Μπάγερν Μονάχου δεν είναι μόνο ο Λεβαντόφσκι (pics & vids)

• «ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΥΠΗΡΧΑΝ 7 ΑΤΟΜΑ, ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ 60»
• «ΟΤΑΝ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΥΡΩΠΗΣ»
• «Ο ΤΡΙΝΚΙΕΡΙ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ»
• «Ο ΜΗΤΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ»
• ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ήταν μια από εκείνες τις περιπτώσεις της εφαρμογής του Νόμου του Μέρφι. Ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά και θα τελειώσει στραβά κι ανάποδα. Όταν ήλθαν τα μεγάλα σουτ των Τόμας Γουόκαπ και Νάιτζελ Χέιζ, η Ζαλγκίρις έδειξε ικανή για το διπλό στο Audi Dome του Μονάχου, εντούτοις ο Βλάντιμιρ Λούτσιτς με 2/2 βολές στα 2.3" για το τέλος και ένα μπλοκ στον Ζοφρί Λοβέρν αμέσως μετά, χάρισε στην Μπάγερν την πρόκριση στα playoffs της EuroLeague!

Η ομάδα του Αντρέα Τρινκιέρι έγινε το πρώτο γερμανικό κλαμπ που θα συμμετάσχει στα προημιτελικά όπου θα αντιμετωπίσει την Αρμάνι και ο Μάρκο Πέσιτς είδε δυο καλούς λόγους να πανηγυρίζει αφού λίγες μέρες νωρίτερα ο πατέρας του, ο σπουδαίος Σβέτισλαβ Πέσιτς ανακοινώθηκε ως μέλος του Hall of Fame της FIBA στην κλάση του 2020, μαζί με τους Στιβ Νας, Γιούρι Ζντοβτς και Σάσα Βολκόφ. Ο ιθύνων νους της Μπάγερν μίλησε στο gazzetta.gr για το project των Βαυαρών, θυμήθηκε τα… ελληνικά του και τον Μήτσο (σ.σ. έτσι αποκάλεσε τον Διαμαντίδη) ενώ αναφέρθηκε στο νέο γήπεδο, τον Αντρέα Τρινκιέρι και την υπομονή που αποτελεί πολυτέλεια σε ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός.

«Κατανοώ τα ελληνικά, όμως δεν μπορώ να τα μιλήσω πια. Όταν ήμουν στον Ηρακλή (σ.σ. 1999-00), έδωσα την πρώτη μου συνέντευξη στα ελληνικά μετά από 6 μήνες! Από τότε όμως που έφυγα πάνε 20-21 χρόνια… Έχω ξεχάσει να μιλάω όμως μπορώ να καταλάβω πολλά» μάς εξήγησε ο general manager της Μπάγερν και βετεράνος σούτινγκ γκαρντ, αφού πρώτα καλημέρισε στη γλώσσα μας. Ακολούθως, θυμήθηκε το πέρασμά του από τον «Γηραιό» πριν αναφερθεί στα της Μπάγερν. «Ο Λάζαρος (Παπαδόπουλος) ήταν πολύ ωραίος τύπος όμως ήμουν πραγματικά κοντά με τον Χατζηβρέττα. Και προφανώς με τον Μήτσο. Νομίζω πως ήταν η πρώτη του χρονιά μακριά από την Καστοριά. ‘Έμαθα πολλά εκείνα τα χρόνια κοντά στους νεαρούς Έλληνες παίκτες του Ηρακλή…».

Στις 30 Μαρτίου ο Σβέτισλαβ Πέσιτς ανακοινώθηκε ως μέλος του Hall of Fame της FIBA και έπειτα από δυο μέρες, ο Μάρκο Πέσιτς πανηγύρισε την ιστορική πρόκριση στα playoffs της EuroLeague ως GM την Μπάγερν Μονάχου. Πως γιόρτασε η οικογένεια αυτές τις επιτυχίες;
«Θα έλεγα πως ήταν μια πραγματικά υπέροχη εβδομάδα για την οικογένεια Πέσιτς! Πάνω απ' όλα όμως, είμαι πολύ χαρούμενος και υπερήφανος για την επιτυχία του πατέρα μου! Νομίζω πως το άξιζε απόλυτα με ό,τι έχει πετύχει όλα αυτά τα χρόνια. Τα κατάφερε όπου και αν δούλεψε, με οτιδήποτε καταπιάστηκε! Από τις μικρές εθνικές ομάδες, τη Γιουγκοσλαβία, την εθνική Γερμανίας… Νομίζω πως το μόνο πράγμα που δεν έχει κατακτήσει στην καριέρα του είναι ένα μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Είμαι τρομερά χαρούμενος που αναγνωρίστηκε ό,τι έχει πετύχει και είναι σπουδαία υπόθεση για την οικογένειά μας. Η ζωή μας στρέφεται γύρω από το μπάσκετ, εξάλλου και η μητέρα μου ήταν πολύ καλή μπασκετμπολίστρια, από τη γέννησή μου. Δεν ζούμε από το μπάσκετ. Βασικά, ζούμε για το μπάσκετ! Με επιτυχίες σαν και αυτές, καταλαβαίνουμε πως αξίζουν ο κόπος και οι θυσίες».

«ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΥΠΗΡΧΑΝ 7 ΑΤΟΜΑ, ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ 60»

Πάντως, μετά από τη νίκη επί της Ζαλγκίρις, αρκεστήκατε μόλις σε τρεις λέξεις στο Twitter. WE did it… (σ.σ. τα καταφέραμε).
«Αυτή είναι η δέκατη χρονιά μου στην Μπάγερν. Έχω ζήσει τα πάντα σε αυτό το κλαμπ. Πρακτικά, αρχίσαμε από το μηδέν. Ήλθα στην Μπάγερν τη σεζόν 2011-12 ως νέος αθλητικός διευθυντής του οργανισμού. Στα γραφεία υπήρχαν έξι άτομα, επτά μαζί με εμένα. Σήμερα είμαστε 60! Η πρόοδος που κάνουμε κάθε χρόνο είναι εντυπωσιακή! Στο μεσοδιάστημα, έχουμε ζήσει και μεγάλες απογοητεύσεις Ό,τι συνέβη, για παράδειγμα πέρσι. Η μοναδική σκέψη που έκανα τις τελευταίες 10-14 μέρες, η μοναδική έγνοια που είχα το προηγούμενο διάστημα ήταν αυτή η ομάδα ανθρώπων που δουλεύω μαζί τους. Οι προπονητές, οι παίκτες, οι φυσιοθεραπευτές και οι υπάλληλοι, όλοι όσοι σχετίζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με την Μπάγερν Μονάχου, όσοι βρίσκονται γύρω από το κλαμπ... Θα ήταν τεράστια απογοήτευση αν δεν τα καταφέρναμε για ένα παιχνίδι ή για ένα σουτ. Για αυτό, ακριβώς τόνισα στο tweet το "Εμείς". Πετύχαμε όλοι μαζί»!

Ποιες ήταν οι σημαντικότερες στιγμές σε αυτή τη διαδρομή από το 2013-14 και την πρώτη συμμετοχή στην EuroLeague μέσω wild card ως την πρόκριση στα playoffs;
«Οι ήττες και οι αποτυχίες μας! Μπορεί να ακούγεται παράξενο ωστόσο αυτές οι καταστάσεις σε προσδιορίζουν ως κλαμπ. Όταν κερδίζεις, όλα είναι καλά. Όταν όμως έχεις μια κακή χρονιά, όταν δεν κερδίζεις, όταν μετράς μαζεμένες ήττες, εκεί φαίνεται ο χαρακτήρας σου ως ομάδα. Σε κάθε περίπτωση, η Μπάγερν Μονάχου είναι ένας πολύ σταθερός οργανισμός που λειτουργεί με συγκεκριμένη φιλοσοφία, γνωρίζοντας πως και οι κακές στιγμές είναι μέρος της ιστορίας. Επίσης, τα τελευταία χρόνια είχαμε σπουδαίους προπονητές. Όλοι τους ήταν σωστοί άνθρωποι, στη σωστή θέση, τη σωστή στιγμή. Ο Ντιρκ Μπάουερμαν που ανέλαβε την ομάδα και την οδήγησε στην Bundesliga, μετά ο πατέρας μου που οδήγησε την Μπάγερν στο πρώτο πρωτάθλημα. Ακολούθως ο Ντέγιαν Ράντονιτς και τώρα ο Αντρέα Τρινκιέρι που μας έστειλε στα playoffs! Είναι ένας συνδυασμός στιγμών και καταστάσεων που σε προσδιορίζουν».

«ΟΤΑΝ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΥΡΩΠΗΣ»

Το ζήτημα πλέον έχει να κάνει με το αν η Μπάγερν Μονάχου μπορεί να καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ένα μπασκετικό κλαμπ που δεν ζει στη σκιά του Λεβαντόφσκι. Κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό ή ουτοπικό;
«Θα σας πως μια ιστορία. Είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου σε αυτή την περίπτωση και αφορά τον πατέρα μου. Ο Σβέτισλαβ Πέσιτς ανέλαβε την εθνική ομάδα μπάσκετ της Γερμανίας το 1987. Έπειτα από λίγο καιρό, έδωσε την πρώτη του συνέντευξη Τύπου στην Κολωνία όπου ένας δημοσιογράφος ρώτησε το αυτονόητο: "Καλησπέρα κόουτς, ποιος είναι ο στόχος σας; Τι ακριβώς θέλετε να πετύχετε με τη Γερμανία"; Εκείνη την περίοδο, λοιπόν η εθνική ομάδα της Γερμανίας δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Τουλάχιστον, δεν ανήκε στην πρώτη ταχύτητα συγκριτικά με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες. Ο πατέρας μου το απάντησε πως "όταν δεν θα είμαι πια προπονητής της Γερμανίας και θα φύγω από τη χώρα, θα είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης"! Τα κατάφερε το 1993. Έτσι, λοιπόν έμαθα να βάζω πάντα τους πιο υψηλούς στόχους! Αν δεν σημαδεύεις ψηλά, δεν θα πετύχεις ούτε τους στόχους στο δεύτερο και το τρίτο ράφι! Όσον αφορά την Μπάγερν, προχωράμε βήμα-βήμα. Πρώτα ήλθε η άνοδος στην Bundesliga και ύστερα η πρόκριση στα γερμανικά playoffs. Μετά βάλαμε στόχο να κερδίσουμε το πρωτάθλημα και να εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή μας στην EuroLeague. Τα καταφέραμε. Τώρα ήλθε η πρόκριση στα playoffs. Δεν θα σας πως ότι στα επόμενα τρία χρόνια θα κερδίσουμε την EuroLeague όμως θέλουμε να είμαστε σε θέση να παίξουμε στο Final 4! Με ρωτάτε αν κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό; Πιστεύω πως αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε όπως έχουμε συνηθίσει, είναι εφικτό».

Εν τέλει, τι έκανε καλύτερα η Μπάγερν από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό που έμειναν εκτός playoffs;
«Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις… Αυτό που μπορώ να πω είναι πως ίσως ήμασταν ελαφρώς καλύτερα προετοιμασμένοι. Και ίσως λίγο πιο τυχεροί σε κάποια παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έμειναν μια χρονιά εκτός playoffs. Και λοιπόν; Πιστεύω πως την επόμενη χρονιά θα είναι σε καλύτερη κατάσταση, είναι τεράστιοι οργανισμοί με μεγάλη εμπειρία! Δεν μπορώ να αναλύσω τι έγινε και δεν θα παίξουν στα προημιτελικά, όμως δεν μπορείς να τους υποτιμήσεις. Φυσικά, μεγάλο ρόλο παίζει και η πανδημία. Είναι εντελώς διαφορετικό όταν παίζεις στο ΟΑΚΑ ή το ΣΕΦ μπροστά σε 10.000 κόσμο από το να παίζεις σε άδεια γήπεδα. Δεν νομίζω πως οι ελληνικές ομάδες ήταν ανεπαρκείς. Πρέπει πάντα να μπαίνει στην εξίσωση και ο ανταγωνισμός. Σκεφτείτε πως η ισπανική λίγκα είναι η πιο ισχυρή στην Ευρώπη και πριν από την τελευταία αγωνιστική, μόνο η Μπαρτσελόνα είχε προκριθεί και μαθηματικά στα playoffs! Αυτά είναι δυνατόν να συμβούν. Πιστεύω πως ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός θα συνεχίσουν να έχουν μεγάλο και σημαντικό ρόλο στην EuroLeague».

Από την άλλη πλευρά, γιατί το γερμανικό μπάσκετ χρειάστηκε να περιμένει σχεδόν δυο δεκαετίες μέχρι μια ομάδα να προκριθεί στα προημιτελικά;
«Δεν θέλω να πω πως οι γερμανικές ομάδες δεν είχαν την ποιότητα για να περάσουν στα playoffs. Το συγκρίνω καμιά φορά με την εθνική μου στην εθνική Γερμανίας, όταν κατακτήσαμε μετάλλια (σ.σ. χάλκινο στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2002, ασημένιο στο Ευρωμπάσκετ 2005) δίχως να είμαστε η καλύτερη εθνική ομάδα. Απλώς, πρέπει να το πιστέψεις! Επί παραδείγματι, πρέπει να πιστέψεις πως μπορείς να κερδίσεις την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα! Νομίζω πως αυτή, ακριβώς ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της Μπάγερν, ότι δηλαδή έδειξε στα υπόλοιπα γερμανικά κλαμπ πως όλα είναι πιθανά. Πως ένας στόχος μπορεί να γίνει πραγματικότητα αν το πιστέψεις, αν δουλέψεις σκληρά και φυσικά, αν έχεις λίγη τύχη. Όλα χρειάζονται».

«Ο ΤΡΙΝΚΙΕΡΙ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ»

Πως είναι η συνεργασία με τον Αντρέα Τρινκιέρι; Πως συνδυάστηκαν το ταμπεραμέντο ενός Ιταλού με την ιδιοσυγκρασία των Γερμανών;
«Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Αντρέα έχει να κάνει με το γεγονός πως είναι ικανός να προσαρμόζεται πολύ γρήγορα στο περιβάλλον, την κουλτούρα και τις βλέψεις που έχει ένα κλαμπ. Το έχει αποδείξει, όχι μόνο φέτος αλλά και πέρσι στην Παρτίζαν ή τα προηγούμενα χρόνια στην Μπάμπεργκ. Γι' αυτό ήταν η πρώτη μου επιλογή! Δεν υπήρχε αμφιβολία εκείνη την περίοδο πως θα ταίριαζε τέλεια στο κλαμπ! Επίσης, περιβάλλεται από ένα σπουδαίο προπονητικό σταφ… Μπορώ να πω πως ο πατέρας μου ζει για το μπάσκετ και ο Αντρέα είναι πολύ κοντά σε αυτό! Όλη τη μέρα είναι στο γραφείο του, έχει… δεσμευτεί με το μπάσκετ και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Στις αρχές της σεζόν του παρουσιάσαμε το πλάνο μας. Του εξηγήσαμε πως "όλοι εδώ θα σε σεβαστούν. Δεν θα τρελαθούμε αν χάσεις 1-2 παιχνίδια! Μπορείς να είσαι ήρεμος". Πλέον τα πράγματα πάνε όπως ακριβώς τα είχαμε στο μυαλό μας. Νομίζω πως ο κόουτς Τρινκιέρι έχει τη δυνατότητα να δουλέψει στην Μπάγερν δίχως να κοιτάει δεξιά και αριστερά στους ώμους του, αλλά να σκέφτεται μόνο το μπάσκετ. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτόν! Πάντα ήταν κοντά στο να κερδίσει το EuroCup ή να περάσει στα playoffs της EuroLeague. Χαίρομαι που τα κατάφερε μέσω της Μπάγερν».

Τι γίνεται με το project του νέου γηπέδου; Πότε θα είναι έτοιμο να φιλοξενήσει την ομάδα;
«Το SAP Garden θα είναι θεωρητικά έτοιμο στο τέλος του 2022 ή στις αρχές του 2023. Εξαρτάται σίγουρα και από το πώς θα εξελιχθεί η πανδημία. Ίσως για παράδειγμα καθυστερήσει μερικούς μήνες όμως θα είναι έτοιμο το αργότερο ως τα μέσα του '23. Θα πρέπει να αποφασίσουμε για το ποια παιχνίδια θα δώσουμε στο νέο γήπεδο. Σίγουρα όλα τα ματς της EuroLeague θα δοθούν στο SAP Garden και θα αποφασίσουμε πως θα αξιοποιήσουμε το Audi Dome».

«Ο ΜΗΤΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ»

Κλείνοντας, τι συμβουλή θα θέλατε να δώσετε στον Δημήτρη Διαμαντίδη; Ως πρώην συμπαίκτη και νυν… συνάδελφο general manager, αφού εκτελείτε αυτόν τον ρόλο από το 2013.
«Ποιος είμαι εγώ για να δώσω συμβουλή στον Διαμαντίδη (γέλια); Ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει! Το μόνο πράγμα που μπορώ να του πω είναι να μην επηρεαστεί από τις αποτυχίες και τις ήττες. Να μην στέκεται, για παράδειγμα στον αποκλεισμό από τα playoffs αλλά να κοιτάζει μακροπρόθεσμα και να δουλεύει πάνω στην κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει το κλαμπ. Δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν βράδια που δεν μπορείς να κοιμηθείς έπειτα από μια ήττα όμως πρέπει να είσαι ήρεμος και υπομονετικός σε αυτές τις καταστάσεις. Εσύ και όλοι όσοι έχουν θέση ευθύνης σε ένα κλαμπ. Όλα τα άλλα ο Μήτσος τα ξέρει μόνος του, δεν χρειάζεται να του πω κάτι. Ο Διαμαντίδης είναι ένα από τα μεγαλύτερα μπασκετικά μυαλά στην Ευρώπη! Προφανώς του λείπει η εμπειρία, η δουλειά αυτή είναι εντελώς διαφορετική όμως όπως είπα και πριν, πιστεύω πως ο Παναθηναϊκός θα γίνει ξανά σπουδαίος τα επόμενα χρόνια».

Οι Γερμανοί έχουν υπομονή; Γιατί όπως γνωρίζετε, ο όρος είναι άγνωστος εδώ στα Βαλκάνια…
«Όταν προσπαθείς να κάνεις rebuilding σε ένα κλαμπ όπως είναι ο Παναθηναϊκός, η υπομονή είναι πολυτέλεια καθώς πρόκειται για έναν τεράστιο οργανισμό. Σίγουρα όμως δεν μπορείς να συγκρίνεις τον Παναθηναϊκό με την ομάδα που ήταν πριν από 10-15 χρόνια αφού τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά. Για τον Μήτσο, τον Αλβέρτη και όλους τους ανθρώπους γύρω από το κλαμπ, χρειάζεται χρόνος για να γίνει το rebuilding. Ειδικά ο Αλβέρτης και ο Διαμαντίδης, με ό,τι έχουν πετύχει στην καριέρα τους, δίνουν αξιοπιστία σε αυτή την προσπάθεια. Συνοψίζοντας, αν υπάρχει υπομονή, θεωρώ δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός θα μπει ξανά στον σωστό δρόμο. Ό,τι πέτυχε στα τέλη των 90s και την επόμενη δεκαετία είναι μη ρεαλιστικό σήμερα. Έχοντας μάλιστα τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη και έναν παίκτη σαν τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, τον κορυφαίο παίκτη εκείνης της δεκαετίας. Εμπιστεύομαι απόλυτα το management του Παναθηναϊκού, απλώς χρειάζεται χρόνο και υπομονή».

Cover photo: Άννα Μαρία Καλογεράκη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στο Hall of Fame της FIBA οι Πέσιτς, Νας, Βολκόφ και Ζντοβτς!

Ποιος είναι, τέλος πάντων ο Αντρέα Τρινκιέρι;

Μπάγερν: Ο Αντρέα Τρινκιέρι εκτελεί την τέλεια συνταγή για πίτσα! (vid)