Παναθηναϊκός: Ξεγέλασε και την... Πρωταπριλιά
Βλέπατε Απαράδεκτους; Αν βλέπατε, σίγουρα θα καταλάβετε. Αν όχι, μπείτε στο youtube και δείτε μερικά επεισόδια (και όλα αν μπορείτε) από τη σειρά των '90s.
Θυμάστε, λοιπόν, το απορημένο ύφος που έπαιρνε ο Σπύρος Παπαδόπουλος λέγοντας στην κάμερα «τι έγινε ρε παιδιά;» Ε, μετά το τέλος του αγώνα στο ΟΑΚΑ μεταξύ Παναθηναϊκού και Αρμάνι Μιλάνο, θεωρώ ότι η πλειοψηφία των φίλων του Παναθηναϊκού (αλλά και κατ' επέκταση όσων παρακολουθήσαν το ματς) θα είχαν το ίδιο... απορημένο ύφος. Πραγματικά όμως: «Τι έγινε ρε παιδιά;»
Δύο μέρες νωρίτερα οι «πράσινοι» είχαν πραγματοποιήσει ένα από τα χειρότερα παιχνίδια τους (αν όχι το χειρότερο) στη φετινή EuroLeague απέναντι στη Μπασκόνια και συνέχιζαν... απτόητοι και στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με την Αρμάνι Μιλάνο. Ειλικρινά, είναι πολύ λίγα τα ματς που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου όπου ο Παναθηναϊκός έπαιξε τόσο κακό, κάκιστο και αποκρουστικό μπάσκετ σε ένα ημίχρονο.
Δεν ήταν μόνο ότι είχε βρεθεί πίσω στο σκορ με 20 πόντους διαφορά (22-42 στο 17'). Ήταν η εικόνα που «έβγαζε» στο ΟΑΚΑ. Σαν να... συνέχιζε από εκεί που είχε σταματήσει στο παιχνίδι με τους Βάσκους. Μπάσκετ χωρίς καμία λογική. Μάλλον για να ακριβολογώ αυτό που παρουσίαζαν οι «πράσινοι» ΔΕΝ ήταν μπάσκετ. Μπορεί να ήταν κάποιο άλλο άθλημα. Πάντως, μπάσκετ, σίγουρα δεν ήταν.
Όμως όπως είχε πει και ο Σόλων την περίφημη φράση «μηδένα προ του τέλους μακάριζε», στη συνέχεια ήρθαν τα πάνω κάτω. Καταπιάνομαι σε μια ατάκα του Κάτας μετά τέλος του αγώνα: «Ήταν δύο διαφορετικοί Παναθηναϊκοί στο παιχνίδι». Όντως. Λες και εμφανίστηκε στο δεύτερο μισό του αγώνα ΑΛΛΗ ομάδα. Όμως, στην τελική, καιρός... ήταν! Αποκλείεται να μην υπήρχε (πληγωμένος) εγωισμός.
Επιτέλους... εγωισμός
Αποκλείεται η (δεδομένη και δεν χωρεί αμφιβολία σε αυτό) έλλειψη κινήτρου να είχε μετατραπεί σε αδιαφορία. Αποκλείεται να επικρατούσε στα αποδυτήρια το σκεπτικό «εντάξει μωρέ, τελείωσε η EuroLeague για μας, οι δύο τίτλοι στην Ελλάδα μας ενδιαφέρουν». Απλά... αποκλείεται. Και φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο.
Ρίξτε μια ματιά στην στατιστική των δύο ημιχρόνων και θα καταλάβετε:
Πρώτο ημίχρονο: Ο Παναθηναϊκός είχε 9/18 δίποντα, 2/8 τρίποντα, 5/6 βολές, 7-2 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 3 κλεψίματα και 7 λάθη. Η Αρμάνι είχε αντίστοιχα 12/18 δίποντα, 7/15 τρίποντα, 1/2 βολές, 10-7 ριμπάουντ, 9 ασίστ, 4 κλεψίματα πέντε λάθη. Σκορ πρώτης περιόδου 15-26, σκορ δεύτερης περιόδου 14-20.
Δεύτερο ημίχρονο & παράταση: Ο Παναθηναϊκός μέτρησε 13/25 δίποντα, 8/16 τρίποντα, 7/17 βολές (σ.σ. το μελανό σημείο), 21-14 ριμπάουντ, 13 ασίστ, 1 κλέψιμο και 8 λάθη. Από την άλλη, η Αρμάνι είχε 8/18 δίποντα, 2/18 τρίποντα, 15/17 βολές, 16-7 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 2 κλεψίματα και 7 λάθη. Σκορ 3ης περιόδου 20-13, σκορ 4ης περιόδου 21-11, σκορ παράτασης 16-13. Δηλαδή οι «πράσινοι» δέχτηκαν 49 πόντους σε ένα ημίχρονο και μόλις 37 στα επόμενα... 25 λεπτά.
Πραγματικά μιλάμε για άλλη ομάδα. Λες και δεν υπήρχαν οι ίδιοι παίκτες στο πρώτο ημίχρονο. Λες και εμφανίστηκαν άλλοι. Τελείως διαφορετικοί. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε την έκφραση «τώρα τα έχω δει όλα» αλλά καλύτερα να κρατάτε «κάβα» και για άλλες φορές. Απ' ότι φαίνεται ΔΕΝ τα έχουμε δει... όλα ακόμα από τον Παναθηναϊκό. Κάθε ματς και μια έκπληξη. Είτε δυσάρεστη (τις περισσότερες φορές φέτος), είτε ευχάριστη (λιγότερες φορές, αλλά άκρως τρανταχτές). Δεν ξέρω τι μπορεί να ειπώθηκε στα αποδυτήρια κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας μεταξύ του Κάτας και των παικτών ή αν «έπεσε» κάποιο νέο (αμυντικό) στοίχημα, αλλά οτιδήποτε και αν είπαν, να... φροντίσουν να το λένε πιο νωρίς. Για να τα αποφεύγουν όλα αυτά!
Πάμε και στην ουσία του πράγματος: Ο Παναθηναϊκός αξίζει πολλά credits γι' αυτό το ματς. Κυρίως για την αντίδρασή του, το μέταλλο που έβγαλε και τον χαρακτήρα που έδειξε. Όπως είχα γράψει πριν από καιρό, δεν θα γινόταν ποτέ «Εμίρης» της φετινής EuroLeague λόγω των τεράστιων αποστάσεών του με τις περισσότερες ομάδες της διοργάνωσης αλλά σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να φτάσει στο σημείο να γίνει και «κακομοίρης». Δυστυχώς έφτασε κοντά. Όμως το... έσωσε. Τόσο με τη νίκη του απέναντι σε μια ομάδα που «κυνηγάει» τετράδα, όσο και με τον ΤΡΟΠΟ τον οποίο τη σημείωσε. Πολλά μπράβο γι' αυτήν την αντίδραση.
Και όχι, δεν ήταν ψέμα!
Και ποιος να το περίμενε. Να φτάνει ο Παναθηναϊκός σε μια τόσο μεγάλη νίκη και ύστερα από μια τεράστια ανατροπή και να το οφείλει σε μεγάλο βαθμό και στον Σέλβιν Μακ. Όχι. Δεν είναι Πρωταπριλιάτικο αστείο. Ο... αφεόφοβος είχε «κυκλώσει» την ημέρα. Να το λένε και να μην το πιστεύουν! Να όμως που ο Αμερικανός γκαρντ ξεγέλασε την ίδια την Πρωταπριλιά και ήταν κομβικότατος στην 11η νίκη του Παναθηναϊκού. Πέτυχε 8 από τους 16 πόντους της ομάδας του στην παράταση και ενώ ο Χεζόνια είχε αποχωρήσει με πέντε φάουλ (και ύστερα από μεγάλο και κρίσιμο τρίποντο στην έναρξη του έξτρα πενταλέπτου από τα 8 μέτρα) πήρε την κατάσταση στα χέρια του.
Και ας είχε αστοχήσει σ' ένα σωρό floaters στην κανονική διάρκεια και με πιο κομβικό αυτό στα 18'' πριν από το τέλος. Και ας είχε κάνει την «πατατιά» στην επαναφορά των 1,8''' αλλά ευτυχώς που ο Λεντέι ήταν πολύ μακριά και δεν μπορούσε να σουτάρει με καλές προοπτικές να ευστοχήσει. Παρόλα αυτά έβγαλε στο ΟΑΚΑ τα 486 παιχνίδια του στο ΝΒΑ, έδειξε το πόσο μπαρουτοκαπνισμένος είναι και ανέλαβε δράση. Γιατί δεν πρόσφερε μόνο στην επίθεση, αλλά πρόσφερε πολλά και στην άμυνα! Μακράν το καλύτερο παιχνίδι του με τη φανέλα του Παναθηναικού.
Και δυο ακόμα στοιχεία που υπογράμμισα για το παιχνίδι. Η εικόνα του αγώνα άρχισε να αλλάζει ΟΤΑΝ ο Γιώργος Παπαγιάννης ήταν στο παρκέ και άρχισε να κάνει συνέχεια «dive in» στο καλάθι της Αρμάνι «τελειώνοντας» 3-4 φάσεις με alley oop κάρφωμα, ενώ παράλληλα δεν άφηνε κανέναν να πλησιάσει στο «πράσινο» καλάθι. Πρόσφερε σιγουριά την οποία είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός.
Από εκεί και πέρα. Ο Μάριο Χεζόνια έδειξε την ποιότητά του. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήρε τη μπάλα στα κρίσιμα και «καθάρισε». Έτσι κάνουν οι μεγάλοι παίκτες. Και ο Κροάτης ΕΙΝΑΙ μεγάλος παίκτης. Ο Παπαπέτρου ΚΑΙ ΠΑΛΙ «μίλησε» προς το τέλος του αγώνα με «μεγάλα» σουτ, ενώ αν οι «πράσινοι» έφτασαν σε σημείο να διεκδικούν τη νίκη, αυτό το οφείλουν στον Μπέντιλ. Χωρίς τον Γκανέζο της 3ης περιόδου, το... κοντέρ της Αρμάνι ίσως να «έγραφε» ακόμα.
ΥΓ: Φανταστείτε ο Παναθηναϊκός να ήταν φαβορί με μπάτζετ 15-20 εκατομμυρίων ευρώ, να διεκδικούσε τετράδα, να κέρδιζε με 20 πόντους διαφορά μια αποκλεισμένη ομάδα με μπάτζετ 4-5 εκατομμυρίων ευρώ και στο τέλος να... έχανε το ματς. Ούτε που θέλω να φανταστώ τα όσα θα επακολουθούσαν...
ΥΓ2: Πεντακάθαρο φάουλ του Χάινς στον Χεζόνια στο τέλος της κανονικής διάρκειας. Ίσως να μην χρειαζόταν ούτε η παράταση αν είχε δοθεί «γκολ φάουλ» στον Κροάτη.
ΥΓ3: Ξελαρυγγιάστηκε ο Διαμαντίδης να φωνάζει φάουλ από τα επίσημα μετά τις 0/2 βολές του Παπαγιάννη στα 11'' και με το σκορ στο 86-83. Δεν ήθελε και πολύ να δικαιωθεί ο νυν GM της ομάδας και εμβληματική φιγούρα της ομάδας καθώς το τρίποντο του Ντατόμε ήταν με καλές προϋποθέσεις. Κάτι ήξερε ο 3D. Για φανταστείτε να είχε ευστοχήσει ο Ιταλός...
ΥΓ4: Μιλώντας για βολές. Μα 12/23;
ΥΓ5: «Μύρισε» παρκέ ο Νέντοβιτς και όσο περνούν οι μέρες θα ανεβαίνει. Το είχε ανάγκη ο Σέρβος. Τον έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Κάτας: «Θαυμάσια η αντίδραση, είχαμε δύο διαφορετικές ομάδες στο παρκέ»
Μακ: «Πήρα αυτοπεποίθηση από τους συμπαίκτες μου»!
Χεζόνια: «Θέλω να μείνω στον Παναθηναϊκό και του χρόνου»!
Παναθηναϊκός-Αρμάνι Μιλάνο 86-83: Αντίδραση με ανατροπάρα!
Παναθηναϊκός - Αρμάνι: Ο Χεζόνια έστειλε το ματς στην παράταση (vid)
Παναθηναϊκός - Αρμάνι: Το δίδυμο Χεζόνια-Νέντοβιτς εν δράσει (vid)
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
