτό, όμως. Αξίζει να προτάξει κανείς το «αλλά» της παρ’ ολίγον νίλας και της ολικής κατάρρευσης 7-8 λεπτών έναντι του αριστουργήματος που παρέδωσε ο Ολυμπιακός με μπροστάρη τον Πρίντεζη στο κυρίως «σώμα» του αγώνα;
Νομίζω πως όχι. Μόνο λαός εθισμένος στη γκρίνια θα ξεκινούσε από το «αλλά» και από το «παραλίγο» και από τις επιφυλάξεις και από τις αντιρρήσεις και από τη μίρλα.
Το ψύχραιμο ισοζύγιο της βραδιάς δεν βγάζει Βαλένθια, αλλά Ολυμπιακό. Δεν βγάζει σκασίλα, αλλά ικανοποίηση.
Για όποιον δεν το πρόσεξε, η ομάδα που βρέθηκε με την πλάτη στο καναβάτσο και με το κίτρινο φύλλο στην τσέπη νίκησε στο ίδιο γήπεδο την ΤΣΣΚΑ, την Αρμάνι, την Εφές, τη Φενέρ, τη Ρεάλ και τη Μπάγερν.
Στο έμπα του Απρίλη, δεν παίζει για την ξεθωριασμένη υπερηφάνεια και για τα επόμενα συμβόλαια, αλλά για την πρόκριση στα πλέι-οφ.
Η Βαλένθια είχε πανίσχυρο κίνητρο και πανίσχυρη έδρα, αλλά ο Ολυμπιακός έκανε τα επιχειρήματά της μασούρι και τα εκτόξευσε στον πορτοκαλί κάλαθο των αχρήστων. Το «σκορ του αγώνα» δεν είναι το 38-14 της δ’ περιόδου, αλλά το 41-74 του 30ού λεπτού.
Το εφιαλτικό δεκάλεπτο που ακολούθησε, σαν να μπήκε η Πρωταπριλιά μία ώρα νωρίτερα, μπορεί να χρησιμεύσει ως μελλοντική πυξίδα και σωρεία παραδειγμάτων προς αποφυγήν.
Ωστόσο, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει κάθε δικαίωμα να υπερηφανεύεται για τα γυαλιστερά θεμέλια που η Βαλένθια προσπάθησε να ξεχαρβαλώσει.
Ο Ολυμπιακός των πρώτων 30 λεπτών ήταν ένα χάρμα των απογοητευμένων οφθαλμών, βγαλμένος από το παρελθόν θα πουν οι νοσταλγοί, από το μέλλον οι αισιόδοξοι. Για μια φορά οι δύο «κόκκινοι» κόσμοι συντονίστηκαν και οι μηχανές δούλεψαν στην εντέλεια.
Ο Ολυμπιακός που πήρε το σκορ από το 22-25 και το πήγε στο 41-74 άφησε πίσω του ένα ίχνος αισιοδοξίας, ότι κάτι καλό πάει να γίνει στο λιμάνι. Και ταυτόχρονα ένα «what if», που εσχάτως εμφανίζεται συχνά.
Τι θα είχε συμβεί, εάν ο Ολυμπιακός του Μαρτίου εμφανιζόταν νωρίτερα στα γήπεδα της Euroleague; Πού κρυβόταν τόσους μήνες η πολύ καλή ομάδα που -μολονότι ελλιπής- κέρδισε τα 4 από τα τελευταία 5 παιχνίδια της;
Ο κυνικός θα αποδώσει τη βελτίωση του Ολυμπιακού σε έλλειψη άγχους και ο οξυδερκής θα επισημάνει την ήττα στο Κάουνας ως κομβική καμπή της σεζόν, αλλά στην ίδια εξίσωση πρέπει να στριμωχτούν οι από νωρίς χαμένοι στόχοι και ο σπασμωδικός ρυθμός.
Δεν γίνεται να αποδίδουμε τις καλές βραδιές στην ξενοιασιά και τις κακές στην απουσία κινήτρου, διότι κατά βάθος πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Όταν ολοκληρωθούν οι μεταφυσικές επεξηγήσεις και η ψυχανάλυση, θα πρέπει να τονιστεί η εκτόξευση του Σάσα Βεζένκοφ, που αίφνης γίνεται ο σημαντικότερος παίκτης του Ολυμπιακού μετά τον Σλούκα, χρεωμένος μία άγνωστη θέση (το «3», όπου επιτέλους καμουφλαρίστηκε το κενό του Παπανικολάου), αλλά και ρόλους που ουδέποτε του ταίριαζαν.
Ο Βεζένκοφ του 2021 είναι όχι μόνο τρίποντος σκόρερ, αλλά και αμυντικός της περιφέρειας και επιθετικός ριμπάουντερ και ολίγον «πεντάρι» την ώρα της χαμαλοδουλειάς, ακόμα και «go-to guy» για τα κρισιμότερα σουτ των αγώνων.
Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον Πειραιά, αυτή η παράξενη σεζόν ήταν η χρονιά του Βεζένκοφ. Μήπως υπάρχει τρόπος να του αλλάξουμε υπηκοότητα, τώρα που η FIBA αναψηλαφίζει τους κανονισμούς;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
