Παναθηναϊκός: Δηλαδή... κάπου ώπα
Οι παίκτες το λένε. Ο προπονητής το ίδιο. Στο παρκέ, όμως, γιατί δεν το βλέπουμε;
Μπορεί εδώ και καιρό ο Παναθηναϊκός να μην κυνηγάει κάτι στην EuroLeague και να μην υπάρχει ουσιαστικό κίνητρο, αλλά η εικόνα που παρουσιάζει στο παρκέ είναι... επιεικώς απαράδεκτη. Η αντίδραση απέναντι στην Αρμάνι Μιλάνο ναι μεν «γέννησε» μια αισιοδοξία και ένα «βρε λες να πείσμωσαν πρωτίστως με τους ίδιους τους, τους εαυτούς;» αλλά ήρθε το ματς στο Κάουνας για να αποδειχθεί ποιος είναι ο πραγματικός... κανόνας και ποια ήταν η εξαίρεση.
Ναι, όλοι ξέρουν ότι τη φετινή σεζόν ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κριθεί αυστηρά λόγω του χαμηλού budget και της έλλειψης ποιότητας σε σχέση με τις περισσότερες ομάδες της EuroLeague. Όμως... «κάπου, ώπα». Ούτε η Ζάλγκιρις είχε κίνητρο. Και εκείνη αποκλεισμένη ήταν. Και μάλιστα το «ξενέρωμα» των Λιθουανών ήταν μεγαλύτερο σε σχέση με των «πρασίνων» αν μπει στην εξίσωση το εξαιρετικό ξεκίνημα που είχαν στην EuroLeague και το πόσο πολύ είχαν αυξηθεί οι προσδοκίες τους.
Διάθεση... μηδέν!
Επίσης, σε ΑΥΤΟ το ματς η Ζάλγκιρις «κατέβηκε» να παίξει με τις «ρεζέρβες» της από τη στιγμή που απουσιάζαν οι Χέιζ, Λοβέρν, Ρούμπιτ και Μιλάκνις. Έχοντας ο Παναθηναϊκός το καλό momentum από την αναμέτρηση με την Αρμάνι Μιλάνο και γνωρίζοντας τις απουσίες των Λιθουανών, το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ήταν να διεκδικήσει τη νίκη (ασχέτως εάν στο τέλος δεν την έπαιρνε) και να μην χάσει με... κατεβασμένα τα χέρια, έχοντας παρουσιάσει αποκαρδιωτικό θέαμα. Μάλιστα υπήρξαν και στιγμές στο ματς που αναρωτιόσουν: «Μπάσκετ είναι αυτό που παίζει ή κάποιο άλλο άθλημα;»
Φυσικά τα πάντα ξεκίνησαν από την αμυντική ανυπαρξία των «πρασίνων». Όποιος παίκτης της Ζάλγκιρις ήθελε, όποτε ήθελε, περνούσε τον προσωπικό του αντίπαλο και έφτανε σε ένα εύκολο layup. Ούτε βοήθειες, ούτε τίποτα. ΜΗΔΕΝ διάθεση στην άμυνα. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και στο ματς με την Εφές. Μόνο που εκεί υπήρχε ο Μίτσιτς. Ο πιο φορμαρισμένος -κατά τη προσωπική μου άποψη- παίκτης της EuroLeague. Η Ζάλγκιρις; Είχε τον Λεκαβίτσιους ο οποίος έμοιαζε σαν τον... πραγματικό Luke Skywalker (όπως τον αποκαλούσε ο Πιτίνο) και σκόραρε σαν να ήταν... Jedi του μπάσκετ, τον Τόμας Ουόκαπ να αποδεικνύει περίτρανα τι μπορεί να κάνει ένας κανονικός πλέι μέικερ και τους υπολοίπους «παγκίτες» να συνθέτουν μια καλοκουρδισμένη μηχανή και μια καλοδουλεμένη ΟΜΑΔΑ.
Αντίθετα οι παίκτες του Παναθηναϊκού έβγαζαν προς τα έξω αυτό το «άντε να τελειώνουμε με την EuroLeague» αφού δεν έδειχναν την παραμικρή διάθεση για να φανούν απειλητικοί απέναντι στους «διψασμένους» (αν και αποκλεισμένους) Λιθουανούς. Εξαίρεση μόνο ένα καλό πεντάλεπτο στην δεύτερη περίοδο, όταν οι Νέντοβιτς και Χεζόνια «ψαλίδισαν» την διαφορά και έβαλαν και πάλι τους «πράσινους» (αν και για πολύ λίγο) μέσα στο παιχνίδι. Πέραν τούτου, τίποτα. Ένας Παναθηναϊκός εφάμιλλος με αυτόν της... Λιόν. Και εκεί «έπεφταν» τα ελεύθερα τρίποντα «βροχή». Όπως «έπεσαν» και στο Κάουνας. Ακόμα και αν ο άλλος λέγεται Λουκοσιούνας και είχε συνολικά 70 λεπτά συμμετοχής σε ολόκληρη την EuroLeague, εάν είναι μόνος του θα ευστοχήσει. Σιγα... μην την χαρίσει.
Δύσκολες Κατας-τάσεις
Εκτός από το «ξενέρωμα» που έχουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού με αποτέλεσμα να αποτυπώνεται στο παρκέ, ευθύνη και μάλιστα μεγάλη, έχει και ο Κάτας. Είπαμε και τις προηγούμενες φορές ότι έχει άλλοθι. Δεν πρόκειται για ομάδα που «έστησε» εκείνος, όπως επίσης και για το ότι την ανέλαβε μεσούσης της σεζόν και μάλιστα αποκλεισμένη από τη συνέχεια των playoffs. Παρόλα αυτά ΟΤΑΝ συμφωνείς να αναλάβεις τις τύχες ενός συλλόγου, ειδικά εάν έχει τόσο βαριά φανέλα και τεράστια κληρονομιά όπως είναι ο Παναθηναϊκός, έχεις «ζυγίσει» τα πάντα πριν από την οριστική απόφαση. Και ο Κάτας ήταν έτοιμος να κρατήσει την «καυτή πατάτα» στα χέρια του.
Ο Ισραηλινός τεχνικός θα μπορούσε να προετοίμαζε καλύτερα την ομάδα πριν από τα ματς. Τόσο τακτικά, όσο -και κυρίως- ψυχολογικά. Κάθε φορά που θα έμπαινε στο παρκέ να προσπαθούσε να γίνει το αφεντικό και όχι να «κυνηγάει» στο σκορ. Όποτε το έκανε επί Κάτας, κέρδισε τα 4 (Χίμκι, Βαλένθια, Ολυμπιακό, Μακάμπι) από τα 5 (Άλμπα) παιχνίδια. Όποτε δεν το έκανε γνώρισε την ήττα στα υπόλοιπα 8 από το 9 ματς. Δηλαδή νίκησε μόνο την Αρμάνι όπου έκανε και τη μεγάλη ανατροπή. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να ήταν αποκλεισμένος, αλλά η ομάδα έπρεπε να μπαίνει με το μαχαίρι στα δόντια. Δεν το έκανε; Ιδού και τα αποτελέσματα...
Και δεν είναι μόνο αυτό. Μεγάλο rotation στα ματς της EuroLeague χωρίς κανέναν λόγο. Ανακάτεμα της τράπουλας χωρίς να χρειάζεται. Δοκιμές απέναντι σε ομάδες που «δαγκώνουν» σίδερα και οι οποίες είναι έτοιμες να εκμεταλλευτούν οτιδήποτε τους δώσεις. Μπορεί να μην υπάρχει στόχος, αλλά όχι να φτάσει στο σημείο ο Παναθηναϊκός να γίνει και... σάκος του μποξ. Μόνο αυτό του... λείπει φέτος.
Όχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά ακολουθούν και δύο πολύ δύσκολα ματς. Απέναντι σε μια ομάδα που «καίγεται» όσο τίποτα για τη νίκη όπως είναι η Ζενίτ και απέναντι σε μια πολύ πιο «γεμάτη» (παρά τις απουσίες της) όπως είναι η ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ειδικά απέναντι στη Ζενίτ που έχει και τεράστιο κίνητρο οι «πράσινοι» θα πρέπει να προσέξουν πάρα πολύ γιατί αν ανοίξει το σκορ και ξεκινήσει ο κατήφορος, δύσκολα θα σταματήσει μετά.
Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο ο Χεζόνια να παίζει τόσο λίγο. Υποτίθεται ότι πρόκειται για έναν σταρ, τον πιο ποιοτικό παίκτη των «πρασίνων» μαζί με τον Νέντοβιτς. Στην τελική, χαμένη χρονιά δεν είναι στην EuroLeague; Γιατί να μην τον απολαύσει ο κόσμος όσο μείνει στον Παναθηναϊκό; Μην ξεχνάμε ότι δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στα δύο τελευταία παιχνίδια. Οπότε η ευρωπαϊκή σεζόν μόλις... που ολοκληρώθηκε για τον Κροάτη. Ότι είδαμε, είδαμε.
Ο Κάτας από εδώ και στο εξής θα πρέπει να... αλλάξει το τροπάριο. Να πάρει (εάν μπορεί, καθώς είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε ακόμα) να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να κλείσει δυνατά την πόρτα των αποδυτηρίων και να αναλάβει δράση. Άλλωστε και εκείνος ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί αυτή τη στιγμή. Δεν πρόκειται να του πει κανείς κάτι για την EuroLeague (αν και δεν είναι αυτή εικόνα ομάδας) αλλά για φανταστείτε να γίνει καμία «στραβή» εντός των συνόρων.
Εκεί η κριτική θα είναι αυστηρή για έναν και απλό λόγο. Το πρωτάθλημα και το κύπελλο αποτελούν... αυτοσκοπό! Εκεί δεν υπάρχει «comfort zone». Εκεί υπάρχει στόχος. Και αυτό δει είναι άλλος από το νταμπλ. Αν ο Παναθηναϊκός πάρει και τους δύο τίτλους η χρονιά δεν θα είναι αποτυχημένη. Όμως δεν θα είναι και απολύτως πετυχημένη αν ρίξει κάποιος μια ματιά στην κατάταξη της EuroLeague. Αν χαθεί το κύπελλο θα υπάρχει γκρίνια. Και πολλή γκρίνια. Αν χαθεί και το πρωτάθλημα (ή μόνο το πρωτάθλημα) θα μιλάμε για την πιο αποτυχημένη σεζόν στην σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού. Και εκεί οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες...
ΥΓ: Ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο. Η Ζάλγκιρις πραγματοποιεί σερί 14-0 και πάει η διαφορά στους 17 πόντους. Ο Κάτας δεν πήρε κανένα τάιμ άουτ. Περίμενε το τηλεοπτικό του πενταλέπτου στο -19 (71-52 στο 25') και έχοντας προηγηθεί 19-3 των Λιθουανών.
ΥΓ2: 33 πόντους πέτυχε ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο δεκάλεπτο και ήταν πίσω στο σκορ στο ημίχρονο. Το λες και... κατόρθωμα.
ΥΓ3: Για να λέμε τα και του στραβού το δίκιο ο Παναθηναϊκός έχει να δώσει άλλα επτά ματς τις επόμενες 18 ημέρες! Θα χρειαστεί διαχείριση...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Σίλερ: «Ήταν εξαιρετική η πορεία μας, αν και θέλαμε αλλιώς τα πράγματα στο τέλος»
Νέντοβιτς: «Είναι λάθος να σκεφτόμαστε ότι δεν υπάρχει κίνητρο»
Κάτας: «Είμαστε όλοι πολύ απογοητευμένοι για την εμφάνισή μας»
Ζάλγκιρις-Παναθηναϊκός 93-78: Έτσι «σκότωσε» τους «πράσινους» ο Λεκαβίτσιους (vid)
Η βαθμολογία της Euroleague: Ο Παναθηναϊκός παρέμεινε στα χαμηλά
Ζάλγκιρις – Παναθηναϊκός 93-78: Του έκαναν πλάκα τα «δεύτερα»!
Ζαλγκίρις - Παναθηναϊκός: Ο Γκαρίνο σκόραρε 8 πόντους σε 100 δευτερόλεπτα! (vid)
Ζαλγκίρις - Παναθηναϊκός: Σαντ-Ρος υψώνει, Παπαγιάννης καρφώνει (vid)
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
